ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สัญญา ( หัวใจ )
( สวีดัด สวัสดีคุณผู้อ่านที่น่ารักของ แบมรี่ทุกๆคน วันนี้เป็นตอนที่ 3 แล้วน่ะค่ะ หลังจากที่แบมรี่กลับไปเช็คประสาทมาว่ายังมีสติดีหรือป่าวนั้นก็พบว่า อ๋อที่แท้ เราก็เป็นบ้าแบบคนน่ารักนั่นเอง ฮั่นแน่..... โรคติ๊งต๊องกำเริบอีกแหละเราเนี่ย แย่จัง....... แต่ถึงยังงัยถึงแบมรี่นั้นจะต๊องแค่ไหน ก็ยังคงต้องขอกำลังจัยจากทุกๆๆๆท่านน่ะค้า...)
“ เฮ้ยอยู่ไหนว่ะซอกนั้นก็ไม่มีซอกนี้ก็ไม่ใช่แล้ว .........บัตรนักเรียนของเค้าอ่ะ แง้ToT มันหายไปไหนอ่ะ ฮือ...ปีนี้แจ้งหายเป็นครั้งที่ 3ที่4 แล้วมั้ง ถ้าแจ้งอีกมีหวัง ตายแหงๆ โธ่เว้ย แล้วมันไปไหนกันว่ะ ไอ้บัตรนักเรียนบ้าเอ๊ย.... “ ชั้น นางสาวปริศนา หรือ แป๋ว อายุ17 ปี เพิ่งเสีย First Kiss ไปเมื่อ 3-4 ชั่วโมงที่ผ่านมาสดร้อนๆ กำลังประสบเคราะห์กรรมอย่างหนักอีกครั้งในการหาบัตรนักเรียนไม่เจอ เฮ้อ เศร้าชีวิตช้าน.....
“ ปิ๊บปิบ......ปาลาลา....” เสียงโทรศัพท์ของชั้นนั่นเอง “ ฮัลโหล คราย....คะ “
“ เราเองทีมงัย เป็นรัยหลอ “ โธ่เอ๊ยที่แท้ก็อีตาหน้าเปื้อนโคลนกวนตีนนั่นเอง แต่ให้ตายสิตอนนี้ชั้นยังไม่มีอารมณ์ที่จะพูดโทรศัพท์หรือให้ไปกัดกับใครหรอกน่ะ คนมันกำลังเศร้า....พอพูดน้ำตาพานจะไหล
“ นี่นายถ้าจะมากวนตีนชั้นหล่ะก็น่ะเอาเวลาไปหาแฟนใหม่คนที่พันของนายเถอะ ไป แค่นี้น่ะ.”
“ เฮ้ย...........เดี๋ยวก่อนแล้วนี่เธอไม่สงสัยหลอว่าชั้นมีเบอร์เธอได้ยังงัย ติ๊กต่อก....คิดออกป่าว “ เออมันก็จริงแฮะแล้วอีตาหมอนี่มันมีเบอร์เราได้งัย ฟะ คิดซิเฟ้ยยัยแป๋วคิดให้ออก
“ แล้วนายเอาเบอร์ชั้นมาได้ยังงัยบอกมาเดี๋ยวนี้น่ะ “ / ก็คนมันคิดไม่ออกนี่นา แล้วจะไปรู้ได้งัยว่าอีตานั่นเอาเบอร์ชั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่ /
“ สุดท้ายแล้ว ยัยเป๋อก็เป็นยัยเป๋ออยู่วันยังค่ำ เอางี้ชั้นจะบอกให้น่ะ บัตรนักเรียนของเธออยู่ที่ชั้น ได้ยินป่าว บัตรนักเรียนของ คุณปริศนา เจริญวัฒน อายุ 17 ปี อยู่ที่ ชั้นเอง...55+ขำอ่ะดิ เมื่อกี้อยากรีบวิ่งเองช่วยมะได้น่ะ “ ชั้นที่กำลังถือมือถือฟังอยู่แทบจะกลายเป็นขี้เถ้าสลายไปให้ได้ซะตรงนี้ โอ๊ย จะบ้าตายคนเค้าอุตส่าห์หา ที่แท้ก็อยู่ที่นายทีม เฮ้ย........ อยู่ที่ใครไม่อยู่ทำไมต้องไปอยู่กับอีตาบ้านั่นด้วยอ่ะ แง้.....จะได้คืนไหมเนี่ย
