คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คอนโดสุดหรรษา
บทที่ 2 คอนโดสุดหรรษา
ณ ห้องฮายอง
“นาอึนอ่า~ จะไม่อยู่กับเค้าจริงๆหรอ ToT” ฮายองทำหน้าเศร้า
“เค้าไม่อยากรบกวนฮายองอ่ะ”
ที่ฉันไม่อยากอยู่เพราะกลัวรบกวนฮายองอ่ะ ฉันไม่มีห้องอ่ะนะก็เลยขอมาอยู่อาศัยกับฮายองสักระยะ (อับจนขนาดนั้นเลยหรอนาอึนออนนี่~ -.,-)
“แล้วนาอึนจะไปอยู่ที่ไหนอ่ะ?”
“น่าจะไปอยู่คอนโดของโบมีอ่ะ”
“โห นั้นมันคอนโดหรูเลยนะ เธอมีเงินพอหรอ O_O”
“ไม่อ่ะ ไปขอโบมีอาศัย = 3 =” (นั้นก็ไปรบกวนคนอื่นเค้าป่ะ -.,-)
โบมีเป็นลูกเจ้าของคอนโดน่ะ ก็เลยไปขออยู่อาศัยสักหน่อย~
“อ๋อๆ แต่จะไม่อยู่กับเค้าจริงๆอ่อ TT” ฮายองทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “แล้วใครจะอยู่เป็นเพื่อนเค้าอ่า ToT”
“งั้น…เค้าจะมาหาบ่อยๆนะ”
“เย้~ รักนาอึนที่สุดดด ><” ฮายองกอดฉันจนหายใจไม่ออก (ตกลงผมจะแต่งโชอึน หรือ ฮาอึนเนี่ย = =)
“งั้นเค้าไปก่อนนะ” ฉันยกมือบอกลาฮายอง
ณ คอนโด CR
รถติดชะมัด - -* ไม่น่าเกิดอุบัติเหตุเล้ยยย มาถึงคอนโดเย็นซะได้ ฉันเข้ามาในคอนโด โห สมกับเป็นคอนโดหรูจริงๆ แล้วรู้สึกคนจะเยอะมากเลย =[]= แล้วจะมีห้องให้ฉันมั้ยเนี่ยยย ฉันไปที่เคาท์เตอร์แล้วบอกพนักงานว่าขอพบโบมี
“ขอโทษนะค่ะ ขอฉันพบโบมีหน่อยค่ะ”
“รอสักครู่นะครับ”
พนักงานเหมือนจะโทรหาโบมีอยู่นะ
“ครับ คุณโบมีครับมีเพื่อนมาหาคุณน่ะครับ…อ่อ…ครับเดี๋ยวผมบอกให้ครับ” พนักงานวางสาย “คุณโบมีเขาไปรับประทานอาหารกับคุณพ่อเขาอยู่ครับ”
“อ่ะ สักงั้นอ่า~ - o - แล้วฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ยยย”
“คุณโบมีบอกว่าให้คุณไปห้อง 3xx น่ะครับ”
“อ่อ ขอบคุณค่ะ ^o^”
ฉันขอบคุณพนักงานแล้วไปห้อง 3xx ที่พนักงานได้กล่าวไว้
ตึ่กๆ
ฉันเดินมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะเนี่ย ทำไมยังไม่ถึงสักที = = หรือฉันจะหลง?
“อ่ะ”
นี้ไงห้อง 3xx แต่ว่าทำไมเหมือนได้ยินเสียงพลงมาจากในห้อง = = ฉันลองเงี๊ยหูฟังดูแล้วเหมือนจะมีเสียงเพลงอยู่จริงๆด้วย
작은 손 꼭 잡고 날 지켜준 언제나 내게만 웃어준 너
เพลง So Long ของ Apink นิ เพลงโปรดฉันเลย >< แต่ไม่สำคัญเท่ากับว่า ใครอยู่ในห้อง ฉันลองเคาะประตู เพราะความอยากรู้
ก๊อกๆ
“ขอโทษนะค่ะ มีใครอยู่ข้างในไหม”
เงียบ~
เสียงเพลงปิดลง สงสัยจะมีคนอยู่ข้างในจริงๆน่ะแหละ
“มีค่ะ นั้นใครค่ะ?”
