คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทวงเนื้อหนังคืน
ทวเนื้อหนัืน
วาปปปปปปปปปปปปปปปปปปป
าววน้อยร่วลาท้อฟ้า ทำให้นที่ำลัปั่นัรยานันโปรเพื่อไปยับ้านพัริมธาร้อหยุมอ วันนี้เป็นวันแ่านอน้อสาวสุที่รัึ่เ้าบ่าวเป็นเพื่อนรัอเานี่เอ ลาร อมยิ้มับาวที่าฟ้ามอระทั่ประายาวหายวับไป เาึปั่นัรยานไปบ้านพัอน่อ ปิเาะนอนที่บ้านหลัให่ แ่วันนี้เมานิๆ มึนหน่อยๆ ใเลยระแะอยานอนบ้านพัริมลำธารึ้นมา อีทั้เพื่อนื่มเหล้ามัน็รีบพาน้อสาวอเาไปเ้าหอ
เ็ริๆ
รอบรัว แ้วมายาพรร ทำธุริเี่ยวับไม้ัอ บ้านึโอบล้อมไป้วยอไม้สวยาม มีภูเา มีลำธารล้อมรอบ ที่บ้านึเปิที่พั และเพราะมีที่พัลารึ้อสร้าบ้านพัอนไว้ริมลำธารให้ห่าไลารีสอร์ท ึ่มัะมีสาวๆ หมั่นมาทอสายาให้เา ไม่ใ่ไม่อบสาวๆ หรอนะ แ่บาทีมัน็รบวนวามเป็นส่วนัวมาเินไป วันนี้หลัานลอสมรสอน้อสาวและเพื่อนรัแล้วเสร็ ายหนุ่มวัย 35 อย่าเา็ปลีวิเวมานอนเียบๆ
รถัรยานเบรรที่เยอประำ ายหนุ่มเ้าอบ้านพัริมธารหลัเล็ูเ๋ไเินรไปที่ประูบ้าน
วาปปปปปปปปปปปป
วาปปปปปปปปปปปป
วาปปปปปปปปปปปป
วาปปปปปปปปปปปป
แสที่ระทบเ้าสู่นัยน์า้ำแล้ว้ำเล่าทำให้นที่ะเ้าบ้านะั มอไปยั้นำเนิแสทว่าลับเียบเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“าฝาเหรอวะ? ื่มไปนิหน่อยเอนี่หว่า?”
เมื่อไม่เห็นอะไรน่าสสัยายหนุ่มผู้ไม่เยเอผีสาหรือสิ่ลี้ลับ็ไุแประูบ้านอีรั้
วาปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป
“อะไรวะ?!”
ราวนี้แสนั้นสว่ามาึ้นนลาร้อยมือึ้นำบัสายาพร้อมทั้สบถอย่าหัวเสีย เริ่มิแล้วว่ามีบานำลัเล่นลับน
ใล้าเินไปแล้ว!!
เ้าถิ่นำรามอย่าอาา ่อนะมอไปยั้นำเนิแสอีรั้ ราวนี้เาเห็นเาอใรบานำลัเินรมายับ้านพัอเา ลารว้าปืนที่พิัวเป็นประำมาึ้นไปืนี้ระบอปืนไปยัเาที่เห็นนั้น
“่อยๆ เินมาหายัไม่อยาาย”
นที่มึนๆ เบลอปวร้าวไปทั้ัวราวับร่าายะแเป็นเสี่ยๆ ฟัำสั่นั้น หล่อนเินอย่าไร้เรี่ยวแรรไปหาามำสั่อย่า้าๆ ใบหน้าสวยหวานีเียวไร้สีเลือ ร่าายนี้ไม่มีเรี่ยวแรเอาเสียเลย และมันทำให้หล่อนเหนื่อยมานแทบรอสิไม่อยู่
ทำไมโลมนุษย์เป็นแบบนี้
ส่วนนที่สั่ให้เานั้นเินเ้ามา็เล็ปืนไปยัร่าที่เินรมาแน่นิ่ แสาวันทร์วันนี้สว่าไสว เมื่อเินเ้ามาใล้มาึ้นเรื่อยๆ ลาร็้อมวิ้ว
นั่นมัน...ู่อริเานี่นา
“เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่ธั์นลิน?!”
ลารวา แน่นอนว่าสิ่หนึ่ในโลที่เาไม่อบที่สุนั้น หนึ่ในนั้นเป็นหิสาวไร่้าอย่าธั์นลิน!
“หลทามา”
“หลทา??!”
ลารเอ่ย้วยน้ำเสียเหยียหยัน ให้ายเถอะ หล่อนอบ้วยน้ำเสียระโหยโรยแร อย่าหล่อนไม่น่าะทาในเบ้านเาไ้หรอนะ วามริือหล่อนไม่วรเหยียบเท้าเ้ามาในเไร่แ้วมายาพรร้วย้ำไป
“่วยัน้วย ่วย้วย...”
