คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [ CHAPTER 6 ]
“อะไรของแกนักหนาว่ะ?” สควอโล่พูดอย่างรำคาณ แล้วก้มมองลงตัวเอง เขาเบ้ปากอย่างอดไม่ได้กับชุดที่เขากำลังใส่อยู่
“คุณผู้กอง ..อย่าแกล้งทำเป็นโง่ได้ไหมครับ ..ก็จะออกไปข้างนอกไงครับ ใส่เครื่องแบบไปใครก็หาว่า บ้า! ตอนนี้ร้อนจะตาย” ฟรานเบ้ปากกับคนตรงหน้าเพราะความดื้อรั้นของสควอโล่นั้นเอง
“แล้วแกจะให้ฉันใส่ชุดนี้เหรอ?! ..ฉันไม่เอาด้วยล่ะ” ชุดที่สควอโล่ใส่อยู่นั้นคือเสื้อแขนกุดสีครีมตัวใหญ่กับกางเกงสีดำ ทำให้สีผิวที่อยู่ในร่มผ้าดูเปล่งปลั่งขึ้นมา และผมสีเงินสวยที่รวบขึ้นเผยให้เห็นต้นคอขาวน่าสัมผัส แต่เจ้าตัวนั้นไม่ชอบ ==;
“แล้วคุณจะใส่เครื่องแบบไปทำไม ร้อนก็ร้อน ..ผมยังไม่อยากเดินกับคนบ้านะฮ่ะ ( ‘ ‘)” จบคำ (ด่า) พูดของผู้พิทักษ์แห่งสายหมอก มือเล็กของฟรานก็คว้าหมับเข้าให้กับมือเรียวแล้วลากออกไปได้ในที่สุด
ในเมืองใหญ่ของอิตาลี่ ที่ย่านการค้ามีคนมากมายเดินควักไขว่จนคนตัวสูงแทบจะเอาดาบคู่ใจฟันฉับเข้าให้หมด แต่ที่ทำไม่ได้เพียงเพราะฟรานไม่ให้เอาออกมา
“ทำไมคนมันเยอะจัง ..ฉันอยากกลับแล้วนะว้อย!” สควอโล่โวยวายใส่คนที่ไปมาแถวนั้นอย่างไม่สบอารมณ์ จนคนที่เดินแถวนั้นปลีกตัวออกห่างอย่างรวดเร็ว
“คุณเงียบเถอะ ..ผมขอ ==;” ฟรานลากร่างสูงให้ออกจากแถวนั้นด้วยความรวดเร็วและความอาย
ฟรานลากสควอโล่อยู่นานสองนานจนกระทั้งมาถึงร้านเสื้อร้านนึง ที่ดูเป็นที่สนใจของเขาและฟรานมาก คนตัวสูงเดินวนอยู่ในร้านเพื่อดูว่าของชิ้นไหนถูกใจ อาจจะได้ติดมือมาสักชิ้น
.. ที่ผมลากผู้กองมาไม่ได้มีสาเหตุอันใด ..ผมอยากให้เขาออกมาอยู่ในโลกภายนอกเสียบ้าง ..จะได้ลดความเครียดลง จะได้ห่าง ๆ กับไอ่บอสขี้กร่างนั้นบ้าง แล้วมันก็เป็นแบบที่ผมคิด ^____^ ..
“เป็นบ้าไรว่ะ? ..ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้เพี้ยนเรอะแก?”
“ปล่าวสักหน่อย ..แล้วคุณผู้กองถืออะไรมาเยอะแยะ ==a” ว่าแล้วก็ชี้ไปที่มือของร่างโปร่ง บอกฟรานหน่อยสิว่านั้นคือเสื้อผ้า เยอะเหลือเกินน =[]=!
“เอ๊า! ก็มาร้านเสื้อผ้าทั้งทีก็ต้องซื้อเสื้อผ้าดิว่ะ ..เออใช่แล้วทำไมไม่เอาไอ่เบลออกมาด้วยว่ะ?”
“ไม่อ่ะครับ ..” พอได้ยินชื่อของคนที่เรียกตัวเองว่า เจ้าชาย ฟรานก็หน้าสลดลงไป เสียจนสควอโล่ต้องแปลกใจกับอารมณ์คนตัวเล็ก เดี๋ยวก็ยิ้ม เดี๋ยวก็สลด เอ๊ะยังไง-*-
“ทะเลาะอะไรกับเจ้าเบลมันเหรอ?”
