คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1st Step
ไม่! ไดโนไม่ไปเรียนที่นั่นเด็ดขาด -_-!” เอาดิฟะ นั่งน่ามุ่ยอยู่เนี่ย ไม่ไปไครจะทำไม
“แต่แม่คุยกับเค้าไว้แล้วนะไดโนครับ”
“ก็ไดโนไม่อยากไปเรียนที่นั่นนี่ จะให้ไดโนทำไงไดโนอยากไปเกาหลีๆๆ ไปตามทางของไดโนเอง *O*! ฮึ่ม”
แม่ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจกับความหัวดื้อของผม เหล่ไปหาพ่อ พ่อถึงกับกุมขมับ จะอะไรหนักหนาฮะ ยังไงก็จะย้ายให้ได้
เลยรึไง ห้ามใจอ่อนๆ ยังไงก็ไม่ไปโรงเรียนบ้านั่นแน่คอยดูๆ
“ไดโนจะฟ้องพี่ดิวกับเสี่ยดราฟ นะ ว่าแม่ส่งไดโนไปโรงเรียนดัดสันดาน!!!!” ผมกอดอกนิ่ง สุขุมเข้าไว้ไดโนหึ
“ฟ้องเลยเรื่องนี้ได้รับการอนุมัติจากพี่ของเราแล้ว และที่นั่นไม่ใช่โรงเรียนดัดสันดานด้วย ติดอันดับหนึ่งในสามของประเทศด้วยนะ ลูกคนมีจะกินกันทั้งนั้น ไม่ต้องกลัวพี่เราก็อยู่ดูแลได้สบาย”
แม่ย้อนทันควัน เหมือนรู้เลยแหะว่าจะใช่มุกนี้ -..-; จริงอยู่ที่พี่ดิวเรียนที่นั่น ก็พี่ผมมันขาใหญ่นี่ เรียกได้ว่าทั้งเปรี้ยวทั้งแสบเลยหละพี่ผม แต่อะไรนะ! ทำไมสองคนนั้นถึงอนุมัติหละ จะส่งน้องไปตายรึไง (แหมส่งไปเรียน ไม่ใช่ส่งไปรบนะไดโน)
“อะ..อะไร จะอนุมัติได้ไง พอกลับมาได้ไม่ถึงปี ทำไมพวกพี่ๆ ทำร้ายไดโนหละไดโนไม่เชื่อๆๆๆ ค้านๆๆๆๆ”
“นี่ไดโน มันไม่ได้เลวร้ายแบบที่ไดโนคิดนะ เชื่อแม่สิ นะครับไดโน” แม่ทำเสียงอ่อนลงกว่าเมื่อกี้มาก ผมว่าคงอ่อนใจด้วยมากกว่าที่เห็นผมค้านหัวชนฝาแบบนี้ ทุกทีต้องตามใจสิ ทำไมตอนนี้ถึงบังคับกันจัง ไดโนเครียด
= =’ มีจุดประสงค์แอบแฝงรึเปล่า?
“กะ..ก็ได้ ไดโนไปก็ได้ แต่ต้องเพิ่มค่าขนมนะ” ผมเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ยอมก็ยอม มันไม่ได้เลวร้ายเหมือนเพื่อนบอกหรอกมั้ง?
“โอเคครับ เด็กดีของแม่” แม่ยิ้มใจดีกลับมาให้ จริงๆ ผมใจอ่อนตั้งแต่เมื่อกี้แล้วหละครับ แต่เห้อทำใจยาก เคยไหมครับตัดใจจากความฝันของตัวเองอ่ะ
“ครับ” ผมยิ้มน่ารักแบบที่ทำบ่อยๆ กลับไปให้แม่ หลังจากนั้นผมก็ขอตัวขึ้นห้องเพื่อพักผ่อนในช่วง Summer เห้อแดดเมืองไทยนี่ร้อนจริงๆ นะ
พรึ่ม
ผมทิ้งตัวลงนอนในห้องของผมเองที่ตกแต่ง แบบเรียบๆ เน้นเป็นระเบียบมากกว่า
มา! ถึงเวลาแนะนำตัวกันซักที เปิดตัวได้ขลุกขลักนิดหน่อย แต่ก็สบาย J (ยิ้มหวาน)
สวัสดีครับ ชื่อ ไดโนนะครับ อายุ 16 วันนี้เอง ฮ่าๆ เป็นน้องสุดท้องของบ้าน มีพี่สองคน พี่ใหญ่ชื่อว่า เสี่ยดราฟ ที่เรียกว่าเสี่ยก็
เพราะพี่แกทำตัวเป็นเสี่ยจริงๆ นะ ผมอยากได้อะไรก็ซื้อให้หมด ตามใจทุกอย่างฮ่าๆ แบบนี้ไงถึงเป็นอาเสี่ยของน้องไดโน พี่
คนกลางชื่อพี่ดิว สุดสวย ผมรักพี่ทั้งสองคนมากๆ เพราะทั้งเสี่ยแล้วก็พี่ดิว ตามใจผมตลอดไม่เคยขัดใจ ตั้งแต่เด็กๆ จนถึงโต
ปานนี้พวกพี่ก็ไม่เคยลดความเอาใจใส่ต่อผมลงเลย ^^ แถมหวงผมสุดยอดเลยหละ อ้อผมพึ่งจบเกรดหกจากอเมริหกา ตอนนี้
