พรหมซ่อนเล่ห์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ
 

            รถลีมูซีนสีดำมันวาวเข้ามาจอดที่หน้าโรงแรมห้าดาวที่ใช้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยง ทันทีที่รถจอดสนิทคนขับรถรีบวิ่งมาเปิดประตูให้กับแขกคนสำคัญของงาน ร่างสูงในชุดสูทหรูหราภูมิฐานก้าวลงมาจากรถด้วยท่วงท่าที่เป็นธรรมชาติและดึงดูดสายตานักข่าวที่ยืนอยู่บริเวณทางเข้างานให้ทันมามองเขาเป็นตาเดียวและเมื่อประตูอีกฝั่งของรถมีหญิงสาวในชุดราตรีสีดำหรูหราดีไซน์เซ็กซี่ก้าวลงมายิ่งทำให้นักข่าวหลายคนเกิดความอยากรู้ ชายหนุ่มที่เปรียบเสมือนแม่เหล็กของงานดึงความสนใจของนักข่าวในงานให้อยากรู้อยากเห็นเรื่องของเขามากขึ้นด้วยการเดินอ้อมตัวรถไปหาร่างบอบบาง มือหนาแตะเบาๆ ลงบนเอวคอดก่อนจะก้มลงกระซิบบอกหญิงสาวที่ยืนนิ่งตัวแข็งทื่อเป็นหุ่นยนต์ให้ทำตัวสบายๆ

เสียงรัวกดชัตเตอร์และแสงวูบวาบของแฟลชจากกล้องถ่ายรูปของนักข่าวสายสังคมหลายสำนักทำให้ติยากรรู้สึกตาพร่ามัวไปชั่วขณะหากคนที่อยู่ข้างกายกลับยิ่งสร้างความประหม่าให้เธอขัดเขินมากขึ้นด้วยการรั้งตัวเธอให้ขยับเข้าไปชิดกายแกร่งของเขามากขึ้นเพื่อให้นักข่าวได้ถ่ายภาพได้สะดวก การกระทำของเขาเป็นไปอย่างนุ่มนวลและเป็นธรรมชาติแต่สาวไทยไซน์มาตรฐานอย่างเธอที่มีส่วนสูงแค่หนึ่งร้อยหกสิบห้าเซ็นติเมตรแม้จะใส่รองเท้าส้นสูงสามนิ้วออกงานคู่กับเขาก็เหมือนจะเปล่าประโยชน์เมื่อต้องมายืนคู่กับชายหนุ่มที่มีส่วนสูงหกฟุตครึ่งอย่างคาลีโอเน่ ฉะนั้นต่อให้สวมรองเท้าส้นสูงขนาดไหนตอนนี้เธอก็ยังต้องแหงนหน้ามองคนข้างๆ อยู่ดี และคราวนี้สายตาของเธอก็เกิดอาการพร่ามัวขึ้นมาอีกครั้งเพียงแต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะแสงแฟลชจากกล้องของนักข่าวแต่กลับเป็นใบหน้าคมคายที่เกิดจากความสมบูรณ์แบบของการผสมผสานระหว่างเชื้อชาติ

อย่างยอมรับการทำหน้าที่เป็นแฟนหลอกๆ ของผู้ชายที่หน้าตาจัดว่าดีมากๆ คนหนึ่งนั้นยากเอาการพอสมควรและยิ่งต้องใกล้ชิดกันแบบนี้บอกเลยว่าระดับความยากยิ่งทวีขึ้นเป็นสิบเท่า

คาลีโนเน่ ลูเซียโน่ ถ้าเขาจะเมตตาเธอสักนิด เขาน่าจะวางตัวให้เหมือนกับตอนเป็นซีอีโอของลูเซียนิค เพราะตอนอยู่ในบทบาทนั้นเขาทั้งดุทั้งเจ้าระเบียบและที่สำคัญเด็ดขาดจนลูกน้องแต่ละคนไม่กล้าขัดคำสั่ง แน่ล่ะ ถ้าเขาทำแบบนั้นมันคงทำให้เธอเกรงกลัวเขา หากแต่ในยามนี้เขากลับเป็นผู้ชายที่ขยันหว่านเสน่ห์สร้างความปั่นป่วนใจให้กับเธอ และมากกว่านั้นเขากำลังทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนมาก่อน อย่างเช่นการส่งยิ้มร้ายกาจและโปรยเสน่ห์ผ่านสายตาคมมาสะกดจิตเธอตอนนี้ ขอบอกว่ามันเป็นอะไรที่เห็นแล้วยากนักที่จะรับมือ บางครั้งสิ่งที่เขาทำและมอบให้ก็ทำให้ผู้ที่ทำหน้าที่เป็นแฟนหลอกๆ อย่างเธอรู้สึกว่ากำลังเป็นแฟนเขาจริงๆ (ซึ่งความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย)

