คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ร้านคาเฟ่
บทที่ 1 ร้านคาเฟ่
Café R&P
“เมื่อไหร่จะมาเนี่ยยย ToT” เสียงโบมีบ่น
“เดี๋ยวก็มาแล้วแหละ ทนหน่อยหน่า” อึนจีบอก
“แต่มันเกินมาครึ่งชั่วโมงแล้วน้า ToT”
“ก็รอก่อนสิยัยบ๋อง - -*”
เฮ้ออ~ ฉันฟังโบมีบ่นมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะเนี่ย - -* ยังนิสัยเหมือนเด็กไม่มีเปลี่ยนเลย ส่วนอึนจีก็ยังห้าวเหมือนเดิม -_- พวกเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมต้นจนจบมัธยมปลายก็แยกกันไปมหาวิทยาลัยที่ตัวเองเลือก แล้วพึ่งมานัดเจอกันนี้แหละ แล้วฉันก็ขอพักที่ห้องของฮายองชั่วคราวอยู่น่ะ
“นี้ๆ นาอึนรู้รึเปล่าว่าคนนั้นหน้าตาเป็นไงอ่ะ?” ฮายองถาม
“อืม…ไม่รู้น่ะ”
คนที่ถามฉันชื่อฮายอง เป็นเพื่อนสนิทฉันตอนเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ๆน่ะ เป็นเพื่อนที่ดีมากเลยล่ะ ^o^ ทั้งช่วยสอนการบ้าน คอยให้คำปรึกษานู่นนี้นั้น คอยเอาใจใส่ฉันตลอดเลย แล้วคนที่ฮายองถามคือพี่สาวของโบมีน่ะ เห็นบอกว่าสวยมากเลย มีคนจีบตั้งหลายคน มีคนมาสารภาพรักทั้งชาย และหญิงด้วยล่ะ
กริ้งงง~
เสียงกริ่งทำให้ทุกคนมองไปที่ประตู…
“ขอโทษน้า~ พอดีรถติดนิดหน่อยน่ะ”
ว้าว สวยจัง..หน้าตาดีอย่างที่โบมีบอกเลย ผมยาวสลวยสีดำ ผิวขาว ปากเป็นสีชมพู หุ่นดี ขาเรียว เพอร์เฟ็คทุกอย่าง ไม่น่าล่ะถึงมีคนสารภาพรักทั้งชายและหญิง -////-
“โชรงอ่า~ เค้ารอมาครึ่งชั่วโมงแล้วน้า ToT”
“ขอโทษนะ เดี๋ยวซื้อเค้กให้ ^ ^”
“เย้ๆ” โบมียิ้มท่าทางดีใจ “อ๋อ โชรงนี่ นี้นาอึนนะ นาอึนนี้โชรง”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อ พัค โชรงนะ ^ ^”
“อะ..อื้อ! ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณโชรง @////@ ฉันชื่อ ซน นาอึนค่ะ” โอ๊ย..มึนไปหมด
“ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้นะ ห่างกันแค่ไม่กี่ปี(หรอ -.,-) ^ ^”
“คะ..ค่ะ!” โอ๊ย..ทำตัวไม่ถูกเลย พี่โชรงน่ารักจริงๆ >////<
“นี่ๆ นาอึน พี่โชรงเค้าอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเธอน่ะ ถ้าจะปรึกษาอะไรถามพี่ฉันได้นะ”
“อ๋อ ฉันคงไม่รบกวนขนาดนั้นหรอก” ฉันรีบตอบเพราะฉันไม่ค่อยอยากรบกวนใครสักเท่าไหร่น่ะ
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้รบกวนอะไรฉันเลยนะ^ ^” พี่โชรงตอบพร้อมยิ้ม
“อะ…ค่ะ” ทำไมช่างใจดีขนาดนี้ >< สวย น่ารักยังไม่พอแถมใจดีอีก
“เออ! จริงสิ พึ่งนึกได้ว่าวันนี้มีธุระ เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ” ดูอึนจีรีบมากเลย
“อ่า! อึนจีฉันไปด้วยสิ ที่เธอไปทำธุระ ฉันก็มีธุระแถวนั้นเหมือนกัน” โบมีบอก
“อื้ม เคๆ งั้นไปกันเลย”
“โชรงนี่ เค้าไปก่อนน้า~ ซัล กาโย ^o^”
“ซัล กาโย” ทุกคนบอกลาอึนจีและโบมี
ทีนี่ก็เหลือแค่ ฉัน ฮายอง และพี่โชรง. . .
“…”
“…”
“…”
ทุกคนต่างเงียบกันหมดเลยอ่า = o = บรรยากาศแบบนี้มันอะไรกัน
“..นี่ นาอึนอ่า เรามีงานค้างที่ยังไม่ได้ส่งอาจารย์ไม่ใช่หรอ” ฮายองพูด
“อ่ะ! จริงด้วยสิ ส่งพรุ่งนี้แล้วด้วย”
“งั้น เราจะกลับกันเลยไหม?”
“แล้วพี่โชรงล่ะ”
“อ๋อ เดี๋ยวพี่ก็จะกลับแล้วล่ะ ไปกันก่อนเลย”
“เคค่ะ ซัล กาโยนะค่ะ”
เราสองคนบอกลาพี่โชรง แล้วฮายองก็ออกจากร้านไปแล้ว ฉันกำลังจะเปิดประตู แล้วมีมือหนึ่งจับฉันมือฉันเอาไว้
“!?!”
“..นี้..เราจะได้เจอกันอีกไหม..?”
“อ่ะ !”
ฉันตกใจที่พี่โชรงถามแบบนั้น ฉันเริ่มหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ -/////-
“….เราคงจะได้เจอกันอีกแน่ๆค่ะ ^ ^” ฉันตอบพร้อมยิ้ม
“อื้ม! งั้นไว้เจอกันนะ” พี่โชรงอมยิ้ม
ฉันโบกมือลาพี่โชรงก่อนจะออกจากร้านไป เมื่อกี้ฉันเป็นอะไรน่ะ? ทำไมถึงรู้สึกเขิน ใจเต้นแรงผิดปกติขนาดนี้
…นี้ฉันเป็นอะไรไปเนี่ยยยยยยย
บทที่ 1 เขียนสั้นไปหน่อยเน้ออ เดี๋ยวตอนหน้าจะทำให้ยาวกว่านี้นะงับ ><
ความคิดเห็น