คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ชีวิตที่แสนซวยซ้ำซวยซากของมัสลิน
สาธุอย่าให้เป็นอีานั่นเลยนะ
สิ้นำภาวนาในใอมัสลินรอภพ็เินเ้ามาในห้อประุม้วยใบหน้าราบเรียบราวับถูับบล็อเอาไว้ให้ส่าามหล่อเหลาอยู่ลอเวลา มันสินหลับาลอย่าหมสิ้นวามหวั ทำไม้อเป็นเา้วยล่ะ และเมื่อแอบมอใบหน้าท่านประธานผู้ส่าาม ออร่าแรูแพอรอภพมัสลิน็อที่ะแอบเบะปาไม่ไ้ เมื่อหล่อนยัำสภาพเมาหัวราน้ำ เมาเหมือนหมาอท่านประธานไ้ี
รอภพวาสายามอทุนอย่าไม่ไ้เาะนัเพื่อูวามพร้อม ่อนที่เาะเปิารประุมในรั้นี้ และเา็ละเลยที่ะมอเห็นใรบาน ท่าทาเอาารเอาานนไม่สนใุอื่นนอาผู้อภิปรายึทำให้ายหนุ่มไม่ไ้มอมายัมัสลินแม้แ่น้อย สีหน้าริัรับฟัอย่าั้อั้ใทำให้มัสลินมอเาอย่ารู้สึแปลประหลา
หมอนั่นใ่นที่อยพูาไม่เ้าหูและอยหาเรื่อหล่อนเหมือนเ็ๆ ใ่ไหม
ทำไมเาอนนี้ถึูไ้ึสายาหล่อนให้อยแ่มอเาอย่าื่นม เมื่ออนนี้เามอไปยันำแมป์ที่ำลัอธิบายและมอามแบบที่ึ้นยัหน้าอมอนิเอร์นาให่
เมื่อนำแมป์นำเสนอานอนเอเสร็เรียบร้อยะรรมาร็่าพูุยัน ในะที่มัสลินเริ่มเรียมัวที่ะนำเสนอานเป็นราย่อไป
มัสลินใ้ใบหน้าที่แสนเป็นมิรและรอยยิ้มริใเอ่ยแนะนำัวเอับทุๆ น ส่วนนที่มอมายัหล่อนเป็นนสุท้าย็้อยายามริบึ้นเล็น้อย ายหนุ่มเม้มปาัวเอเล็น้อย มอไปยัมัสลินอย่าำหนิ ทว่านัวเล็ลับทำเป็นมอไม่เห็น และยัั้หน้าั้านำเสนอานอหล่อน่อไป
“ยัยบ้านี่...”
“มีอะไระุรอภพ”
“เปล่า”
มัสลินใหายเมื่อเห็นว่าเาุยับเลาฯ ในะที่หล่อนำลันำเสนอาน ทว่าหิสาว็พยายามใีสู้เสืออย่าถึที่สุ แม้อนนี้เสือะเริ่มยมือึ้นนวมับแล้ว็เถอะ
อะไรัน ทีนำแมป์นำเสนอานเาั้หน้าั้าับาู้วยท่าทีปิ ทีับานอหล่อนทำไมเาถึ้อุมมับ้วย
ท่าทาเหมือนอยาลุาเ้าอี้แล้วมาลาัวหล่อนออาห้อประุมทำให้วามมั่นใอมัสลินลลเรื่อยๆ นแทบไม่มีเหลือ ยัโีที่หล่อนสามารถนำเสนอานไ้นบ รู่หนึ่สามีหนุ่มสาว้าวใหม่ปลามัน็สบาันเ้า รอภพส่สายาเอาเรื่อมายัมัสลินในะที่นไ้รับสายานั้นสะบัหน้าพรือบเาอย่าแสนอน ายหนุ่มเบิามอารระทำนั้นอย่าใระนน นี่หล่อนถึับสะบัหน้าใส่เาอย่านั้นเหรอฮ้า!!
