คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : City::Soare
ใบสมัครสร้างเมือง
1. ชื่อเมือง : - เขตพื้นที่ที่เลือกคือ ทวีปโอโคเนีย
- จุดที่เลือกคือ 2
- ชื่อเมืองคือ โซอาเร่
2. เกี่ยวกับตัวเมือง :
2.1 เผ่าพันธุ์ ประชากรในเมืองโซอาเร่ประกอบด้วยสองเผ่าพันธุ์คือ มนุษย์ และเผ่า ฮูวา
เผ่าฮูวา
รูปร่าง - สูงประมาณครึ่งหนึ่งของมนุษย์ (ราวๆ100 cm) รูปร่างค่อนไปทางอ้วนกลม ส่วนหัวกับลำตัวติดกัน ไม่มีคอ (รูปร่างเหมือนTotoroน่ะค่ะ) นัยน์ตากลมโตสีดำหรือน้ำตาล ส่วนจมูกยื่นออกไปเหมือนสุนัข ปลายจมูกเป็นสีดำหรือน้ำตาล ใบหูยาวเรียวคล้ายกระต่ายมีทั้งแบบที่ตั้งขึ้นและลู่ลงแนบหัว (เหมือนบีเกิ้ล) ขนสั้นแต่นุ่ม มีหลายสีทั้ง ขาว เทา ดำ น้ำตาล เหลืองนวล และแสด อาจเป็นสีล้วนหรือเป็นแต้มได้ (เหมือนแมว) แต่ไม่พบลายทางหรือลายเสือ
อุปนิสัย – เผ่าฮูวารักความสงบ หลีกเลี่ยงความขัดแย้งและการปะทะกันทุกรูปแบบ เว้นแต่ยามจวนตัว มีภัยอันตรายร้ายแรง แต่ส่วนมากแล้วเลือกจะหลบหนีมากกว่าเข้าปะทะ
ชาวฮูวาอารมณ์ดีและรื่นเริงอยู่ตลอดเวลา ชอบร้องรำทำเพลงระหว่างทำงานในไร่ และชื่นชอบความบันเทิงทุกชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเทศกาลฉลองต่างๆประจำปีที่พวกเขาจะเต้นรำ กินดื่ม และร้องเพลงกันชนิดไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยทีเดียว
ชาวฮูวามีพรสวรรค์ที่พวกเขาเชื่อว่าทวยเทพประทานมาให้ในการทำเกษตรกรรม พวกเขาสามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดในสภาพดินและอากาศทุกแบบ(ยกเว้นหน้าหนาว)ผลผลิตที่ชาวฮูวาปลูกจะเติบโตในเวลาอันรวดเร็วและให้ผลผลิตที่มีคุณภาพดี ขนาดใหญ่ และปริมาณมากกว่าปกติ ชาวฮูวาทำไร่ไถนาเพาะปลูกอย่างอดทนและขยันขันแข็ง ไม่ว่าจะแดดร้อน ลมแรง หรือฝนตก และนำผลผลิตที่ได้มาแปรรูปเพื่อเก็บตุนเอาไว้สำหรับหน้าหนาวหรือส่งขายต่อไป อย่างไรก็ตาม ชาวฮูวาจะไม่ทำสิ่งอื่นนอกเหนือไปจากการปลูกพืช เก็บเกี่ยว และแปรรูปอาหาร ชาวฮูวาไม่เลี้ยงสัตว์ไว้กินเนื้อ เว้นแต่เลี้ยงวัวนมไว้เอานมกับเลี้ยงผึ้งไว้เก็บน้ำผึ้งเท่านั้น ชาวฮูวาจะไม่แตะงานช่าง ทอผ้า ก่อสร้าง ฯลฯ โดยเด็ดขาด ด้วยเหตุนี้ชาวฮูวาจึงต้องพึ่งพาอาศัยมนุษย์ในการสร้างที่อยู่ ซ่อมแซมเครื่องมือช่าง ทอเสื้อผ้า ฯลฯ
ชาวฮูวาเป็นมังสะวิรัติ บริโภคแต่ผักผลไม้ ขนมปัง นม และน้ำผึ้ง ไม่แตะเนื้อสัตว์และไข่ ถ้ามีสัตว์อื่นๆเช่น ไก่ หมู แกะ แพะ วัวเนื้อ นั่นคือมนุษย์ในเมืองเลี้ยงไว้กินเอง
