You can remember me จำฉันไว้ในใจเธอ

You can remember me
จำฉันไว้ในใจเธอ

      

       ซีรี่ย์ๆเร็วๆสิ

       มาแล้วๆ อ๊ะ!ลืมของน่ะ

       เร็วหน่อยสิ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนไม่ทันหรอกง่า~T^Tทำไมฉันเงอะงะอย่างนี้ด้วยอ่ะ ลืมนู่นลืมนี่ไปหมดเลยพี่ซีโร่เร่งใหญ่แล้วด้วยอ่ะ

        ขอโทษนะคะพี่ชาย น้องสาวทำพี่สายไปด้วยเลยฉันพูดขอโทษพี่ชายที่นั่งหน้าหงิกอยู่ข้างๆ เพราะกลัวว่าจะไปโรงเรียนไม่ทัน

            พี่แค่กลัวว่าน้องสาวพี่ขี้ลืมแบบนี้ วันข้างหน้าจะลืมสิ่งสำคัญไปบ้างน่ะสิพี่ซีโร่ลูบหัวฉันอย่างเบามือ เรามีกันสองพี่น้องน่ะ พ่อกับแม่ทำงานอยู่ที่ต่างประเทศแต่ฉันกับพี่ยืนยันว่าจะไม่ไปเรียนที่ต่างประเทศเด็ดขาด พ่อกับแม่เลยให้เราอยู่ที่นี่เหมือนเดิม โดยซื้อคอนโดให้เราสองพี่น้องอยู่ด้วยกัน ทุกเช้าจนถึงเย็นจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดและทำอาหารให้พวกเรา แม่ก็โทรมาหาพวกเราอาทิตย์ละ2ครั้งเราก็เลยไม่เหงาเท่าไร

            โธ่~พี่คะ น้องสาวพี่ไม่ได้ขี้ลืมขนาดนั้นซะหน่อย ไม่ต้องห่วงหรอกค่า^_______^

            จะไม่ให้ห่วงได้ยังไงหา น้องพี่อายุตั้ง17แล้วนะ แต่ยังทำตัวเอ๋อๆเปิ่นๆอยู่เลยนะเราน่ะพี่ชายเปลี่ยนจากลูบหัวฉันด้วยความเอ็นดูเป็นโยกหัวฉันด้วยความหมั่นไส้แทน

            พี่อ่ะ!ทำไมต้องว่าน้องด้วยล่ะคะ

           พี่เปล่าว่าเราสักหน่อยซีรี่ย์ พี่เป็นห่วงเราจริงๆนะพี่ซีโร่มองมาที่ฉันด้วยแววตาที่จริงจังแต่แฝงความรักที่มอบให้อย่างล้นเหลืออยู่ภายในตาคู่นั้น

           นี่ฉันทำตัวน่าเป็นห่วงมากเลยหรอ พี่คงจะเหนื่อยมากเลยสินะ ก็พี่ต้องดูแลฉันและยังต้องหางานพิเศษทำอีก

          ค่าๆๆๆซีรี่ย์รู้แล้วค่ะพี่ซีโร่ ซีรี่ย์จะตั้งสติทุกครั้งตามที่พี่เคยบอกนะ จากนี้ไป..ไม่ต้องห่วงนะคะ^________^

          แล้วรถก็เลี้ยวเข้าโรงเรียนพอดี ฉันกับพี่ชายเรียนอยู่ที่โรงเรียนInternational hiha hischool ฉันอยู่เกรด11พี่อยู่เกรด12อ๊ะๆสนใจพี่ฉันอยู่ล่ะสิ ไม่ได้นะจ๊ะไม่ได้ผ่านด่านฉันไปก่อนเถอะนะ ฉันหวง!!^_________^

    
      ซี่รี่ย์ รอด้วยๆ

      ยีนส์>///< สงสัยล่ะสิ ว่ายีนส์เป็นใคร ยีนส์เป็นแฟนฉันเองค่ะ เราคบกันมาจะ3ปีแล้วนะ อยากบอกว่าฉันรักเขามากเลยล่ะ

      ^________^ฉันส่งยิ้มสดใสทักทายยีนส์ที่วิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

      วันนี้เธอมาสายจัง ฉันรอตั้งนานอ่ะ

      โธ่ๆๆขอโทษ~อย่าโกรธเค้าเลยนะตัวเองนะฉันกระดิกนิ้วก้อยไปมาเป็นสัญญาณว่าขอคืนดี

      อยากให้ฉันหายโกรธจริงป่ะ?

