คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เงื่อนงำสู่อัญมณีสีฟ้า
บทที่หนึ่ง: เงื่อนงำสู่อัญมณีสีฟ้า
แต้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ติ้ดๆๆๆๆ แต่ดๆๆๆ
เสียงการรัวแป้นพิมพ์ของ คาร่า กำลังค้นหาข้อมูลทุกอย่างของ HEXAGON PLATINUM อย่างว่องไวในห้องพักบนยานแม่ลำใหญ่ ป้อมปราการ HEXAGON ในเวลานี้มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ในห้องทำให้สมาธิของเขาทำงานได้ดี สายตาของเด็กอัจฉริยะวัยสิบขวบกวาดสายตาอ่านข้อมูลบนจอคอมพิวเตอร์อย่างละเอียดด้วยความไวในหัวจดจำข้อมูลเหล่านั้นได้อย่างแม่นยำ ข้อมูลที่เขามีนั้นเป็นข้อมูลของประวัติ และ การปรากฏตัวของมัน
“ต้องมีสิ่งเชื่อมโยงกัน” คาร่าคิ้วขมวดในหัวสมองคำนวนและอนุมานต่างๆมากมายบวกกับการจดจำสิ่งต่างๆไปด้วย ในปากงึมงำเสียงเบาราวกับกำลังคุยกับคนเดียว หากไม่ใช่เพราะ ไอคิว ที่มากมายคงจะช๊อกเพราะสมองทำงานหนักเกินไปแล้ว
เขาเลื่อนดูข้อมูล และ ข่าวล่าสุด และแล้วก็พบข่าวหนึ่งที่น่าสนใจเข้า
“นี่อาจเป็นหนึ่งในหกก็ได้” เข้ายิ้มเล็กน้อยก่อนจะหาข้อมูลอีก และบันทึกมันในโน้ตแผ่นใสที่ทำหน้าที่เหมือน แท็บเล็ต
........................................
ในห้องใหญ่สีทาสีน้ำตาลอ่อนและเข้มดูคลาสสิกประดับโคมไฟสีเหลืองส้มในห้องมีชั้นหนังสือและโต๊ะมากมาย มันคือห้องสมุดนั่นเอง ในห้องตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้วเนื่องจากเป็นเวลาที่ควรจะนอนหลับพักผ่อนเพียงแต่มีสองคนที่ยังไม่หลับไม่นอนและมาเพื่ออ่านหนังสือในห้องนี้
เอ และ ลอเรีย หาหนังสือต่างๆในห้องสมุดที่รวบรวมหนังสือจากทั่งทุกซอกอวกาศเพื่อช่วยคาร่าในการหาเงื่อนงำแม้หนังสือกองสูงหลายกองแล้วก็ตามแต่ดูเหมือนจะยังไม่ได้เจอข้อมูลที่ตามหาอยู่ ขอบตาของทั้งสองเป็นสีเข้มอ่อนจากการไม่พักผ่อนนานหลายวันติดต่อกัน พวกเขาก็ยังเปิดดูหนังสือทั้งเก่าและใหม่แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่ได้อะไรเลย
“เหนื่อยจัง” ลอเรียเสียงอ่อยบิดขี้เกียจด้วยความเหนื่อยล้า เกิดมาเธอไม่เคยต้องอ่านอะไรเยอะขนาดนี้มาก่อน
“เธอไปพักก็ได้นะ ฉันหาคนเดียวก็ได้” เอ บอกด้วยความเป็นห่วง
“ไม่หรอก ไม่เป็นไร ว่าแต่เธออ่านออกด้วยเหรอ” ลอเรีย ถาม เอ ที่กำลังอ่านหนังสือภาษาต่างๆ แม้ว่าลอเรียจะเรียนมาหลายภาษาแต่ว่าเธอก็ยังต้องเอาเครื่องมือแปลภาษามาแปลแต่ละคำ
“อ๋อ ก่อนหน้านี้ฉันอ่านดิคชันนารี่ทุกภาษามาแล้วทั้งหมดนั่นหล่ะ ก็ใช้เวลาห้าวันก็จำได้หมดแล้ว” เอตอบ
“โหเก่งจังห้าวันเอง” ลอเรียอุทาน
“นะ เธอก็ไปพักก่อนเถอะ” เอ บอกอีกที
ลอเรียส่ายหัว
“ไม่.....เปน...ร..ร.ราย” และแล้วเธอก็หลับด้วยอาการเพลียและร่วงลงมาซบไหล่ของ เอ
“อ๊ะ” เอ ตกใจแกมดีใจเล็กน้อยแต่ในเวลานี้ต้องแยกงานให้ออกเขาอุ้มเธอไปนอนบนที่นั่งไม้ยาวก่อนที่เขาจะกลับไปก็สะดุดตากับหนังสือพิมพ์หนึ่งฉบับ
“เอ๋ นี่มัน” เอ จ้องรูปภาพบนหน้ากระดาษข่าว
“ต้องใช่แน่ๆ บวกกับเนื้อหาข่าวนี่ต้องเป็น HEXAGON PLATTINUM”
.............................
