คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ch.01 ความรู้สึกแปลกประหลาด
15 กรกฎาคม 201x
เสียงจ้อกแจ้กจอแจภายในห้องเรียนดังขึ้น หลังจากที่ทุกคนเข้าแถวเสร็จกันหมดแล้ว เสียงคุยกันตามโต๊ะเรียนที่จับเป็นกลุ่มๆเหมือนกับในห้องเรียนทั่วๆไป ส่วนตัวชั้นเองค่อนข้างจะแตกต่างจากคนอื่นอยู่เหมือนกัน ชั้นไม่ชอบการนั่งจับกลุ่มคุย มันดูเหมือนพวกที่แย่งกันพูดจนไม่มีใครฟังใคร บางคนทั้งๆที่อยู่ในกลุ่มเหมือนกัน แต่กลับถูกทิ้งให้นั่งฟังอย่างเดียวไม่มีโอกาสได้พูด หรือพวกที่ถึงแม้จะอยู่ในกลุ่มแต่กลับหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลง หรือหยิบพวก psp ขึ้นมานั่งกดเกมแทนที่จะสนใจบทสนทนาในกลุ่มเสียมากกว่า
เพราะงี้ไงชั้นถึงมีเพื่อนไม่ค่อยมาก เพราะชั้นไม่ชอบการเป็นผู้ฟังและถุกเมินในกลุ่มใหญ่ๆ ชั้นชอบคุยกับเพื่อนทีละคน 2 คนมากกว่า มันดูเข้าถึงกันได้มากกว่าเยอะ ถ้าถามว่าเหงาบ้างมั้ย ? ขอบอกเลยว่าชั้นรักสันโดษอยู่พอตัวจึงไม่รุ้สึกอะไร
อ้อ..ลืมบอกไป..ชั้นคือ คิมแทยอน เด็กหลังห้องผู้ไม่เรียนหนังสือ งานอดิเรกคือนั่งวาดรูปอยู่หลังห้องยังไงหละคะ
วันนี้วิชาช่วงโฮมรูมก็ยังคงน่าเบื่อตามปกติดังเช่นทุกวัน แทยอนก็คงยังคงก้มหน้าวาดรูปและมองเหม่อไปยังหน้าต่างมองก้อนเมฆที่ล่องลอยไปมาดังเช่นทุกวัน จนกระทั่งมีเสียงฮือฮาของนักเรียนในห้องดังขึ้น เธอจึงค่อยหันหน้าขึ้นมามอง แต่ว่าอาจารย์ที่อยู่หน้าห้องดันพูดทุกอย่างจบไปแล้วนี่สิ
“นี่ ยูล มีไรเกิดขึ้นหนะชั้นฟังไม่ทัน”
แทยอนสะกิดยูริที่นั่งอยู่ข้างหน้าซึ่งกำลังนั่งเม้าแตกกับเพื่อนข้างๆอยู่อย่างออกรส เธอแอบรุ้สึกขัดใจเล็กน้อยที่แทยอนดันมาเรียกเธอในช่วงที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
“ก็..เห็นว่าจะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาหนะสิ”
แทยอนเปลี่ยนสายตาจากที่มองยูริขึ้นมามองที่หน้าห้องแทน เด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งก้าวเข้ามาในห้องหลังจากที่ได้ยินเสียงอาจารย์ที่ยืนหน้าห้องเรียกให้เข้ามาได้ ผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวไสวลอยพริ้วไปกับสายลมตอนที่เธอเปิดประตูเข้า ใบหน้าของเธอช่างดูหวานใสและยิ้มแย้มตลอดเวลา ง่ายๆคือจากในสายตาของแทยอน เธอคนนี้ช่างดูสวยมากๆเลยหละ