ชาวฮูวามีระดับสติปัญญามากกว่าสัตว์แต่น้อยกว่ามนุษย์ แม้จะทำงานที่ยุ่งยากซับซ้อนและแก้ไขปัญหาได้เหมือนมนุษย์แต่กลับไม่สนเรื่องยุ่งยากอื่นใดนอกจากการทำงานในไร่ในสวน การดื่มกิน และงานเลี้ยงฉลอง ชาวฮูวาไม่สนใจเรื่องการปกครอง กฎหมาย หรือเงินตรา ตราบใดที่พวกเขามีกิน มีดื่มอย่างเหลือเฟือ มีที่นอนในยามค่ำคืน มนุษย์จะเอาผลผลิตของพวกเขาไปขายได้กำไรเท่าไร พวกเขาไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้ชาวฮูวายังอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ พวกเขาไม่มีภาษาเขียนเป็นของตนเอง
เดิมทีชาวฮูวาอาศัยนอนในโพรงต้นไม้หรือขุดโพรงลงใต้ดิน จนเริ่มอยู่อาศัยร่วมกันกับมนุษย์ มนุษย์จึงทำห้องใต้ดินแบ่งซอยเป็นห้องเล็กๆรองรังด้วยฟางสะอาดให้เป็นที่นอน มีเตาผิงให้ความอบอุ่นในฤดูหนาวที่ชาวฮูวาจะเข้าสู่สภาวะจำศีลและจะตื่นขึ้นเมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึง
ชาวฮูวามีอายุขัยราวๆ 20 ปี จะเริ่มจับคู่ตอนอายุประมาณ 5 ปี ชาวฮูวาจะมีคู่ตัวเดียวไปตลอดชีวิต หากคู่ตายก็จะไม่หาคู่ใหม่ และมีจำนวนไม่น้อยที่ตายตามคู่ของตนไป ชาวฮูวามีลูกครั้งละ1-2 ตัว ใช้เวลาตั้งท้องเท่ากับมนุษย์ แต่เนื่องจากฮูวาเกิดใหม่ร่างกายอ่อนแอมาก มากกว่าครึ่งมักไม่รอดจนโตเต็มวัย
ชาวฮูวานับถือศาสนามีเทพเจ้าหลายองค์ แต่เคารพเทพีเฟราห์ซึ่งเป็นเทพีแห่งการเพาะปลูกและฤดูใบไม้ผลิมากที่สุด มีงานเทศกาลเฉลิมฉลองบูชาเทพีเฟราห์ในวันแรกของฤดูใบไม้ผลิซึ่งเป็นวันเริ่มฤดูเพาะปลูกและวันสุดท้ายของฤดูใบไม้ร่วงซึ่งเป็นวันสิ้นสุดการเก็บเกี่ยวของทุกปี ชาวฮูวาเชื่อว่าเทพีเฟราห์คือผู้ประทานพรสวรรค์ในการเพาะปลูกให้แก่พวกเขาและอำนาจของพระนางช่วยปกป้องเมืองของพวกเขามาโดยตลอด
มนุษย์
มนุษย์ที่อาศัยอยู่ในเมืองโซอาเร่นี้ ส่วนมากเป็นชนชั้นปกครองหรือชาวเมืองที่ประกอบอาชีพอื่นๆที่ชาวฮูวาไม่ทำ เช่น ทอผ้า ตีเหล็ก งานไม้ งานก่อสร้าง ค้าขาย ปกป้องและดูแลความสงบเรียบร้อยของเมือง มนุษย์ชาวโซอาเร่จะรัก เอ็นดู ค่อนข้างหวงและปกป้องชาวฮูวามาก มักไม่ยอมให้คนภายนอกเข้าไปยุ่มย่ามกับชาวฮูวา
2.2 เมือง
