รวมเรื่องสั้นที่แต่ง

ลำดับตอนที่ #2 : [Fic] The Prince Of Tennis You are my prince....[Yaoi]

มันเป็นความฝัน...........ภาพสะท้อนของจิตใจ.............หรือภาพหลอนกันแน่........

เรื่องนี้บอกไว้แล้วนะคะ ว่า Yaoi คือ ชายรักชาย

ใครไม่ชอบเชิญกดปิดได้เลยค่ะ ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องมาคอมเม้นด่านะคะ ไม่งั้นคุณได้คอมเม้นของดิฉันเป็นอนุสาวรีย์ด่าอย่างงาม ๆ แน่ค่ะ

เรื่องที่ดิฉันแต่งจะไม่มี เรท หรือ NC นะคะ ใครตั้งความหวังไว้ขอบอกว่า ผิดหวังตรงนี้ได้เลยค่ะ

กฏของการอ่านก็ง่าย ๆ นะคะ
1. คอมเม้นด้วยคะ ถ้าจะด่าก็ไม่ต้องเม้น
2.จดหมายลูกโซ่ ไม่ต้องเอามาเลย ไม่งั้นฉันไม่รับรองว่าจะด่าแสบแค่ไหน
3.คนเขียนไม่ว่าจะแต่งยังไง ถ้าคุณไม่ชอบ โปรดท่องไว้ว่า คนเขียนถูกเสมอ..
4.ถ้าไม่พอใจให้ย้อนกลับไป ข้อ 3

แค่ 4 ข้อนะคะทำกันได้หรือปล่าว ?

___________

Prince Of Tennis  You are my prince........

"นี่...เอจิเซ็น" เสียงของบุรุษหนุ่มผู้ได้รับสมญานามว่า อัจฉริยะ เรียกรุ่นน้องของตนเองดังขึ้น พร้อมร่างของเจ้าตัวที่วิ่งไปหาเด็กหนุ่มผมสีดำอมเขียวอย่างช้า ๆ ...

"ฮะ...รุ่นพี่......"  เด็กหนุ่มผมสีเขียว ตอบอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะกระดกฟอนต้าตามแบบฉบับของตน......

"นายจะว่าอะไรไหม? ถ้าฉันจะบอกว่า....ฉันชอบนาย.." เสียงของอัจฉริยะหนุ่มพูดอย่างเบา ๆ พร้อมแววตาที่ดูจริงจังสีฟ้าประกายจ้องเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่กระพริบตา

"พรวดด อึ่ก ร......รุ่นพี่...หมายความว่าไง...เราทั้งคู่เป็นผ..." เด็กหนุ่ม นาม เอจิเซ็น เรียวมะ สำลักน้ำ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ แต่ยังไม่ทันที่จะพูดจบ ร่างของชายหนุ่มตรงหน้าก็สวมกอดเขา

___

"เฮ้ยยยยยยยยยยย" เด็กหนุ่มร้องดังลั่นพร้อมเจ้าตัวที่ลุกพรวดขึ้นมา

เมื่อกี้......ฝันเหรอ?...เหมือนจริงมาก....... เด็กหนุ่มผมดำอมเขียวคิดก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก... ก่อนจะหันไปมองนาฬิกาที่พึ่งซื้อใหม่เพราะเด็กหนุ่มขว้างไปประทะกับผนังเข้าจนพัง ข้อหา ปลุกไม่ดูอารมณ์คนนอน...

6 โมงครึ่ง?.......เฮ้อ...อาบน้ำดีกว่า ยังไงก็นอนไม่หลับแล้วนี่...... เรียวมะคิดได้จึงลุกจากที่นอนและตรงไปยังห้องน้ำ

20 นาทีต่อมา....
 เรียวมะออกจากบ้านมาในชุดนักเรียนเซย์ซุน พร้อมสะพายกระเป๋าเหมือนทุกวัน แต่พิเศษกว่าคือ วันนี้ไม่มีรุ่นพี่หัวตั้งขี่จักรยานมารับ (เพราะมันเช้าเกินไป-_-")

เรียวมะเดินไปโรงเรียนเรื่อย ๆ มองระหว่างทางแทบไม่มีนักเรียนเดินอยู่เลย (มันยังไม่ตื่น..) พลางสำรวจรอบ 

บรรยายกาศตอนเช้า ก็สวยและโรแมนติคดีเหมือนกันนะ.......ถ้าได้เดินกับเค้าคงดี เอ๊ย เราคิดอะไรอยู่เนี่ย!?...... เรียวมะคิด ก่อนจะส่ายหัวไปมาเป็นเชิงไล่ความคิดทั้งหมดออกจากหัวไป.........

