คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ พันธะเลือดแห่งกางเขนสีเงิน
เสียงแห่งความเศร้าเบื้องหน้ารูปปั้นองค์พระแม่
ข้าร่ำร้องด้วยน้ำที่ไหลออกจากนัยน์เนตรทั้งสองข้าง ความเศร้าโศกกลืนกินจนมิอาจรับรู้ถึงจิตใจที่เปี่ยมสุข
ความหมายของการมีชีวิตอยู่ที่ดำรงภายใต้ดอกกุหลาบสีแดงเลือด
ถ้อยคำอวยพรจากข้าสู่พระองค์ ถ้อยคำร้องวอนแห่งความเจ็บปวดที่กรีดเฉือดกายข้า
ประกายชีวิตที่ยังสอ่งแสงเรืองลางราวกับเปลวไฟที่ใกล้สิ้นในกองเถ้า
ข้าจะประคองมือที่เปรอเปื้อนเลือดนี้และเดินทางต่อไปจวบจนลำแสงในเถ้าฟืนนี้จะหมดลง
"ขอให้พระองค์ทรงให้อภัยแก่บาปที่เจ้าทำ" น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยพึมพำเสียงแผ่วจางดวงหน้าเรียวคมเชิดขึ้นเล็กน้อยยามที่นัยนตาคู่สีเลือดเหยียดลงมองร่างนอมจมกองเลือด ศีรษะถูกฝ่าเท้าเหยียบย่ำอย่างไร้ค่าสายลมเย็นหวิววู่ของหิมะพัดผ่านบาดกายทว่าหากไร้ซึ่งสิ่งใดที่จะแสดงความรู้สึกออกมานอกจากความกระด้างเย็นชา ปืนกระบอกสีเงินสลักลายไม้กางเขนจรดจ่อที่กลางหน้าพากของอีกฝ่าย แว่วเสียงแห่งมรณะดังขึ้นพร้อมกับวิญาณที่ลอยหายไปกับท้องฟ้าสีเทา
และเลือดทีแดงทีซึมซับลงกับหิมะสีขาว
กายที่ทุกตรมเอ๋ยจงกลับคืนสู่อ้อมกอดนิจนิรันดร์
"บาปของเจ้าถูกชำระแล้ว"
หิมะขาวที่ตกลงมาสวนทางกับปลายทางของควันปืน กลิ่นเขม่าอบอวลอยู่ที่ปลายเรียวนิ้วมือทว่ากลับไร้ซึ่งความรู้สึกใดที่จะแสดงออกในสีหน้าของคนที่เป็นผู้เหนี่ยวไกลงมือสังหารเลยแม้แต่น้อย ปลายเท้าชักออกมาจากศีรษะของชายที่ถูกฆ่าก่อนจะสะบัดปลายผ้าคลุมสีดำสนิทแล้วเดินจากไป
โดยไม่หันหลังกลับมาอีกเลย
พระองค์ได้โปรดช่วยบอกข้าทีเถอะว่าจะทำเช่นใดใจที่เย็นชานี้จะรับรู้ได้ถึงความหนาวเหน็บของหิมะกัน
ความคิดเห็น