คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Step 01 เริ่มต้นก็หลงทางซะแล้ว... (1%)
ไม่อยากจะะเชื่อเลยว่าเรื่องแบบนี้จะย่างกายเข้ามาถึงตัว
ทั้งลมหายใจแผ่วจางที่ใกล้รวยระริน
ทั้ฃหัวใจที่เต้นแรงเสียงจนร่างกายเริ่มล้า
ตอนนี้ข้ากำลังจะหมดซึ่งเรี่ยวแรงจนแทบจะล้มลงให้ได้เสียตรงนี้
แต่...แต่ว่า...
แต่ทว่าข้ายังทำไม่ได้
ถ้าเกิดข้าล้มข้าก็จะ...
ดวงตาคู่สีฟ้าใสกระหวัดหันมองขบวนพยุหยาตราที่วิ่งตามข้ายาวเหยียดเป็นหางว่าว ซึ่งสมาชิกใจจำนวนนั้นก็ล้วนแต่เต็มไปด้วย..เอ่อ....คุณผู้หญิงวันสาวน้อยที่เฉียดฉิวจะสี่สิบทั้งนั้น ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาจะไล่ข้าไปเพื่ออะไรแต่ก็นั่นอีกนั่นแหละเท่าที่ข้าจำได้ก็เป็นแค่ข้าขอเดินผ่านทางที่พวกนางอาศัยอยู่ก็เท่านั้น
ก็ไม่เห็นจะต้องโกรธขนาดวิ่งไล่กวดกันเลยนี่นา...แง๊!!
รับรู้ถึงแรงบางอย่างที่ฉุดรั้งข้อมือเอาไว้ให้ข้าหยุด ก่อนจะออกแรงดึงข้าให้เข้าไปหบลอยู่ในซอกหลืบเล็กๆ ระหว่างตึกที่เหม็นกลิ่นอับอย่างสุดจะบรรยาย ก่อนฝ้าบางอย่างที่น่าจะเป็นแขนเสื้อจะคว้าปิดปากของข้าเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ส่งเสียร้องออกไป ร่างของคนในเงามือส่งเสียงร้อง 'ชี่' เบาๆ เป็นเชิงบอกให้เงียบ
ข้าได้ยินถึงเสียงของความวุ่นวายและปากบ่นร้องหาว่าข้าอยู่ไหน รอไปสักพักก็รู้สึกว่าสงบลงนนั่นและ ร่างๆ น้อยของหญิงสาวจึงได้ปล่อยแขนเสื้ออกมาจากปากของข้าพร้อมกับ....เอ่อ...ถีบให้ออกมาจากซอกตึกเสียจนข้าต้องล้มห้าทิ่มกับพื้นโคลนแฉะๆ
ฝ่ามือพายใต้ถุงมือขาวยกขึ้นเช็ดใบหน้าและลูบตรงดั้งจมูก...เจ็บจนน้ำตาเกือบเล็ด ดวงเนตรสีฟ้าใสกระหวัดหันไปหาร่างผอมบางของเด็กหญิงในชุดแดงที่ใส่เสื้อแขนยาว...ยาวจนกร่อมพื้น
"ไปทำอะไรมาถึงได้โดนป้าโสเภณีพวกนั้นไล่มาห๊ะ" เธอเอ่ยถามน้ำเสียงเชิดที่ทำให้ข้าขมวดคิ้วน้อย ดวงตาเหลือบขึ้นมาสูงอย่างกำลังคิด
"คุณผู้หยฺงพวกนั้นชื่อวาคุณโสเภณีเหรอครับชื่อเพราะจังแต่....พวกเขามีแค่ชื่อเดียวเหรอครับ" ข้าเอ่ยถอบพลางปรยมือด้วรอยยิ้มร่าเริง โสเภณีเนี่ยเป็นชื่อที่แปลกจังเลยน้า
"ห๊ะ..." แต่แล้วเหมือนเด็กสาวผมแกละตรงหน้าจะช็อคไปสนิทเมื่อได้ยินคำพูดจากข้า เธอย่นจมูกก่อนทำแสยะปาก
"ไอ้โง่เอ๊ย!!!"
++++++++++++++++++++++++++++
ฉบับรีไรท์ใหม่หมด
อยากใหเรื่งนี้มันรั่วกว่านี้ค่ะ
(หัวเราะ)
ความคิดเห็น