FIC ` 2JUN | เหมียวว ?

ลำดับตอนที่ #7 : ` PART 6 ยากิโซบะ (100%)

FIC ` 2JUN | เหมียวว?

PART 6

= JH =

แฮ่กๆ โอ้ย เหนื่อยโว้ย!
ผมหยุดพักหลังจากวิ่งมาราธอนจากโรงเรียนจนเกือบจะถึงบ้าน ไอหนังสือบ้านี่ก็จะหนักไปเพื่อใคร?
จะแกล้งเขาแล้วไหงตัวเองต้องมาตกอยู่ใครชะตากรรมเยี่ยงนี้ ซวยของยงจุนฮยองจริงๆ!!

ผมลากขาเปื่อยๆ และแขนที่เริ่มเคลื่อนไหวไม่ได้มาจนถึงหน้าบ้าน เกือบแล้ว..เกือบจะตายแล้วครับ..
ผมไขกุญแจเข้าไปในบ้านแล้วก็เจอโจ๊กเกอร์นั่งมองหน้าอยู่ตรงทางเข้า เมื่อมันเห็นผมมันก็เอียงคอมอง
ทำท่าเหมือนจะถามว่า 'ทำไมสภาพเป็นแบบนี้' =____________=

ผมโยนกระเป๋านรกนั่นไว้บนโต๊ะแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา โจ๊กเกอร์ก็โดดขึ้นมานั่งบนตักผม
"โจ๊กเกอร์~ พ่อเหนื่อยย" ผมลูบไปบนขนสีเทานุ่มๆของมัน

แล้วผมจะอธิบายเรื่องดูจุนให้เพื่อนฟังว่าไงดีครับเฮ้ย!? แล้วใครไปใช้ให้มันฮ็อต? แล้วมันจะมาอยู่บ้านผมทำไม บ้านรวยไม่ใช่อ่อออออออออออออออ แล้วหน้าอย่างนั้นน่ะนะฮ็อต? คำถามหลายประเด็นถูกตั้งขึ้น
ในหัวน้อยๆของผม -_-

ผมล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือกดเบอร์ของใครบางคนแล้วโทรออก
[ "เฮ้ยย!!" ] ปลายสายตอบมาเสียงดัง
"จะเฮ้ยหาอะไรไอจุน!? ตกใจเฟร้ย!" 
[ "กรั่กๆ ทักทายแบบใหม่ไง ทำไมอ่ะมีอะไรรึไอน้อง" ]
"แกรู้ไหมว่าดูจุนที่มาอยู่บ้านฉันอ่ะเป็นประธานนักเรียนที่เขาสาวๆกรี๊ดกัน -_-"
[ "รู้ดิ" ]
"เฮ้ยยย แล้วทำไมแกไม่บอกวะ!!"
[ "อ้าวก็นึกว่าแกรู้ แล้วทำเนียน" ]
"เนียนแป๊ะอะไรล่ะ โอ้ยย วุ่นวายจริงเว้ยเฮ้ย แล้วฉันจะตอบคำถามเพื่อนในห้องยังไงดีเนี่ย?"
[ "บอกไปว่าเป็นเมียดิ จบ -..-" ]
"ถ้าแกอยู่ใกล้ๆนี่ ฉันถีบแกไปแล้ว -_-"
[ "กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เอาน่าๆก็แถๆเนียนๆซุยๆโฟ่วๆเวิ่นๆไป" ]
"เป็นคำแนะนำที่ดีมาก.."
[ "ไม่ต้องชม เออแค่นี้ก่อนนะ ละครมาว่ะ หวัดดี" ]
"เดี๋ยวดิเฮ้ย.." ผมพูดยังไม่ทันจบประโยคมันก็กดวางสายไป..

