คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : A D U L T E R A T I O N : 2
“ เฮ้ ? ทำไมคุณมองผมแบบนั้นล่ะ ?” แทฮยองถามพร้อมเลิกคิ้ว เขาปิดหนังสือในมือลงโบกไปมาล้อเลียนยุนกิ
“ คุณมีหนังสือแบบนี้ด้วยหรอ ? ผมว่าคุณไม่ต้องใช้มันหรอกแค่โยนมันทิ้งไปแล้วหันมาจีบหนุ่มด้วยกันเองคุณก็ฮอตแล้ว ” หน้าปกหนังสือมันเขียนว่า ‘ หนึ่งร้อยวิธีพิชิตใจสาว ’ ยุนกิสาบานได้เลยว่าเขาไม่ได้ซื้อมันมาแน่ๆ แทฮยองปิดหนังสือยัดมันใส่กลับที่เดิมแล้วคว้าเอาหนังสืออีกเล่มออกมา ยุนกินั่งมองเงียบๆที่โซฟา
“ เล่มนี้เจ๋งมากเลยนะ คุณไปหามาจากไหน ? ผมคิดว่าคุณจะไม่อ่านอะไรอย่างงี้ซะอีก” แทฮยองยกหนังสือวรรณกรรมเล่มหนึ่งขึ้นมา ยุนกิไม่แน่ใจว่าเล่มนั้นมาจากไหนแต่ดูจากลักษณะแล้วน่าจะเป็นของโฮซอกพ่อคนเก่งเพื่อนรักของเขา
“ คุณยังไม่ตอบผมเลยว่าทำไมมองผมแบบนั้นนะ ” เด็กหัวส้มพูดอีกรอบยุนกิรู้สึกเหมือนความอดทนจะหมดลง
“ ทำเหมือนนายเว้นจังหวะให้ฉันตอบอย่างงั้นแหล่ะ ” คนตัวขาวกรอกตาพร้อมยกหมอนอิงขึ้นมากอดแนบอก
“ ฉันมองทุกคนที่ฉันเพิ่งเคยเห็นหน้าด้วยสายตาแบบนี้แหล่ะ โลกนี้ยังมีอะไรอีกเยอะแยะไอ้หนู อย่างเวลาที่ฉันหันหลังให้บางคนแม้จะเป็นลูกน้องคนสนิทหรือพวกปลายแถวน่าสงสาร พวกนั้นอาจจะยกมีดขึ้นมาจ้วงฉันหรือแทงจนมิดด้าม ปาดคอเมื่อไหร่ก็ได้ ”
“ ผมว่าคุณคิดมากไป ”
“ นายต่างหากคิดน้อยไป ”
“ ช่างมันเถอะ หดหู่จังนะโลกของคุณ ”
“ โลกของเราต่างหาก นายกำลังจะก้าวเข้ามาในโลกที่นายบอกว่าหดหู่ ” แทฮยองถอดหายใจวางหนังสือไว้บนชั้นวางแล้วสาวเท้าเข้ามาใกล้ยุนกิ
“ ผมว่า.. จริงๆคนก็ไม่ได้เห็นหน้าผมครั้งแรกใช่ไหม ?”
“ ห๊ะ ? ” ยุนกิมองแทฮยองด้วยสายตาไม่เข้าใจ อะไร เขาจำทุกคนที่เขาเคยเจอได้ไม่ว่าจะกี่ปีกี่เดือนมันเป็นความสามารถที่ยอดเยี่ยมแล้วก็น่าสะอิดสะเอียนไม่แพ้กัน
“ คุณต้องเคยเห็นหน้าผมสิ คุณเห็นผมในฝันของคุณ ”
“…..” ยุนกิขมวดคิ้ว
“ ผมเป็นผู้ชายในฝันของคุณไง ” แทฮยองพูดพร้อมฉีกยิ้มตาปิดแบบเด็กๆ
ไม่กี่วิต่อมาหมอนอิงสีดำที่อยู่บนตักคนตัวบางเมื่อกี้ก็ลอยมาหาหน้าแทฮยองเต็มๆ ตามด้วยเสียงเดินลงส้นเท้าปึงปัง เสียงเปิด และเสียงปิดประตูจากประตูทางด้านซ้ายที่เป็นห้องนอนของยุนกิ
“ เฮ้ มันเป็นมุขนะผมคิดว่าคุณจะเก็ทซะอีก ”
…………………
ยุนกิเดินหนีเด็กหัวส้มนั้นเข้ามาในห้อง
กวนประสาทสิ้นดี
โฮบอมฮยองส่งเด็กนี้มาเรียนรู้งานต่างๆกับเขา กำชับด้วยว่าให้สอนให้มันทุกอย่างตั้งแต่วิธีกินข้าวถึงการโดดร่มด้วยซ้ำมั้ง ยุนกิคิดเอาไว้นะแต่ไม่ได้พูดออกไป โฮบอมฮยองบอกว่าเด็กนี้อยากให้เขาสอนเพราะได้ยินชื่อเสียของเขามาจากซอกจิน .. ก็เชื่อเสียนั้นแหล่ะไม่ได้บอกผิดไปหรอกคนอย่างเขาจะมีชื่อเสียงทางดีมันไม่ค่อยแพร่ออกไปหรอกแม้จะมีอยู่บ้างก็เถอะ