“ นี่นายจะเอาไงกับชั้นห่ะ แล้วบัตรนักเรียนทำไมเมื่อกี้ไม่ให้ชั้นหล่ะ แล้วนายจะคืนชั้นเมื่อไหร่กัน บอกมาเดี๋ยวนี้น่ะ “ ชั้นนั้นรีบออกปากทวงคืนทันที / อ้าวก็มันเป็นบัตรนักเรียนของชั้นนี่เรื่องจะทวงคืนก็ ทำ-มะ-ดา อยู่แล้วใช่ไหมหล่ะ /
“ นี่แม่คุณ รู้สึกว่าเวลาคุณเธออยากได้อะไรก็ขอซึ่งๆหน้าเลยใช่ไหมเนี่ย ซื่อบื้อ จริงๆเลย ใครเค้าจะไปให้ง่ายๆหล่ะ“ 55+ อย่างนี้แสดงว่ามีข้อแลกเปลี่ยนอีกแล้ว มันจะอะไรกันนักกันหนาว่ะ
“ แล้วนายจะเอางัย อย่ามาเรื่องมากกับชั้นน่ะ “
“ ก็ชั้นเคยบอกไปแล้วไม่ใช่หลอ เธอต้องมาเป็นแฟนชั้น เข้าใจ๋ “ โธ่เอ๊ยมันจะอะไรนักหนาว่ะ จะเอาไงดีอ่ะเรา แง้.............. ถ้าไม่ได้บัตรนักเรียนต้องแย่แน่ๆเลย แต่ถ้าต้องแฟนอีกตาหมอนี่ก็คงแย่เหมือนกันไม่แน่แย่หนักกว่าเดิมอีกเอางี้
“ ถ้างั้นเอาอย่างงี้น่ะ เราแค่ลองดูใจกันก่อนไม่ได้หลอ “ ชั้นเลยต่อรองกลับไป
“ ถ้างั้นจะเอาสักกี่วันดีหล่ะ “
“ 3เดือนโอเคป่ะ ”
“ ไม่........... มันนานไปน่ะ ชั้นให้เวลาเธอมากสุดแค่ 1 เดือน เท่านั้นเน้นย้ำ 1 เดือนเท่านั้น ตกลงป่าวถ้าไม่ตกลง หึๆบัตรนักเรียนเธอได้หายไปจากโลกนี้แน่ “ โอ๊ยช่างขู่ซะเหลือเกินน่ะนนายทีมเนี่ย แล้วแค่ 1 เดือน เนี่ยน่ะ จะให้ชั้นตัดสินใจเป็นแฟนกันโธ่เอ๊ย มันจะหน้าตาหล่อเหลาขนาดไหนฟ่ะ ที่จะทำให้หญิงหลงรักได้ภายในพริบตา 555+ ถ้าไม่ใช่หน้าแบบ หม่ำ ซกมกก็ดีไป
“ เออก็ได้แล้วจะให้บัตรนักเรียนชั้นคืนเมื่อไหร่กันหล่ะ “ เฮ้อในที่สุดก็จะได้บัตรนักเรียนคืนซักทีดีใจจัง เย้เฮ้
“ เธอมองมาทางหน้าต่าง สิ “ ชั้นนั้นก็เลยชะโงกลงไปทางหน้าต่าง ดูว่ามีอะไร
“ เฮ้ย............ ตามมาถึงนี่เลยหลอ แต่ไอ้คนนั้นที่ยืนข้างล่างนั่นมัน “ ไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างล่างนั่นทำท่าโบกมือให้ชั้น แต่ขออภัยมองหน้าไม่ชัด ตัวชั้นก็เลยรีบลงไป
“ นี่นายทีม นะ..นาย....” สุดยอดทันทีที่อีตาหมอนั่นหันหน้ามาชั้นก็ต้องตกใจ หนุ่มดัชชี่ที่ไหนหรือป่าวเนี่ย หล่อมากๆๆ................. ตากลมโตราวกับเหยี่ยว ผมยาวสีดำอมน้ำตาลอ่อนปะบ่าไล่ตามคอ เทียบกับอีตาหน้าโคลนเมื่อกี้ไม่ได้เลยน่ะ เนี่ยสุดยอด เอ๋หรือว่าชั้นนั้นฝันไปหรือว่าชั้นทักคนผิด ตอนนี้ชั้นคิดว่าตาของชั้นคงเพ่งจนจะถลนออกมาแล้วมั้งเนี่ย