พรุ่งนี้จะเจอคำถามอะไรมั่ง นึกสภาพแล้วน่าอนาถใจจริงแท้..
ยิ่งคิดยิ่งเริ่มง่วง วิ่งมาตั้งใกล้ทั้งเหนื่อยทั้งเมื่อย หลับมันตรงนี้นี่แหละ ฝันดีนะโจ๊ะเกอร์

Zzz




= DJ =

แอ๊ดด
"กลับมาแล้วครับบ" ทันทีที่ผมเปิดเข้ามาก็เจอสภาพใครบางคนนอนหมดสภาพอ้าปากอยู่บนโซฟา..
ไหงเจ้าของบ้านมานอนตรงนีอ่ะ? ผมใช้ความคิดแล้วเดินเข้าไปดู

อะโห โทรมได้ที่ อ้าปากอีก 5555555555555555
ผมพยายามกลั้นหัวเราะกับท่านอนอันแสนน่าประทับใจของเจ้าของบ้าน
เฮ้ย ปากน่ารักน่าดีดจริงๆ(?) ผมแอบจิ้มไปนิดนึง กร๊ากกก เด้งดี ชอบ -..-
ผมแอบดีดอีกสองสามที

"อื้อ" คนนอนอ้าปาก(?)ส่งเสียงร้องเบาๆ ทำเอาผมนิ่งไป .. -_-; นึกว่าจะตื่นซะอีก

ผมมองไปบนโต๊ะอาหารก็เจอกระเป๋าหนังสือใบโตวางอยู่
โห นี่วิ่งแบกมาหรอเนี่ย? ว่าไป เจ้าของบ้านเข้าวิ่งหนีผมทำไมครับเนี่ย? ผมก็มาตามนัดแล้วแท้ๆ
กระเป๋านี่ก็บอกให้ผมมาเอา แล้วไหงตัวเองแบกกลับเอง งง -3-

ผมหันกลับไปมองเจ้าของบ้านที่ยังนอนไม่รู้เรื่องท่าเดิมอยู่
..ทำไมหน้าตาน่าแกล้งแบบนี้วะครับ =..=
อดใจไม่ไหวแล้ว(?) (ฟังดูโรคจิต-_- / ไรเตอร์) ผมลองจิ้มแก้มดู เฮ้ยเด้งดี 5555555555
เริ่มสนุกทั้งจิ้มทั้งดึงทั้งดีด (แกทำบ้าอะไร 55555555555555 / ไรเตอร์)