เมืองโซอาเร่ตั้งอยู่ใจกลางที่ราบลุ่มในทวีปโอโคเนียใกล้กับทะเลสาบทาเดนซึ่งเป็นแหล่งน้ำสำหรับการเกษตรในเมือง อาณาเขตเมืองไม่มีรั้วกั้นที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่ถูกกั้นด้วยกำแพงเวทมนตร์ที่มองไม่เห็น ชาวฮูวาเชื่อว่าเป็นอำนาจของเทพีเฟราห์ที่พวกเขาบูชา กำแพงเวทมนตร์นี้แข็งแกร่งมาก ไม่เคยถูกทลายลงเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา ผู้จะผ่านเข้าออกได้ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าเมืองซึ่งเป็นผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถควบคุมกำแพงมนตร์ได้ด้วยอำนาจที่ได้รับมอบมาจากเทพีเฟราห์
เมื่อผ่านประตูเข้ามาได้จะพบกับถนนปูด้วยหินที่นำไปสู่จัตุรัสใจกลางเมือง บริเวณโดยรอบลานกลางเมืองคืออาคารสำคัญๆของเมือง มีทั้งจวนเจ้าเมือง โรงแรมที่พักสำหรับพ่อค้าจากต่างแดน และร้านค้า ร้านอาหารต่างๆ ตัวอาคารสร้างด้วยหิน หลังคาเป็นไม้ บริเวณนี้มีแต่มนุษย์เท่านั้นที่อาศัยอยู่
หากเดินตามถนนสายเล็กๆอ้อมหลังจวนเจ้าเมืองไปจนถึงกำแพงที่เกิดจากต้นไม้แห้งยืนต้นตายนับร้อยต้นเบียดเสียดเรียงกัน ยอดโค้งเข้าหากันเป็นประตูโค้ง ตรงนั้นคือประตูเข้าส่วนที่เป็นเรือกสวนไร่นาของเมือง ถือเป็นเขตต้องห้ามสำหรับคนภายนอก หากฝ่าฝืนมีโทษปรับขั้นรุนแรงคือเนรเทศออกจากเมืองทันทีและห้ามกลับเข้ามาอีกตลอดชีวิต
หลังประตูโค้งคือทุ่งกว้างสุดลูกหูลูกตาที่แบ่งออกเป็นสัดส่วนด้วยกำแพงหินเตี้ยๆแยกที่ดินของแลนลอร์ดแต่ละคนออกจากกัน พืชที่ปลูกมีทั้ง ข้าว ข้าวโพด มันฝรั่ง สมุนไพร เครื่องเทศ ลูกเบอรี่ ผลมะกอก ฝ้าย และใบไม้สำหรับให้หนอนชักใย(หนอนชักใยคล้ายหนอนไหม มันกินใบไม้แล้วพ่นใยออกทางด้านหลังเหมือนแมงมุม ใยของหนอนสามารถนำไปทอเป็นผ้าสวยงาม ขายได้ราคาแพง) สุดอาณาเขตเมืองเป็นเนินเขาเตี้ยๆ ปลูกดอกไม้นานาชนิดส่งกลิ่นหอมไปไกลไว้สำหรับกลั่นทำน้ำหอม
สินค้าส่งออกของโซอาเร่คือ สินค้าเกษตรกรรม พืชผักผลไม้ สมุนไพร เครื่องเทศ เหล้าผลไม้ อาหารแปรรูป ฝ้าย ผ้าฝ้าย ผ้าทอใยแก้ว(จากหนอนชักใย) และน้ำหอม(มีชื่อเสียงมากแต่มีขายจำนวนจำกัด) แต่ที่ขึ้นชื่อที่สุดคือเหล้าผลไม้ของโซอาเร่ที่ทั้งหอมหวานและฤทธิ์มึนเมารุนแรง
สินค้านำเข้าของโซอาเร่คือพวกอุปกรณ์ก่อสร้างเช่นไม้ หิน และเหล็ก
โซอาเร่จะคึกคักในฤดูใบไม้ผลิไปจนถึงฤดูใบไม้ร่วง เมื่อฤดูหนาวมาถึง เหล่าฮูวาก็จะเข้าไปจำศีลในชั้นใต้ดินของคฤหาสน์ ท้องทุ่งจะถูกทิ้งร้างมีแต่หิมะปกคลุม มีแต่มนุษย์เท่านั้นที่ยังออกมาทำงานอยู่