"เฮ้ เอจิเซ็น วันนี้ตื่นเช้าจังนะ" เสียงทักจากชายหนุ่มผมสีน้ำตาลดวงตาสีฟ้าดังขึ้นข้างหลังเรียวมะ และเจ้าตัวก็หันไปมอง ก็พบกับ คนที่ตอนนี้ไม่อยากเจอที่สุด เพราะฝันเมื่อเช้า.......

"หวัดดีฮะ รุ่นพี่ฟูจิ" เรียวมะทักตอบทำท่าทีไม่ใส่ใจ ทั้งที่ตัวเองหน้าขึ้นสีเรื่อย ๆ ... ฟูจิเห็นดังนั้นจึงเกิดอาการอยากแกล้งรุ่นน้องขึ้นมา...........

"นี่ เย็นชาจังนะ หน้าแดง ๆ ด้วยนี่เป็นหวัดเหรอ" ฟูจิพูดแกล้ง โดยที่รู้ว่า เจ้าเด็กอวดดี (ท่าทางน่ารัก) ตรงหน้าน่ะ ไม่ได้เป็นหวัดหรอก

"ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย.............." เรียวมะตอบปัด ๆ เพราะเริ่มรู้สึกร้อน ๆ ที่ใบหน้าเรื่อย ๆ พลางคิดว่า อยากหยิบหมวกขึ้นมาใส่บังหน้าตัวเองจริง ๆ เล้ย......

"หึ....."ฟูจิหัวเราะเบา ๆ ขณะเดินกับรุ่นน้องขี้เก็กที่เอาแต่เดินก้มหน้าหลบหน้าเขา......

น่ารักซะจริงนะ เอจิเซ็น..........ฟูจิคิดพลางยิ้มตามแบบฉบับ......

"นี่ เอจิเซ็น ถามอะไรหน่อยได้ไหม?" ฟูจิพูดพลางเปิดบทสนทนาต่อ

"ฮะ.........."เรียวมะตอบทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ (อุ้ย คิดภาพแล้วน่าร๊าก>v< : คนเขียน)

"ถ้านายจะชอบใครสักคน นายจะรู้สึกยังไงเหรอ" ฟูจิถามพร้อมมองเรียวมะที่เงยหน้าขึ้นมามองอย่างงง ๆ ประมาณว่า คิดยังไงถึงมาถามเขาเนี่ย 

กึก!! เรียวมะมัวแต่งงไม่มองทางข้างหน้า เลยสะดุดก้อนหินเข้า ร่างเล็กเซถลาไปข้างหน้าแต่ฟูจิก็รับไว้ทัน หน้าของทั้ง 2 อยู่ห่างกันไม่ถึงคีบ

เรียวมะที่หลับตาปี๋เพราะจะล้มเมื่อกี้ ลืมตาขึ้นมาก็เจอกับดวงตาสีน้ำเงินเป็นประกายของฟูจิ ทำให้หน้าขึ้นสีเรื่อย ๆ  เจ้าตัวรีบผละออกและวิ่งหนีไปทันที......

ฟูจิก็ยืนยิ้มอยู่กับที่เพราะความน่ารักของเรียวมะ

.....หน้าแดงแล้วน่ารักจังนะ เอจิเซ็น..... 

ร่างสูงเกินจะเดินตามร่างเล็กไป ถ้าไปสาย เจอเทะสึกะสั่งวิ่งแน่............(สายเหรอน่ะ บางคนยังไม่ตื่นจากแท่นบรรทมเลย...)

ไปทางด้านเรียวมะที่วิ่งหน้าแดง(มาก)ไปทางต้นซากุระในโรงเรียนก่อนจะนั่งลงใตต้นซากุระอย่างช้า ๆ และถอนหายใจ....

..เมื่อกี้มันอะไรกัน.......ใจหนึ่งก็อยากหนีจากอ้อมกอดนั่น.......อีกใจหนึ่งก็อยากจะหยุดเวลาเอาไว้ให้ได้นานที่สุด.............นี่สงสัยเราจะชอบรุ่นพี่ฟูจิซะแล้วมั้ง....

"มาอยู่นี่เองเหรอ เอจิเซ็น" ร่างเล็กสะดุ้งก่อนจะหันไปทางผู้มาเยือนด้านหลังอย่างช้า ๆ ก็พบกับ ชายร่างสูง(กว่าตน)กำลังยืนยิ้มให้เขาเหมือนทุกวันแต่ ครั้งนี้มันแปลก ๆ ...