“สวัสดีค่ะ ชั้นชื่อ ฮวัง ทิฟฟานี่ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะ”
ทิฟฟานี่โค้งให้พองามและโปรยรอยยิ้มไปทั่วห้อง ซึ่งทั้งเด็กนักเรียนผู้หญิงและผู้ชายในห้องต่างพากันส่งเสียงโห่ร้องดังขึ้นมาราวกับว่าเธอเป็นดารา แต่แน่นอนเหตากรณ์ตรงหน้านี้ไม่สามารถเรียกเสียงใดๆจากบุคคลซึ่งแตกต่างจากคนทั่วไปอย่างแทยอน เธอแค่มองว่าทิฟฟานี่นั้นน่ารักดี แต่ถ้าจะให้กรี๊ดกร๊าดแบบพวกชะนีตนอื่นๆเธอขอบายดีกว่า
“งั้นเธอไปนั่งตรงด้านหลังคิมแทยอนละกันนะ นั่นหนะเหลือที่สุดท้ายพอดีเลย”
อาจารย์ประจำชั้นของเธอชี้ไปยังเก้าอี้ว่างตัวสุดท้ายที่ดันอยู่ข้างหลังแทยอนพอดี แทยอนอ้าปากค้างเล็กน้อยก่อนจะหันไปมอง ..ที่ตรงนี้ว่างมานานมากแล้วจนเธอลืมไปแล้วว่ามันมีที่นั่งด้วยซ้ำ นับตั้งแต่ที่นักเรียนคนหนึ่งในห้องเธอย้ายออกไปเพราะว่าโดนกลั่นแกล้งจนทนไม่ไหว ว่าแต่..นี่มันละครน้ำเน่าหรือไงกัน ประเภทที่นักเรียนย้ายมาใหม่จะต้องมานั่งข้างหลังตัวเอกเสมอ เธอดูพวกการ์ตูนญี่ปุ่นมาหลายเรื่องเห็นมันเป็นแบบนี้แทบทุกเรื่องเลย
ทิฟฟานี่เดินเข้าไปตามที่อาจารย์ประจำชั้นบอก พวกนักเรียนชายยังคงมองตามกันตาเป็นมันราวกับว่านี่เป็นของรักของหวงของพวกเขายังไงยังงั้น แทยอนได้แต่มองหน้าพวกนั้นและถอนหายใจแบบเบื่อหน่ายกับความหื่นของอิพวกเด็กเห่อหมอยเหล่านั้น
เมื่อทิฟฟานี่เดินมาถึงที่หน้าโต๊ะของแทยอน เธอก็หยุดเดินและส่งยิ้มมาให้ แทยอนมองหน้าของเธอและได้แต่ทำสีหน้างงๆ เธอไม่ค่อยรู้การปฏิสัมพันธ์กับคนเสียเท่าไหร่ ว่าอย่างไหนมันถึงจะเป็นการเริ่มต้นที่ดี ได้แต่มองแบบอึ้งๆ จนกระทั่งอีกฝ่ายยื่นมือออกมา เธอจึงยื่นมือไปจับตอบ และแน่นอนว่าเสียงโห่ร้องภายในห้องกดังขึ้นอีกครั้ง เพราะตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้องเรียนแห่งนี้ แทยอนเป็นคนแรกที่ได้สัมผัสตัวทิฟฟานี่ก็ว่าได้
..โอ๊ย มันจะโห่ร้องอะไรกันนักกันหนาวะ กับอีแค่เด็กนักเรียนผู้หญิงหน้าตาดีหน่อยเดียว..
“ชั้นชื่อ ฮวังค์ ทิฟฟานี่นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“ตอนอยู่หน้าห้องก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอ ?”
