ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“ตุบ ตับ ตุบ ตับ” ผมหันไปมองต้นเสียงนั้น ขณะกำลังนั่งเรียน วิชาพละ
“ดูดิแม่งตีกันอีกล่ะพวกนี้” ผมหันไปมองดิมเพื่อนในกลุ่ม
“อืม ช่างมันเหอะ” ผมเดินออกมาจากเพื่อนที่กำลังเกาะกลุ่มกันดูอยู่ เป็นประจำนั้นแหละที่จะเห็นคนพวกนี้ตีกัน อยู่มหาลัยแท้ๆ ทำตัวไรสาระจริงๆ
“ไปไหนว่ะ โม ไม่ดูอ่ะ” ดิมถามผม อ๋อผมชื่อโมครับ เรียน ม.6 โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองหลวงแห่งประเทศไทยเนี่ยแหละ มีพี่อีกสองคนครับ ผู้หญิงทั้งหมด พ่อกับแม่เสียไปแล้วล่ะครับส่วนพี่สาวก็ทำงานกันหมดแล้วแหละ
“ไม่ว่ะ กูว่าจะไปชื่อขนมกินหน่อย”
“เอ๊ย! ไปด้วยดิ ” อะไรกัน ว่าจะไปคนเดียว แห่มาเป็นขบวน กลุ่มผมก็มีอยู่ห้าคนครับ ดิม อาท เจ ปิง เมย์ หกคนสินะรวมผมด้วย เมย์คือผู้หญิงหนึ่งเดียวในกลุ่ม แต่ก็โหดใช่ได้เหมือนกันเพราะเป็นถึงสารวัตนักเรียน ณ ตอนนี้ก็พากันอยู่คบ
“เฮ๊ย เย็นนี้ไปดูหนังบ้านกูปะ พรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้วนะโวย”
“ก็ดีนะอาท ไปบ้านมึงกันเลย”
“ไม่ล่ะ กูขอตัวกลับ วันนี้ต้องไปซื้อของเข้าบ้านด้ยว่ะ” ของในบ้านหมดล่ะ ต้องไปชื่อไปเก็บไว้ โดยเฉพาะยัยพี่หมากตัวแสบ
“โห่มึงนิ ตลอดเลย เคยไปไหนกับเพื่อนมั่งหา!”
“เออน่า วันหลัง ไปล่ะ แล้วเจอกัน” ผมแยกตัวออกจากพวกมัน แล้วมุ่งไปร้านชุบเปอร์999 ทันที การได้เลือกซื้อของเข้าบ้านเป็นเวลาที่ผมชอบที่สุดเลยจริงๆ ^__^ อือ! รู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างหลังนะ อะไรของมัน ผมหันไปมองทันที
“ทำไรอ่ะ”
“ป่าว -o-” ป่าวเชี่ยไรมาประชิดตัวสะขนานนี้ ผู้ชายสูงกว่าผมนิดหน่อย ผมสีน้ำตาล ใส่ชุดบงบอกความเป็นนักศึกษามหาลัยแห่งหนึ่ง คิ้วมีรอยแตกนิดนึง ผมไม่ได้สนจัยก็เดินไปมุมขนม
“มาร์ชเมลโลรสใหม่ ^O^ ”
“เพียว!” ฮือ! อะไรอ่ะ เหมือนคัยมาทำอะไรกับตะกร้าช๊อปปิ้งผมนะ
“เอ่อ ผู้ชายคนนั้น เดินมาตั้งแต่เมื่อไร ” ช่างมันเหอะ ผมก็เอาของไปจ่าย แต่เห็น พลาสเตอร์ด้วยนะ ยิบตอนไหน ช่วงนี้เป็นไรว่ะ ผมเดินออกจากชุปเปอร์แล้วเดินกับบ้าน ชุปเปอร์กับบ้านผมอยู่ไม่ไกลกันมาก เหอะ ช่วงนี้เหนือยๆจริงๆนั้นแหละไหนจะโดนบอกเลิก กูผิดอะไรก็ไม่รู้
“พับ! เอามา!!” อยู่ๆก็มีใครมากระชากแขนแล้วดึงถุง
“เฮ๊ย นาย ตั้งแต่ในชุปเปอร์ ” ผมก็ไปแย่งถุงผมคืน
“เอาคืนมานะโวยย”
“เออ อะไรหนักหน้าว่ะ ตุบ!” เฮ๊ย! ต่อยเลยหรอว่ะ
“ตุบ!”
“เฮ๊ย ถีบกูเลยหรอว่ะ เดะมึง” มันวิ่งมาแล้ววว มาดิ สรุปผมก็แพ้ คิ้วแตก ปากแตก ถุงขาด มาร์ชเมลโลก็แตก แฟนก็ทิ้งT^T ชีวิตกู อ๋อ อัยพลาสเตอร์ที่มาจากไหนนั้น ผมรู้แล้วแหละ ก็อัยเนี่ยแหละ
“โม โม้ จังงงงง พี่คิดถึงจังเลยยย ^^”
“อะไรพี่หมาก เมามาอีกแล้หรอเนี่ยย”
“ก็มันลืมมายยด้ายยนี้น่า ”
“ฮ่ะ”
“ว่าแต่หน้าไปโดนอะไรมานะ ”
“ชั่งมันเถอะ เรื่องงี่เง่า”
“มายด้ายน้า ไปตีกันเพราะผู้หญิงนะ^^”
“เงียบไปเลย!!”
