เจ้าหญิงจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : เจ้าหญิงจอมซ่า : ตอนที่ 1 แหวนประหลาด

                                         ตอนที่ 1  แหวนประหลาด

                       วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันสุดจะเซ็ง  ทำไมน่ะเหรอคะ ?  ก็เพราะเจอยัยเจนี่น่ะสิ   รู้มั๊ยคะ ? ท่านผู้ชมว่าทำไมฉันถึงเกลียดยัยเจนี่น่ะค่ะ(ไม่รู้อะดิ= =^)  ก็เพราะเมื่อตอนที่ฉันอยู่ม.1น่ะ (ปัจจุบันอยู่ม.4)  ฉันแอบปลื้มรุ่นพี่ที่มีนามว่า เซโร  น่ะสิคะแต่วันที่ฉันจะไปสารภาพรักกับรุ่นพี่ยัยเจนี่ตัดหน้าฉันแล้วแถมยังทำฉันหกล้มกระโปรงเปิดต่อหน้ารุ่นพี่อีก  ผลสุดท้ายรุ่นพี่ก็ไปเป็นแฟนกับยัยนั่นซะได้  ชิ!!      อ้อ!!   ลืมแนะนำตัวไปเลยดิฉันชื่อ วราลัย   เสริมสุข   หรือเรียกว่า  มิ้น  ก็ได้ค่ะ
 “ไงจ๊ะ  มิ้น  สบายดีรึเปล่า”  ยัยเจนี่เข้ามาทักฉันพร้อมกับควงพี่เซโรมาด้วย
 “ไม่สบายตั้งแต่เจอหน้าเธอน่ะจ้ะ  สวัสดีค่ะพี่เซโร”ฉันทักพี่เค้าอย่างมีมารยาท
“อืม  หวัดดี มิ้น” พี่เซโรวันนี้ก็หล่อเหมือนเคย
“พี่เซโร  ไม่ต้องไปทักยัยนี่หรอกค่ะ  ไปห้องเรียนกันเถอะ”  เชอะ!!!    ยัยเจนี่จะอะไรนักหนา
เพื่อนสนิทของฉันที่มีนามว่า เดซี่  ได้เดินมาพอดี
“ไงมิ้น  อารมณ์เสียอะดิ”
“ใช่  แกก็เห็นใช่มั๊ยเด”  ยัยนั่นมันทำอะไรไว้เดี๊ยวจะได้ตอบสนองให้เต็มที่
  “เออ  ฉันเห็น แต่แกช่วยเรียกชื่อฉันเต็มๆ  สักทีได้มะ ชื่อฉันเพี้ยนหมดแล้ว
 “ทำไมอ่ะ  ฉันขี้เกียจ”  ก็คนมันคร้านทำ จะเรียกแบบไหนมันก็คือฉันเรียกแกถูกมะ ? (ก็ถูก= =^)
  “ก็ช่างขี้เกียจต่อ”  เห็นมะ ?  มันก็ขี้เกียจ(พอกัน= =^)
   “งั้นก็เข้าห้องเรียนเหอะ”
    “อืม”

                                                    เวลาพักเที่ยง

ฉันได้เจอยัยเจนี่ และก็ได้ถึงเวลาแก้แค้นค่ะ  ตอนนี้ในมือของดิฉันได้มีแก้วใส่น้ำแดง มาดูกันว่าฉันจะทำยังไง
 “ว้าย” และแล้วหนังสั้นก็ได้เริ่ม  เมื่อฉันแกล้งทำเป็นหกล้ม   และน้ำแดงก็ได้ไปอยู่บนชุดของบุคคลตรงหน้าแล้ว นั่นก็คือ แถ่มแทมแท้ม ยัยเจนี่สุดสวย(ไปหมด)
 “นี่เธอทำอะไร” ทำอะไรน่ะเหรอก็แก้แค้นไง
 “ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ”นั่น ตรงจุด ยัยนี่ตบฉันไม่ได้  เพราะพี่เซโรยืนอยู่ข้างๆ 555+(^ O ^)
“งั้นก็ไม่เป็นไรจ้ะ”แหม สุภาพ(แหวะ)

                                                เลิกเรียน

 ฉันรีบวิ่งกลับบ้าน  และระหว่างทางฉันก็ได้เจอคนแก่หกล้ม  ฉันจึงรีบเข้าไปช่วย
“คุณยายเป็นอะไรมากมั๊ยคะ ? ”
 “ยายแค่หน้ามืดน่ะจ้ะ”
ฉันก็ได้พาคุณยายคนนั้นเข้าห้อง โดยไม่เกรงกลัวใครจะว่า เพราะไม่มีใครอยู่ให้ว่า  ฉันกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่จำความได้  มีแต่ป้าที่คอยโอนเงินมาให้ใช้ทุก ๆ เดือน
“คุณยายนอนตรงนี้นะคะ”
 แล้วฉันก็ขึ้นไปนอน  เพราะตอนนี้ง่วงมาก
                                                
                                                   เช้าวันรุ่งขึ้น
            
ฉันไม่ได้พบคุณยายคนนั้นแต่กลับพบแหวนรูปดอกกุหลาบฉันก็ลองสวมดูแล้วก็มีแสงสว่างเกิดขึ้น
  “กรี๊ด!!!”