คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : A D U L T E R A T I O N : 11
***
เสียงดนตรีดังคลอเบาๆ ในร้านตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามา ยุนกิก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองก่อนที่จะมองออกไปยังนอกร้าน เขาสบตากับโฮซอกที่นั่งอยู่ในรถบีเอ็มดับบลิวกันกระสุนสีดำ พวกเขาพยักหน้าให้กันก่อนที่โฮซอกจะเอากระจกขึ้นแล้วขับออกไป
วันนี้ยุนกิแต่งตัวง่ายๆ เสื้อยืดสีดำกับกางเกงหนังรองเท้าผ้าใบเขาไม่พิถีพิถันจนคนที่นัดมาต้องเบือนหน้าหนี ในขณะที่เขาแต่งตัวง่ายๆกีซอกกลับใส่ชุดสูทสีครีมเหมือนชื่อและรองเท้าหนังมันวับ
“ เกลียดสไตล์ของนายชะมัด ” ทันทีที่เขานั่งลงคนตรงหน้าก็เปิดปากแขวะทันที ยุนกิย่นจมูก
“ เลิกย่นจมูกด้วย ”
“ อย่ายุ่งจะได้ไหม ” ยุนกิก้มหน้าบ่นอุบ
“ นายมันเด็กน้อย ”
“ … “ เขาเลือกที่จะไม่ต่อความยาวสาวความยืดกับคนตรงหน้า
“ ฉันสั่งนิวยอร์คสตริปกับริบอายแบบมีเดียมแรร์ไปนายจะเอาอันไหน ” กีซอกถาม
“ นิวยอร์คสตริป ” ยุนกิตอบแล้วยกแก้วขึ้นมาจิบน้ำ
“ ยังชอบกินเหมือนเดิมอยู่ดีสินะ ” กีซอกบ่นพึมพำ
“ แทฮยองล่ะ ” ยุนกิเปิดประเด็นที่เขาต้องมาในวันนี้แล้วมองหน้ากีซอก แววตาของคนข้างหน้านิ่งเฉยเหมือนของเขาไม่เคยผิด กีซอกแค่ยิ้มมุมปากแล้วยกน้ำขึ้นมาจิบ ไม่นานอาหารที่สั่งก็มาถึง
“ จริงๆแล้วฉันไม่ได้ตั้งใจเอาไอ้เด็กหัวส้มนี้มา ” กีซอกพูด ยุนกิหยุดมือที่กำลังหั่นสเต็กแล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้ากีซอกอย่างงงๆ
“ ห๊ะ ? ”
“ ความจริงแล้วฉันตั้งใจจะรวบจอนจองกุกหัวใจของนายต่างหาก ” กีซอกพูดแล้วยิ้มมุมปาก
“ แล้ว ” ยุนกิตอบ
“ ลูกน้องมันไปเจอเด็กนี้นอนอยู่เลยคิดว่าเป็นจอนจองกุกล่ะมั้งเพราะปรกติไม่ค่อยมีคนเข้าไปในห้องนั่นเท่าไหร่นอกจากเจ้าของห้อง ”
“ โง่เหมือนเจ้านาย ”
“ พูดอีกทีฉันจะจับนายไปยิงเป้า ”
“ กล้าทำก็เอาหมอนั่นให้นายมาหาฉันไม่ใช่หรือไง ”
“ อืม เดาไม่ผิดหรอก ความจริงพวกฉันก็แค่คิดถึงนาย ” ยุนกิกัดริมฝีปากตัวเอง เขาเสตาไปทางอื่นพยายามหยุดน้ำตาที่กำลังไหลออกมากรอกตาหลายๆรอบแต่ดูเหมือนต่อมน้ำตาจะไม่เข้าใจเขา