ตูม ชิ้ง เพล้ง ตาม
เสียงของการระเบิด ฟัน และโจมตีซึ่งเป็นผลจากการฝึกของสามหน่วยจู่โจมผู้ว่างงานทำ
เอเซกุด นาปากัซ เนียทาพอง
พวกเขาร่วมกันฝึกเพื่อสู้กับครูฝึกของพวกเขาทั้งสาม
ออค ดาร์ค เซอร์อา
การต่อสู้ในพื้นที่จำลองสามมิติเสมือนจริงโดยจำลองอยู่ในทุ่งหญ้าที่มีต้นไม้ไม่ค่อยหนาแน่นนัก
นาปากัซ ใช้ความเร็วของตนพุ่งเข้าไปทำร้ายออคที่ร่างใหญ่โตแต่เชื่องช้าทำให้อีกฝ่ายเสียเปรียบขณะที่ เอเซกุด กำลังจัดการ เซอร์อาอยู่ การที่ เขาใช้อาวุธระยะไกลทำให้ไม่ถนัดในการโจมตีเธอเท่าไหร่นัก ส่วน เนียทาพองก็ใช้ปืนลำแสงติดตามยิงดาร์คซึ่งกระสุนจะติดตามตัวของดาร์คไปเรื่อยๆจนทำให้ ดาร์คต้องวิ่งหลบวุ่นและกำลังหมดแรง การต่อสู้ฝ่ายเด็กเป็นฝ่ายได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัดเนื่องจากการฝึกติดต่อกันหลายวันทำให้พวกเขาจับจุดได้
“พอได้” เสียงของเซนต์ที่เป็นกรรมการตัดสินดังออกมาจากลำโพง
ทั้งหกคนหยุดแล้วมายืนเรียงหน้ากระดานเพื่อรอคำตัดสิน
“พวกเธอเก่งขึ้นมากนะ Hexagon T.”
สิ้นเสียงของเซนต์เด็กทั้งสามก็แกแปะมือกันด้วยความดีใจยิ่ง เอเซกุด ก็เต้นอย่างมีความสุข
“ฝึกเสร็จสักทีเนอะ” เนียทาพองปาดเหงื่อ
“แล้วพวกนั้นหาข้อมูลเสร็จรึยังน้า” นาปากัซพูดขึ้น
“หนูหิวอ่ะ ไปกินข้าวกัน” หนูน้อย เอเซกุด งอแง
จากนั้นทั้งสามก็เดินออกไปจากห้องฝึกเซนต์ที่มองจากอีกด้านของห้องมองตามหลังแล้วถอนหายใจยาว
“เจ้า เอ มันไม่มาฝึกเล้ย” เขาส่ายหัวเซ็งเล็กน้อย
.....................