       จริงสิ^________^

       ไปเดตกัน

       เนื่องในโอกาสอะไรล่ะ?

       (-_-)

      (._.) เอ่อ..ฉันคิดไม่ออก..จริงๆนะ

       จำไม่ได้จริงๆหรอซีรี่ย์ ...วันนี้เป็นวันครบรอบที่เราเริ่มคบกันไงจำได้ยัง-0-

     จำได้แล้วๆๆงั้นวันนี้ก็ครบ3ปีแล้วใช่มั้ย?เราไปฉลองกันที่salin towerนะ

     อืม เย็นนี้เธอรอฉันที่ห้องเรียนละกันนะ เดี๋ยวฉันไปรับ

     จร้า

     หลังเลิกเรียน

     ซีรี่ย์ฉันมารับแล้ว รีบไปกันเถอะเดี๋ยวมืดค่ำพี่ซีจะว่าอีก

        Salin tower

     ว๊าว ลมเย็นจังเลยอ่ะยีนฉันยืนอ้าแขนรับลมบนดาดฟ้าของตึกSalin Towerยีนส์จองสถานที่นี้ไว้เพื่อเราโดยเฉพาะเลยอ่ะ

     อากาศเย็นแบบนี้เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอาง่ายๆนะยีนคลุมเสื้อกันหนาวสีดำของเขาให้กับฉัน ฉันอมยิ้มน้อยๆกับความน่ารักที่เขาหมั่นทำเสมอๆเมื่ออยู่กับฉัน

      ยีน..ถ้าเกิดว่าวันนึงฉันจำอะไรไม่ได้ขึ้นมา นายจะทำยังไง นายจะยังรักฉันอยู่มั้ย?

      ถามอะไรแบบนี้ล่ะ เป็นลางไม่ดีเลยนะ...แต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆล่ะก็นะ ฉันจะทำให้เธอจำทุกอย่างได้เอง ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนหรือไม่มีทางยังไง...ฉันก็จะทำ...ทำให้เธอรักฉันอีกครั้ง! แต่ถ้าเธอยังจำไม่ได้อีกล่ะก็ฉันก็จะยอมรับในสิ่งที่เธอเป็นเพราะฉันรักเธอที่เธอเป็นเธอ จำไว้นะยัยบื้อ!!^0^

          อ๊ายยย>///<อย่ายิ้มละลายใจแบบนั้นสิ ยิ่งมีภูมิตานทานคนหล่อน้อยอยู่ มายิ้มแบบนี้ฉันก็เขินแย่น่ะสิแล้วไปฝึกประโยคเท่ๆแบบนั้นมาจากไหนนะ นี่แฟนฉันจริงๆหรอเนี่ย ทำไมเท่จังอ่ะ

      ฉันรักนายจัง

      จริงนะ?

      จริงสิ

      ฉันก็รักเธอซีรี่ย์^///^จูบของเขาทำให้ฉันหยุดเคลื่อนไหวทุกท่วงท่า ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสจูบแสนวิเศษของเขาที่มอบให้ฉัน เขาถอนจูบออกช้าๆและเลื่อนขึ้นมาจูบหน้าผากฉันเบาๆ แล้วเราก็ยืนมองพระอาทิตย์ตกดินตอนหกโมงเย็นด้วยกัน

         20.45

         ยีนส์ๆดูนั่นสิ พระจันทร์ยิ้มล่ะฉันสะกิดให้ยีนส์มองพระจันทร์ที่นอนหงายและมีดาวดวงเล็กๆอยู่เหนือดวงจันทร์สองดวงทำให้เหมือนรอยยิ้ม ใครๆก็รู้จักกันในชื่อของพระจันทร์ยิ้ม

        สวยจังเนอะ คืนนี้สวยมากเลย แต่คงไม่มีดาวดวงไหน จะสวยได้เท่าดวงดาวที่อยู่ตรงหน้าฉันหรอกยีนส์มองสบตาฉัน เรามองตากันเนิ่นนาน จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานกี่นาที จนเมื่อฉันเริ่มรู้สึกเขินจึงหลบสายตาของเขา

        มองอะไร คนก็เขินเป็นนะ

        มองนางฟ้าของฉันไง^^

        บ้า>///<

        คิสุชิเต๋...?

