คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเกริ่น (Re.03)
UP : 14/07/60
Re-write : 16/08/60
Re-write 2 : 11/06/61
Re-write 3 : 08/06/64
บทเกริ่น
“วันนี้ฉันก็ขอฝากอีกวันนะ
คุณวินเทอร์”
ริมฝีปากบางอวบอิ่มถูกเคลือบเอาไว้ด้วยลิปสติกสีแดงสดขยับเอ่ยคำพูดอ่อนหวานดังเช่นทุกวัน
เด็กสาวร่างผอมบางมองจ้องริมฝีปากนั้นพร้อมพยักหน้าเบาๆ
ดวงตาสีเขียวของเด็กสาวฉายแววเหนื่อยล้าก่อนจะละสายตาออกจากใบหน้าโบกแป้งหนาเตอะของอาจารย์บรรณารักษ์คนสวยที่เพิ่งย้ายเข้ามาทำงานวันนี้เป็นวันแรกและมองไปยังกองหนังสือสูงเหนือศีรษะของเธอที่ถูกวางทิ้งไว้ระเกะระกะบนโต๊ะขนาดใหญ่เกือบสิบโต๊ะในห้องสมุดโรงเรียน
“ค่ะ
อาจารย์”
ถึงใจอยากจะปฏิเสธแต่ก็ทำได้แค่รับปากเธอไปเท่านั้น
หลังจากได้ยินคำตอบอาจารย์สาวก็ยิ้มอย่างพออกพอใจก่อนจะเดินออกจากห้องสมุดไป
ร่างผอมบางเดินออกจากหลังเคาน์เตอร์ของห้องสมุดไปยังกองหนังสือที่ถูกอ่านแล้วที่ถูกกวางทิ้งไว้ระเกะระกะทั่วห้องและทั้งหมดนี่เธอต้องเป็นผู้รับผิดชอบเก็บมันทั้งหมดเพียงผู้เดียว
“เก็บหนังสือให้ทีนะ
เฮเลน! วันนี้ก็ฝากด้วยนะเฮเลน!”
เด็กสาวบ่นกระปอดกระแปด "ให้มันได้อย่างนี้สิ!"
เด็กสาวบ่นพึมพำในขณะที่มือก็ยังคงหยิบหนังสือหลายต่อหลายเล่มกลับไปวางบนชั้นวางตามป้ายที่ถูกติดเอาไว้
หลังจากที่อาจารย์คนใหม่ย้ายเข้ามาประจำแทนอาจารย์คนเก่าที่เกษียณไปแล้วภาระหน้าที่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องรับผิดชอบในห้องสมุดก็ตกมาเป็นของนักเรียนประจำห้องสมุดเพียงคนเดียวอย่างเธอโดยไม่เต็มใจ
ไม่นานนักหนังสือทุกเล่มก็ถูกเก็บไปอยู่ในที่ของมัน
เฮเลนถอนหายใจออกมาก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งพักที่เก้าอี้ตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด
ดวงตาสีเขียวมองไล่หนังสือที่วางเรียงกันบนชั้น
มันถูกฉาบเอาไว้ด้วยแสงอาทิตย์ยามเย็นที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องสมุด
ความเงียบสงบที่เธอแทบไม่เคยได้พบหลังจากอาจารย์บรรณารักษ์คนใหม่ย้ายเข้ามาทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมานิดหน่อย
หนังสือนับร้อยพันที่เรียงรายอยู่ภายในห้องสมุดแห่งนี้เธอได้อ่านมันเกือบทั้งหมดแล้ว
ไม่ว่าจะเล่มไหนมันก็เต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์และความรู้มากมายที่คนเขียนสร้างขึ้นมาอย่างตั้งใจ
แต่ว่า...
“หือ?" ดวงตากลมก็เลื่อนไปสะดุดเข้ากับหนังสือเล่มขนาดกลางหน้าตาดูเก่าคร่ำครึที่ถูกยัดเอาไว้ด้านในสุดของชั้นวางอย่างลวกๆ จนสันปกแพลมออกมาให้เห็น "หนังสือเล่มนั้น...?”