“ดูดิแม่งตีกันอีกล่ะพวกนี้” ผมหันไปมองดิมเพื่อนในกลุ่ม
“อืม ช่างมันเหอะ” ผมเดินออกมาจากเพื่อนที่กำลังเกาะกลุ่มกันดูอยู่ เป็นประจำนั้นแหละที่จะเห็นคนพวกนี้ตีกัน อยู่มหาลัยแท้ๆ ทำตัวไรสาระจริงๆ
“ไปไหนว่ะ โม ไม่ดูอ่ะ” ดิมถามผม อ๋อผมชื่อโมครับ เรียน ม.6 โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองหลวงแห่งประเทศไทยเนี่ยแหละ มีพี่อีกสองคนครับ ผู้หญิงทั้งหมด พ่อกับแม่เสียไปแล้วล่ะครับส่วนพี่สาวก็ทำงานกันหมดแล้วแหละ
“ไม่ว่ะ กูว่าจะไปชื่อขนมกินหน่อย”
“เอ๊ย! ไปด้วยดิ ” อะไรกัน ว่าจะไปคนเดียว แห่มาเป็นขบวน กลุ่มผมก็มีอยู่ห้าคนครับ ดิม อาท เจ ปิง เมย์ หกคนสินะรวมผมด้วย เมย์คือผู้หญิงหนึ่งเดียวในกลุ่ม แต่ก็โหดใช่ได้เหมือนกันเพราะเป็นถึงสารวัตนักเรียน ณ ตอนนี้ก็พากันอยู่คบ
“เฮ๊ย เย็นนี้ไปดูหนังบ้านกูปะ พรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้วนะโวย”
“ก็ดีนะอาท ไปบ้านมึงกันเลย”
“ไม่ล่ะ กูขอตัวกลับ วันนี้ต้องไปซื้อของเข้าบ้านด้ยว่ะ” ของในบ้านหมดล่ะ ต้องไปชื่อไปเก็บไว้ โดยเฉพาะยัยพี่หมากตัวแสบ
“โห่มึงนิ ตลอดเลย เคยไปไหนกับเพื่อนมั่งหา!”
“เออน่า วันหลัง ไปล่ะ แล้วเจอกัน” ผมแยกตัวออกจากพวกมัน แล้วมุ่งไปร้านชุบเปอร์999 ทันที การได้เลือกซื้อของเข้าบ้านเป็นเวลาที่ผมชอบที่สุดเลยจริงๆ ^__^ อือ! รู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างหลังนะ อะไรของมัน ผมหันไปมองทันที
“ทำไรอ่ะ”
“ป่าว -o-” ป่าวเชี่ยไรมาประชิดตัวสะขนานนี้ ผู้ชายสูงกว่าผมนิดหน่อย ผมสีน้ำตาล ใส่ชุดบงบอกความเป็นนักศึกษามหาลัยแห่งหนึ่ง คิ้วมีรอยแตกนิดนึง ผมไม่ได้สนจัยก็เดินไปมุมขนม
“มาร์ชเมลโลรสใหม่ ^O^ ”
“เพียว!” ฮือ! อะไรอ่ะ เหมือนคัยมาทำอะไรกับตะกร้าช๊อปปิ้งผมนะ
“เอ่อ ผู้ชายคนนั้น เดินมาตั้งแต่เมื่อไร ” ช่างมันเหอะ ผมก็เอาของไปจ่าย แต่เห็น พลาสเตอร์ด้วยนะ ยิบตอนไหน ช่วงนี้เป็นไรว่ะ ผมเดินออกจากชุปเปอร์แล้วเดินกับบ้าน ชุปเปอร์กับบ้านผมอยู่ไม่ไกลกันมาก เหอะ ช่วงนี้เหนือยๆจริงๆนั้นแหละไหนจะโดนบอกเลิก กูผิดอะไรก็ไม่รู้
“พับ! เอามา!!” อยู่ๆก็มีใครมากระชากแขนแล้วดึงถุง
“เฮ๊ย นาย ตั้งแต่ในชุปเปอร์ ” ผมก็ไปแย่งถุงผมคืน
“เอาคืนมานะโวยย”
“เออ อะไรหนักหน้าว่ะ ตุบ!” เฮ๊ย! ต่อยเลยหรอว่ะ
“ตุบ!”
“เฮ๊ย ถีบกูเลยหรอว่ะ เดะมึง” มันวิ่งมาแล้ววว มาดิ สรุปผมก็แพ้ คิ้วแตก ปากแตก ถุงขาด มาร์ชเมลโลก็แตก แฟนก็ทิ้งT^T ชีวิตกู อ๋อ อัยพลาสเตอร์ที่มาจากไหนนั้น ผมรู้แล้วแหละ ก็อัยเนี่ยแหละ
“โม โม้ จังงงงง พี่คิดถึงจังเลยยย ^^”
“อะไรพี่หมาก เมามาอีกแล้หรอเนี่ยย”
“ก็มันลืมมายยด้ายยนี้น่า ”
“ฮ่ะ”
“ว่าแต่หน้าไปโดนอะไรมานะ ”
“ชั่งมันเถอะ เรื่องงี่เง่า”
“มายด้ายน้า ไปตีกันเพราะผู้หญิงนะ^^”
“เงียบไปเลย!!”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น