ลารลอาไปมามอนอวาม่วยเหลือ้วยน้ำเสียเบาหวิวราวับระิบ และเาไม่สนใหล่อนอยู่แล้ว มาทาไหน็ลับไปทานั้น
“ออไป อย่ามาเล่นลิ้นลบะแล ันับเธอมันรู้ไส้รู้พุันหมแล้ว หลทา ะบ้าหรือไ ไปโหผู้ายหน้าโ่นอื่นเถอะนะ ออไปไ้แล้ว ันะนอน”
นถูไล่ราวับหมูับหมา หล่อนเิมาสามหมื่นปีไม่เยมีใรไล่อย่ารัเียแบบนี้มา่อน ผู้ายนนี้เห็นหล่อนอ่อนแรแล้วะหยาบายไม่ให้เียริหล่อนอย่านั้นเหรอ เี๋ยวเถอะ!
นาฟ้าผู้ถูเนรเทศาสวรร์เมื่อ 30 วันที่แล้วยมือึ้นะร่ายมน์าถา หวัะัารผู้ายปาเสียนนี้ให้รู้สำนึเสียบ้า ทว่าเพียอ้าปาท่อาถาที่ร่ำเรียนมาถึสามหมื่นปี ร่าาย็เหมือนถูาบหมื่นๆ เล่มทิ่มแทปวร้าวราวับะปลิีพเสียให้สิ้น
“อ๊ะ...”
เสียราเหมือนเ็บปวทำให้ลารถอนหายใ หันไปมอ็เห็นร่าบอบบาอู่อริำลัรูลสู่พื้นิน แม้ะไม่อบี้หน้าันมาแ่ไหน ายหนุ่ม็มิอาะเพิเย เมื่อายาวๆ ้าวไปหาและรับหล่อน่อนที่ธั์นลินะล้มลหัวฟาฟื้น
แววาเหนื่อยล้าปรือมอนเ้ามา่วย่อนะบหน้าลที่ออย่า้อารพึ่พิ ่อนะหมสิไปเพราะทนวามเ็บปวราวับะาใายไม่ไ้
ลารพิารานที่สลบอยู่ในอ้อมแน เสื้อผ้าหล่อนาเป็นุๆ ร่าายมีแผลเล็น้อย หล่อนมาพร้อมับุนอนสีาวที่ยาวถึ้อเท้า ูเหมือนวิาอาานน่าสยสยอ
“ธั์นลิน”
ายหนุ่มลอเรียเพื่อให้แน่ใว่าหล่อนยัมีสิหรือไม่มีสิ ธั์นลินที่สลบไปแล้วหายใเ้าออสม่ำเสมอ ใบหน้าในยามไร้สินั้นามับาับในมอ ทว่า...ใบหน้านี้น่าลัวและน่ารัเียสำหรับลารอย่าที่สุ
สิ่ที่ธั์นลินทำมาลอีวิเป็นสิ่ที่น่ารัเีย เหมือนปีศาร้าย หล่อนทั้หลอลวผู้าย ทำร้ายร่าายนที่อ่อนแอหรือ้อยว่า และมัทำัวยโสโอหั หยาบายน่ารัเียอย่าที่สุ เาไม่อบหล่อนั้แ่เรียนประถม็ว่าไ้
ลารในวัย 12 ปี ับธั์นลินในวัย 7 วบ หล่อนทั้เ้าอารม์และมัทำัวเเรรัแเพื่อนร่วมห้อ อีทั้พูาหยาบายหยามเหยียผู้นไปทั่ว และลอระยะเวลานอายุหล่อน 30 ปี หล่อน็ยัเหมือนเิมเสมอ้นเสมอปลาย
ลารอยาไปส่นที่เารัเียให้พ้นไปาไร่ ทว่าเามารถัรยานและนานเมามายันนหม อีทั้บุพารี็ไม่วรื่นลาึเพื่อผู้หินนี้ และเมื่อนึถึวามยโสโอหัอเ้าหล่อน แววาลาร็เปล่แสั่วร้าย อยาสั่สอนหิใบาปนนี้ให้รู้สำนึเสียบ้า
“ฮึ! สนุล่ะ”
ลารอุ้มนหมสิเ้าบ้าน แม้ไม่วรรัแนไร้สิ แ่ายหนุ่มที่เห็นาิเห็นั่วอธั์นลินมาลอีวิไม่ิะปรานีหล่อนแม้แ่น้อย เาไม่สนใ้วย้ำว่าไม่วรถอเสื้อผ้าผู้หิโยไม่ไ้รับอนุา และัารเ็เนื้อเ็ัวให้หล่อนลวๆ ่อนะนำผ้าห่มมาลุมให้ ส่วนเานั่อยู่ที่ระเบีย้าห้อนอน รูปร่าสวยามราวับสวรร์บรรมอบให้ทำให้ลารฟุ้่านไปบารั้อย่านถูผลัให้าสิ
เาพยายามเอาพฤิรรมั่ว้าอธั์นลินมา่มวามามอหล่อน
ให้เหลือเพียวามร้ายาน่ารัเีย
และวาแผนว่าพรุ่นี้เาะัารับหิใบาปนนี้ยัไี
***************************************************************************
เล่มใหม่เพิ่เียนนะะ
เพราะะนั้นอาะรอนานันนะ
่อยๆ เียนไป่ะ
เรื่อนี้อลเวแน่นอน่ะ
เป็นเรื่อ่อา วุ่นนั...รัเ้าสาวมือสอนะะ
อบุทุๆ นที่ิาม่ะ
ความคิดเห็น