คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : A D U L T E R A T I O N : 13
***
***
ยุนกิหัวเราะให้กับความเจ้าเล่ห์ของจองกุกก่อนที่จะหันไปหัวเราะให้ความซื่อบื้อของไอ้หนูแทฮยอง ลูกหมาสองตัวนี้พร้อมที่จะกระโดดฟัดกันตั้งแต่เมื่อกี้ หัวเข่าแทฮยองที่มีรอยแดงชัดเจนแต่ของจองกุกกลับไม่มีรอยอะไรเลย
นาฬิกาโบราณที่ดูทันสมัยตีบอกเวลาตีสอง
คิมแทฮยองอ้าปากหาว
จอนจองกุก ขยี้ตา
และเขาก็เริ่มง่วงขึ้นมาแล้วเหมือนกัน
เขาหมุนตัวแล้วโบกมืออย่างลวกๆพร้อมลากเท้าพาตัวเองไปยังที่นอนแสนอบอุ่นของเขา ไฟเริ่มดับลงอย่างอัตโนมัติทีล่ะดวง ก่อนที่เสียงออดจะดังขึ้น
เขาหยุดเดิน ลูกหมาสองตัวนั่นเดินผ่านประตูห้องนอนเรียบร้อยแล้ว ยุนกิเดินลากเท้าไปที่ประตูไฟสีแดงกระพริบเป็นจังหวะเป็นสัญญาณบอกว่ามีคนพยายามจะเข้ามา มือขาวยกขึ้นกดปิดสัญญาณ
เขากดปลดล็อคประตู และทันใดนั้นประตูก็เปิด
ชายร่างสูงในชุดสูทสีดำก้าวเท้าเข้ามา ไหล่กว้าง ปากห้อยๆที่เจ้าตัวกล้าเรียกมันว่าปากอวบอิ่มยกยิ้มเมื่อเห็นเขาทำหน้าไม่พอใจ
“ มารยาทล่ะ ” ยุนกิพูดแล้วลากสายตามองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ ฉันแก่กว่านาย นายควรจะบอกสวัสดีฉันก่อน ”
“ ตลกหรอ ซอกจิน ”
“ ตลกมาก นายลืมคำว่าฮยองต่อท้ายชื่อฉัน แล้วก็นายเก็บของหรือยัง ” ซอกจินเดินไปนั่งแปะอยู่บนโซฟาหนังสีขาวที่ยังไม่แห้งดีจากน้ำที่โฮซอกสาด
“ เล่นน้ำตอนตีสองหรอ ? ตลกดีนะที่ฝึกโหดเมื่อหลายปีก่อนกลายเป็นสวนสนุก ” เขาพูดพร้อมเอามือลูบน้ำที่เหลืออยู่บนโซฟาแล้วยกมันขึ้นสะบัดใส่หน้าคนตัวขาวที่ยืนกอดอกอยู่
“ ย่าห์! คิมซอกจิน! ”
***
คิมแทฮยองพยายามจะนอนให้หลับหลังจากที่เปิดประตูห้องนอนเพื่อไปหาน้ำดื่มก่อนนอนแล้วเจอพี่ชายตัวเองนั่งอยู่บนโซฟากับยุนกิสองคน
ซอกจิน ?
มาทำไมวะ ?
