คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : SF ดั่ง แหมบ รักนี้...เลือกได้ค่ะ ------->> 2
SF ดั่ง แหมบ รักนี้...เลือกได้ค่ะ ------->> 2
ซันนี่ ที่จริงแล้วเธอก็อยู่ รร. เดียวกับฉันนั่นแหละ แต่เราอยู่คนละห้องกัน แต่ตอนขึ้นไฮสคูล เรามาเลือกเอกฝรั่งเศสเราก็เลยได้อยู่ห้องเดียวกัน ที่จริงเรื่องฉันชอบเบสจะไม่ค่อยมีคนรู้หรอก นอกจากเพื่อนสนิท แต่นังแต้วมันปากมากมันเอาเรื่องของฉันมาเผาหมด แต่ฉันว่าที่เพื่อน ๆ ทุกคนรู้ มันก็มีทั้งข้อดีแล้วก็ข้อเสียนะ คือเวลาฉันเศร้าเสียใจ เพื่อน ๆ ก็มาปลอบฉัน ให้กำลังใจ แต่เวลาเถียงกันทีไร พวกมันต้องเอาประโยค เด็ดโดนใจมาพูดใส่ฉันทุกที " กูมีเมียแล้ว " ไม่ทราบว่าเพื่อนๆ ที่รัก จะพูดให้ตอกย้ำกันไปถึงไหน แต่ว่ามีซันนี่เนี่ยแหละ ที่ไม่เคนถากถางฉัน (หรอ) คอยให้กำลังใจ แล้วปลอบโยนฉันเสมอ ตอนแรกฉันก็คิดว่า ทำไมซันนี่เข้าใจในตัวฉันจัง แต่พอคบกันไปเรื่อยๆ ฉันเลยร้อง อ๋ออออ เพราะนังซันนี่มันก็มีชะตากรรมเดียวกับฉัน เชอะพวกรักเขาแล้วเขาไม่รักตอบ (เหมือนว่าตัวเองเลยหวะ) เฮ้อออ ~ ~ ~ ตอนนี้ก็จะขึ้น ม. 5 แล้ว ทำไมระยะเวลา 1 ปี เราไม่สามารถลืมเขาได้ ยิ่งพยายามตัดใจ ยิ่งเหมือนจะรักมากขึ้นทุกวัน แต่ฉันก็พยายามที่จะตัดใจจากเขาให้ได้ทุกวัน แต่ถ้ามันง่ายเหมือนตัดกระดาษก็ดีสิ ฉันจะบอกถึงสาเหตุที่ฉันยังตัดใจไม่ได้ให้ฟัง คือว่า เพื่อนรักของคนทั้งห้องฉัน ชื่อมุก มุกเป็นเพื่อนเก่าห้องเดียวกับเบสด้วยแหละ แล้วเวลาห้องฉันกะห้องเบสบังเอิญเจอกัน เบสก็ชอบมาหยอกล้อเล่นกับมุก ( บางที) ฉันก็แอบสงสัยว่า ตกลงมุกกับเบสนี่เป็นอะไรมากกว่าเพื่อนหรือเปล่า แต่ดูจากปัจจัยภายนอกไม่ใช่ (ชัวส์) ก็เขาเล่นมาให้เห็นแทบทุกวันเลยนิ ซันนี่เพื่อนรักของฉันเคยบอกฉันว่า บางทีเบสอาจมาอ่อยฉันก็ได้ แต่ฉันก็ปฏิเสธคำพูดที่เพื่อนบอกทุกครั้ง " บ้าหรอเข้าเล่นกะมุกเพื่อนรักเขาไม่เกี่ยวไรกะกูเลย ฉันพูดแค่ปากแหละค่ะ แต่ใจฉันก็ขอคิดเข้าข้างตัวเอง ............. เพียงซักนิดก็ยังดี
เย้ ! ! ! ! ในที่สุดกสอบปลายภาคแล้ว จะปิดเทอมแล้ว จะได้พักแล้ว จะได้ไม่ต้องทำการบ้านแล้ว จะได้......ลืมเขาได้แล้ว ฉันรู้สึกว่าตัวเองน่าสงสารจังหรือสมเพศตัวเองดีหละ ฉันไม่คิดเลยนะว่าจะได้มาชอบคน ๆ หนึ่งได้ขนาดนี้ อยากจะร้องไห้วันละสิบ ๆ รอบ