ยูริที่ได้ยินคำพูดนั้นของแทยอนรีบหันมาและตีมือเพื่อนสาวของตน แทยอนหันไปและทำหน้าบู้ใส่เล็กน้อยด้วยความเจ็บ ยูริมองหน้าเธอหน้านิ่วคิ้วขมวดและส่ายหน้าน้อยๆ เพื่อจะบอกว่าคำพูดของเธอมันดูไม่มีมารยาทเอาเสียเลย ถึงแม้ว่าจะชินแล้วกับไอ้ความไม่แคร์โลกของแทยอน แต่กับนักเรียนที่ย้ายมาใหม่พูดจาแบบนี้อาจได้ศัตรูมาตั้งแต่วันแรกก็เป็นได้
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อย่าไปโกรธเค้าเลย คนเรามีนิสัยที่แตกต่างกันได้นะคะ”
ทิฟฟานี่ยิ้มให้กับยูริเพื่อจะบอกว่าเธอไม่ถือสาแทยอน ยูริยิ้มตอบและเกาแก้มเล็กน้อยด้วยความเขินๆ เวลาเห็นดวงตายิ้มแบบนั้นมันดูราวกับว่าโลกนี้กลายเป็นสีชมพูยังไงก็ไม่รู้สิน้า แทยอนมองเพื่อนสาวของตนแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า เห็นคนสวยนิดนึงไม่ได้ทำเป็นกระดี๊กระด๊า แหวะจะอ้วก
เมื่อชั่วโมงโฮมรูมผ่านไปอาจารย์วิชาแรกก็เข้ามาแทนที่อาจารย์ประจำชั้นเธอทันที โดยที่ไม่เปิดโอกาสให้เด็กนักเรียนคนไหนคุยกันต่อเลย หลายคนในห้องที่กำลังเตรียมลุกขึ้นจะมาคุยกับทิฟฟานี่ได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ เมื่อโดนไล่ให้กลับไปนั่งที่ ..เฮ่อ..แบบนี้ก็คงจะดีกว่าหละนะ ถ้ามาทำเสียงโหวกเหวกอยู่ข้างหลังคงจะรำคาญน่าดู
ชั่วโมงแรกผ่านไปอย่างน่าเบื่อ แทยอนมองดูนาฬิกาข้อมือซ้ำแล้วซ้ำอีกขณะที่นั่งมองก้อนเมฆที่ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าไปเรื่อยๆ วิชาคณิตศาสตร์เป็นอะไรที่เธอไม่ถูกด้วยเสียจริงๆ กับอีแค่ตัวเลขนอกจากใช้ซื้อของแล้วทำอะไรได้อีก เธอคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ แต่..ระหว่างที่กำลังนั่งก้มหน้าวาดรูปอยู่นั้น เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกใครจ้องมองอยู่ แทยอนนั่งนิ่งทันที รู้สึกเสียวสันหลังวาบจนแทบจะขยับไม่ได้ เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นตามใบหน้าและรู้สึกเกร็งไปทั่วตัว
แทยอนค่อยๆทำใจกล้าหันไปมองด้านหลังของตนช้าๆ ใบหน้าเปื้อนยิ้มของอีกฝ่ายกำลังส่งยิ้มมาให้เธอเมื่อเห็นเธอมองไปยังเขา แทยอนยิ้มแหยๆตอบให้ก่อนจะหันกลับไปที่โต๊ะเรียนของตัวเองต่อ
..แปลก..เมื่อกี๊มันอะไรกัน..เขากำลังมองเราอยู่แน่ๆ แต่ทำไมเมื่อครู่พอหันไปก็รู้สึกว่าไม่เห็นจะมีอะไรผิดปกติเลยหนิ..หรือว่าจะคิดมากไปเอง
ต่อจากนั้นคาบเรียนที่ 2 และ 3 ก็ผ่านไปอย่างน่าเบื่อดังเช่นทุกครั้ง และแทยอนก็รู้สึกได้ว่าคนข้างหลังก็นั่งมองเธออยู่ทุกคาบเหมือนกัน แต่พอหันไปอีกฝ่ายก็ยังคงดูตั้งใจเรียนและหันมายิ้มให้เธอดังเช่นทุกครั้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่าตอนนี้เธอกำลังเป็นบ้าอยู่คนเดียว
..ใจเย็นสิอิแท..ก็แค่ไม่ชินที่มีเพื่อนใหม่มานั่งอยู่ข้างหลังเท่านั้นแหละ..
......................................................................................................................................................
ขออนุญาตเขียนตอนนึงสั้นๆนะคะ อิอิ
ไม่ต้องกลัวดองนะ แต่งจบแล้วเหลือแต่พิมพ์ :)
ความคิดเห็น