believe in love (ยุติความแค้นด้วยศรัทธาแห่งรัก)

ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อไอคาสหนุ่มปรากฏตัวขึ้น...

โรสลิลลี่ เธอเป็นเด็กกำพร้าที่วิลเลี่ยมคนตัดฟืนเก็บมาเลี้ยงไว้ ซึ่งเธอรักและนับถือเป็นพ่อ แต่น่าเศร้านักที่พ่อของเธอก็จบชีวิตลงด้วยน้ำมือของสัตว์ชั่นต่ำที่แสนโหดร้ายจากหุบเขาซันสน็อท ซึ่งแต่ก่อนเคยเป็นหุบเขาที่อุดมสมบูรณ์และปลอดภัยจากพวกนักล่าแต่บัดนี้กลายเป็นหุบเขาของพวกนักล่าชะเองเนื่องจากการช่วงชิงอาณาเขตของพวกที่เรียกตัวเองว่า “ไอคาส” เสมือนคนแต่เป็นปีศาจที่เลือดเย็นและโหดร้าย ซึ่งเป็นปีศาจในตำนานที่น้อยคนนักจะไม่รู้จักพวกไอคาส หรือพวกผีพรายผีดิบหรือผีดูดเลือดนี้เอง...เวลาเย็นลงใกล้ค่ำโรสลิลลี่เดินร้องเพลงกลับบ้าน ในขณะที่เธอเดินไปเรื่อยๆอย่างเม่อลอย สายตาของเธอเหลือบไปเห็นแมวสีดำซึ่งเธอคิดว่าเป็นรีสซ่า แต่เธอกลับลืมไปว่าตั้งแต่วันที่เธอหลงเข้าไปในหุบเขาซันสน็อทเธอก็ไม่พบเห็นรีสซ่า เจ้าแมวตัวแสบอีกเลย เธอวิ่งตามแมวสีดำเขาไปในป่าเรนเลน์ เป็นป่าดงดิบที่น่ากลัวชวนขนหัวลุกกับอากาศที่แสนเยือกเย็นแต่อีกฝังทางทิศตะวันออกกลับเป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยเหล่าสัตว์ป่าและแม้กไม้นานาชนิด และเธอก็ไม่ทันได้มองหรือสนใจว่าที่ที่เธอได้หลงเข้ามานั้นเป็นอีกฝั่งทางทิศตะวันตกของป่าเรนเลน์ ที่ที่ไม่มีผู้ใดกล้าแม้แต่จะหลงเข้ามาเพราะความน่ากลัวของป่านี้ ในวินาทีนั้นเธอคิดอย่างเดียวว่าจะจับแมวสีดำตัวแสบมาลงโทษให้ได้ โทษฐานที่เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้มูนูเพื่อนรักของเธอตาย ร่างของเธอกระแทกลงกับพื้นเนื่องจากสะดุดอะไรบางอย่างที่มันเหมือนกิ่งไม้ แต่ไม่ใช่หากแต่เป็นขาขาวซีดของไอคาสหนุ่มตนหนึ่ง โรสลิลลี่ค่อยๆลุกขึ้นมานั่งในท่าชันเข่าแล้วปัดดินที่เปรอะเปื้อนตัวของเธอออกจากเสื้อ แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อหันหน้าขึ้นมามองด้านข้างแล้วพบก็ร่างของชายหนุ่มที่นอนพึงอยู่หลังต้นไม้ในสภาพที่กำลังจะหมดลมหายใจ ลำตัวของเค้าเต็มไปด้วยเลือดสีแดงดูช้ำๆไม่เหมือนเลือดคน ใบหน้าของเค้าถูกปิดปังด้วยหมวกของชุดคุมสีดำทำให้มองไม่เห็นในตาสีฟ้าเข้ม  เผยให้เห็นเพียงใบหน้าสีขาวซีดราวกับทั้งตัวของเค้าไม่มีเลือด ในนาทีนั้นสาวน้อยผู้ที่มีจิตใจเมตตาและบอบบางเหมือนร่างของเธอไม่สนหรอกว่า หนุ่มผู้นั้นจะเป็นใคร คนหรือไม่ใช่คนก็ช่าง เธอเอื้อมมือไปแตะแผลที่ไหล่ของชายหนุ่มอย่างค่อยๆก่อนที่เธอจะซีกชายกระโปรงสีแดงสดใสที่เปื้อนฝุ่นเล็กน้อยของเธอมาพันแผลห้ามเลือดให้กับชายหนุ่มตนนั้น เธอรู้ดีว่าแผลที่ไหล่ของชายหนุ่มเกิดจากน้ำมือของพวกม็อกค็อกสุนัขจิ้งจอกจอมวายร้ายที่คาดชีวิตของมูนูและพ่อของเธอ...และเธอก็นึกขึ้นได้ว่า ณ.ที่นี้เป็นที่ที่เธอไม่ควรหลงเข้ามา เธอทำสีหน้าหวาดกลัวและแววตาที่หวาดหวั่นเพราะในตอนนี้ตะวันได้ลับขอบฟ้าไปแล้ว เธอจึงไม่รู้ว่าเธอจะหาทางไปทิศตะวันออกยังไงในป่าทึบแห่งนี้ ราตรีเริ่มคืบคานเข้ามาเรื่อยๆ ในป่าดงดิบแห่งนี้แม้แต่กลางวันยังเหน็บหนาวแล้วใยกลางคืนจะไม่หนาวเหน็บยิ่ง สาวน้อยไม่รู้หรอกว่าร่างอันอบอุ่นที่เธอซบอยู่นั้นคือผีดูดเลือดที่หมดแรงซึ่งหากมันมีเรี่ยวแรงและกระหายเลือดสีแดงเมื่อไหร่ มันพร้อมที่จะดูดเลือดสาวน้อยให้หมดตัวเมื่อนั้น...

