ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ชุลมุน ลิขิตรักต้องห้าม

    ลำดับตอนที่ #3 : สวนไม่สนุก -o-

    • อัปเดตล่าสุด 3 ก.ย. 56


    “โม โต๊ะเจ็ดนะ” ทุกวันอาทิตย์ผมต้องมาทำงานพิเศษ หารายได้เข้าบ้าน ถึงแม้ว่าพี่สาวจะส่งผมเรียนก็เถอะแต่ก็อยากมีเงินติดตัวบ่าง อ่อที่ทำงานผมอยู่ในสวนสนุกเป็นร้านไอศกรีม

    “คร้าบบบ” พอเสร็จงานผมมักจะเดินเล่นในสวนสนุก ผมก็นั่งกินขนม ดูคนเดินไปเดินมา และก็มองเห็นหญิงชายคู่หนึ่ง หญิงไม่รู้จักหรอกแต่ชายเนี่ยสิ

    “อัยเหี้ยนี้” ก็ผู้ชายที่ตีผมเมือวานก่อนไงคร้าบบ ดูเหมือนว่ามันก็เห็นผมเหมือนกัน ผมไม่อยากมีเรื่อง ก็เลยเดินหนี

    “เดียว” ผมถูกจับข้อมือเอาไว้

    “อะไร รู้จักกัน??”

    “อ้าว กูเพื่อนมึงนะ” เพื่อน ตอนไหนว่ะ มันก็เดินมากระชิบข้างหูผม

    “ช่วยอะไรหน่อยดิ”

    “ถ้าไม่ช่วย”

    “ปากมึงก็จะแตกไงครับ ^^” มันคงเป็นกรรมเป็นเวรของผม ถ้าไม่ติดว่าพรุ่งนี้มีเรียนก็ยอมปากแตกอ่ะครับ

    “มีไร -o-”

    “ เออน่า เล่นตามน้ำก็พอ”

    “พี่ขุนมีอะไรรึป่าวค่ะ”

    “ขุน ฮ่าๆๆ” นั้นชื่อหรอ

    “ นี้เพื่อนพี่เองครับ ชื่อ…”อัยโคขุนก็เอาแขนใหญ่ๆมารัดคอผม

    “ปล่อยนะโวย ชื่อโมครับ”

    “อ๋อค่ะเราไปได้ยังค่ะ ” สุดท้ายก็ต้องเดินตามคู่รักคู่นี้ แต่ดูเหมือนว่าผู้หญิงจะเป็นฝ่ายสนุกฝ่ายเดียว ขุนเนี่ยสิทำหน้าตายอยู่นั้นแหละ

    “อุย บ้านผี เราเข้าไปเถอะค่ะ”

    “ไม่นะ ผมไม่ขอเข้าไป” จะว่าก็ว่าเหอะนะ แต่ผมไม่ชอบเลยจริงๆ มีความหลังนะ

    “ทำไมกลัวรึไง ตุ๊ดหรอ”

    “เออ ตุ๊ดก็ตุ๊ดแต่กู ไม่ เข้า จบ!!”

    “ไม่เป็นไรค่ะ เราเข้าไปกันเถอะค่ะ”

    “ไม่! มึงต้องเข้า” ไม่ทันเถียงก็ดึงมือผมเข้าไปด้วย ตอนนี้ขุนอยู่ตรงกลาง ผมอยู่ด้านซ้ายน้องผู้หญิงอยู่ด้านขวา ไม่รู้ว่าน้องรึป่าวนะ มืดมากเลยอ่ะ ผมไม่ชอบเลยจริงๆนะ T^T

    “กริ้ดดดดดดดดดดดดดด!!” จู่ๆ ก็มีผู้หญิง ออกมาจากมุมมืด แล้วมาร้องใส่ข้างๆผม

    “เฮ๊ย!!” ผมก็วิ่งสิครับ ไม่รู้ว่าทางไหนเป็นทางไหน เห็นทางมันสว่างๆ ก็เลยวิ่งออกมา

    “โว๊ยยย ตัวไรว่ะนั้น T^T”

    “ก็แค่คน จะกลัวอะไรหนักน่า -o-”

    “จะคนหรือผีก็กลัวทั้งนั้นแหละ” เอะ! คัย

    “นายตามมาทำไม แล้วน้องคนนั้นล่ะ”

    “คัยตามคัยกันแน่ แล้วก็ปล่อยมือได้แล้ว จับอยู่นั้นแหละ” เอ้าจับตอนไหนว่ะเนี่ย

    “เออน่ะ ไม่ได้ตั้งจัย”

    “ไหนๆก็ออกมาล่ะ ไปเหอะ”

    “เอ้าแล้วแฟนนายล่ะ”

    “ฉันสนหรอ ไปได้ล่ะ”

    “เลวมาก”

    “เรื่องของกูครับพี่” ขุนก็รากตัวผมมาข้างนอก

    “พอได้ล่ะ แยกกันตรงนี้แหละ”

    “เอาเบอร์มา”

    “อะไร ไม่ให้”

    “เอามา เดะเจ็บ!!” ใช้กำลังอีกแหละ

    “เราเลิกยุ่งกันชักทีเถอะ ทางใครทางมันจบ” ผมทนไม่ไหวก็เลยตระคอกออกไป คนก็เริ่มจะมอง

    “อุย คู่นั้นทะเลาะกันด้วยอ่ะ”

    “น่าเสียด้าย หล่อทั้งคู่เลยอ่ะ” เฮ๊ยๆ ไปกันใหญ่ล่ะ ไม่ใช่ล่ะ

    “ เอามาสิจ๊ะที่รัก ^^” ผมหันไปมองหน้าขุน อัยบ้าทำหน้ายิ้มแย้มอยู่นั้นแหละ

    “ที่รักพ่องงง”

    “เพี้ยงง!!”

    “โอ๊ย เจ็บนะโวย”

    “ด่าพ่อ เดะๆ” สุดท้ายก็ได้ในเบอร์มันไปไม่งั้นเรื่องก็ไม่จบ อย่าบอกนะว่าอัยขุนมันเป็นเกย์ เฮ๊ย แม่งขนลุก!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×