จะคุ้มกันไหมนะกับเงินค่าจ้างอันมหาศาลที่เธอจะได้รับหลังจากทำงานนี้เสร็จ มูลค่าของเงินเงินกับหัวใจดวงน้อยๆ ของตัวเองที่ต้องคอยประคับประครองไม่ให้รู้สึกหวั่นไหวเมื่ออยู่ข้างผู้ชายคนนี้ เฮ้อ...ถึงตอนนี้เธอชักไม่มั่นใจแล้วสิ 

ติยากรสูดหายใจเข้าปอดอีกครั้งเพื่อเรียกความมั่นใจให้กลับมาหาตัวเองอีกครั้ง อย่างน้อยก็ขอให้ความมั่นใจอยู่กับเธอจนกว่างานเลี้ยงคืนนี้จะจบลงก็ยังดี แต่...มันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อคาลีโอเน่พาเธอเข้ามาในงานและพามานั่งยังเก้าอี้ที่ถูกจัดเอาไว้ ไม่นานนักก็มีสาวสวยในชุดราตรีสีฟ้าน้ำทะเลเดินเข้ามาทักทายคาลีโอเน่อย่างสนิทสนมก่อนจะชายตามาทางเธอเหมือนกับว่าเพิ่งเห็นและพูดขึ้นด้วยสำเนียงผู้ดี แต่เธอกลับรู้สึกทะแม่งๆ กับท่าทีที่อีกฝ่ายแสดงออก

“คุณคงเป็นเพื่อนของคาโอ ฉัน...ลอร่าค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ติยากรมองมือเรียวบางที่ยื่นมาทำความรู้จักกับเธอก่อนจะตัดสินใจยื่นมือของตัวเองออกไปทักทายอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ยี่หวาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณลอร่าเช่นกันค่ะ”  ติยากรยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้มีรูปร่างหน้าตาสวยบาดตาบาดใจแต่บางอย่างในตัวผู้หญิงคนนี้กลับทำให้เธออึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกเหมือนกับกำลังถูกอีกฝ่ายข่มขวัญยิ่งถูกจำกัดฐานะให้เป็นแค่เพื่อนของคาลิโอเน่ก็เหมือนกับว่าอีกฝ่ายต้องการให้เธออยู่ใต้อำนาจและบอกกลายๆ ว่าตัวเองมีฐานะที่เหนือกว่า และคำพูดของคาลีโอเน่ก็ทำให้เธอมั่นใจมากขึ้นว่าไม่ใช่แค่รู้สึกเอง แต่มันใช่เลยล่ะ

“ยี่หวาไม่ใช่เพื่อนผมหรอกครับล่อร่า” ตอนแรกติยากรเห็นแววดีใจในตาของผู้หญิงคนนั้น แต่ประโยคถัดมาที่คาลีโอเน่เอ่ยขึ้นก็ทำให้เธอเห็นแววกรุ่นโกรธเข้ามาแทนที่แต่แวบเดียวเท่านั้นมันก็หายไป

“ยี่หวาคือคนที่ผมรักและเราก็กำลังจะหมั้นกันในอีกสามเดือนข้างหน้าครับ” 

พูดแบบนี้ขุดหลุมฝังเธอเลยจะดีกว่าไม่เห็นหรือไงว่าสายตาผู้หญิงคนนั้นจะฆ่าเธอได้อยู่แล้ว แต่เดี๋ยวก่อนเท่าที่จำได้เธอรับจ้างเป็นแฟนหลอกๆ เท่านั้นเองนะ แล้วเรื่องหมั้นมาจากไหนกัน

“คะ...คนรัก อย่างนั้นเหรอคะ” ท่าทางอึ้งและคาดไม่ถึงของลอร่าทำให้ติยากรพยายามยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่คำตอบของคาลีโอเน่กลับทำให้เธอเหมือนถูกแบกลงไปอยู่ในหลุมแล้วครึ่งตัว

“ใช่ครับ ยี่หวาคือคนรักของผม”

 “ตายจริงเมื่อกี้ที่ลอร่าแสดงความสนิทสนมกับคาโอออกไปหวังว่าคุณยี่หวาคงจะไม่คิดมากนะคะ” ลอร่ารีบปรับน้ำเสียงและสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติโดยเร็วและคำพูดที่พูดออกไปนั้นก็เพื่อทำร้ายจิตใจคนรักของคาลีโอเน่โดยเฉพาะ