        ไม่ได้!!

        งั้นกลับกันได้แล้ว พี่เธอคงรออยู่

        จร้า^^

         เราเรียกแท็กซี่เพื่อจะกลับอพาทเมนต์ คิสุชิเต๋เขาขอฉันจูบแต่ฉันได้ตอบปฏิเสธไป ฉันดีใจนะที่เขาไม่เรียกร้องอะไรมากหรือบังคับฉันในตอนที่ฉันไม่เต็มใจ   แบบนี้ไงล่ะ ฉันถึงรักเขามากมายขนาดนี้

       ไม่ต้องเดี๋ยวฉันจ่ายค่าแท็กซี่เอง

         เมื่อฉันกำลังจะจ่ายค่าแท็กซี่เมื่อมาส่งถึงอพาทเมนต์แล้ว แต่ยีนส์ก็ยังยืนยันที่จะจ่ายค่าแท็กซี่เองฉันจึงลงจากรถมายืน ในขฌะที่ฉันยืนอยู่นั้นฉันเห็นลูกแมวตัวหนึ่งถูกใส่กล่องวางทิ้งไว้ เกือบกลางถนน ด้วยความที่เป็นคนรักแมวเป็นชีวิตจิตใจ ฉันจึงไม่รีรอที่จะเดินเข้าไปหากล่องใบนั้น แต่ด้วยความที่ไม่ได้ระวัง ไม่ทันดูรถในตอนข้ามถนน เสียงบีบแตรดังลั่น ก่อนที่รถจะพุ่งเข้าชนฉันเพราะเบรกไม่อยู่

         ซีรี่!!...

        อา...ไม่ไหวแล้ว

       นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน

 

 

      แสงสว่างที่สาดส่องเข้ามากระทบกับเปลือกตาที่ยังปิดอยู่ของฉัน ทำให้ไม่สามารถที่จะทนหลับตาต่อไปได้อีกแล้ว ไหนจะยังกลิ่นยาที่ฉันไม่ชอบมากๆนี่อีก ฉันอยู่ที่ไหนกันน่ะ ห้องสีขาว ผ้าม่านสีครีมที่ปลิวไปมาตามแรงลม กับ...ผู้ชายที่นอนกุมมือฉันอยู่ตรงนี้กับผู้ชายอีกคนที่นอนอยู่ตรงโซฟานั่น

     สงสัยว่าฉันจะขยับตัวแรงไปหน่อยทำให้เขาตื่นขึ้นมา

         ซีรี่ย์...^_________^

         คนที่กุมมือฉันอยู่ยิ้มให้ฉันอย่างดีใจ...ดีใจที่สุด

        เอ่อ...ที่นี่ที่ไหนคะ...

        โรงพยาบาลไง รู้มั้ยเธอนอนหลับไป3วันเต็มๆเลยนะ ฉันใจคอไม่ดีเลยล่ะ แต่พอเธอฟื้นขึ้นมาแล้วฉันก็โล่งใจขึ้นเยอะเลยล่ะ

       ยีนส์..ซีรี่ยืฟื้นแล้วหรอ

       ครับพี่

       ผู้ชายที่นอนอยู่ตรงโซฟาหายงัวเงียแล้วเดินเข้ามาหาฉัน แล้วกอดฉันจนแน่น จนเกือบจะหายใจไม่ออก

       เป็นยังไงมั่งซี่รี่ย์    ปวดเมื่อยตรงมั้ย^^

       - -*

       พวกคุณ...เป็นใครคะ?-*-

       .......

       ก๊อกๆๆๆ

      เสียงเคาะประตูดังขึ้นพวกเราทุกคนหันไปมองทันที 

      ผมขอคุยกับญาติคนไข้หน่อยครับ

      ครับ

           คนที่เรียกฉันว่าน้องเดินตามคุณหมอออกไปแล้ว แต่อีกคนที่อยู่ตรงนี้ นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเตียงฉัน เขาจ้องหน้าฉันด้วยแววตาที่ฉันไม่อาจเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่...ง่า ฉันทำไรผิดอ่ะ

          เอ่อ..คุณชื่ออะไรหรอคะ?