“ รู้ว่านายร้องไห้ก่อนมาที่นี้ ใช่ไหม ? ” เขาพยักหน้าพยายามก้มหน้าลงให้มากที่สุดคนตรงหน้าจะได้ไม่เห็นหน้าของเขา
“ อ่า ยุนกิอ่า ” คนตรงหน้าพึมพำแล้วยกโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นมากดสองสามทีแล้วเอาแนบหู ยุนกิยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากหน้า
“ นี้ฉันเองนะ เอาหมอนั่นเข้ามา ” ยุนกิเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยสายตานิ่งๆ กีซอกยิ้มมุมปากแล้วกดวางหูโทรศัพท์
“ คิดจะเล่นอะไรกันแน่ ” เขาถามกีซอกแค่หัวเราะเบาๆ
“ ไม่ได้เล่นซักหน่อย ”
“ …. “
“ มาถึงนี้แล้วนายควรรู้ว่านายตอบตกลงแล้ว อีกสองวันเตรียมตัวได้เลย ฉันจะไปหานายที่คอนโดอย่างคิดว่าฉันไม่รู้นะว่ามันอยู่ที่ไหน ” กีซอกวางมีดกับส้อมลงที่จานแล้วลุกขึ้น “ อย่าคิดว่าหนีพ้นเข้าใจที่จะบอกใช่ไหม ”
ยุนกิพยักหน้าเบาๆ เพลงที่ร้านยังบรรเลงเบาๆคลอบรรยากาศ กีซอกเดินเข้ามายืนด้านขางเขาที่นั่งอยู่ หางตาเขามองเห็นแทฮยองที่ถูกพาตัวเข้ามาในสภาพที่เอ่อนะ เละซะไม่มี เขาหันไปมองหน้ากีซอกอีกฝ่ายยังคงยิ้มมุมปาก
แทฮยองถูกจับนั่งลงแทนที่กีซอกข้างหน้าเขาเด็กหัวส้มมองเขาด้วยแววตาดีใจ
“ เข้าใจที่บอกใช่ไหมยุนกิอ่า ” กีซอกก้มหน้ามากระซิบเขาเบาๆ สายตาของยุนกิมองสำรวจแทฮยองที่อยู่ตรงหน้า สัมผัสแผวเบาจากริมฝีปากคนที่ยืนอยู่ ปากเย็นๆของกีซอกแนบมาที่แก้มเขาแล้วผละออก เขาหันมามองหน้ากีซอกแล้วลากสายตาไปมองแทฮยองที่นั่งทำตาโต
“ ฉันไปแล้วนะ ”
“ อืม ” ยุนกิครางตอบในมือเขายังถือมีดและส้อมสายตาของเขามองไปที่แทฮยอง
“ ไม่ล่ำลากันหน่อยหรือไง น้องชาย ”
“ กลับดีๆแล้วกัน พี่ชาย ”
***
แทฮยองยังนั่งงงเป็นไก่ตาบอดอยู่เหมือนเดิมตั้งแต่ตอนกลับมาจากที่ร้านอาหารนั้น โฮซอกที่นั่งอยู่ข้างๆกดสำลีที่เต็มไปด้วยแอลกอฮอล์ลงบนแผลถลอกบนหน้าเขา
“ โอ๊ย ! ขอล่ะทำเบาๆหน่อยได้ไหม ” เขาบ่นและสิ่งที่ได้กลับมาคือก้อนสำลีที่กดแช่มาที่แผลนานกว่าปรกติ แถมยังแรงกว่าเมื่อกี้ เสียงของแทฮยองดังไปทั่วห้อง
“ อ๊า ไอ้เด็กนี้เงียบๆหน่อยไม่ได้หรือไง ” โฮซอกบ่น เขาหันไปพร้อมที่จะทำตาขวางใส่แต่พอเห็นหน้าของอีกคนแล้ว.
.