เอ๊ะ! ทำไมเสียงมันคุ้นๆ
“ฉันเป็นเพื่อนโบมีน่ะค่ะ เขาบอกว่าให้ฉันมาห้องนี้อ่ะค่ะ”
“ยัยโบมีน่ะหรอ?”
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูดังมาก แต่ก็ไม่เท่ากับฉันที่หัวใจเต้นแรงกว่า….
“..พี่โชรง?”
“..นาอึน?”
ง่า~ ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอพี่โชรงในที่แบบนี้ *o* คิดว่าจะได้เจอกันที่มหาวิทยาลัยซะอีก ถึงจะอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันก็เหอะ แต่ฉันก็ไม่เคยเจอพี่โชรงเลยอ่า
“..แล้วยัยโบมให้เธอมาทำอะไรที่ห้องนี้หรอ” พี่โชรงถามพร้อมเอียงคอ
โอ๊ยน่ารักไปแล้ว -//////-
“มะ..ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”
“ให้ตายสิ ยัยน้องนี่ - -* เดี๋ยวฉันถามให้นะ เข้ามาในห้องก่อนสิ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันไปรอที่ล็อ-”
“ไม่เป็นไร เข้ามาในห้องเถอะ”
“คะ…ค่ะ”
ตึง
ฉันเข้ามาในห้องพี่โชรง ห้องพี่โชรงเป็นระเบียบมากเลย รู้สึกพี่โชรงจะฉีดน้ำหอมด้วยนะเนี่ย หอมมากเลย ฉันนั่งลงบนโซฟา โซฟานุ่มมากเยยย >< ไม่ติดว่าพี่โชรงอยู่กลิ้งแล้วนะเนี่ย (บ้านเขาครับนาอึนอ่า~ ไม่ใช่บ้านเรา)
ติ๊ด~
“ฮัลโหล บมอ่า พี่มีเรื่องจะถาม..ใช่ๆ ทำไมถึง…ห๊า!?!”
เสียงของพี่โชรงแลดูตกใจมาก
“อ่าๆ โอเคๆ เจอกัน ” พี่โชรงวางสายแล้วบ่นพึมพำ “ยัยน้องบ้า..”
“มีอะไรหรอค่ะ?”
“ยัยโบมีให้เธอมาพักที่ห้องฉันน่ะ”
“ค่ะ!?!”
ห๊า โบมีให้ฉันอยู่ห้องเดียวกับพี่โชรงเนี่ยนะ? ยัยนั้นคิดไรอยู่เนี่ยยย
“งั้นฉันไปพักที่อื่นดีกว่าค่ะ ไม่อยากรบกวนพี่โชรง”
ฉันรีบลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าแล้วกำลังจะเดินออกจากห้อง
“ดะ….เดี๋ยวก่อน” พี่โชรงจับมือฉัน…เหมือนตอนนั้นเลยที่เราเจอกันครั้งแรก “…เธออยู่ที่นี้ก็ได้ ไม่รบกวนฉันหรอก ฉันอยู่ที่นี้คนเดียวก็เหงาเหมือนกันอ่ะแหละ นานๆทียัยโบมีจะมาหาน่ะ”
“อ้าว ไม่ได้อยู่กับโบมีหรอค่ะ ฉันก็คิดว่าอยู่กับโบมีซะอีก”
“ยัยโบมีจะอยู่บ้านกับพ่อน่ะ”
“อ่อ..”
“แล้วนี้กินข้าวมายัง”
“ยังค่ะ เดี๋ยวกะว่าจะไปกินข้างนอก”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันทำให้กิน ^ ^ ”
“มะ..”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ฉันก็หิวเหมือนกัน”
“ค่ะ” พี่โชรงรู้ด้วยแหะว่าฉันจะพูดว่าอะไร
“เธอไปเก็บเสื้อผ้า อาบน้ำก่อนสิ ฉันคงทำกับข้าวเสร็จพอดี”
“โอเคค่ะ ^o^”
15 นาทีผ่านไป..
ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ไปห้องครัว หืมม กลิ่นอาหารน่ากินมากเลย
“ว้าว!”
อาหารบนโต๊ะน่ากินมากเลย มีขาไก่ ข้าวปั้น ซัมกเยทัง(ไก่ตุ๋น) ต๊อกบ๊กกี ชีส เต้าหู้กิมจิ
ของอร่อยๆทั้งนั้นเลย *o*
“ขาไก่อร่อยนะ ลองกินดูสิ” พี่โชรงตักขาไก่มาให้ฉัน
“แต่ฉันไม่รู้ว่ากินขาไก่ยังไงอ่า”
“ไม่รู้หรอ!?! งั้นเดี๋ยวฉันสอนวิธีกินให้”
หลังจากนั้นพี่โชรงสอนวิธีกินขาไก่(ในตำนาน-.,-) ว่าต้องกินทีละนิ้วๆก่อน แล้วค่อยกินหมด แต่ว่าพี่โชรงทำอาหารมากเลย!!!
“อร่อยไหม?”
“อร่อยมากเลยค่ะ! วันหลังสอนฉันทำบ้างนะค่ะ ><”
“อื้ม! เดี๋ยวว่างๆจะสอนทำนะ ^ ^”
“เย้ๆ ^o^”
ฉันกินข้าวไปเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนพี่โชรงจะจ้องฉันนะ มีอะไรติดหน้าฉันรึเปล่า?
“พี่โชรง มองฉันแบบนั้นทำไมหรอค่ะ?”
“มีข้าวติดตรงมุมปากเธอน่ะ”
“อ่ะ!”
พี่โชรงใช้นิ้วเช็ด แล้วพี่โชรงเอาไปกินต่อ =/////= ตอนนี้ฉันหน้าแดงก่ำไปหมดแล้ว >/////<
“เป็นไรน่ะ หน้าแดงเชียว ไม่สบายรึเปล่า?”
“ปะ..เปล่าค่ะ”
“หรอ แล้วทำไมหน้าแดงจัง”
พี่โชรงใช้หน้าผากมาชนกับหน้าผากของฉัน อ่า~~ ใกล้เกินไปแล้ว =///////=
“ดะ…เดี๋ยวฉันไปล้างจานให้นะค่ะ!!”
ฉันรีบหยิบจานแล้วเอาไปล้าง ตอนนี้ฉันหัวใจเต้นแรงผิดปกติ เอาอีกแล้วเป็นไรเนี่ยยย
ฉันล้างจานเสร็จก็ไปที่ห้องนอน
“อ่ะ นาอึนอ่าจะนอนแล้วหรอ”
“ค่ะ รู้สึกง่วงนิดหน่อย”
“อ่อ งั้นหรอ เธอนอนบนเตียงเลยนะ”
“ค่ะ ซัลจาโย นะค่ะ ^ ^”
“ซัลจาโย~ ^ ^”
ฉันหลับตาลง แล้วก็นึกถึงเรื่องราวที่เกิดวันนี้….
แก๊ก
เสียงปิดไฟดังขึ้น แล้วก็เงียบ~ พี่โชรงคงง่วงแล้วแหละ แต่พี่โชรงเขานอนเตียงเดียวกับฉันนิ O_O ง่ะ ฉันเริ่มใจเต้นแรงแล้วอ่า อยากเห็นหน้าพี่โชรงตอนหลับจัง จะน่ารักเปล่านะ…
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วเห็นผมพี่โชรงสยายดำสนิท ผิวขาว หน้าเหมือนเด็กเลย -//////- ฉันได้กลิ่นชมพูที่ฉันใช้ยี่ห้อเดียวกับพี่โชรง หอมจัง… อ่ะ นี้ฉันคิดไรอยู่เนี่ยยย
แล้วคืนนี้ฉันจะได้นอนมั้ยยยยยยยยย
เสร็จไปตอนหนึ่งล่ะ >< ช่วยติชมกันด้วยน้าาาา
ความคิดเห็น