"..............." เรียวมะไม่ตอบได้แต่ก้มหน้าเท่านั้น ไม่ใช่เพราะรังเกียจร่างสูงตรงหน้า...แต่อายที่ตนหน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อย ๆ แบบนี้ เขาชอบรุ่นพี่ฟูจิจริง ๆ ด้วย.....

"ท่าทางไม่สบายนี่" ร่างสูงพูดพลางใช้มือชันคางของร่างเล็กขึ้นมาสบตาของตน

"ผ......ผมไม่ได้เป็นอะไรฮะ......."เรียวมะพูดเสียงเบาเพราะแววตาสีฟ้าครามที่มองเขาอยู่นั้นมันช่างสวยจับใจ..........

"งั้นเหรอ ........ไปห้องพยาบาลดีกว่านะ" ฟูจิพูดพลางยิ้มให้กับร่างเล็กตรงหน้าที่หน้าขึ้นสี และทำท่าทางน่ารักน่าแกล้ง.....

"ผมไม่.........เหวออ" ไม่ทันที่ร่างเล็กจะเถียง ร่างสูงก็อุ้มเค้าขึ้นพร้อมออกเดินไปที่ห้องพยาบาลเรียบร้อยแล้ว...............

เรียวมะพยายามดิ้นให้ร่างสูงปล่อยเขา(ก็มันอายนี่ อุ้มต่อหน้าคนในโรงเรียนเลย>///<) แต่ก็ไม่ได้ผล แรงของเขาถ้าเทียบกับคนที่ตัวสูงกว่าแล้วถือว่าน้อยมาก......

พอมาถึงห้องพยาบาล.......ฟูจิค่อย ๆ วางเรียวมะลงบนเก้าอี้ห้องพยาบาลก่อนจะนั่งสบตาร่างเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าและหน้าแดงจัด.........

"นี่เอจิเซ็น" ร่างสูงเรียกรุ่นน้องตรงหน้า.........

"ฮะ........รุ่นพี่" เรียวมะตอบทั้งที่ยังพยายามก้มหน้าหลบหน้าชายร่างสูงตรงหน้าเค้า พอเห็นแววตาของรุ่นพี่ฟูจิทีไร ใจมันก็เต้นทุกที หน้าก็แดงด้วย.....

"นายจะว่าอะไรไหม? ถ้าฉันจะบอกว่า.........."ร่างสูงพูดเว้นช่วงก่อนจะเดินมาหยุดที่ร่างเล็กตรงหน้าตน..........ก่อนจะโน้มตัวและกระซิบบอกร่างเล็กตรงหน้าอย่างอ่อนโยน

"ฉันชอบนาย" เรียวมะเงยหน้ามาสบตาร่างสูงช้า ๆ ด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความดีใจ ก่อนจะเอ่ยประโยคคำถามออกมา.................

"แต่ว่า เราทั้ง 2 คนเป็นผู้ชาย......."ฟูจิได้ยินดังนั้นจึงค่อย ๆ กอดร่างบางตรงหน้าอย่างอ่อนโยน

"ไม่เห็นเป็นไร ความรักไม่แบ่งแยกเพศ รักมันไร้พรมแดนนะเรียวมะ........."ฟูจิพูดพลางลูบหัวคนในอ้อมกอด

".........." เรียวมะไม่พูดอะไรได้แต่ก้มหน้า ฟูจิเห็นอย่างงั้นจึงใช้มือข้างที่ลูบหัวร่างบางชันคางของร่างเล็กในอ้อมกอดของเขาขึ้นมา เพื่อสบตา

"เรียวมะ.....บอกฉันสิ ว่านายชอบฉันหรือปล่าว?"ร่างสูงถามร่างเล็กที่มองหน้าตนอย่างไม่มั่นใจ ก่อนจะยิ้ม(อย่างน่ารักน่ากอดและ)เอ่ยว่า................

"I love you,too รุ่นพี่ฟูจิ" (จะเป็นอังกฤษหมดไม่ได้ คนแต่งได้เกรดอังกฤษแค่ 2.5 ..-_-") ร่างสูงได้ยินดังนั้นจึงค่อย ๆ ประกบริมฝีปากคนในอ้อมกอดอย่างช้า ๆ และพูดออกมาอย่างพอใจว่า.............

"Ryoma You are my prince........."

เรียวมะเองก็ยิ้มอย่างพอใจ มันไม่ใช่ทั้งความฝัน ภาพลวงตา หรือภาพหลอน แต่มันเป็นความจริงที่เขาต้องการมันที่สุด.................