เฮ้ยนี่เจ้าของบ้านจะไม่ตื่นจริงๆหรอครับ = = คือเล่นจนเหนื่อยแล้ว..
ผมก้มมองดูใกล้ๆ หลับลึกจริงจัง
"โอ๊ะ" จู่ๆน้องแมวน้องก็โดดขึ้นมาบนคอผม ทำให้ผมเสียหลักเกือบทับเจ้าของบ้าน
ดีนะที่ยันเบาะโซฟาทัน
แต่ณ จุดๆนี้ หน้าผมกับเจ้าของบ้านห่างกันไม่กี่คืบ ทำไงดีล่ะครับ ลุกตอนนี้น้องแมวน้อยหลั่นแน่
อย่าเพิ่งตื่นนะยงจุนฮยอง!!
"อื้ม" เจ้าของบ้านขยับตัวเบาๆ และเปลือกตาค่อยๆลืมขึ้นมามองผมด้วยความสงสัย
และสามวินาทีต่อมากลายเป็นความตกใจและ
"อย่าทำผมนะ ผมจำเป็น -_-" เป็นประโยคเดียวที่ผมคิดออก ณ วินาทีนี้
"ทำอะไรของนาย ออกไปนะเว้ยยย" เจ้าของบ้านพยายามดันผมออกไป แต่ ฮ่า! มีหรือหุ่นนักกีฬา(ถึก)
อย่าผมจะเคลื่อนไหว
"ผมลุกออกไปตอนนี้ไม่ได้จริงๆ" ผมตอบด้วยใบหน้าจริงจัง จุนฮยองมองผมแบบงงๆ
"ทำไม" เจ้าของบ้านถาม
"..เดี๋ยวแมวตก"
"ห้ะ? =______________="
"เดี๋ยวน้องแมว..ตก"
"แมว? แมวตก?" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าของบ้านงงแค่ไหน
"มีแมวนั่งอยู่บนคอผมเดี๋ยวมันตก"
"- - .." ไร้ซึ่งคำพูดใดๆจากอีกคน
เวลาผ่านไปสักพัก ..เงียบกริบ
"นายวิ่งหนีผมทำไม" ผมถามเจ้าของบ้าน
"เอ่อ ก็ เอิ่ม.." เจ้าของบ้านอึกอักและหลบสายตาผม
"?"
"..."
"ไม่ตอบผมจูบนะ"
"ก็ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา ._." ทีงี้ล่ะตอบเร็ว [เสียดอายก็บอกมาลุง / ไรเตอร์]
"หา?"
"มาหงมาหาอะไรล่ะ"
"เมี้ยว~" ร่างของลูกแมวขนที่เทาขาวตัวเล็กๆ โดดลงจากคอผม
"โจ๊กเกอร์ลงไปแล้ว นายออกไปได้แล้ว .. ไอโรคจิต" สายตาจิกกัดจากเจ้าของบ้าน
"ไม่"
"ทำไม?" แอบเห็นสีหน้าตกใจของจุนฮยองแวบนึง ไหนๆก็นะ ขอแกล้งหน่อย -..-
"สัญญากันก่อน"
"สัญญาอะไร? ไม่เอาไม่ทำอะไรกับนายทั้งนั้นโว้ยย" จุนฮยองพยายามใช้แขนเล็กๆนั่นดันผม
คิดว่ามันได้ผลเรอะ ฮ่า!
"ออกไปกินยากิโซบะเป็นเพื่อนหน่อยดิ หิวอ่ะ" สิ้นประโยคพร้อมกับเสียงท้องร้อง .. ได้บรรยากาศมาก - -
"ไปกับนายอ่ะนะ? ไม่เอาไม่ไปไม่หิววว"
"โครกคราก~" เสียงท้องร้องดังขึ้น แต่คราวนี้ไม่ใช่ของผมนะ -..-
"ฮ่าๆ" ผมลุกจากโซฟาเดินไปใส่ร้องเท้ารอหน้าประตู
"ไปกันเหอะไม่ต้องอาย ผมเลี้ยงเอง ยังไงวันนี้ผมก็เป็นเบ๊นายนี่" จุนฮยองอึกอักไปเล็กน้อย
แก้มแดงนิดๆด้วยความอาย
ไม่กี่อึดใจเจ้าของบ้านก็เดินมาใส่รองเท้าหน้าประตู ก่อนเปิดประตูออกไป
"อ้าว ไปดิ ล็อคด้วย" จุนฮยองพูดโดยไม่หันมามองหน้า ฟอร์มเยอะครับคนนี้
ผมล็อคประตูและเดินตามเจ้าของบ้านไปร้านยากิโซบะไม่ไกลจากที่นี่

"นายกินอะไร" ผมถามจุนฮยองทันทีที่มานั่งที่โต๊ะ
"ทะเล" เจ้าของบ้านตอบสั้นๆ แล้วหันมองทางอื่น
"ขอยากิโซบะทะเลหนึ่งแล้วก็ไก่หนึ่งนะครับ" ผมหันไปสั่งพนักงาน
บรรยากาศเงียบกว่าป่าช้าข้างวัดดอน(?)
เพียงอึดใจจานยากิโซบะร้อนๆก็เสิร์ฟลงตรงหน้า

เวลาผ่านไปสักพักไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากของเราทั้งสอง
โทษทีครับ พอดีกำลังโซ้ย -_,-