“ยี่หวาเขาไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องแบบนั้นหรอกครับ” อีกครั้งที่คำตอบของคาลีโอเน่ทำให้ลอร่าต้องแสรงทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อนเก็บซ่อนความไม่พอใจเอาไว้ไม่ให้ชายหนุ่มที่ตนแอบรับดูออก

“ถ้าอย่างนั้นลอร่าก็ขอแสดงความยินดีกับคุณยี่หวาด้วยนะคะที่สามารถคว้าหัวใจของคาโอไปครองได้ ลอร่าไม่รบกวนพวกคุณสองคนแล้วค่ะขอตัวนะคะ” ยิ้มหวานบาดใจของลอร่าถูกส่งมาให้คาลีโอเน่และติยากรก่อนเจ้าตัวจะเดินจากไป

“ฉันว่าคุณลอร่าชอบคุณนะ ไม่สิเผลอๆ เธออาจจะรักคุณก็ได้ ฉันว่าฉันดูไม่ผิดแน่” ติยากรสรุป

“ผมรู้” คาลีโอเน่ตอบแบบไม่ใส่ใจ

“อ้าว...ในเมื่อคุณรู้แล้วทำไม...”  กำลังจะถามว่าทำไมเขาไม่คบกับเธอคนนั้นซะเลย แต่เขากลับพูดดักทางเธอเสียก่อน

“ลอร่าไม่ใช้ผู้หญิงในแบบที่ผมชอบ”

“แต่ฉันว่าเธอเหมาะกับคุณนะคะ ทั้งดูดีแถมยังสวยสง่าเฉิดฉายราวกับหงส์” ติยากรยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มเมื่อชมลอร่าจบและแทบจะสำลักน้ำที่ดื่มเข้าไปออกมาเมื่อคาลีโอเน่พูดขึ้นต่อจากนั้น

“ผมชอบผู้หญิงแบบคุณมากกว่าแม่กระต่ายน้อยของผม”

“ฉันไม่ใช่กระต่ายฉันเป็นคน”

“แต่ท่าทางของคุณมันทำให้ผมนึกถึงอย่างอื่นไม่ได้เลยนอกจากกระต่ายตัวน้อยๆ และผมก็ชอบกินเนื้อกระต่ายมากว่าเนื้อหงส์ อีกอย่างคุณไม่รู้หรือไงว่ากินเนื้อสัตว์ปีกมากๆ แล้วจะเป็นเก๊า” น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงคอเมื่อได้สบสายตาคมกริบของคนตรงหน้าไหนจะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่ต่างอะไรกับหมาป่าในนิทานอีสปนั่นอีก ใครก็ได้เอาค้อนมาทุบหัวเธอที ให้เธอรู้สึกเจ็บตัวยังดีกว่ารู้สึกว่าหัวใจลอยล่องอยู่ในแดนสวรรค์เพราะคำพูดชวนคิดของผู้ชายคนนี้

คาลีโอเน่ เขาคิดว่าค่าจ้างแสนแพงที่จ่ายให้เธอนั้นมันคุ้มหรือไงถ้าเธอต้องเสียหัวใจให้เขาไปด้วย ไม่ได้การแล้วเธอต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่เขาจะรู้ว่าเธอหวั่นไหวกับการกระทำของเขา ติยากรเอ๋ย เธอจะรักเขาไม่ได้นะ เพราะเธอกับเขาแตกต่างกันเกินไป ในขณะที่เขามีทุกสิ่งทุกอย่างมากมายจนล้นเหลือ ไม่ว่าจะอำนาจ เงินทอง และลูกน้องในอาณัติ แต่เธอกลับมีน้อยเกินไปไม่ว่าจะเป็นฐานะและหน้าตาในสังคม เงินทองหรือแม้กระทั่งอำนาจในการบังคับต่อรองกับใครก็ตามและตอนนี้เขาก็กำลังทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองมีความมั่นใจในตัวเองเหลือน้อยเต็มที เหลือน้อยตั้งแต่ได้สบสายตาคู่คมของเขานั่นแหละ

ติยากร...เธอคือลูกจ้างที่ทำงานแลกเงินและเขาคือนายจ้างซึ่งมีหน้าที่จ่ายค่าจ้างให้เธอเมื่อจบงาน ใช่...นั่นแหละคือสิ่งที่เธอต้องคิดและเตือนตัวเองให้ตระหนักในหน้าที่ของตัวเองให้มาก จำเอาไว้

!!!

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

ขอให้มีความสุขกับการอ่านนิยายค่ะ

กันต์วลี

มาแล้วค่ะ นิยายเรื่องใหม่ของกันต์วลี รักกันชอบกันอย่าลืมเม้นอย่าลืมแอดแฟนคลับด้วยนะคะ

ขอบพระคุณคร๊าบบบที่ติดตาม ^^