“ปล่าวนิครับ ..” ใบหน้าหวานเบือนหนีดวงเนตรสีฟ้าหม่นที่กำลังจับจ้องเขาอยู่ ริมฝีปากของร่างโปร่งยกยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะวางมือบนหัวสีมรกตนั้นอย่างเอ็นดู
“คืนดีกันไว ๆ นะ ..ฉันไม่อยากให้ห้องฉันพังเพราะมีดมันเสียก่อน” ใบหน้าสวยของผู้บริหารแห่งวาเรียยิ้มด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนชนิดที่แซนซัสยังไม่เคยเห็น มือนั้นขยับลูบน้อย ๆ บนเรือนผมสีมรกต
“ครับ ..”
“สควอโล่ !” เสียงนุ่มทุ้มของใครบางคนดังขึ้นมาจากข้างหลังของสควอโล่ที่ไกลพอสมควร
“ไอ่เห่ย ? ..” สควอโล่เบิกตาโพลงไม่ใช่ที่เห็นดีโน่ แต่เพราะคนข้าง ๆ ต่างหากเล่า .. ซาวาดะ สึนะโยชิ !
ใบหน้าสวยหน้านิ่งใส่ดีโน่ที่ยังไม่รู้เหตุการ์ณก่อนหน้านี้ที่เคยขึ้นระหว่างนภาแห่งวองโกเล่กับหยาดพิรุณแห่งวาเรีย ใบหน้าหวานของนภาแห่งวองโกเล่ยังคงตีหน้ายิ้มคล้ายกับว่าบังเอิญเจอกับหยาดพิรุณเข้า
“สวัสดีครับ ..คุณสควอโล่” สึนะโยชิก้มหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทาย หากแต่หยาดพิรุณไม่สนใจ หันไปคุยกับอีกคนที่อยู่ด้านหลังเขาก่อนที่สึนะโยชิจะก้มหัวให้เขาเสียก่อนอีก
“ฟราน ..ไปหาข้าวกินกัน ..ฉันซื้อของเสร็จแล้ว” ใบหน้างามยิ้มให้ฟรานก่อนจะเดินจูงมือฟรานออกจากร้านนั้นไป หากแต่ ..
“ไปไหนอ่ะ! ..อะไรกัน ๆ อุตส่าห์เจอกันทั้งที! ไปกินกับพวกฉันก็ได้สควอโล่!” แขนแกร่งที่ประดับไปด้วยรอยสักมากมาย จับที่ไหล่กว้างของสควอโล่
“ฉันไม่ ..”
“ก็ดีนะครับ .. ไปกันเถอะผู้กอง” ฟรานหันหน้ามาทางดีโน่และเอ่ยอย่างสนใจพร้อมกระซิบกระซากเล็กน้อยกับหยาดพิรุณคนสวย
“อื้อ ..ไปดิ่ว่ะ”
“นี่ ๆ ..กินร้านนี้น่ะ!” นภาแห่งคาบัคโรเน่ยืนชี้ร้านที่ตกแต่งไปด้วยสีน้ำตาลเข้ม สไตล์อิตาลี่ คล้ายกับเด็กกำลังชี้ของเล่นที่ตัวเองอยากจะได้มันมาครอบครอง
“ครับ ..ผมยังไงก็ได้” สึนะโยชิพูดขึ้น พร้อมเดินไปพร้อมกับดีโน่ที่เดินเข้าไปในตัวร้าน ฟรานและสควอโล่หันหน้ามาสบตากันเป็นเชิงให้รู้
“ตามแผนน่ะครับ”
ภายในร้านสไตล์อิตาลี่ทั้งข้างในและข้างนอกตัวร้านเป็นสีน้ำตาลเข้ม ภายในร้านเฟอร์นิเจอร์หลาย ๆ อย่างที่เป็นสีขาวสะอาดตา ดูแล้วสบายตา ดนตรีจากนักเล่นไวโอลินชั้นเริศบรรเลงออกมา อาหารทุกอย่างเป็นแบบบุบเฟ่ต์เป็นร้านที่ให้ลูกค้าบริการตนเอง