2.3 ภาษาที่ใช้คือ ชาวฮูวามีภาษาของตนเองสื่อกันด้วยเสียงร้องเหมือนสัตว์ทั่วไป (เสียงเหมือนแมว)มนุษย์ฟังไม่เข้าใจ แต่ชาวฮูวาพอจะเข้าใจภาษามนุษย์ง่ายๆบางคำได้ (เหมือนคนกับหมากับแมว คนฟังหมาแมวไม่ออก แต่หมาแมวฟังคำสั่งคนได้)
2.4 สกุลเงินที่ใช้คือ ใช้สกุลเงินกลาง
3. เกี่ยวกับสัญลักษณ์ประจำเมือง :
- สีประจำเมือง สีเขียว
- ลักษณะตราประจำเมือง พระอาทิตย์
- ชื่อตราประจำเมือง ครีษมายัน
- ลักษณะธงประจำเมือง ธงสีเหลี่ยมพื้นเขียว มีรูปดวงอาทิตย์รัศมีแปดแฉกสีเหลืองอยู่ตรงกลาง
4. บุคคลสำคัญ และรูปแบบการปกครอง :
- บุคคลสำคัญคือ
1.เจ้าเมือง เป็นมนุษย์ทำหน้าที่ดูแลกิจการงานเมืองทั้งหมด ทั้งรักษาความสงบเรียบร้อยและการค้าขาย เจ้าเมืองจะต้องได้รับการแต่งตั้งจากหัวหน้าเผ่าฮูวาซึ่งจะทำพิธีมอบพลังจากเทพีเฟราห์ในการควบคุมการปิดเปิดกำแพงเวทของเมืองให้
2. หัวหน้าเผ่าฮูวา คัดเลือกจากชาวฮูวาที่แก่ที่สุดทำหน้าที่คล้ายนักบวช เป็นผู้นำในพิธีบูชาทวยเทพและเป็นผู้ทำพิธีศพให้ชาวฮูวาที่เสียชีวิต แต่ที่สำคัญที่สุดคือต้องเป็นผู้ทำพิธีมอบอำนาจในการควบคุมกำแพงเวทให้กับเจ้าเมืองที่เป็นมนุษย์ เมื่อหัวหน้าเผ่าคนเก่าแก่ตายไป คนที่อาวุโสลำดับถัดมาก็จะได้ขึ้นเป็นแทน
- รูปแบบการปกครอง ระบอบฟิวดัล ประกอบด้วย เจ้าเมือง และแลนลอร์ด
แลนลอร์ด(เป็นมนุษย์)แต่ละคนมีคฤหาสน์เป็นของตนเอง ตั้งอยู่ห่างจากกัน แลนลอร์ดแต่ละคนจะบริหารที่ดินของตัวเองว่าจะปลูกอะไร เมื่อไร จำนวนเท่าใด แต่ละคนมีชาวฮูวาทำงานในไร่ให้โดยแลนลอร์ดมีหน้าที่รับผิดชอบชีวิตความเป็นอยู่ของชาวฮูวาในสังกัด (เหมือนระบอบฟิวดัลในยุคกลางที่แลนลอร์ดแต่ละคนมีชาวนาทำไร่ไถนาให้)
มนุษย์(โดยเฉพาะอย่างยิ่งแลนลอร์ด)และชาวฮูวามีความสัมพันธ์แบบพึ่งพาอาศัยกัน ชาวฮูวาต้องพึ่งพามนุษย์ในการปกป้องและดูแลในสิ่งที่ชาวฮูวาทำไม่ได้ ในขณะเดียวกันมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในโซอาเร่ต่างก็ร่ำรวยกินดีอยู่ดีได้จากการทำงานของชาวฮูวา และเนื่องจากชาวฮูวานั้นรักสงบและป้องกันตัวเองไม่ได้ หากแลนลอร์ดคนใดทำร้าย ทรมาน หรือ ละเลยการดูแลชาวฮูวาในสังกัดจนทำให้ชาวฮูวาได้รับบาดเจ็บ ทุกข์ทรมานหรือเสียชีวิตจะถูกลงโทษขั้นสูงสุดด้วยการริบทรัพย์สินทั้งหมดและเนรเทศทั้งตระกูลออกจากเมืองและห้ามกลับเข้ามาอีกชั่วชีวิต ปัจจุบันมีแลนลอร์ดอยู่ในเมืองราว 10 คน
5. เลือกตัวเลขบอกอดีต ปัจจุบัน และอนาคตของเมือง หรือเกาะ/หมู่เกาะคือหมายเลข 7, 17, 27 (ถ้าซ้ำรบกวนไรท์เลือกให้เลยก็ได้ค่ะ)
ความคิดเห็น