Diosnisไขปริศนา อาณาจักรมนตรา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

✖ quality

บทนำ

          อาณาจักร “ดิโอนิส” เป็อาณาจักรแห่งหนึ่งในดินแดนมิสเทอร์ริโอ ดินแดนซึ่งเต็มไปด้วยปริศนามากมาย ดินแดนแห่งนี้ประกอบไปด้วยอาณาจักรต่างๆ มากมาย แต่มีเพียง 3 อาณาจักรเท่านั้นที่เรียกได้ว่าเป็น “อาณาจักรมหาอำนาจ” ซึ่งได้แก่ อาณาจักรเรนฟอร์ด อาณาจักรโลเลส  และอาณาจักรดิโอนิส อาณาจักรดิโอนิสเป็นอาณาจักรที่ขึ้นชื่อเรื่องความก้าวหน้าทางด้านเวทยาการมากที่สุด จอมเวทผู้เก่งกาจหลายๆท่านนั้นล้วนมาจากดินแดนแห่งนี้ทั้งสิ้น และดินแดนแห่งนี้ยังมีตำนานที่เล่าขานกันมายาวนานเกี่ยวกับการกำเนิดอาณาจักรอีกด้วย

“อดีตกาล...นานแสนนานผ่านมา

เล่าขานว่า...เมืองมนตราพิสมัย

เวทยาการล้ำเลิศกว่าเมืองใด

ปริศนามากมายภายใต้ความรุ่งเรือง”

          ตามตำนานกล่าวไว้ว่า ในอดีตนั้นอาณาจักรแห่งนี้เนส่วนหนึ่งองอาณาจักรเรนฟอร์ด “อาณาจักรแห่งเทคโนโลยี และวิวัฒนาการ” แต่มีเจ้าชายพระองค์หนึ่งของราชวงศ์มีความคิดแตกต่างจากคนทั้งอาณาจักร พระองค์เชื่อในสิ่งที่เหนือธรรมชาติ เชื่อว่าดินแดนแห่งนี้มีเทพเจ้า และพลังวิเศษมากมายต่างหลับไหลอยู่ในตัวผู้คน ความเชื่อนี้เองที่คนทั้งอาณาจักรมองว่าพระองค์เสียสติ เนื่องจากอาณาจักรแห่งนี้เต็มไปด้วยเทคโนโลยี ผู้คนในอาณาจักรต่างเชื่อในสิ่งที่สามารถพิสูจน์ได้ เชื่อในวิทยาศาสตร์ เจ้าชายผู้นั้นจงตัดสินใจเดินทางออกจากอาณาจักรของพระองค์ และออกเดินทางตามหาสิ่งที่พระองค์เชื่อ ในระหว่างทาง ว่ากันว่าพระองค์ได้เจอกับสหายที่แสนดี ทั้งคุณชายจากตระกูลใหญ่ นักรบผู้เก่งกาจ นักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะ และบาทหลวงผู้จิตใจงาม ตั้งหมดร่วมฝ่าฟันอันตรายด้วยกันจนมาถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ พระองค์ได้รับพรจากพระผู้เป็นเจ้าจากนั้นก็สถาปนาอาณาจักรดิโอนิสขึ้นมา กลายเป็นอาณาจักรที่รุ่งเรืองด้านเวทมนตร์ และความเชื่อ

          อย่างไรก็ตาม...มันก็เป็นแค่เพียงตำนานที่เล่าสืบต่อกันมาเท่านั้น ยังไม่มีใครที่สามารถพิสูจน์ตำนานนี้ได้ รวมทั้งยังไม่มีผู้ใดเคยพบเห็นทายาทของพระองค์ และสหายของพระองค์ ตำนานจึงยังเป็นพียงตำนานเรื่อยมา...

          ไกลอกไปในเมืองชนบท มีเด็กชายผู้หนึ่งนั่งเหม่อมองนอกหน้าต่างทุกๆเย็น

“เอี๊ยด” เสียงประตูไม้บานเก่าๆถูกเปิดออกด้วฝีมือของหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีหน้าตางดงาม ผมสีทองของเธอปลิวสไวไปตามสายลมที่พัดมาจากหน้าต่าง

“ทำอะไรอยู่ลูก... แม่เห็นลูกเอาแต่นั่งมองหน้าต่างทุกวันเลย มีอะไรข้างนอกเหรอจ๊ะ” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือเรียวสวยค่อนๆลูบไปตามเส้นผมของลูกชาย

“แม่ครับ... ผมคิดถึงพ่อ เมื่อไหร่พ่อจะกลับมาครับ” เด็กชายซบศีรษะลงบนแขนของผู้เป็นแม่อย่างน่ารัก จนผู้เป็นแม่อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กบความน่ารักของลูกชายตัวน้อย

“พ่อเขางานยุ่งจ้ะ ลูกต้องเข้าใจนะคนดี ที่พ่อทำงานหนักก็เพราะอยากให้ลูกมีความสุขไงจ๊ะ”

“แต่ผมคิดถึงพ่อ...” เด็กชายกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ น้ำตาคลอเบ้าจนหญิงสาวต้องค่อยๆปลอบ

“ไม่เอาจ้ะ อย่าร้องไห้สิเด็กดี เป็นเด็กผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ง่ายๆนะ ถ้าลูกคิดถึงพ่อล่ะก็วันหลังเดี๋ยวแม่พาไปหานะ” หญิงสาวค่อยๆนั่งลงข้างๆเด็กชาย

“เดี๋ยวแม่เล่านิทานให้ฟังนะ ลูกอยากฟังเรื่องอะไรล่ะ?”

“ตำนานอาณาจักรดิโอนิสครับ... ผมชอบฟังเรื่องนี้ที่สุดเลย” เด็กชายยิ้มให้ผู้เป็นแม่จนตาหยี ก่อนจะค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ผู้เป็นแม่

“กาลครั้งหนึ่ง...” เด็กชายยังคงฟังนิทานด้วยความสนุก โดยที่ไม่รู้เลยว่า ตำนานของตนกำลังจะเปิดฉากขึ้น ท่ามกลางเสียงหัวเราะ รอยเลือด และหยาดน้ำตา เขาจะเดินไปในเส้นทางใด

กงล้อแห่งโชคชะตากำลังหมุนไปย่างช้าๆ

รอวันที่มันจะเข้าที่เข้าทาง

วันที่ตำนานบทใหม่จะถึงฉากเปิด...