“นี่ ๆ ..สควอโล่ไปตักอาหารกัน ๆ” หลังจากที่ได้โต๊ะนั่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ยังไม่ทันที่คนอื่นจะได้หย่อนกายลงเก้าอี้ ดีโน่ก็จับมือลากสควอโล่ไปตักอาหารด้วยกัน เหลือแต่ผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกกับนภาแห่งวองโกเล่นั่งอยู่ด้วยกันแค่สองคน
ความเงียบเข้าโรยตัวระหว่างสึนะโยชิและฟราน ไม่มีใครปริปากพูดหรือส่งเสียงใด ๆ ออกมา นอกจากสายตาจิกกัดที่มาจากนภาแห่งวองโกเล่
“คุณเลิกทำสายตาแบบนั้นเสียที ..เห็นแล้วมันน่าสะอิดสะเอียนนะครับ ..” สุดท้ายผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ
“ไม่ไหว ๆ ..ผู้พิทักษ์สายหมอกคนใหม่ของวาเรีย ..ไม่นึกว่าจะไร้มารยาทขนาดนี้นะครับ” สึนะโยชิยักไหล่ใส่คนที่นั่งตรงข้ามอย่างไร้อารมณ์
“ผมไร้มารยาทเหรอครับ ?”
“นั้นสิน่ะ ..แต่ยังไงผมก็ไม่ใช่คนที่จะใช้ลูกไม้ตื้น ๆ พรรค์นั้นหลอกบอสผมน่ะครับ ..โง่สิ้นดี” ฟรานกอดอกก่อนที่จะตีหน้านิ่งใส่สึนะโยชิ
คนเรือนผมสีคาราเมลกัดฟันกรอด ๆ “อะไรกัน? ..หลอกอะไร?”
“น่าสมเพศจังนะครับ ..คุณนี่มันน่าสะอิดสะเอียนจริง ๆ ..” ฟรานเปรยตาคนที่อยู่ตรงข้ามอย่างเหยียดหยามก่อนที่จะยิ้มเย้ยยันเขาอย่างอดไม่ได้
“เหอะ ..ก็บอสคุณมันโง่เองนี่ครับ ..ผมไม่ผิดน่ะครับ”
“นั้นมันคุณต่างหากล่ะ ..ที่ ..”
“อ๋า ..ไอ่แหยเดินดี ๆ สิว่ะ!!!!” ยังไม่ทันที่ฟรานจะเถียงจบ ทั้งสองคนก็ต้องหันหน้าไปมองยังต้นเสียงเมื่อครู่ ไม่ใช่ใครที่ไหนก็สควอโล่นั้นแหล่ะ
“เอ้า ..ไอ่ฟรานไปตักอาหารสิว่ะ แกจะไม่กินหรือไง?”
หลังจากที่ทุกคนนั่งรวมกันแล้ว บรรยากาศก็กำลังเข้าขั้นมาคุมากขึ้นทุกที คงมีแต่ฟรานคนเดียวที่ไม่ค่อยจะเกร็งอะไร
“เอ้ออ ..สึนะฉันบอกนายหรือยังว่าเคียวยะจะมาที่อิตาลี่น่ะ” ดีโน่พูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยาศที่แสนอึดอัดนี้
“คุณดีโน่ว่าไงนะครับ ..แค่ก ๆ” สึนะโยชิเบิกตาเพลิง ดีโน่ช่วยสึนะลูบหลัง
“ก็เคียวยะ ..จะมาอิตาลี่กับฉันไง”
“มะ..เมื่อไหร่กันครับ!?”
คุยกับเบล ( เปลี่ยนบ้างขี้เกลียดพิมอังกฤษ =____= ) ;
มัวแต่แต่ง SF ( ช๊อตฟิคนะเว่ยย ไม่ใช่สควอโล่กับฟราน )
มันก็อย่างที่คนอื่น ๆ เม้นมาจริง ๆ ขนาดเราแต่งเองยังว่าเลย ยิ่งแต่ยิ่งเหมือน SF
ให้ตายสิ =_____________________=
ตอนแรกกะจะลงแล้วลืมลง
5555555555555555555555 . ( //โดนถีบ )
ไม่เม้นไม่อัพจริง ๆ ด้วย !
ความคิดเห็น