เจ้าหญิงจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #6 : เจ้าหญิงจอมซ่า : ตอนที่ 6 เรียนภูมิศาสตร์กับครูฟาน

“วันนี้พระองค์ต้องมาเรียนสภาพภูมิศาสตร์  เพื่อในเวลาต่อสู้พระองค์จะได้ต่อสู้ในภูมิศาสตร์ที่ได้เปรียบ” แล้วไง!?  ฉันเปรียบเทียบไม่ถูกหรอกค่ะครูฟาน
“ค่า~”
“เมื่อพระองค์อยู่ในที่ลาดชัน  พยายามให้ตัวเองอยู่ในที่สูงกว่า”  แล้วถ้าเราทำไม่ได้  จะทำยังไง
“เอ่อครูคะ  แล้วถ้าเราทำไม่ได้ล่ะคะ ?”
“ในกรณีนั้นให้พระองค์  หาที่กำบังที่สูงที่สุด  เท่าที่จะหาได้    เมื่ออยู่ในที่โล่งแจ้ง  ให้พระองค์อยู่ในมุมอับเพื่อยากหน่อยที่ศัตรูจะเห็นเราโดยชัดเจน” อืม ๆ หนูว่านะ  ถ้าถึงเวลานั้นจริง  หนูจะวิ่งป่าราบเลยล่ะค่ะ
“แล้วเราเลือกที่จะหนีได้มั๊ยคะ ?”  ก็ถ้าเป็นฉันไม่คิดที่จะสู้กับใครทั้งนั้นแหละ   น่ากลัวจะตายไป  ขนาดหนูวิ่งผ่านฉันยังกรี๊ดลั่นบ้านเลย  แล้วต้องมาสู้เนี่ยนะ  ใครที่ไหนจะคิดว่าฉันเป็นผู้วิเศษมาจากไหนก็ตาม  แต่ฉันไม่ใช่นี่นา
“ถ้าพระองค์  คิดเช่นนั้น  หม่อมฉันว่าเลิกคิดเถอะพ่ะย่ะค่ะ”
“ทำไมล่ะคะ” สงสัยจริงหนอ
“ก็ถ้าศัตรูซุ่มโจมตี  ต่อให้พระองค์วิ่งเร็วกว่าเสือซีต้าก็คงไม่รอดหรอกพ่ะย่ะค่ะ”
“ทำไมล่ะคะ” แล้วฉันก็ยังคงทำหนาบ้องแบ๊วต่อไป
“ก็ถ้าองค์หญิงไม่ทราบว่าโจมตีมาจากทางไหน  องค์หญิงจะวิ่งหนีไปไหนได้พ่ะย่ะค่ะ  ถึงทราบศัตรูก็คงจะเปลี่ยนสถานที่ในการลอบโจมตีอยู่ดี” นั่นสินะ  เผลอ ๆ จะวิ่งเข้าไปหาศัตรูให้ (-*-)
“ค่ะ ๆ”  แล้วก็มีพี่ทหารคนนึงเดินเข้ามา
“ท่านฟาน  พระราชามีคำสั่งให้ท่าน  ไปเข้าเฝ้าบัดเดี๊ยวนี้”  แล้วคาบเรียนฉันอะ
“รู้แล้ว  เจ้าจงไปบอกองค์ราชานะว่าเดี๊ยวข้าจะไปเข้าเฝ้า  ขอเวลาข้าอีกสักครู่เท่านั้น” จากนั้นพี่ทหารเจ้าเก่าก็ทำความเคารพโดยการก้ม  แล้วเดินไป
“องค์หญิง  วันนี้เลิกเรียนเพียงเท่านี้นะพ่ะย่ะค่ะ” แล้วครูฟานก็ไม่รอให้ฉันตอบอะไร  แล้วก็เดินออกไปโดยพลัน
“แล้วฉันจะทำอะไรดีอ่ะ” ด้วยความงงสุดฤทธิ์  สุดเดช  ฉันจึงคิดว่าจะออกไปเดินเล่นรอบปราสาท  เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่  ฉันไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัวเท่าไร  เมื่อเดินไปฉันจึงได้พบ…