ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FR 605

    ลำดับตอนที่ #7 : SF เด็กม.ปลายปิ้งรักสาวรุ่นเดอะ ------->> 4

    • อัปเดตล่าสุด 14 มิ.ย. 52



    SF  เด็กม.ปลายปิ้งรักสาวรุ่นเดอะ
    ------->> 4

    โอ๊ย...โอ๊ย ๆ ๆ สายแล้ว สายแล้วอะ ทำไงดี ๆ  วันนี้เปิดเทอมวันแรกด้วย  วันนี้เปิดเทอมวันแรกด้วย โอ๊ย สายแล้ว ขึ้นม.ปลายและ คนเลิศๆ อย่างฉันก็ต้องเข้าสายที่ค่อนข้างเข้ากับฉันหน่อย   ฉันเข้าสายฝรั่งเศส  พอเดินเข้ามาในห้อง  มองไปตอนแรกนึกว่าเข้าห้องผิด  เพราะฉันอยู่ห้องเดียวกับนังแต้วอีกและ  นอกจากนี่ยังมีซันนี่กับอีเลี่ยนด้วย และก็ยังมีนิ้ง  แถมมองไปยังมีแต่พวกหน้าเดิม ๆ อีกมากมาย  เหมือนอยู่ห้องเดิมไม่มีผิดเลย จะมีหน้าแปลก ๆ ก็ไม่กี่คน   แล้วฉันก็เดินเข้าไปนั่งกับนังแต้วเพื่อนเลิฟ (นั่งข้างมันทุกปีอ่ะ )  แล้วนิ้งก็บอกว่า มีนาไม่รุ้หรอว่าที่นั่นมีคนจองไว้แล้วมีนาก็ถามกลับ คัยนั่งอ่ะ แล้วปอนด์ก็เดินเข้ามาในห้องนี้พอดี   แต้วก็รีบไล่ฉันใหญ่เลย   มันเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน  เชอะ  ฉันไม่ง้อก็ได้ไปนั่งกับนังมุกเพื่อนรัก (ยามไม่มีใคร) ก็ ได้ว่ะ จริงๆ แล้วฉันไม่อยากจะนั่งข้างนังมุกนักหรอก   แต่ช่วยไม่ได้ เฮ้อ…..หมั่นไส้นังแต้วจริงๆ  ทำเป็นเหมือนสามีภรรยากันเลย  เช้ามาก็นั่งกินข้าวด้วยกัน  มีป้อนกันด้วย (อีเลี่ยนจอมเสือกบอกมาอีกที)  แหวะ...อยากจะอ้วกจริงๆ เลย    อ่ะ.. อาจารย์เปรมมี่เข้าแล้ว เป็นคาบแรกของวันเปิดภาคเรียน ม. 4 ซะด้วยซิ  เขาเป็นอาจารย์ประจำชั้นของฉันเองแหละ  ครั้งแรกก็ทำให้ประทับใจแหละ  โดนบ่นตั้งแต่คาบแรกเลย  เฮ้อ..ถ้าไม่ใช่เพราะ......ละก็  ฉันคงย้ายโรงเรียนไปแล้ว   เฮ้อ..พักกลางวันซะที นี่ ๆ ทุกคนไปชั้น 2 กัน  ซันนี่ก็พูดขึ้นมาว่าแหมมมมม อยากไปหาใครหรอ  มันรู้ดีจริง ๆ เลย  สมแล้วที่สนิทกับอีเลี่ยนจอมเสือก   ทุกคนไปหาอาจารย์ พรวรา กันหมด   ยกเว้นนังแต้วที่เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน ไปกินข้าวกันก่อนกับไอ้ปอนด์ 2 คน    พอฉันไปถึงห้องอาจารย์เขา  นังอีเลี่ยนออกนอกหน้ามาก  ดันไปบอกอาจารย์ว่าฉันคิดถึงเขาอีก  อยากจะตบให้มันนอนหงายไปเลย  แต่ว่าอาจารย์เขาดูสวยจริง ๆ แค่ไม่ได้เจอกัน 74 วันเอง  ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะสวยขึ้นกว่าเดิมอีก ฉันอุส่าห์นั่งนับวันเลยนะเนี่ย   วันนี้ต้องไปเขียนบันทึกเล่มที่   20 ซะแล้ว  เล่มที่ 19 หมดไปแหละ  ตอนนี้ฉันไม่ต้องการใครอีกแล้ว   ขอแค่ได้มาคอนแวนส์แล้วได้เจอ  อ. พรวรา  ทุกวัน   ได้เห็นมุมปากรอยยิ้มของเขาแค่นี้ก็พอ  ไม่ขออะไรไปมากกว่านี้แล้ว   แค่ได้เป็นเงาที่อยู่ใกล้ตัวเขาก็ดีมากแล้ว   ไม่รู้ว่าระหว่างฉันกับอาจารย์จะจบยังไง   ไม่อยากต้องบอกจากกันเลย    ฉันอยากอยู่กับเขาตลอดเวลา  ไม่รู้ว่าเจ๊แกจะรู้รึเปล่านะ  ว่าฉันรักแกมากที่สุด    เฮ้อเขียนบันทึกของฉันเสร็จและไปนอนดีกว่า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×