คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : An accident or not ?? 9 [END]
An accident or not ??
ตอนที่ 9
หมับ!!!
“อ๊ะ!!! ซาสึเกะ!!!!”
“นารุโตะ....ได้โปรด ...อย่าหนีฉันอีกเลย ขอร้อง อยู่กับฉัน อยู่กับฉันเถอะ
ฉันขอโทษที่ทำนายเจ็บปวด ขอโทษ ขอโทษ!!!!!”
นารุโตะทำอะไรไม่ได้เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังร้องไห้กอดเขาแน่นจากด้านหลัง คนที่ช่างทิฐิ ขี้เก๊ก ชอบว่าเขา
ชอบยั่วโมโห ...แต่ก็ช่วยเหลือทุกครั้งที่มีอันตราย.........คนนั้นกำลังเสียน้ำตาเพราะเขา......
มือของซาสึเกะสั่นเทา ตัดสินใจกุมมือของร่างสูงไว้แน่นเช่นเดียวกับที่อีกฝ่ายกอด
น้ำตาหลั่งรินไปพร้อมๆกันบางอย่างที่อยู่ข้างในอกมันพองโตขึ้นจนทนไม่ไหว
สิ้นสุดแล้วใช่ไหมกับการอดทน.............
จบแล้วใช่ไหมกับความทรมาน…………….
“ซาสึเกะ ซาสึเกะ ซาสึเกะของฉัน...ฮึก ฮึก”
นารุโตะหันตัวกลับเพื่อจะได้กอดอีกฝ่ายได้เต็มอ้อมแขน
ริมฝีปากเด็กหนุ่มประทับที่หน้าผากอย่างหวงแหนก่อนที่จะไล่จูบมาเรื่อยๆ ตามคิ้ว หางตา โหนกแก้มนุ่ม
ร่างในอ้อมแขนหลับตา แขนบางโอบรอบแผ่นหลังซาสึเกะมือสองข้างทั้งขยุ้มทั้งดึงทึ้งเสื้อเด็กหนุ่มแน่
นให้สาสมกับความคิดถึงที่ซ่อนเร้นมาตลอด
ริมฝีปากอุ่นคลุกเคล้าหากันอย่างยินดีและเต็มใจเนิ่นนานก่อนผละออกช้าๆ
“อย่าร้องไห้ ฉันอยู่นี่แล้ว ไม่ไปไหนแล้ว”
นารุโตะพูดพลางใช้นิ้วปาดน้ำตาให้เด็กหนุ่มทั้งที่ตัวเองก็ยังน้ำตานองหน้า
ใบหน้าของคนที่รักพอได้เห็นแล้วมันอิ่มเอมใจเช่นนี้เอง สายตาที่สบประสานสื่อความรู้สึกที่อัดแน่น
คำเดียวที่ฉายชัดในดวงตาคือ รัก รักเท่านั้น
นารุโตะเองก็โดนอีกฝ่ายเช็ดน้ำตาให้ ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอะไรอีกแล้ว ยามนี้มีเพียงความรู้สึกจากใจล้วนๆ
“ฉันไม่เคยเสียใจ ที่นายท้องลูกของฉัน…..ไม่เคยสักครั้ง…ไม่เคยเลย...”
เด็กสาวยิ้มซุกตัวกอดซาสึเกะอีกครั้ง เด็กหนุ่มกอดตอบอุณหภูมิร่างกายที่หลอมรวมไม่ต่างจากคืนแห่งฝันนั้น
‘คนที่กอดเราคือ ซาสึเกะ คือพ่อของเด็กที่อยู่ในท้องของเรา’
“ตามเจอได้ยังไงกัน” ร่างที่ซุกอกเด็กหนุ่มเอ่ยถามใบหน้ายิ้มใส ตื้นตันใจ
“ท่านโฮคาเงะเป็นไกด์น่ะสิ”
“อ๊ะ!!”
