รักรัญจวน - นิยาย รักรัญจวน : Dek-D.com - Writer
×

    รักรัญจวน

    ลุกขึ้นมาแต่งตัวให้เรียบร้อยซะ อย่าคิดว่านอนให้ท่าแบบนี้แล้วฉันจะเกิดอารมณ์จนหน้ามืดตามัวทำกับเธออย่างเมื่อคืนหรือเธออยากแต่เสียใจด้วยนะตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์

    ผู้เข้าชมรวม

    993

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    13

    ผู้เข้าชมรวม


    993

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    14
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 พ.ค. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ




     

     

    กรณ์ ชาญณรงค์ (กรณ์)
     

    ผู้ช่วยหนุ่มที่เคยถูกตราหน้าจากเด็กสาวชาวดอยด้วยคำว่าลูกขี้ข้า แต่วันนี้ไอ้ลูกขี้ข้าคนนี้กำลังได้ดีและมีหน้าที่การงานดีขึ้น และแรงผลักดันที่ทำให้เขามีวันนี้เพราะต้องการลบคำดูถูกของหญิงสาวตัวเล็กๆ ออกจากใจ วันนี้เขาทำได้แล้วแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือความนุ่มนวล อ่อนหวานของตัวเองที่มีกลับหายไปเหลือไว้แต่ความเย็นชาแข็งกระด้างไม่ต่างจากดินเหนียวโดนแดดเผา และสิ่งเดียวที่จะทำให้ดินแข็งกระด้างกลับมาเป็นดินนุ่มได้คือหยดน้ำ แต่ต้องใช้หยดน้ำ(ตา) สักกี่หยดหัวใจดวงเดิมของเขาจึงจะกลับมา
     


    เมยาณี รักษ์สมา (เหมย)
     

    เด็กสาวที่เคยหลงผิดคิดร้ายทำเรื่องผิดในอดีตและเคยดูถูกชายหนุ่มที่ตัวเองรักเหมือนพี่ชายไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แม้สิ่งที่ทำผิดไปจะได้รับการให้อภัยแต่มีสิ่งหนึ่งที่หล่อนยังไม่ได้รับการให้อภัยคือชายหนุ่มที่หล่อนด่าทอเขาด้วยคำเจ็บแสบและฝังใจเขาจนถึงทุกวันนี้ เธอเพียรเฝ้าบอกและขอโทษกับสิ่งที่ทำลงไปแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือสายตาเย็นชาและการหลบหน้าไม่อยากพบเจอ ความอ่อนหวานที่เคยได้รับความมีน้ำใจที่เคยมีของเขาแปรเปลี่ยนเป็นความดุดันและเห็นแก่ได้ โดยเฉพาะการได้ทำร้ายจิตใจของเธอให้ย่อยยับไปกับมือ




    ตัวอย่าง

     “ลุกขึ้นมาแต่งตัวให้เรียบร้อยซะ อย่าคิดว่านอนให้ท่าแบบนี้แล้วฉันจะเกิดอารมณ์จนหน้ามืดตามัวทำกับเธออย่างเมื่อคืนหรือเธออยากแต่เสียใจด้วยนะตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์” เสียงเข้มเอ่ยเย้ยหยัน สายตาคมมองร่างบางบนเตียงอย่างนึกสมเพชมากกว่าสงสาร
     

    “ถ้าย้อนเวลาได้เหมยจะไม่มาที่นี่ จะไม่มาให้พี่เห็นหน้า เพราะเหมยรู้ว่าพี่กรณ์เกลียดเหมยเกลียดจนไม่อยากมองส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนถือว่าเหมยได้ชดใช้ให้กับความผิดที่ครั้งหนึ่งเคยคิดร้ายต่อเจ้านายของพี่ ดีเหมือนกันต่อไปนี้เหมยจะได้ไม่มีอะไรติดค้างให้พี่โกรธแค้นกันอีก” แม้อีกฝ่ายจะทำเย็นชาใส่หรือต่อให้ใช้สรรพนามแทนตัวเองเปลี่ยนไปแค่ไหนแต่สำหรับเธอเขายังคงเป็นพี่กรณ์ส่วนเธอก็ยังคงเป็นเด็กเหมยอยู่วันยังค่ำ ร่างบนเตียงหลับตาลงเมื่อพูดจบเพราะทนไม่ได้กับสายตาเย็นชาและน้ำเสียงเยาะเย้ยของคนตรงหน้า
     

    กรณ์เงยหน้าทำเหมือนไม่สนใจในสิ่งที่หญิงสาวพูด มือหนาติดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จเดินออกจากห้องแต่ก่อนจะปิดประตูให้ยังไม่วายหันมาสั่งกับหญิงสาวที่ยังนอนนิ่งไม่ยอมขยับตัวตามคำสั่งเขา
     

    “ฉันให้เวลาสิบนาที ถ้าฉันกลับเข้ามาหวังว่าฉันจะไม่เห็นหน้าเธอบนเตียงและในห้องของฉัน” ร่างที่นอนนิ่งได้ยินแล้วได้แต่ปล่อยน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ให้ไหลออกมาอย่างสุดทน

     


     

    มาแล้วค่ะ ตัวอย่างพี่กรณ์กับน้องเหมยของเรา กำหนดการอัพยังไม่แน่นอน แต่พล๊อตเรื่องร่างได้พอลางๆ แล้ว 


     

    แล้วพบกับนิยายรักซึ้งๆ ตามฉบับของกันต์วลีค่ะ

     


     

     


     

     



     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น