เจ้าหญิงจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #2 : เจ้าหญิงจอมซ่า : ตอนที่ 2 ฉันอยู่ที่ไหน

                                            ตอนที่ 2  ฉันอยู่ที่ไหน

เมื่อฉันลืมตาก็ต้องตกใจเป็นอย่างมากเมื่อไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนแถมยังมีคนมาห้อมล้อมมากมาย
“อย่าได้ตกใจไปเลยเพคะ  องค์หญิง” ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันเนี่ย ? อายุน่าจะราว  ๆ 30 มั้ง ? ผมสีน้ำตาลเข้ม ท่าทางใจดี  แต่เมื่อกี้เขาเรียกฉันว่าอะไรนะ  องค์หญิง  ฉันไม่ใช่องค์หญิงสักหน่อย
“คุณคงจะจำคนผิดแล้วล่ะค่ะ  ฉันไม่ใช่องค์หญิง” 
“งั้นขอดิฉันดูที่มือหน่อยนะเพคะ” จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็หยิบมือของฉันแล้วดูที่หลังมือ  ที่หลังมือของฉันจะมีปานรูปดอกกุหลาบอยู่  มันติดตัวมาตั้งแต่เกิด
“ไม่ผิดหรอกเพคะ  ปานนี้คือหลักฐานว่าท่านคือองค์หญิงแห่งเรา”แค่ปานเนี่ยนะ(-  - ”)
“แล้วมันเกี่ยวกันยังไงเหรอคะ  แค่มีปานทำให้เป็นองค์หญิงได้เลยเหรอคะ ?” ฉันถามด้วยความสงสัย
“เมื่อก่อนเคยมีนักทำนาย ที่มีความแม่นยำในการอ่านอนาคตเพคะ  เขาบอกว่าอีก 1,000 ปีให้หลัง จะเกิดภัยกับบ้านเมืองของเรา  เมื่อถึงยามนั้นจะมีหญิงผู้หนึ่งมาช่วยบ้านเมืองของเราที่หลังมือของหญิงคนนั้นจะมีปานรูปกุหลาบอยู่  และนั่นก็คือท่านเพคะ  องค์หญิง” ฉันเนี่ยนะ!? ฉันมีอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอ ?
“รีบแต่งตัวเถอะเพคะ  พระราชามีคำสั่งให้ท่านไปเข้าเฝ้า”

                                                ห้องโถงใหญ่

ที่นี่สวยมากเลยอ่ะ  การตกแต่งตระการตา  พระราชา- พระราชินีก็มีสง่า
“เจ้ามีนามว่าอะไร” พระราชาถามฉัน  เอาไงดีอ่า ตัวเกร็ง ตอบไม่ถูก
“ข้าถามทำไมไม่ตอบ!!!”ทำไมพระราชาดุจัง  ใจเย็นเราต้องทำได้
“ข้ามีนามว่า  วราลัย (สุดสวย)  แต่ให้เรียกข้าว่า มิ้น (แสนสง่า) เถิด”ฉันตอบได้ดีมั๊ยคะ ? บางท่านอาจจะคิดว่าไม่ดีเท่าที่ควร  แต่สมองฉันทำได้เท่านี้ค่ะ ฮือ (T O T)
“งั้นมิ้นข้าคิดว่าเจ้าคงรู้เรื่องเกี่ยวกับตำแหน่งของเจ้า  ต่อไปนี้ข้าจะพูดเรื่องภารกิจที่เจ้าต้องทำ  เจ้าต้องเดินทางเพื่อไปปราบกับจอมมาร ที่อยู่เมืองเดวิล” หา!!! ฉันเนี่ยนะต้องไปปราบจอมมาร
“ข้าให้”
“ข้าคิดว่า” ขอแทรกหน่อย
“อย่าขัด!!!”
“เพคะ”เหวอ!!! น่ากลัวอีกแว้ว
“ข้าให้เวลาเจ้า 1 นาที เอ๊ย!! ไม่ใช่ 1 วินาที เอ๊ย !!   อะแฮ่ม!!! ข้าให้เวลาเจ้า 1 อาทิตย์” เอ๊ะ!!! เอายังไงกันแน่
“เจ้าจะพูดอะไร ? ว่ามา”
“ข้าคิดว่าตัวข้านั้นยังไม่มีความสามารถพอเพคะ”
“เมื่อเจ้าเดินทางเจ้าจะพร้อมเอง  ข้ามั่นใจ”
“เพคะ”พระองค์มั่นใจ แต่หม่อมฉันไม่มั่นใจ แง อะเมจิเตโด!!! (TT O TT)
“งั้นครูฝึกเข้ามาได้”จากนั้นพระราชาก็ได้ตบมือเหมือนจะมีการแสดง(= =^)