วันแรก ของ ม. 5 เมื่อคืนฉันฝันดีค่ะ เผื่อเปิดเทอมจะมีอะไรดีเข้ามาให้จิตใจที่ห่อเหี่ยวของฉัน ให้กระชุ่มกระชวยได้บ้าง แต่ฉันจะบอกอะไรให้นะคือว่า ฉันยังตัดใจไม่ได้เลยอะ งี่เง่าใช่ไหมหละ แค่คน ๆ เดียวก็ไม่สามารถลืมได้ สงสัยฉันต้องเข้าไปอ่านหนังสือในห้องสมุด เพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่านแล้วแหละ ฉันเลยลากซันนี้เพื่อนรักร่วมชะตากรรมของฉันไปนั่งเป็นเพื่อน แต่ซันนี่ก็ยังเปนซันนี่คนเดิม คือ ออกจากห้องสมุดทีไรไม่เคยที่จะไม่ปิ๊งผู้ชาย อย่างน้อยนะค่ะวันละ 5 คน จนผู้ชายจะหมด รร. แล้ว แต่ก็อ่านะพวกเราสวยเลือกได้นิค่ะ เปิดเทอมได้ 1 เดือนแล้ว ฉันก็ยังพยายามเข้าห้องสมุดเสมอ ๆ ถ้ามีเวลา แต่วันนี้อะฉันโมโหซันนี่มากเลย ฉันรีบจะขึ้นห้องเพราะคาบต่อไปเรียนกับมาดาม ถ้าเข้าช้ามาดามเล่นตายแน่ ๆ แต่นังซันนี่มัวแต่คุยกับผู้ชายจนสาย ฉันเลยเดินออกมาก่อน แล้วระหว่างที่ฉันจะออกจากประตูนั้น ด้วยความที่ฉันรีบฉันเลยเกือบชนกับรุ่นน้องคนหนึ่ง หน้าไม่ค่อยคุ้นด้วย แต่น่ารักดีนะ น้องน่ารัก อิอิ เราก็อยากจะลองรักดูบ้าง อย่างนี้มันต้องไปให้ปฏิบัติการ สืบ เสาะ หา ( คนในห้องฉันเปิดองค์กรอ่าค่ะ ) สืบให้ว่า ที่มาน้องเขาเป็นอย่างไร แต่ยังไม่ทันให้อัจฉริยะพวกนั้นช่วย เราก็บังเอิญไปเจอกันที่ยิมของ รร . ซะงั้น ฉันกำลังจะไปเรียนแบต ( กับอ. ที่มีการสอนเยอะที่สุดในรร. ) ฉันเลยให้คือแซะ ไปถามชื่อน้องเขาให้ เขาบอกว่าชื่อน็อต ฉันแอบกรี๊ดดด เพราะชื่อนี้โดนใจมาก แต่พวกเพื่อน ๆ น้องเขาดันแก้ว่าน้องชื่อ ดิว ชื่อ ดิว หรอ ชื่อน่ารักดีอะ ไม่ค่อยเคยได้ยิน ชอบเลยดีกว่า ( ง่ายไป ป่าวนังดำ by แต้ว ) เพื่อน ๆ ๆ รู้ว่าฉันชอบน้องเขา ก็หาว่าฉันชอบน้องเขาเพื่อลืมใครหรือป่าว แต่มันไม่ใช่เลยนะ มีเพื่อนน้อยคนนักที่รู้ว่าฉันชอบน้องเขาจริง ๆ ตอนกลับบ้านของวัน ๆ หนึ่ง เราบังเอิญเจอน้องดิวอีกแล้ว โรมิโอพ่อคนเพอเฟคก็คิดจะช่วยเพื่อน ( ก็พระเอกนิ ) เลยให้พลอยลี่ เพื่อนสนิทของคือแซะ ไปขอเบอร์น้องเขาให้ แต่น้องเขาบอกว่าไม่มี ( ใครจะเชี่อ ) คือน้องเขาไม่ให้นั่นแหละค่ะ แต่ปฏิเสธแบบผู้ดีก็ รร . เรามันมีแต่พวกผู้ดีอยู่แล้วอะค่ะ ฉันก็รู้สึกขอบใจเพื่อน ๆ ที่หวังดีกับฉัน แต่ดูสิค่ะ ฉับแค่เริ่มชอบก็ผิดหวังซะแล้วว แต่ฉันก็ไม่ได้คิดจริงจังกับดิวจริง ๆ ซะหรอก แค่เห็นว่าน่ารัก มองให้มันพอมีสีสันในชีวิต ฉันเลยไม่ได้แคร์อะไรมากมาย ก็สวยหนิ เลือกได้หนิ ทำไงได้ค่ะ
ความคิดเห็น