ฟ้ายังไม่ทันรุ่งสาง เสียงนกร้องออกจากรังบินไปหาอาหาร ไอคาสหนุ่มเปิดในตาสีฟ้าเข้มขึ้น สายตาหันมามองเนื้อสดในอ้อมกอด ใบหน้าสีขาวขุ่น ปากชมพูดูจิ้มลิ้ม และร่างอันบอบบางของสาวน้อย ที่ตนกอดอยู่นั้นช่างอบอุ่นแท้ ซึ่งทำให้เค้าน้ำลายไหลอยากได้เลือดสีแดงอันโอชะมากระโดกที่ปลายลิ้นสักสองสามหยด แก้กระหาย แต่ก่อนคราวน์ ไอคาสหนุ่มลูกชายของหัวหน้าเผ่าผีดูดเลือด จะเอาเคี้ยวสีขาวที่แหลมคมในปากงับเข้าที่คอของสาวน้อยก็ได้นึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานนี้ตนได้ต่อสู้กับพวกม็อกค็อกเพื่อช่วงชิงอาณาเขตหุบเขาซันสน็อทมาครอบครองเพื่อแสดงผลงานให้เคาส์ไอคาส พ่อของเค้าได้ชื่นชม...สาวน้อยรู้สึกตัวขึ้นเธอพริกตัวหันหน้ามาสบกับตาสีฟ้าเข้มของไอคาสหนุ่ม สาวน้อยตกใจและกลัวสุดขีดเมื่อเห็นเคี้ยวอันแหลมคมบนริมฝีปากสีแดงฉ่ำของคราวน์ ก่อนที่เธอจะร้องกรี๊ดดด!ออกมาแล้วรีบผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดของผีดูดเลือด เธอรีบวิ่งหนีไอคาสหนุ่มอย่างไม่คิดชีวิต...คราวน์เคลื่อนตัวตามโรสลิลลี่อย่างรวดเร็ว ไอคาสหนุ่มคว้าแขวนสาวน้อยไว้ก่อนที่สาวน้อยจะหลงเข้าไปในหุบเขาซันสน็อท แต่ก็สายเสียแล้ว ทั้งสองตกอยู่ในอันตราย...ฝูงม็อกค๊อกล้อมทั้งสองไว้อย่างไม่มีทางหลีกหนีและพ้นเงื้อมมือของพวกสัตว์ชั้นต่ำนี้ไปได้ พวกม็อกค็อกกระโจนเข้ามาหาคราวน์และโรสลิลลี่ ในใจของโรสลิลลี่ระลึกถึงมูนูกระต่ายสีขาวเพื่อนของเธอ ในขณะนั้นเธอคิดไว้แล้วว่าต้องเป็นวาระสุดท้ายของชีวิตของเธอแล้วอย่างแน่นอนและเธอพร้อมที่จะมีจุดจบเดียวกันกับมูนูและพ่อของเธอ แต่ในขณะเดียวกัน คราวน์ไอคาสหนุ่มก็กระซากร่างของพวกม็อกค๊อกกระจายเป็นชิ้นๆด้วยกงเล็บอันแหลมคมสีดำของเค้า เค้าจะฆ่าม็อกค๊อกทุกตัวที่จู่โจมเข้ามาหาเค้าและโรสลิลลี่ ม็อกค๊อกตายไปหลายสิบตัวทำให้พวกที่เหลือต่างกลัวและวิ่งหนี้กันกระเจิง...ไอคาสหนุ่มจัดการม็อกค๊อสตัวสุดท้ายในมือโดยการใช้เคี้ยวอันแหลมคมดูดเลือดม็อกค๊อกจนหมดตัว สาวน้อยยืนตัวแข็งเบิ่งตามองคราวน์ด้วยความกลัว และตัวสั่น...เมื่อคราวน์เดินเข้ามาหาโรสลิลลี่ และจ้องมองในตาสีน้ำตาลที่ดูตกใจของเธอทำให้สาวน้อยกลัวจนหมดสติไป คราวน์คว้าร่างอันบอบบางของโรสลิลลี่ไว้ แล้วอุ้มพาดไหล่เคลื่อนไหวตัวไปอย่างรวดเร็ว...

คราวน์วางสาวน้อยนอนลงกับพื้นหินแถวแม่น้ำมอร์คอสอย่างนุ่มนวล ก่อนที่สาวน้อยจะรู้สึกตัวแล้วตกใจลุกขึ้นมาคราวน์ก็เคลื่อนตัวจากไปอย่างรวดเร็วเสียแล้ว