มือเรียวเอื้อมไปดึงมันออกมาแทบจะในทันทีด้วยความสงสัย
จำได้ว่าเมื่อสองสามเดือนก่อนเธอและอาจารย์บรรณารักษ์คนก่อนได้ทำการโละหนังสือเก่าภายในห้องสมุดออกไปจนหมดเพื่อให้หนังสือใหม่ๆ
ที่ดีกว่าเข้ามาแทนและที่สำคัญคนที่เช็คแล้วเช็คอีกว่ายังมีหนังสือเก่าเล่มไหนที่ตัวเองยังไม่ได้อ่านอยู่อีกไหมนั่นก็คือตัวเธอเอง
ทำไมยังมีหนังสือประหลาดหลงเหลืออยู่ได้กันล่ะ
Harry Potter : บทพิเศษ ถ้าหากแฮร์รี่
พอตเตอร์มีน้องสาวฝาแฝด
คิ้วทั้งสองขมวดเข้าหากันอย่างรวดเร็วเมื่อมองเห็นชื่อเรื่องที่ถูกเขียนเอาไว้ด้วยลายมืออย่างลวกๆ
บนหน้าปก เจ้าของดวงตาสีมรกตกะพริบปริบๆ มองมันอย่างฉงนใจ
แต่ก่อนที่จะทันได้นึกว่าต้องทำอะไรต่อเสียงประกาศตามสายก็ดังขึ้นเตือนนักเรียนทั้งหลายให้รีบออกจากโรงเรียนก่อนที่ประตูโรงเรียนจะปิดในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
เฮเลนรีบยัดหนังสือเล่มนั้นเข้าไปในกระเป๋าก่อนจะกวาดตามองรอบห้องอีกครั้งเพื่อเช็คว่ายังมีหนังสือเล่มไหนที่ยังไม่ได้เก็บรึเปล่า
โชคดีที่ทั้งหมดถูกเก็บขึ้นไปบนชั้นวางเรียบร้อยแล้ว เธอจัดการปิดห้องสมุดและลงกลอนดังเช่นทุกวันก่อนจะรีบกลับบ้านเพื่อไขข้อข้องใจหนังสือเล่มนี้
ใช้เวลาไม่นาน
สองเท้าเล็กๆ ก็ก้าวเข้ามาในบ้านสองชั้นขนาดเล็ก
เด็กสาวถอดรองเท้าขึ้นไปวางเก็บไว้ที่ชั้นก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นสองตามปกติเหมือนเคย
ความเงียบเหงาที่ไม่เคยจางหายไปไหนเกาะกุมอยู่ทั่วทุกที่
เสียงกังวานของความเหงากระทบเข้าที่หัวใจทุกครั้งที่ได้กลับมาบ้าน
ไม่เคยมีใครอยู่
และจะไม่มีวันที่จะมีคนอื่นมาอยู่ในบ้านหลังนี้...
“เฮ้อ!
เหนื่อยชะมัด" เฮเลนพูดพลางโยนกระเป๋านักเรียนลงบนที่นอนและล้มตัวลงนอนข้างๆ
กันกับมัน ดวงตากลมโตกวาดมองเพดานที่ติดดาวพลาสติกเรืองแสงสีสดใสเอาไว้เรียงราย
"เมื่อไหร่อาจารย์มอลโกโมรี่จะรู้จักหน้าที่ตัวเองสักทีนะ"
เธอบ่นกระปอดกระแปดไปเรื่อยเปื่อย
ไม่กี่นาทีเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่ามีหนังสือเล่มหนึ่งที่เธอนำมันต่อมาด้วยก่อนจะกลับบ้าน
แถมยังไม่ได้ลงชื่อยืมหนังสือเสียอีก สงสัยว่าพรุ่งนี้คงต้องรีบไปโรงเรียนแต่เช้าเพื่อเปิดห้องสมุดพร้อมกับเขียนชื่อยืมหนังสือก่อนอาจารย์บรรณารักษ์จะมาเสียแล้ว
มือเล็กเลื่อนไปเปิดกระเป๋าอย่างเชื่องช้าและหยิบหนังสือปกสีน้ำตาลเก่าๆ
นั้นออกมาพิจารณาอยู่ชั่วครู่ บางครั้งเธอก็ฝันอยากจะเป็นสิ่งที่อยู่ในหนังสือ ฝันอยากจะมีเวทมนตร์ดูสักครั้งเผื่อว่าตอนนี้ในบ้านจะไม่เงียบเหงาเหมือนดังเช่นตอนนี้...
เฮเลนถอนหายใจเบาๆ
ก่อนจะเปิดหนังสือเล่มบางในมือและเริ่มอ่านมันอย่างตั้งใจ
ติดตามตอนต่อไป...
ความคิดเห็น