An accident or not ??

ลำดับตอนที่ #1 : An accident or not ?? 1

 
An accident or not ??

ตอนที่ 1 

“ "มันเป็นไปได้ยังไง!!!!"

     ร่างที่วิ่งอย่างรีบร้อนรำพึงกับตนเอง

 ผมสีทองยาวสยายปิดแผ่นหลังเพราะเจ้าของไม่คิดที่จะรวบแม้แต่น้อย ด้วยเอาแต่วิ่ง 
แขนข้างหนึ่งพยายามดึงทึ้งเสื้อแจ็กเก็ตสีน้ำเงินส้มให้เข้ารูป  

นารุโตะรู้สึกว้าวุ่นใจมากที่พอตื่นขึ้นมาดันพบว่าตัวเองอยู่ที่บ้านของซาสึเกะ  
แต่นั่นยังไม่สำคัญเท่ากับที่เขาพบตัวเองเปลือยอยู่บนเตียงในร่างเด็กผู้หญิงกับซาสึเกะ 
ที่ก็ เอ่อ...ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ใส่อะไรเลยเช่นกัน

สถานการณ์ที่ไม่ต้องอธิบายก็รู้ ที่แย่ไปกว่านั้นเขากลับร่างเดิมไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามยังไงก็เหอะ 
จนสุดท้ายเลยต้องรีบแจ้นออกมาก่อนที่คนที่หลับอยู่จะตื่น และนารุโตะก็ไม่อยากคิดว่ามันจะเป็นไงต่อไป

“ไอ้เหล้าสาเกนั่นแท้ๆ”  

ทั้งที่ไม่อยากคิดแต่ดูเหมือนว่าความทรงจำเมื่อคืนจะต่อแถวเรียงคิวยาวเพื่อให้เขาได้ปวดหัวจี๊ดขึ้นมา  

แต่ละฉาก แต่ละเฟรม ไม่อยากจะพูดเลย!!!

ภาพงานเลี้ยงฉลองของเหล่านินจาทั้งเกะนิน จูนิน โจนิน  ทุกคนที่เป็นชาวโคะโนะฮะนั่นแหละสรุป 
ก็เมื่อวานเป็นวันครบรอบก่อตั้งหมู่บ้านเป็นปีที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบได้  เขาเองก็ลืม 
งานจึงถูกจัดขึ้น และแน่นอนพวกผู้ใหญ่ก็ต้องมีการกินการดื่มซึ่งไม่แปลกแต่เพราะมีพวกเด็กๆ 

ในงานก็เลยต้องมีน้ำผลไม้  ไม่ก็น้ำอัดลมไว้ด้วย พวกเขาทีมที่ 7 ก็ต้องมาร่วมงานเช่นกัน  
นารุโตะจำได้ว่าเขาวิ่งเล่นไปทั่วงานจนเหนื่อยแล้วไปเจอครูคาคาชิ นั่งอยู่กับครูคุเรไนและครูอาซึมะพอดี 

บนโต๊ะวางแก้วน้ำเอาไว้ เขาเลยวิ่งไปขอแล้วยกดื่มรวดเดียวหมดทันที  
หารู้ไม่ว่าแก้วนั่นเป็นเหล้าสาเกของครูคาคาชิ เขาเห็นครูทำท่าตกใจกันใหญ่  
หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกเบลอๆแถมร้อนๆชอบกล

แต่ทีจำได้แม่นที่สุดคือ เขาดันรู้สึกคึกคักเลยแปลงเป็นนารุโกะซะเฉย แถมเดินไปทั่วงานอีกแน่ะ!!!


“ไม่อยากจะเชื่อเลย” 

ที่เลวร้ายกว่านั้นคือเจ้าซาสึเกะเป็นคนมาห้าม เขาก็รู้ว่าหมอนั่นทำถูกแล้ว แต่ตอนนั้นมันเมานี่หว่า!! 
ใครขัดใจเป็นไม่ได้ต้องเจอดี เขาเลยใช้ลูกไม่มารยาหญิงแกล้งเจ้าขี้เก๊กซะเลย



ในงาน เมื่อคืน..................

“หยุด นารุโตะ นายเมาแล้ว!!! กลับร่างเดิมซะ!!!!” 

ซาสึเกะตะโกนไปพลางวิ่งไล่อีกฝ่ายที่เดินนวยนาดในร่างสาวสวยสุดเซ็กซี่ไปพลาง 

“ ป่าวน้า ม่ายมาว หุ หุ หุ หนุ่มหน้าหยกของเราเขินเป็นด้วยเหรอฮื้อ-----หน้าแดงเชีย—อึ๊ก-” 

นารุโตะไม่พูดเปล่าแต่ดันหยุดแล้วโน้มตัวเข้าใส่ซาสึเกะซะอย่างนั้น ซากุระที่เห็นเหตุการณ์ก็ลมจับทันที
(โอ้ ม่าย ซาสึเกะของช้านนนนน)

“ว่างาย ซัสจัง เค้าน่ารัก ใช่ม้า~~~เอ หรือแบบนี้เป็นสาวไปไม่ถูกจายเหยอ อึ๊ก!”พูดไปสะอึกไป 

“โอม เพี้ยง!!” เด็กสาวร่ายคาถาอีกหน กลายเป็นสาวใสวัย 14 แทน สาวใสวัย 18

“แล้วแบบนี้ล่ะ ซัสจัง ชอบม้า~~~” เด็กหนุ่มหน้าแดงขึ้นกว่าเดิมทำให้นารุโตะได้ใจ

“หยุดนะ เจ้าเบ๊อะเซอะ ถ้าเมานักก็กลับบ้านไปเลยไป!!” เด็กหนุ่มอุจิวะตีหน้าเครียด ทำเอาอีกฝ่ายหุบยิ้มทันที 

แต่ซาสึเกะหารู้ไม่ว่า นารุโตะเมาแล้วหัวรั้นยิ่งกว่าเดิมหลายร้อยเท่านัก!!