“ นี่ยัยเป๋อ จะมองชั้นไปถึงเมื่อไหร่ น้ำลายจะหกออกมาแล้ว ตกใจอ่ะดิ ชั้นหล่อมากเลยใช่ไหมหล่ะ ฮะๆๆแหงอยู่แล้ว คนมันหล่อช่วยไม่ได้ “ ต๊ายตาย ดู้ดู หน้าตาก็พอดูได้หรอก / เมื่อกี้เรายังบอกว่าหล่ออยู่เลยน่ะเนี่ยแฮะๆ ... / แต่ทำไมปากถึงรับประทานไม่ลงเลยน่ะ เฮ้อ เมื่อไหร่กันน่ะบนโลกใบนี้จะไม่มีคนหลงตัวเองซักที
“ เชอะ แล้วไหนบัตรนักเรียนชั้นหล่ะ เอามาคืนชั้นได้แล้ว “ ชั้นแบมือทวงของของชั้นคืนทันที
“ เอ้านี่ บัตรนักเรียนของเธอ อ้อแล้วก็........ชั้นจำที่อยู่ของเธอกับเบอร์โทรได้แล้วน่ะ ไม่ต้องวิ่งหนีอีก
หล่ะ ฮะๆ เพราะถึงยังไงเธอก็หนีชั้นไม่พ้นหรอก “ โอ๊ยมันจะย้ำอะไรกันนักกันหนาเนี่ย คนยิ่งเศร้าๆอยู่
“ เออ......” ชั้นตอบไปปนด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจมากนัก
“ ถ้างั้นเสร็จธุระแล้วชั้นไปหล่ะ อ้อเดี๋ยวจันนี้ตอนเช้าชั้นมารับพาไปโรงเรียนน่ะ บ๊ายบายอนาคตแฟนของชั้น “ อี๊.....ไปไกลๆเลยไป ฮือจบกันชีวิตนี้ของชั้น
“ เฮ้อชีวิตของชั้น มันจะโชคร้ายไปถึงไหนเนี่ย แง้................. “
( คุณผู้อ่านคิดเหมือนชั้นไหมค่ะ ว่าเรื่องนี้กวน teen ไม่รู้ว่าจะทำงัยให้เข้ากันได้สักที แต่ยังงัยแบมรี่ก็จะพยายามค่ะ โดยต้องอาศัยแรงกำลังจัยจากพวกคุณทุกคนค่ะ )
“ เฮ้ยอยู่ไหนว่ะซอกนั้นก็ไม่มีซอกนี้ก็ไม่ใช่แล้ว .........บัตรนักเรียนของเค้าอ่ะ แง้ToT มันหายไปไหนอ่ะ ฮือ...ปีนี้แจ้งหายเป็นครั้งที่ 3ที่4 แล้วมั้ง ถ้าแจ้งอีกมีหวัง ตายแหงๆ โธ่เว้ย แล้วมันไปไหนกันว่ะ ไอ้บัตรนักเรียนบ้าเอ๊ย.... “ ชั้น นางสาวปริศนา หรือ แป๋ว อายุ17 ปี เพิ่งเสีย First Kiss ไปเมื่อ 3-4 ชั่วโมงที่ผ่านมาสดร้อนๆ กำลังประสบเคราะห์กรรมอย่างหนักอีกครั้งในการหาบัตรนักเรียนไม่เจอ เฮ้อ เศร้าชีวิตช้าน.....
“ ปิ๊บปิบ......ปาลาลา....” เสียงโทรศัพท์ของชั้นนั่นเอง “ ฮัลโหล คราย....คะ “
“ เราเองทีมงัย เป็นรัยหลอ “ โธ่เอ๊ยที่แท้ก็อีตาหน้าเปื้อนโคลนกวนตีนนั่นเอง แต่ให้ตายสิตอนนี้ชั้นยังไม่มีอารมณ์ที่จะพูดโทรศัพท์หรือให้ไปกัดกับใครหรอกน่ะ คนมันกำลังเศร้า....พอพูดน้ำตาพานจะไหล
“ นี่นายถ้าจะมากวนตีนชั้นหล่ะก็น่ะเอาเวลาไปหาแฟนใหม่คนที่พันของนายเถอะ ไป แค่นี้น่ะ.”