“เป็นอะไร รึเปล่า นารุโตะ”
“เปล่า เจ้าหนูดิ้น” ซาสึเกะถอนใจโล่งอกนึกว่าเขากอดแน่นไปจนทำให้อึดอัดเสียอีก
“ขอจับได้รึเปล่า”
เด็กหนุ่มกระตือรือร้นจนนารุโตะรู้สึกขำนิดๆ ร่างบอบบางค่อยๆเอามือตัวเองที่กุมท้องอยู่เดิมไปดึงมือซาสึเกะมาวางที่บริเวณที่เจ้าตัวเล็กดิ้นก่อนปล่อยให้ซาสึเกะลองจับเองดู
“ดิ้นจริงด้วย”
“อุ๊ก คิก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”
ซาสึเกะเงยหน้ามองนารุโตะที่เอามือปิดหน้าที่แดงก่ำจากการหัวเราะ
“ขำอะไร”
“หน้านายน่ะ ยิ้มแก้มปริหุบไม่ลงแล้ว”
แต่คนที่นั่งขำอยู่ก็ต้องหยุดทันทีเมื่อเด็กหนุ่มเคลื่อนตัวเข้ามาจูบเขาแล้วลงไปเอาหูแนบที่ท้องนิ่งอยู่นาน
คนถูกจูบหน้าแดง ปากบ่นขมุบขมิบ
“ไม่อายมั่งเลยรึไง”
“เมื่อกี้ไม่เห็นว่าเลย”
ซาสึเกะแอบยิ้ม แล้วนอนฟังเสียงหัวใจเต้นของอีกหนึ่งชีวิตที่อยู่ในท้องของเด็กสาวคนสำคัญ
“5 เดือนแล้วนี่นะ”
เด็กหนุ่มรู้สึกมีความสุขมากที่สุด
“เกิดมาต้องแข็งแรงแน่ๆล่ะ ลูกเรา” ซาสึเกะเอ่ย
“แน่นอนฉันดูแลตัวเองอย่างดีเชียวนา ไม่แข็งแรงได้ไง”
ซึนาเดะกลับเข้ามาอีกทีในตอนเย็นพอเห็นแล้วก็แสร้งว่าไม่เห็น ไม่อยากขัดความสุขใครบางคน...............
“เลิกร้องไห้ซักทีนะ เจ้าหนู”
..................................................................
หลังจากนั้นหญิงสาวก็จัดการให้ทั้งคู่จัดทะเบียนสมรสให้เรียบร้อย
ส่วนนารุโตะให้ย้ายไปอยู่กับซาสึเกะ ตอนแรกเจ้าตัวไม่ยอมท่าเดียวจะกลับบ้านเดิม
เพราะไม่คุ้นที่ ซาสึเกะกล่อมอยู่นานถึงยอมไป สักพักทุกอย่างก็ลงตัว
“สวนนี้ใช่ไหมที่นายบอกจัดใหม่เพื่อฉันน่ะ”
เด็กสาวผมสีบลอนด์ทองเอ่ยอย่างถูกใจเมื่อลงมาเดินเล่นที่สวนในตอนเย็น
โดยมีคนรักคอยประคองอยู่ข้างๆซาสึเกะพยักหน้าแล้วยิ้มหวานๆมาให้จนรู้สึกว่าตนหน้าแดง
นารุโตะจับมือของร่างสูงที่วางบนไหล่มาแนบที่ข้างแก้มก่อนเลื่อนมาจูบเบาๆ หลับตาพริ้ม
แหวนทองกลมเกลี้ยงประดับเพชรเม็ดเล็กๆที่นิ้วนาง....
นิ้วที่มีเส้นเลือดต่อตรงถึงหัวใจ คนอียิปต์โบราณถือนักถือหนาว่าการสวมแหวนที่นิ้วนี้ก็คือการสวมใจ มัดใจ
ใจของเธอเท่านั้นที่เป็นของฉันและใจของฉันเท่านั้นที่เป็นของเธอ
แหวนสองวงที่นิ้วนางซ้ายของคนสองคน ความหมายนั้นมากค่ามากราคายิ่งกว่าเพชรแท้หรือทองคำบริสุทธิ์
ห่วงที่คล้องสองใจ......