เขาคิดว่าตัวเองนั่งอยู่นิ่งๆโดยไม่มองหน้าคนข้างๆดีกว่า มันน่ากลัว
ห้องทั้งห้องเงียบมีเพียงเสียงฉีกพลาสเตอร์ ยุนกิเข้าไปขังตัวเองตั้งแต่กลับมาในห้องคนเดียว โฮซอกกวาดทุกอย่างลงกล่องโคตรปฐมพยาบาลแล้วปิดมันลง แทฮยองจิ้มพลาสเตอร์ที่แก้มตัวเองเบาๆแต่ก็โดนอีกคนตีมือซะก่อน
“ นอนลงไป ” โฮซอกสั่ง
“ ห๊ะ? ” แทฮยองทำหน้างงแต่ก็โดนโฮซอกกดตัวให้นอนลงไปกับเตียงก่อนจะเลิกเสื้อเขาขึ้น
“ ผมรู้ว่าผมมีเสน่ห์ แต่เรื่องแบบนี้คุยกันดีๆก็ได้นะ บางทีคุณอาจจะต้องไปคุยกับยุนกิเรื่องแบ่งเวลาอยู่กับผม โอ๊ยยย ” แทฮยองร้องออกมาทันทีที่โฮซอกกดมือหนักๆลงไปที่รอยช้ำบนท้องและกดไปเรื่อยๆแถวๆซี่โครง
“ ไม่ยักกะหักแฮะ ” โฮซอกบ่น แทฮยองกระพริบตาปริบๆ
“ ช่างมันเถอะไม่ตายแล้วล่ะแต่คนที่จะตายจริงๆมันยุนกิ ”เขาบ่นก่อนที่จะหันตัวไปคว้ากล่องปฐมพยาบาลข้างตัวแล้วหมุนตัวกลับเดินไปที่ประตู
“ ห่มผ้าแล้วนอนให้หลับ คืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่นี้ โทรศัพท์นายอยู่ใต้หมอน พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน ” โฮซอกพูดแล้วปิดประตู แทฮยองขยับตัวอย่างยากลำบากเขาขบกรามทันที่ทีนึกถึงหน้าจอน จองกุก
แสงไฟจากด้านนอกส่องเข้ามาเล็กน้อยแทฮยองหลับตาลงนึกถึงเหตุการณ์ที่ร้านอาหาร
พี่ชาย
น้องชาย
เขาคิดว่าบางทีซอกจินอาจจะส่งเขามาผิดจังหวะก็ได้
เมื่อกี้แปะไปเยอะมากเลยอ่ะแบบจะร้อง เออเพื่อรีดตื่นมาเจอฟิคอัพจะได้เข้ามาอ่านทำได้ค่ะทำได้ /ดิ้นมองตัวเองที่ยังไม่ได้นอน
เปลี่ยนเพลงหน้าฟิคแล้วนะเป็น turn down for what - DJ Snake & Lli Jon อยากบังคับให้ทุกคนไปดูเอ็มวีมากเลยค้าจัญไรสุดไรสุด
รีดที่น่ารักถามว่าพี่กีซอกคือใครพี่ฮโยซังคือใคร
พี่กีซอกคือออ คิมกีซอก = ครีม = youngcream = เมมเบอร์ M.I.B นะฮ้าฟ
อยากให้เป็นคาแร็กเตอร์พี่ชายยุนกิมากเลยครัชเพราะชอบไม่มีใรหรอก อิอิอิอิ แปะภาพแปป
มีหน้าที่เป็นเด็กเสี่ย.. #ผิด
และลวนลามเสี่ย #พอ
แล้วก็พี่ฮโยซังนะฮับ
ฮโยซัง = จิน ฮโยซัง = คิโด้ = เพื่อนสนิทพี่ซอกจินในชีวิตจริงอยู่่ื่วง topp dogg นะฮ้าฟ
ทวงได้ ถามได้ เม้นมันตอบช้าเมนชั่นมาเล่อะ @teil_t
ถ้ามีทวิตต้องสกรีมนะนาย ขอร๊อง เลาอยากอ่านมั่กๆเลย #อดวก
นัมจุนยุนกิชิบเปอร์ไปอ่านฟิคบิดๆได้ที่ #ชฟปลาวาฬ นะฮับ
ไปนอนล่ะบรัยส์
ความคิดเห็น