“ เฮ้ย...........เดี๋ยวก่อนแล้วนี่เธอไม่สงสัยหลอว่าชั้นมีเบอร์เธอได้ยังงัย ติ๊กต่อก....คิดออกป่าว “ เออมันก็จริงแฮะแล้วอีตาหมอนี่มันมีเบอร์เราได้งัย ฟะ คิดซิเฟ้ยยัยแป๋วคิดให้ออก
“ แล้วนายเอาเบอร์ชั้นมาได้ยังงัยบอกมาเดี๋ยวนี้น่ะ “ / ก็คนมันคิดไม่ออกนี่นา แล้วจะไปรู้ได้งัยว่าอีตานั่นเอาเบอร์ชั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่ /
“ สุดท้ายแล้ว ยัยเป๋อก็เป็นยัยเป๋ออยู่วันยังค่ำ เอางี้ชั้นจะบอกให้น่ะ บัตรนักเรียนของเธออยู่ที่ชั้น ได้ยินป่าว บัตรนักเรียนของ คุณปริศนา เจริญวัฒน อายุ 17 ปี อยู่ที่ ชั้นเอง...55+ขำอ่ะดิ เมื่อกี้อยากรีบวิ่งเองช่วยมะได้น่ะ “ ชั้นที่กำลังถือมือถือฟังอยู่แทบจะกลายเป็นขี้เถ้าสลายไปให้ได้ซะตรงนี้ โอ๊ย จะบ้าตายคนเค้าอุตส่าห์หา ที่แท้ก็อยู่ที่นายทีม เฮ้ย........ อยู่ที่ใครไม่อยู่ทำไมต้องไปอยู่กับอีตาบ้านั่นด้วยอ่ะ แง้.....จะได้คืนไหมเนี่ย
“ นี่นายจะเอาไงกับชั้นห่ะ แล้วบัตรนักเรียนทำไมเมื่อกี้ไม่ให้ชั้นหล่ะ แล้วนายจะคืนชั้นเมื่อไหร่กัน บอกมาเดี๋ยวนี้น่ะ “ ชั้นนั้นรีบออกปากทวงคืนทันที / อ้าวก็มันเป็นบัตรนักเรียนของชั้นนี่เรื่องจะทวงคืนก็ ทำ-มะ-ดา อยู่แล้วใช่ไหมหล่ะ /
“ นี่แม่คุณ รู้สึกว่าเวลาคุณเธออยากได้อะไรก็ขอซึ่งๆหน้าเลยใช่ไหมเนี่ย ซื่อบื้อ จริงๆเลย ใครเค้าจะไปให้ง่ายๆหล่ะ“ 55+ อย่างนี้แสดงว่ามีข้อแลกเปลี่ยนอีกแล้ว มันจะอะไรกันนักกันหนาว่ะ
“ แล้วนายจะเอางัย อย่ามาเรื่องมากกับชั้นน่ะ “
“ ก็ชั้นเคยบอกไปแล้วไม่ใช่หลอ เธอต้องมาเป็นแฟนชั้น เข้าใจ๋ “ โธ่เอ๊ยมันจะอะไรนักหนาว่ะ จะเอาไงดีอ่ะเรา แง้.............. ถ้าไม่ได้บัตรนักเรียนต้องแย่แน่ๆเลย แต่ถ้าต้องแฟนอีกตาหมอนี่ก็คงแย่เหมือนกันไม่แน่แย่หนักกว่าเดิมอีกเอางี้
“ ถ้างั้นเอาอย่างงี้น่ะ เราแค่ลองดูใจกันก่อนไม่ได้หลอ “ ชั้นเลยต่อรองกลับไป
“ ถ้างั้นจะเอาสักกี่วันดีหล่ะ “
“ 3เดือนโอเคป่ะ ”
“ ไม่........... มันนานไปน่ะ ชั้นให้เวลาเธอมากสุดแค่ 1 เดือน เท่านั้นเน้นย้ำ 1 เดือนเท่านั้น ตกลงป่าวถ้าไม่ตกลง หึๆบัตรนักเรียนเธอได้หายไปจากโลกนี้แน่ “ โอ๊ยช่างขู่ซะเหลือเกินน่ะนนายทีมเนี่ย แล้วแค่ 1 เดือน เนี่ยน่ะ จะให้ชั้นตัดสินใจเป็นแฟนกันโธ่เอ๊ย มันจะหน้าตาหล่อเหลาขนาดไหนฟ่ะ ที่จะทำให้หญิงหลงรักได้ภายในพริบตา 555+ ถ้าไม่ใช่หน้าแบบ หม่ำ ซกมกก็ดีไป
