รุ้งเอย.....เจ้างามยามใด

ลำดับตอนที่ #1 : รุ้งเอย.....เจ้ายามงามใด

ถึงผู้อ่านทุกท่าน

    ชีวิตของคนแต่ละคนไม่ว่าจะยากดีมีจน มีชื่อเสียงโด่งดังค้ำฟ้าผู้คนรู้จักมากมาย หรือดำรงชีพอย่างเงียบเหงาหงอยไม่มีผู้ใดสนใจ ย่อมมีเรื่องราวที่น่าสนใจซ่อนอยู่ บางคนสนใจชีวิตของมหาเศรษฐีว่าเขาสร้างเนื้อสร้างตัวมา หรือได้มรดกตกทอดมาทางใด บางคนสนใจชีวิตยาจกว่าเอาตัวรอดได้อย่างไรเมื่อไม่มีทรัพย์สินมากมายให้ใช้สอย หรือบางคนอาจสนใจแค่ว่าตอนจบเป็นเช่นไร ต่างจากบางคนที่อาจสนใจแต่ตอนเริ่มต้นของชีวิต



    ดังเรื่องราวที่จะปรากฏต่อจากนี้ไป บางท่านอาจมองว่า ก็ธรรมดา ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ เรื่องเริ่มอย่างนี้จบอย่างที่เป็นก็ดูเหมาะแล้ว บางท่านก็อาจเห็นว่า เออ หนอ ชีวิตของเธอ ธรรมดาแต่ก็ไม่ค่อยธรรมดา แต่สำหรับข้าพเจ้ามันเป็นตัวอักษรที่มีวิญญาณ ด้วยว่าข้าพเจ้าเป็นส่วนหนึ่งในนั้น รู้ซึ้งและมีอารมณ์ร่วมกับเหตุการณ์บางเรื่อง แม้ว่าจะอ่านซ้ำอีกกี่รอบก็รู้สึกเช่นเดิม



    ด้วยความรักและคิดถึง ถึงเจ้าของเรื่องนี้ จึงอยากขอนำเสนอชีวิตของเธอผ่าน จดหมาย อีเมลล์ และบันทึกประจำวัน ที่เธอเป็นผู้เขียนเองทั้งสิ้น โดยไม่ได้ตั้งใจว่าข้อความเหล่านี้จะปะติดปะต่อเป็นนิยายชีวิตเธอได้อย่างเหมาะสมกลมกลืน ข้าพเจ้าเลือกนำมาลงเฉพาะฉบับที่คิดว่าน่าสนใจแต่ทุกฉบับที่นำมาเรียบเรียงข้าพเจ้าไม่ได้ตัดทอนข้อความใดๆออก ไม่ได้แต่งเติมข้อความใหม่ลงไป เธอเขียนเท่าไหร่ก็เท่านั้น นอกจากเหตุการณ์บางอย่างที่ต้องมีการอธิบายเพื่อให้ผู้อ่านได้เข้าใจเรื่องมากขึ้น ข้าพเจ้าจะเขียนไว้เพิ่มเติม



    โดยได้รับการอนุญาตจากเจ้าของเรื่องและคำขอบคุณอย่างค่ามิได้ต่อบันทึกส่วนตัวที่เธออนุญาตให้เผยแพร่



    ขอบคุณ เพื่อนของเธอที่อุตส่าห์ปรินต์อีเมลล์ของเธอออกมาเก็บเป็นกระดาษแม้จะไม่ทุกฉบับ แต่ก็ถือว่ามีค่ามากสำหรับข้าพเจ้าโดยเฉพาะช่วงท้ายๆของการติดต่อ  ผู้ที่เก็บต่อจากเธอให้ข้าพเจ้ายืมด้วยความไม่เต็มใจนัก และเรียกคืนภายในเวลาหนึ่งเดือน



    ขอบพระทัย พระสหายของเธอที่เก็บจดหมายของเธอไว้อย่างดี และส่งต่อให้ข้าพเจ้าเพื่อการเรียบเรียงเรื่องราวของเธอ (พร้อมกำหนดเวลาคืนภายในเก้าสิบวัน)



ท้ายที่สุดนี้



    ขอบคุณ วันเวลาดีๆ ที่เราได้รู้จักกัน



    ขอบคุณ ความรู้สึกดีๆที่เรามีต่อกัน



    และขอบคุณ ความห่วงใยที่มีมาให้เสมอ





                        ด้วยรัก............จากใจ