“เออ!! เมาแล้วไง ผิดเหรอฟะ!! บ่นนัก งั้นนายก็มาเมาด้วยกันเลย มา!!” 

นารุโตะในร่างสาวน้อยกระโดดไปคว้าขวดสาเกที่เหลืออยู่เกินครึ่งบนโต๊ะมาแล้วอาศัยลูกเมา + ลูกบ้า
ง้างปากซาสึเกะออกแล้วกรอกเหล้าจนหมดขวด 

“หุ หุ หุ คราวนี้นายกะช้านก็เมาเสมอกาน”  

เหล่าครูได้แต่มองจะห้ามก็ห้ามไม่ได้เพราะครูผู้ชายหลายคนถูกส่งโรงพยาบาลเพราะเสียเลือด
ตั้งแต่เห็นสาวน้อยนารุโกะกันไปถ้วนหน้า (อนาจแท้) 

สรุปเขากับซาสึเกะเลยเมาแอ๋กันแค่สองคนในงาน มันสนุก ใช่สนุกมาก 

ซาสึเกะเหมือนไม่ใช่คนเดิมดูสบายมากขึ้น กำแพงที่ชอบสร้างขึ้นมากั้นคนอื่นดูว่าจะถูกสาเกพังไปแล้วเรียบร้อย 
นารุโตะจำได้ว่าเขาเต้นรำกับซาสึเกะอีกต่างหากทั้งๆที่อยู่ในร่างสาวใสวัย 14 นั่นแหละ
แล้วหลังจากนั้น พองานเลิก  รู้แค่ว่าถูกแบกขึ้นหลัง หลังจากนั้นความทรงจำก็ดันตัดมาตอน……….   


นารุโตะวิ่งถึงบ้านพอดีไขกุญแจเปิดประตูเข้าไปอย่างรีบร้อนหน้าเป็นสีแดงเข้ม

มือของซาสึเกะ!!! ลิ้นของซาสึเกะ!!! ผิวกาย ลำแขน ทั้งตัวของหมอนั่นโอบล้อมเขา!!!

แล้วความรู้สึกที่ยากบรรยายยามที่ร่างกายเบียดชิดเหมือนกับจะหลอมรวมเข้าด้วยกันได้  
นารุโตะทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ทั้งเสียงครางต่ำๆ กลิ่นของซาสึเกะที่ผสมกับกลิ่นสาเก 
มันเหมือนกับฝังอยู่ในทุกอณูบนร่างกายเขา ทุกรอยสัมผัสไม่จาง ยังอยู่ นารุโตะวิ่งเข้าห้องน้ำ

ถอดเสื้อออกหมดสำรวจตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า พอเห็นยิ่งมั่นใจ!!
เขามีอะไรกับซาสึเกะไปแล้วเมื่อคืนนี้!!! 

นารุโตะปวดหัวแทบระเบิด

“แล้วจะทำไงดีเนี่ย!!! โอ๊ย!!” 

แปลก เขาสับสนงุนงง ไม่อยากจะยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่......ความรู้สึกขยะแขยง รังเกียจ อยากอาเจียน 
กลับไม่มีเลยสักนิด เขารีบอาบน้ำล้างตัวซึ่งไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่กลับเป็นเด็กชายสักที 

แล้วเอากรรไกรมาตัดผมทิ้ง ให้เหมือนเดิมมากที่สุด เรื่องเมื่อคืนเขาตัดสินใจแล้ว 
จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น!!! 

............................... 

เด็กหนุ่มขยับตัวบิดขี้เกียจช้าๆ มือเลื่อนไปตามที่นอนคล้ายจะควานหาอะไร 
แต่ทว่าว่างเปล่า.....ไม่มีอะไรเลย  ซาสึเกะลุกพรวด หัวปวดหนึบๆ 

"มันอะไรกันเนี่ย"  ดวงตาสีดำสนิทสำรวจตัวเองและห้อง ทุกอย่างก็ปกติยกเว้นเพียงแค่ 
เขาเปลือยอยู่บนเตียงของเขา ซาสึเกะมั่นใจไม่ว่ายังไงเวลานอนเขาต้องใส่เสื้อผ้า 
แต่นี่อะไร เขากลับเห็นมันกองหมก ลวกๆอยู่ข้างเตียง  แถมมีกลิ่นเหล้าสาเกอีก 

ขณะที่เขากำลังลุกจะเดินไปเขาห้องน้ำก็เหลือบไปเห็นรอยเปื้อนสีขาวเป็นวงที่เตียง 
ใครมาเห็นก็รู้ทันทีว่ามันรอยอะไร 

เด็กหนุ่มเลิกผ้าห่มขึ้น ดูดีๆมันยังมีรอยเล็กอยู่ด้วย 

"เลือด?" ซาสึเกะหลุดปากนึกสงสัยอยู่ในใจ  

'เมื่อคืนเขาไม่ได้อยู่คนเดียว' 

ว่าแต่อยู่กับใครล่ะ? ที่หมอนอีกใบและผ้าปูก็มีรอยยับและยังอุ่นอยู่ 

"เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนกัน"

TBC