“ เออก็ได้แล้วจะให้บัตรนักเรียนชั้นคืนเมื่อไหร่กันหล่ะ “ เฮ้อในที่สุดก็จะได้บัตรนักเรียนคืนซักทีดีใจจัง เย้เฮ้
“ เธอมองมาทางหน้าต่าง สิ “ ชั้นนั้นก็เลยชะโงกลงไปทางหน้าต่าง ดูว่ามีอะไร
“ เฮ้ย............ ตามมาถึงนี่เลยหลอ แต่ไอ้คนนั้นที่ยืนข้างล่างนั่นมัน “ ไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างล่างนั่นทำท่าโบกมือให้ชั้น แต่ขออภัยมองหน้าไม่ชัด ตัวชั้นก็เลยรีบลงไป
“ นี่นายทีม นะ..นาย....” สุดยอดทันทีที่อีตาหมอนั่นหันหน้ามาชั้นก็ต้องตกใจ หนุ่มดัชชี่ที่ไหนหรือป่าวเนี่ย หล่อมากๆๆ................. ตากลมโตราวกับเหยี่ยว ผมยาวสีดำอมน้ำตาลอ่อนปะบ่าไล่ตามคอ เทียบกับอีตาหน้าโคลนเมื่อกี้ไม่ได้เลยน่ะ เนี่ยสุดยอด เอ๋หรือว่าชั้นนั้นฝันไปหรือว่าชั้นทักคนผิด ตอนนี้ชั้นคิดว่าตาของชั้นคงเพ่งจนจะถลนออกมาแล้วมั้งเนี่ย
“ นี่ยัยเป๋อ จะมองชั้นไปถึงเมื่อไหร่ น้ำลายจะหกออกมาแล้ว ตกใจอ่ะดิ ชั้นหล่อมากเลยใช่ไหมหล่ะ ฮะๆๆแหงอยู่แล้ว คนมันหล่อช่วยไม่ได้ “ ต๊ายตาย ดู้ดู หน้าตาก็พอดูได้หรอก / เมื่อกี้เรายังบอกว่าหล่ออยู่เลยน่ะเนี่ยแฮะๆ ... / แต่ทำไมปากถึงรับประทานไม่ลงเลยน่ะ เฮ้อ เมื่อไหร่กันน่ะบนโลกใบนี้จะไม่มีคนหลงตัวเองซักที
“ เชอะ แล้วไหนบัตรนักเรียนชั้นหล่ะ เอามาคืนชั้นได้แล้ว “ ชั้นแบมือทวงของของชั้นคืนทันที
“ เอ้านี่ บัตรนักเรียนของเธอ อ้อแล้วก็........ชั้นจำที่อยู่ของเธอกับเบอร์โทรได้แล้วน่ะ ไม่ต้องวิ่งหนีอีก
หล่ะ ฮะๆ เพราะถึงยังไงเธอก็หนีชั้นไม่พ้นหรอก “ โอ๊ยมันจะย้ำอะไรกันนักกันหนาเนี่ย คนยิ่งเศร้าๆอยู่
“ เออ......” ชั้นตอบไปปนด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจมากนัก
“ ถ้างั้นเสร็จธุระแล้วชั้นไปหล่ะ อ้อเดี๋ยวจันนี้ตอนเช้าชั้นมารับพาไปโรงเรียนน่ะ บ๊ายบายอนาคตแฟนของชั้น “ อี๊.....ไปไกลๆเลยไป ฮือจบกันชีวิตนี้ของชั้น
“ เฮ้อชีวิตของชั้น มันจะโชคร้ายไปถึงไหนเนี่ย แง้................. “
( คุณผู้อ่านคิดเหมือนชั้นไหมค่ะ ว่าเรื่องนี้กวน teen ไม่รู้ว่าจะทำงัยให้เข้ากันได้สักที แต่ยังงัยแบมรี่ก็จะพยายามค่ะ โดยต้องอาศัยแรงกำลังจัยจากพวกคุณทุกคนค่ะ )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น