แทฮยองใช้ความคล้ายคลึงของตัวเองและความมืดค่อยๆเขยิบตัวเดินไปทางอื่น แต่หูก็ยังฟังเรื่องที่สองคนนั้นคุยกัน
ทั้งนี้ทั้งนั้นตอนนี้เขากลับมาอยู่ในห้องตัวเองที่สามารถเปิดประตูทะลุไปห้องนอนแขกอีกห้องที่เป็นของจอนจองกุก เด็กที่อายุน้อยกว่าเขาปีหนึ่งแต่ทำตัวเหมือนผ่านโลกมาทั้งใบ เรียกง่ายๆว่า เด็กแก่แดด นั้นแหล่ะ
“ ย่าห์ จอนจองกุก ” เขาเรียกจองกุกพร้อมเคาะประตูที่เชื่อมห้องพวกเขาไว้ด้วยกัน ไม่กี่นาทีต่อมาคนหัวแดงก็เปิดประตูพร้อมทำหน้าไม่สบอารมณ์ใส่เขา
“ มีอะไรก็ว่ามา ” จองกุกพูดแล้วยกมือขยี้ตา
“ เมื่อกี้ ฉันเห็นซอกจินมาที่นี้ นั่งคุยกับยุนกิอยู่ข้างนอก ” จองกุกเลิกขยี้ตาแล้วขมวดคิ้วมองหน้าเขา
“ ก็ไม่เห็นจะแปลก ? ”
“ นายไม่รู้สึกอะไรหน่อยหรือไง เพราะเท่าที่ฉันได้ยินมา นายไม่ค่อยชอบซอกจิน”
“ ความจริงก็ไม่ค่อยจะชอบหรอกนะ เกลียดเลยซะด้วยซ้ำแต่ถ้าพี่ยุนกิตัดสินใจแบบนี้ไปใครก็ห้ามไม่ได้หรอก ”
“ ตัดสินใจเรื่องอะไร ? ” จองกุกปรายตามามองเขาอีกรอบล่ะยื่นมือขวามาตบกะโหลกของเขาเต็มๆ
“ อย่าทำตัวโง่เหมือนหน้าตา นี้ไม่รู้จริงดิ่ ? ”
จองกุกถอนหายใจหน่อยๆ
“ ฟังฉันดีๆนะ คิมแทฮยองเจ้าบื้อ ”
“ ตัดคำข้างหลังไปฉันจะโอเคกว่า โอ้ย! ” จองกุกยื่นมือมาตบหัวเขาอีกรอบ
“ นายหน้าคนที่จับนายไปได้ใช่ไหม ? ”
“ พอจำได้ลางๆ ”
“ หมอนั่นเป็นพี่ชาย ย้ำว่า พี่ชายแท้ๆของพี่ยุนกิ ”
แทฮยองแบะปาก
“ หน้าตาไม่เห็นเหมือนกันเลย ยุนกิทั้งน่ารักกว่า ขาวกว่า แถมยังไม่โหดด้วย ”
“ ยังๆ ยังไม่จบ ปรกติแล้วหมอนั่นจะอยู่ที่อเมริกาคุมกิจการที่นั้นไม่มายุ่งกับพี่ยุนกิ เว้นแต่.. ”
“ แต่ ? ”
“ จะมาตามพี่ยุนกิให้กลับไปที่อเมริกา แล้วนั่นก็คือเหตุผลที่ซอกจินมาหาพี่ยุนกิ นายไม่สังเกตกระเป๋าเสื้อผ้าในห้องพี่แกหรือไง ? ”
แทฮยองหมุนตัวแล้วเดินออกมาจากห้อง เขาบิดลูกบิดที่เย็นจัดด้วยอุณหภูมิแอร์ เปิดประตูออกมายังห้องโถงกลาง พาตัวเองออกยังห้องโถงกลาง เขาเห็นยุนกิมองมาที่เขาแล้วเลิกคิ้ว ซอกจินยังไม่เห็นหน้าเขา แทฮยองสาวเท้าเร็วขึ้นแล้วเดินไปหายุนกิ แขนยาวๆของเขาคว้าตัวคนตัวเล็กตรงหน้าแล้วยึดเอาไว้ให้แน่นที่สุด
“ พี่คิดจะไปไหน ”
“ ไม่ได้เกี่ยวกับนายเลยแทฮยอง ”
“ เกี่ยวสิทำไมจะไม่เกี่ยวกับผม ”
“ มันไม่เกี่ยวอะไรกับนายตั้งแต่แรกแล้วเด็กน้อย ”
ยุนกิรู้สึกสึกถึงแรงกอดที่มากขึ้นจากเด็กตรงหน้า เขามองไปที่ซอกจิน ก็มีเพียงรอยยิ้มบางๆส่งให้เขาแล้วซอกจินก็หมุนตัวเดินกลับไปยังประตูหน้า
“ พี่ต่างหากที่ยังไม่รู้อะไร ”
เด็กนี้เรียกเขาว่าพี่ ?
“ พี่รู้ไหมว่าเราเจอกันครั้งแรกที่ไหน ”
?
“ เราไม่ได้เจอกันครั้งแรกที่ห้องทำงานของพี่ ไม่ได้เจอกันเพราะผมแอบเข้าไปจนโดนคนจับได้ ”
“ ผมบอกแล้วไงคนที่ไม่รู้อะไรเลยไม่ใช่ผม แต่เป็นพี่ต่างหาก ..”
***
- ทำไมงานเยอะจังดีออกกกก TwT ทั้งสอบท่องทั้งสอบอ่านทั้งนู่นนั้นนี้ /ชูนิ้วกลาง
- จะเข้าพาร์ทอดีตนี้วีดีแม่ะ เป็นยุนกิสมัยวัยรุ่นน่ายักใสๆ
- พี่ฉิต๋าน้องอัพแล้วนะ จุ้บๆ ถถถถถ
ความคิดเห็น