          -*-

         ถามแล้วก็ไม่ตอบ คุณอุตส่าพูดด้วยละยังไม่ยอมตอบอีก เสียมารยาทชะมัด นายคนนี้เป็นใครเนี่ย เดี๋ยวแม่ปั๊ด โดดงับหัวเลยนี่ ถ้าฉันไม่เจ็บอยู่นะ นายเจ็บแทนไปแล้วจะบอกให้

         คิดได้ดังนั้นฉันจึงไม่สนใจจะสนทนาพาทีกับเขาอีกต่อไป จึงล้มตัวลงนอนหันหลังให้เขา

<       ชื่อยีนส์ ฉันชื่อยีนส์ และฉันก้เป็นแฟนของเธอด้วย

      ฉันลุกขึ้นนั่งแทบไม่ทันเมื่อได้ยินคำที่เขาพูด อะไรนะ เขาเป็นแฟนของฉันงั้นหรอ ผู้ชายหน้าหล่อคนนี้เนี่ยนะแฟนฉัน เยสๆๆๆ วะฮะฮ่า ชาตินี้ฉันมีแฟนหล่อด้วยล่ะ อยากประกาศให้โลกได้รับรู้จริงๆเลย

        ซีรี่ย์ เธอเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย ทำหน้าตกใจ ละก็ทำหน้าดีใจเหมือนคนบ้าเมื่อกี้น่ะ

      ฉันจะถือว่ามันเป็นคำชมละกันนะ-*-

       นี่ๆๆ นายเป็นแฟนฉันจริงๆหรอ งั้นช่วยพาฉันไปห้องน้ำหน่อยสิ ฉันปวดฉิ้งฉ่องจะแย่แล้ว>0<

     อื้ม

    เค้าเข้ามาประคองฉันด้วยสีหน้านิ่งเฉย แหม ถ้าฉันขาไม่ได้ใส่เฝือกอย่างนี้ ฉันก็ไม่ขอร้องคนหล่ออย่างนายหรอก ชิ

      เมื่อฉันได้เข้าห้องน้ำสมดังใจแล้ว ยีนส์ก็พาฉันกลับมานอนที่เตียงตามเดิม

      แกร๊ก ผู้ชายคนที่ออกไปคุยกับหมอเมื่อสักครู่เดินกลับเข้ามาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก อา แล้วเขาเป็นใครอีกล่ะ หล่อๆอย่างนี้คงไม่ใช่สามีฉันหรอกนะ อ๊ะ หรือว่าจะเป็นพ่อฉัน โอ๊ววววว

      พี่ซีโร่ หมอว่าไงบ้างอ่ะพี่

   หมอบอกว่า ซีรี่ย์ สูญเสียความทรงจำทั้งหมดไปแล้ว แต่ก็ยังพอมีทางรักษาได้อยู่ แต่ต้องเป็นคนที่สนิทกับเธอ รู้ใจเธอ เข้าใจเธอ และพี่ว่า หน้าที่นี้มันน่าจะเป็นของนายนะยีนส์ พี่ฝากซีรี่ย์ด้วย...ได้มั้ย ทำให้ซีรี่ย์จากอาการนี่ นะขอร้องล่ะ ช่วยพี่ที

   เฮ้ย พี่ไม่ต้องคุกเข่าก็ได้ ถึงพี่ไม่ขอร้องผม ผมก็เต็มใจช่วยพี่อยู่แล้ว เพราะยังไง ซีรี่ย์ก็เป็นแฟนผมไว้ใจผมเถอะพี่
   "ขอบใจนายมากนะยีนส์ พี่ไว้ใจนายนะและพี่ก้เชื่อด้วยว่านายสามารถทำให้ความทรงจำของซีรี่ย์กลับมาได้ :)"


**ติ ชม ตามที่คิดได้เลยนะคะ
   ผิดถูกยังไงก็ขออภัยด้วย แล้วจะนำกลับไปแก้ไขนะคะ