กลับมาเพื่อพักผ่อนและยาวไปจนตลอดกาล -____-; เพราะถูกย้ายโรงเรียนกระทันหัน โดยที่พ่อกับแม่เตรียมการทุกอย่างเอา
ไว้แล้ว ปราศจากคำคัดค้านจากคนที่ถูกกระทำเลย พูดแล้วก็โมโห ผมอยู่อเมริกาตั้งแต่เริ่มเข้าเกรดหนึ่ง เพราะคุณน้าของผมเค้า
ทำงานที่นั้น พ่อกับแม่เห็นดีเห็นงามที่จะส่งผมไปเติมโตที่นู้น เพราะเหตุผลล้านแปดและภายใต้การคัดค้านของพี่สาวพี่ชาย
สุดที่รัก แต่สุดท้ายก็ได้ไปอยู่ดีไครจะขัดบัญชาพ่อกับแม่ได้ ตอนนั้นผมก็ยังยืนเอ๋อไม่รู้เรื่องรู้ราว รู้ตัวอีกทีก็โดนทิ้งไว้ที่นู้นแล้ว
เหอะๆ เป็นไง ชีวิตผม แต่ก็ใช่ว่าพ่อแม่ละเลย ครอบครัวผมไปเยี่ยมผมที่นู้นทุก Summer หลายเดือน ผมเลยรู้สึกดีขึ้น แต่อยู่กับ
คุณน้าก็ดีนะตามใจผมมากๆ จนผมเสียนิสัยแบบนี้ไง ฮ่าๆ
หลายคนคงสงสัยสินะครับ ว่าทำไมไม่อยากเรียนโรงเรียนที่พ่อกับแม่หาไว้ให้ มันเป็นเพราะผมอยากเป็นศิลปินเกาหลีไง ฮ่าๆ
เป็นไงคิดดีไหมผม ผมรู้ตัวว่าชอบเรียนเต้นเรียนร้องเพลงตั้งแต่ผมอยู่ที่อเมริกาแล้ว ผมได้เรียนร้องเรียนเต้นที่นู้นเลยติดใจ
บวกกับกระแสเพลงเกาหลีกำลังบูมที่อเมริกา ผมเลยอยากไปเกาหลีเพื่อตามหาฝัน คุณน้าก็เห็นดีเห็นงาม เพราะเห็นถึงความ
พยายามของผม แต่สุดท้ายก็โดนประกาศิตจนได้สิน่า = =’
และอีกเหตุผลก็คือ ผมไม่ชอบโรงเรียนนั้นเอามากๆ เพราะหมูอ้วนชิสเพื่อนผู้หญิงข้างบ้านผมตอนเด็กๆ โทรติดต่อกับผม
ตลอดบินไปหาผมก็บ่อยเพราะเราโตมาด้วยกัน เล่าให้ฟังว่าโรงเรียนนั้นมีแต่พวกป่าเถื่อนมีเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน มีแต่พวกขา
โหดออกอาละวาด เหตผลง่ายๆ ที่เธอทเล่าให้ผมฟังเพราะดันไปแอบชอบผู้ชายแบดบอยของโรงเรียนนั้นเข้าไง ผมก็ได้แต่รับ
ฟังไม่คิดว่าพรหมลิขิตจะเล่นตลกกับผมขนาดนี้ แต่หมูอ้วนคงคิดไม่ถึงแน่นอนที่ผมต้องไปเรียนที่นั้น กระซิกๆ L
พูดแล้วก็คิดถึง เพื่อนเอามากๆ ผมหยิบโทรศัพท์ยี่ห้อ ผลไม้โดนกัด มาเปิดแอฟแชทสุดฮอทสีเขียวๆ
-หมูอ้วนนนนนนน L-
-ว่าไงครับ น้องไดโน? ทำหน้าเศร้าทำไมครับ- ตอบเร็วดีแท้
-หมูอ้วนไดโนโดนพ่อกับแม่จับยัดไปเรียนมัธยม L อ่ะทำไงดี-
-ห่ะ! จริงเหรอไดโน แย่แน่ๆ งานนี้ ค้านๆๆ ค้านไปเลย ไดโน-
-ไดโนจะทำไงดีอ่ะ ชิส ไดโนกลัวไดโนบอกพ่อแม่แล้ว ท่านไม่ยอมฟัง T.T- ส่งสติ้กเก้อร้องไห้รัวๆ เหมือนออกรบไม่มีผิดเลย
นะโอเว่อร์ไปหน่อย อยากอ้อนหนิ พี่ดิวกะเสี่ยยังไม่กลับบ้าน
-เห้อออ เอาไงดี ไม่เป็นไลๆ มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น ใจเย็นๆ พี่ดิวก็เรียนที่นั้นอีกอย่างโรงเรียนนั้นก็ไม่ได้ขึ้นชื่อเรื่องต่อยตี
ขนาดนั้นหรอกน่า- แหม แอบเหล่ ผู้ชายโรงเรียนนั้น เปลี่ยนทันควันเลยนะ
-งะ -
-เอานี้ไปอ่านเว็บบอดโรงเรียนต้องใช้รหัสนักเรียนนะถึงจะเข้าได้ ได้มารึยัง?-
-อื้อๆ เหมือนมีนะ เห็นแม่เอามาให้ ยังไงก็ขอบคุณนะครับหมูอ้วน-
-ไม่เป็นไล ไดโนน้อยของชิสสสสสส J-
ผมลุกขึ้นควานหาเอกสารเกี่ยวกับโรงเรียนที่แม่ทิ้งไว้ให้ ออกมาค้นดูรหัสนักเรียนต่างๆ อ๊ะ! เจอละ
ความคิดเห็น