ผลารเลือ้อผ่านารละแนน มัสลินรู้สึโล่ใที่ะแนนที่ว่ารอภพไม่ไ้ละแนน้วย อย่าน้อยหล่อน็มั่นใว่านเอะไม่ถูโะแนน
“ทำไมทำหน้าเรียแบบนั้น ผลานลินไม่มีที่ิเลยนะ”
นำแมป์เอ่ยถามเมื่อั้แ่บารนำเสนอานมัสลิน็แทบะไมุ่ยับเาแม้แ่น้อย มัสลินึยิ้มให้รุ่นพี่อย่าแนๆ
“ลินรู้สึว่าวันนี้มันะเป็นวันวยอลินยัไไม่รู้่ะ”
“มันเป็นวันที่ีเื่อพี่สิ”
รุ่นพี่รุ่นน้อยิ้มให้ันอย่าเป็นมิร ส่วนนไม่เป็นมิรมอหยุที่ภาพนั้นรู่หนึ่่อนะหันไปสนใานที่เลาฯ ำลัรายานเา่อ แ่ิใเาว้าวุ่นแปลๆ ามัน็อยแ่ะหันไปมอว่าสอนนั้นำลัพูุยหัวเราะันอยู่ใ่ไหม ทำไมถึไู้สนิทันนัล่ะ เาไม่เยเห็นู่แ่ที่ไหนสนิทและยิ้มหวานหน้าระรื่น้วยันนานั้นเลยนะ!
“ุภพอบานอมันารนไหนะ ุนำแมป์หรือุมัสลินะ”
“มัสลิน”
ายหนุ่มอบามร ผลานอมัสลินไม่มีที่ิแม้แ่น้อย หล่อนทำานละเอียและรอบอบ อีทั้ยั่วยให้บริษัทประหยับประมานลไปเยอะ ทว่าทา้านารใ้านพื้นที่หล่อนลับทำไ้อย่าเ็มประสิทธิภาพ
“แนน็อบผลานอุมัสลิน่ะ”
“แ่ผมัสินที่ผลโหว”
ายหนุ่มเอ่ย่อนะหันไปมอารอ่านะแนนโหวในรั้นี้ เรียไ้ว่าะแนนสู้สีันเป็นอย่ามา มัสลินที่ั้วามหวัไว้มาลุ้นะแนน่อะแนน ใหล่อนเ้นไม่เป็นัหวะ บ่อยรั้ที่แอบำเลือาไปมอใรบานึ่บาที็เห็นเาำลัมอมาที่หล่อน หรือบาทีที่หล่อนแอบมอเา็มอวามเลื่อนไหวอะแนนรหน้า
“ผลโหวออมาเท่าัน่ะ”
เลาฯ เอ่ยออ นั่นทำให้รอภพถึับลอบลืนน้ำลาย ทุสายามอมายัเา แล้วทำไม้อโยนวามอึอัแบบนี้มาให้เา้วยฮ้า
“ุละแนนหรือยัุแนน”
“เรียบร้อยแล้ว่ะุภพ”
“บ้าริ”
ายหนุ่มสบถเบาๆ ปิารัสินใไม่เยมีปัหา รอภพไม่เยลัเล ทว่าอนนี้มันเปลี่ยนไป แปลไป ึ่ส่วนสำัในารเปลี่ยนแปลรั้นี้เป็นเพราะสถานะอเาและมัสลินนั่นเอ
“ผมละแนนใหุ้นำแมป์”
เลาฯ หันวับมอหน้าเ้านายาโๆ อย่าสสัย ไหนท่านประธานว่าอบผลานอมัสลิน ทำไมอนเลือถึไ้เลือผลานออีน มัสลินเม้มปาแน่น วามผิหวั เสียใีื้นที่หัวใหล่อน และมันเ็บมาเมื่อเป็นรอภพที่ัสินประหัสประหารหล่อนอย่าเลือเย็น
ความคิดเห็น