"นายไม่ชอบถูกตกเป็นเป้าสายตาหรอ" ผมหยิบน้ำขึ้นมาดื่มหลังจากฟาดยากิโซบะในจานเรียบร้อย
"ใช่ ..ทำไม?" เจ้าของบ้านที่เพิ่งวางช้อนลงบนจานที่ว่างเปล่าถามผม
"ดีๆ จะได้แวะไปหาอีก -..-"
"เฮ้ย อย่ามา!! มาทำไมไม่เอา ขี้เกียจตอบเพื่อนน" เจ้าของบ้านดูตกใจหลังจากผมขู่เล่นๆ กรั่กๆ
"โห่ยย คนบ้านเดียวกัน อยากเจอกันบ้างหน่า"
"แต่ฉันไม่อยากเจอหน้านายโว้ย -_-"
"โอเคๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปหาแต่เช้าเลยล่ะกันน่ะ ปะกลับบ้าน เช็คบิล" ผมเดินไปจ่ายตังค่ายากิโซบะกับป้า
แล้วเดินล่วงหน้าตรงกลับไปที่บ้านเลย
"เฮ้ยยย รอเดี๋ยวดิ! อย่ามานะเฮ้ยย" จุนฮยองที่วิ่งตามผมมาก็กระโดดล็อคคอผมทันที
"อ่อก แค่กๆ หะ หายใจไม่..ออก"
"ดี!! ตายไปเลย วะฮ่า!!" เจ้าของบ้านออกแรงมากขึ้น นี่กะจะฆ่ากันเลยปะครับ?
"แค่กๆ ยอมแล้วๆ" ผมยกมือโบกว่าสุดจะทน ตอนนี้หน้าผมอาจจะเขียวจนม่วงไปแล้ว(?)
ในที่สุดเจ้าของบ้านก็ยอมปล่อยให้ผมได้มีอิสระในการหายใจอีกครั้ง โฮ่..
"นี่กะจะเอากันให้ตายเลยหรอเนี่ย = = ?"
"ตายๆไปก็ดี หึ! อ่อ แล้วต่อไปนี้ถ้าไม่มีเรื่องคอขาดบาดตาย ไม่ต้องมาหาเด็ดขาดนะ" เจ้าของบ้านว่า
"แล้วถ้าผมไม่ทำตามอ่ะ" ผมลองกวนดู
"หึหึ ฉันก็จะเอากางเกงในลายคิตตี้ปัญญาอ่อนนั่นไปแฉไง ก็ดีนะ ประธานนักเรียนสุดฮ็อตกับกางเกงใน
ลายคิดตี้สีชมพู ฟังดูเข้าท่านะ.." จุนฮยองยิ้มอย่างเหนือกว่า เอ้อออ จำไว้! แต่กางเกงในลายคิดตี้ไม่ผิดนะเฮ้ยย
"โอเคๆ ไม่ไปหรอกน่า ฉันจะไปหานายทำไม อยากไปตายอ่ะ" ผมว่าแล้วเดินยักไหล่นำไปก่อน
"เออ! อย่าโผล่มาให้เห็นนะเฟร้ยย"





 

▲▼
ขอโทษนะคะที่ยังลงให้ได้ไม่ครบ วันนี้กลับบ้านดึกไปนิด T___________T
มีรีดเดอร์มาตามฟิค ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ดีใจที่อย่างน้อยก็
ยังมีคนให้ความสนใจ 55555555555555555555 
ขอโทษที่นิสัยไม่ดีไม่ลงสักที เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อให้จบนะคะ
คืนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ ฮ้าบ TUT 
ปล. เวลาอ่านโปรดนึกภาพโจ๊กแก้มแดงตาม *กรี๊ด*
ปล.ชื่อตอนสิ้นคิด 55555555555555555555

EDIT; ดิทน้อยกว่าที่คิดไว้ แหะๆ
หายไปนานเลยเนอะ งานเยอะอ่ะ 55555555555555 
จริงๆก็อยากลงต่อ แต่เอาไปไว้พาร์ทหน้าดีกว่า จะได้ต่อเนื่องกันพอดี อิอิ
จริงๆแล้วฟิคเหมียวเป็นแค่ฟิคเวิ่นๆ เนื้อหาเรื่อยๆ เน้นกุ๊กกิ๊กไปเรื่อยมากกว่า
ก็นะ ชิล 55555555555555