นาฬิกาบอกเวลาค่ำแม้ภายนอกหน้าต่างในห้องยังคงเป็นอวกาศที่มืดมิดแสงจากดวงดาวส่องระยิบระยับสวยงามดังเดิมตอนนี้เด็กทั้งหกได้อยู่รวมกันในห้องพักอีกครั้ง
“ได้อะไรมาบ้าง” คาร่าเป็นฝ่ายเปิดประเด็น
“ที่น่าสนใจคือเจ้านี่” เอ นำหน้าหนังสือพิมพ์ที่เขาเจอเป็นฉบับเมื่อเร็วๆนี้นั่นเอง
“แสดงว่าได้มาอย่างเดียวกัน งั้นฉันขออธิบาย” คาร่าบอกแล้วเดินตรงไปยังกระจกวิวในห้องที่เป็นแนวยาว
“เริ่มแสดงผล” ทันทีที่คาร่าสั่งหน้าต่างโปร่งแสงเมื่อครู่ก็กลายเป็นโปรเจกเตอร์ฉายภาพสามมิติให้พวกเขาเห็น มีรูปขยายของข่าวในแบบสามมิติและข้อมูลของข่าวและยังมีข้อมูลที่คาร่าคัดเลือกมา
“เอาหล่ะขั้นแรกข่าวนี้เกิดที่ยูโทร่า” คาร่าพูดและมองไปหา ลอเรีย
“ใช่ ดาวของฉันเอง” เธอตอบอย่างรู้หน้าที่
“ข่าวบอกว่าทะเลแถบภาคกลางเกิดการผิดปรกติของมิติจนทำให้สิ่งรอบข้างหายไปในรัศมีของมัน” คาร่าชี้ไปยังรูปจำลองของดาวซึ่งเป็นสีน้ำเงินทั้งหมดเนื่องจากเป็นดาวที่ประกอบด้วยทะเลร้อยเปอร์เซนต์
“เอาหล่ะดูรูปให้ดีๆนะ”คาร่าหยิบรูปภาพมาแล้วทำท่าดึงภาพก็ขยาย เนียทาพอง นาปากัซ เอเซกุด เพ่งมองรูปอย่างดีเพราะไม่ได้มีส่วนในการหา
“ไม่เห็นอะไรเลยหนิ ก็แค่รูปของมิติหลายมิติมันฉีกทับกันหนิ
“นี่ไง” เอ ชี้ไปยังรูปจุดที่เป็นใจกลางของมิติทั้งหมดมีจุดเล็กสีฟ้าเปล่งแสงระยิบระยับอยู่
“นี่มันเหมือนกับ ไกอาฟอร์ซ เลยหนิ” นาปากัซบอก
“ใช่ดังนั้นเลยคิดว่ามันต้องเป็น HEXAGON Platinum แน่นอน” คาร่าสรุป
“แล้วอะไรทำให้แน่ใจหล่ะ” เนียทาพองถาม
“จากข้อมูลเมื่อพันแปดร้อยปีก่อนมีบทความเกี่ยวกับ HEXAGON Platinum ว่ามันอยู่ในแต่ละดาวในเครือ HEXAGONOLIA เลยคิดว่าต้องใช่แน่” คาร่าตอบ
“เอาหล่ะดูเหมือนเราต้องออกเดินทางแล้ว ไปรายงานท่านนายพลดีกว่า” เนียทาพองพูด
“ไม่ต้อง นายพลบอกว่าการเคลื่อนไหวของภารกิจนี้ให้ทีมเราจัดการเองทุกอย่าง” เอตอบเสียงอ่อย
“เฮ้ยไม่สนเราเลยหรอ” นาปากัซท้วง
“ก็ไม่รู้สิ เอาเป็นว่าเก็บของแล้วเตรียมออกเดินทางเถอะ คนขับยานก็คนเดิมนะ” เอบอกกับทุกคน
“แล้วไปที่นั่นแล้วอยู่ไหนคะ” เอเซกุดถามซึ่งทำให้ทุกคนชงัก
“เออเนอะลืมคิดเลย”คาร่าลูบหัวตัวเองเบาๆ
“พักที่บ้านฉันสิ” ลอเรียชวน และเป็นอันตกลงทั้งหกเตรียมข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมดเตรียมพร้อมแล้วออกเดินทางกันแม้จะดึกแล้วก็ตามเพราะไม่อยากเสียเวลา อาจมีคนรู้และจะไปชิงมันก็ได้
“การเดรีย” เดดอาไลฟ์ที่พวกเขาแค้น ครั้งนี้เขาพลาดไม่ได้พวกเขาเดินไปยังโรงจอดยาน
“โอ้ว ยานใหม่” นาปากัซตะลึงเมื่อเห็นยานที่จะนั่งไปเป็นยานขนาดกลางข้างในตกแต่งสวยหรูสลักชื่อยานว่า “H.T.” ทั้งหกเข้าไปนั่งซึ่งในยานนั้นกว้างพอควรเหมือนนั่งในห้องนั่งเล่นที่สูงประมาณหัวหน้าสุดมีที่นั่งคนขับตรงกลางข้างซ้ายขวาดูเหมือนจะเป็นที่นั่งสำหรับการใช้อาวุธและช่วยคนขับ
การเดินทางได้เริ่มขึ้น
“จะถึงที่หมายในสิบห้าวินาที” คาร่าพูดจากห้องกัปตัน
“เฮ้ยขอดื่มด่ำบรรยากาศในนี้นานๆหน่อยเซ้” นาปากัซโวยวายและการวาร์ปก็เริ่มต้นขึ้นไม่สิความมันส์เริ่มต้นขึ้นต่างหาก
....................................
ความคิดเห็น