ความรู้สึกตอนแรกที่เจอแทฮยองเขายอมรับว่าหลงเด็กนี้ไปเต็มๆ ตามที่ได้ยินคนของเขารายงานให้ฟัง เด็กคนนี้มันมีคุณสมบัติครบทุกอย่าง ทุกอย่างที่เขาถูกใจ ความกล้า บ้าบิ่น ความสามารถ ความคิดแบบไม่มีใครเหมือน ถ้าตัดเรื่องกวนประสาทออกไปก็เยี่ยม
เขาไม่ได้ฝึกให้ใครมาหลายปีแล้วคนสุดท้ายเมื่อสามปีก่อนนู้น
อย่างน้อยมันก็ทำให้ยุนกิไม่เบื่อ
เขาเบื่อจากการคุมบาร์ คุมโลกมืดที่เขาไม่ได้อยากได้เลย เบื่อที่จะต้องมานั่งกลุ้มว่าวันนี้จะมีใครมาโวยวายอยู่ที่บาร์หรือผับในเครือเพราะอยากเจอเขาหรือปล่าว ธุรกิจแบบนี้ไม่สนุกสักนิด เขาคิดว่าถ้าเขาเป็นเสือผู้หญิงซักหน่อยธุรกิจแบบนี้อาจจะทำให้เขาหายเบื่อได้สักนิด ก็แค่สักนิดล่ะนะ
บางทียุนกิก็อยากจะปลดตัวเองออกจากงานบ้าๆบอๆทำเงินมหาศาลที่พ่อตั้งให้เขาเป็นตั้งแต่ก่อนบรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำไป คิดดูสิว่ามันจะตลกแค่ไหน เด็กสิบแปดคุมผับบาร์ทั้งๆที่ตัวเองเข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ
ยุนกิหลับตาลงลบความคิดมาก ความฟุ้งซ่านออกจากหัว
.........
ก็อกๆ
แทฮยองเคาะประตูเรียกคนที่อยู่ด้านในห้องยุนกิเข้าไปในห้องตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืด ตอนนี้เข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลขแปดแล้ว นี้สองทุ่มแล้ว ยุนกิยังไม่ก้าวขาออกมาจากห้องเลยแม้แต่ก้าวเดียว
ก็อกๆ
แทฮยองเคาะประตูอีกสองครั้งก่อนจะลองหมุนลูกบิดดู เขาคิดว่ายุนกิเป็นคนที่ระวังตัวและระแวงทุกสิ่งอย่าง แต่นี้กลับไม่ล็อกประตู ตลกตายล่ะ แล้วที่เขาเคาะประตูอยู่นานสองนานนั้นอะไร ?
แทฮยองตบหน้าผากตัวเอง ถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปในห้อง
ความแรกคือหนาวคนตัวเล็กต้องเปิดแอร์อุณหภูมิต่ำมาก อีกทั้งห้องของยุนกิเป็นสีขาวทั้งห้อง เฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ไฟฟ้าล้วนแต่เป็นสีขาว สีขาวสะอาดตาจนเขาคิดว่ามันเป็นขั้วโลกเหนือด้วยซ้ำ เขาเดินสำรวจห้องของยุนกิ ถึงมันจะขาวสะอาดตา ..
แต่มันไม่ได้สะอาดเลย แค่ดูเผือนๆแล้วมันเหมือนจะสะอาด
แทฮยองเจอกล่องพิซซ่าที่กินหมดแล้ววางทิ้งไว้บนโต๊ะพร้อมขวดโคล่าหมดแล้วที่ใต้โซฟา เศษมันฝรั่งอีกนิหน่อยตรงพื้น ทีวีจอยักษ์ตั้งอยู่กลางห้อง ส่วนเตียงอยู่ฝั่งตรงข้าวแล้วถัดออกไปอีกหน่อย
เขาเจอคนที่เขาเคาะประตูเรียกอยู่ตั้งนานสองนานนอนหลับอย่างสบายใจอยู่บนเตียง ปากสีชมพูเผยอหน่อยๆ แผ่นอกที่อยู่ใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ คนที่สอนให้เขาระวังก่อนหน้านี้กลับไม่ระวังตัวเองเลย ขำซะไม่มีล่ะ ..
เด็กหัวส้มยกยิ้มมุมปาก คนที่พี่ชอบพูดให้ฟังว่าเก่งหนักหนาจะระวังตัวขนาดไหนกันเชียวในเวลาหลับลึกแบบนี้
ยุนกิจะจัดการกับเขายังไงกันนะ ..
***
- พี่โฮบอมเจ้าชายรูปหล่อตลอดกาลคือคนที่ส่งแทฮยองมาอยู่กับยุนกิอะไรประมาณนั้นคะ
อีกบทบาทหนึ่งในชีวิตจริงคือเมเนเจอร์ของเด็กๆนะคะ
- สวัสดีวันสงกรานต์นะคะ
ความคิดเห็น