ซาสึเกะลูบแก้มนิ่มนวลก่อนดึงเจ้าของแก้มเข้ามากกกอดอย่างรักใคร่
เชยคางมนสวยขึ้นมาจูบเนิ่นนาน
จูบอุ่นๆ กับ ใจอุ่นๆแล้วก็กอดอุ่นๆ ที่หล่อเลี้ยงรักให้เติบโตไปพร้อมๆกัน
*********************
“เจ้าหนูอุจิวะเป็นไงบ้างดูแลนารุโตะดีไหม”
คุโนะอิจิหญิงเอ่ยถามคาคาชิในบ่ายวันหนึ่ง
“ดีเสียยิ่งกว่าดี เมื่อวานผมแวะไปหา นารุโตะยังบ่นเลยครับว่าจะเป็นหง่อยอยู่รอมร่อแล้ว”
หญิงสาวนึกขำ นี่เจ้าหนูอุจิวะคงจะไม่ยอมให้ทำอะไรเลยมั้งเนี่ย แต่ดูแลกันดีแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ
“รู้สึกว่าจะใกล้กำหนดคลอดแล้วนี่”
“ครับ คงจะช่วงเดือนกรกฎา”
“อือ งั้นรึ ว่าแต่นายเถอะเดี๋ยวนี้เป็นแขกประจำบ้านฮารุโนะไปแล้วนี่
ระวังจะเข้าอีหรอบที่ว่า สมภารกินไก่วัดไม่ก็โคแก่กินหญ้าอ่อนเอานา”
ได้ทีโฮคาเงะสาวก็แซวโจนินหนุ่มแรงๆเข้าสักที จนคาคาชิต้องแก้ตัวเป็นพัลวัน
“คงไม่ขนาดนั้นมั้งครับ” ยังไม่ทันจะได้เอ่ยแก้ตัวไปมากกว่านี้ก็ถูกเสียงของเด็กสาวซากุระเรียกเข้าให้
“ครูคาคาชิ-------ไปเยี่ยมนารุโตะกันเถอะค่า------“ ทั้งคู่หันไปมอง
ซึนาเดะได้แต่ยิ้มรู้ทันประมาณ ‘นั่นไงไม่ทันจะแก้ตัวหลักฐานก็มาพอดี’
ทำเอาโจนินหนุ่มต้องขอตัวเอามือเกาหัวแล้วลาไปกับเด็กสาวอย่างเขินๆ
................................................................
.......................................................................................
..................................................................................................................
เดือนที่ 8
นารุโตะนั่งอยู่บนระเบียงห้องของซาสึเกะท่ามกลางเสียงหรีดหริ่งเรไร
และแสงเรื่อเรื่องของหิ่งห้อย มือลูบท้องวนไปมา ดวงตาทอดมองท้องฟ้าที่ดูสงบเงียบ
คืนนี้รู้สึกว่าดาวมากเป็นพิเศษ แม้แต่เขาเองก็รู้สึกว่าคืนนี้
‘พิเศษ’
“โนโซมุ ชื่อว่า โนโซมุ แล้วกัน อุจิวะ โนโซมุ”
หลังจากคิดชื่อลูกเป็นที่เรียบร้อย
เสียงเพลงกล่อมเด็กก็ดังแว่วคลอสายลม ซาสึเกะเดินออกมานั่งอยู่ข้างๆ แล้วกอดเอาไว้
“เสียงเพลงหวานกล่อม เจ้านอนหลับฝัน เรียวไผ่ ไหวพลันดั่งท่วงทำนอง
ลมหนาวมาแล้วเสียงแผ่วหวานกล่อม ร้อยทุกคำทำนองด้วยรักจากใจ
พ่อเจ้าอยู่นี่แม่ก็อยู่นี่ ไม่อาจจากไกล ขอเจ้าฝันหวานผ่านพบวันใหม่ ละอองดาวสุกใสอยู่ในดวงตา”
โนโซมุ - - จันทร์เต็มดวง ความคิดถึงบ้าน มองเหม่อไปไกล เทพจันทรา ความต้องการอันแรงกล้า
“นี่ซาสึเกะ จะว่าอะไรไหมถ้าจะให้เด็กคนนี้ชื่อว่า โนโซมุ”
นารุโตะถามความเห็นแต่ใช้น้ำเสียงอ้อนนิดๆ
“ฉันตั้งไว้เหมือนกัน แปลกนะ ที่ฉันก็อยากตั้งชื่อว่า โนโซมุ”
“เป็นอันว่าตกลงตามนี้”
สักพักนารุโตะก็กระตุกเสื้อของเด็กหนุ่ม ใบหน้าแสดงอาการผิดปรกติให้เห็น
“ซาสึเกะๆ ฉันเจ็บท้อง พาไปโรงพยาบาลที!!”
นารุโตะถูกส่งมาโรงพยาบาล พอมาถึงแพทย์และพยาบาลให้เข้าห้องคลอดทันที
คาคาชิตามมาถึงทีหลัง ซาสึเกะขอเข้าไปเป็นกำลังใจให้นารุโตะ
ร่างที่นอนอยู่กำมือเขาแน่น
“ฉันกลัว ซาสึเกะ”
“ไม่ต้องกลัว ลูกจะปลอดภัย อย่าลืมสิ เขาเป็นลูกเรา เด็กคนนี้จะแข็งแรง”
เด็กหนุ่มพยายามพูดให้นารุโตะคลายกังวล ก่อนที่ถูกพยาบาลกันให้ไปรอข้างนอก
“ไม่ต้องห่วงนะคะ ทางเราจะดูแลสุดความสามารถค่ะ”
ประตูถูกปิดลง เด็กหนุ่มพยายามมองลอดเข้าไปข้างในผ่านกระจกฝ้าแต่ก็มองไม่เห็นอะไรอยู่ดี
พอเดินมานั่งรอก็นั่งไม่ติดเก้าอี้เพราะความเป็นห่วง ได้ยินเสียงแว่วมาจากข้างในอยู่เนืองๆจับใจความได้แค่ว่า
“ผ่อนคลายนะคะ นับ 1-2-3 แล้ว เบ่ง เลยค่ะ!!!”
เด็กหนุ่มตัดสินใจโทรตามครูโจนินกับคุโนะอิจิหญิงโฮคาเงะเพื่อแจ้งข่าว
ตลอดการทำคลอดซาสึเกะพยายามข่มความอยากจะเข้าไปในห้องคลอดเอาไว้
เขารู้แหละว่าจะเข้าก็เข้าได้แต่ก็ไม่อยากจะเข้าไปเกะกะพยาบาลอีกทั้งจะทำให้นารุโตะกังวลไปเปล่าๆ
ไม่นานนักคาคาชิกับซึนาเดะก็ตามมาถึงโรงพยาบาล
เห็นเด็กหนุ่มนั่งอยู่ท่าทางร้อนใจหนักเลยต้องพยายามพูดให้คลายกังวลกันยกใหญ่
ปัง!!!
“คลอดแล้วค่ะ!! เด็กผู้หญิง แข็งแรงมากด้วย!!!”
พยาบาลคนหนึ่งออกมาบอกอย่างตื่นเต้น ซาสึเกะรีบตามพยาบาลคนนั้นเข้าไป
ภาพที่เห็นคือร่างของนารุโตะที่ชุ่มเหงื่อใบหน้าเหนื่อยอ่อนหากยังคงยิ้มเป็นสุข
พยาบาลคนเดิมห่อผ้าขาวๆมาให้อย่างระมัดระวัง
เด็กสาวรับไว้ในอ้อมแขนทะนุถนอมก่อนหันมามองแล้วเรียกเขาเข้าไปใกล้ๆอีกหน่อย
ด้วยความตื่นเต้น ซาสึเกะเข้าไปนั่งยืนอยู่ข้างๆเตียง
“ลูกน่ารักจัง... ดูสิ”
นารุโตะยื่นเด็กน้อยให้ซาสึเกะดู น้ำตาคลอด้วยความยินดี ซาสึเกะยื่นมือที่สั่นน้อยๆ
ไปเปิดผ้าที่บังหน้าเจ้าตัวเล็กจากสายตาเขาออกเพื่อที่จะมองได้ถนัดขึ้น
ระหว่างที่เขาก้มลงไปดูลูกน้อยนั้นเอง ร่างที่นอนอุ้มเจ้าหนูก็กระซิบที่ข้างหูเบาๆ
“แล้วก็สุขสันต์วันเกิดนะ วันนี้วันที่ 23 กรกฎาพอดีเลย”
เด็กหนุ่มยิ้มให้ทั้งคู่แล้วจูบหน้าผากร่างที่เหนื่อยอ่อนจากการคลอดเบาๆก่อนเอ่ยด้วยเสียงเปี่ยมรัก
“เป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่เคยได้มาเลยในชีวิต”
“คุณพ่อคุณแม่จะตั้งชื่อลูกว่าอะไรคะ”
“โนโซมุ”
ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน
“ชื่อน่ารัก เหมาะเลยค่ะ คลอดก่อนกำหนดแต่ไม่เป็นไรค่ะเด็กแข็งแรงดี
ท่าทางจะได้สีผมจากคุณพ่อ สีตาจากคุณแม่นะคะ”
หลังจากสนทนากันแล้วพยาบาลก็ขอตัวไปจดบันทึกรายละเอียด
ซาสึเกะกระซิบเบาๆกลับให้นารุโตะฟัง พอได้ยินเขาถึงกับยกมือปิดหน้า
น้ำตาแห่งความสุขไม่อาจกลั้นไว้ได้ แขนเขาสวมกอดอีกฝ่ายไว้ คะยั้นคะยอให้พูดอีกครั้ง
“ต่อหน้าลูกห้ามโกหกนะ” ดวงตาสีฟ้าเข้มสวยด้วยละอองน้ำตาเอ่ย
“ไม่มีวันโกหก”
ประโยคที่จะจำไปชั่วชีวิต.......................................................
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ฉันรักนาย นารุโตะ ”
An accident or not….
-END-
ความคิดเห็น