คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [ CHAPTER 5 ]
“ฮึ่ย!! ..นี่มันอะไรกัน!!! ทำไมสควอโล่ถึงไม่ไปอยู่กับคุณดีโน่!” เสียงเล็กที่แฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราดดังขึ้นในห้อง ร่างเล็กปัดทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะไม้ราคาแพงจนของทุกอย่างลงไปกองอยู่ที่พื้น
“ฉันต้องทำอะไรซักอย่าง!” ดวงตากลมที่มีแต่ความอ่อนโยนตอนนี้กลับกลายเป็นดวงตาแห่งความเกรี้ยวกราดไปเสียแล้ว
----------- I’M WITH YOU ------------
ดวงตาเรียวของหยาดพิรุณกระพิบตาถี่ ๆ เพื่อไล่ความง่วงออกไป ก่อนจะยันกายขึ้นด้วยความยากลำบากเนื่องจากเหตุการณ์เมื่อคืน ..
ยิ่งคิดก็พาลน้ำตาจะไหล ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนร่างโปร่งก็ยันกายขึ้นมาได้ พร้อมก้มลงมองใบหน้าคมสันที่ประดับใบด้วยรอยแผลเป็น
สคอวโล่ลุกออกจากเตียง คว้าเสื้อเชิ้ตตัวยาวและเดินออกจากห้องของภนามืดมิดนั้นอย่างเงียบเชียบ ..
.
.
.
เมื่อลากสังขารตัวเองกลับห้องของเจ้าตัวได้แล้วก็จัดแจงชำระร่างกาย วันนี้ร่างโปร่งไม่มีภารกิจเข้าจึงไปนั่งเล่นอยู่ที่สวนข้างหลังของปราสาท
“อรุณสวัสดิ์ครับ ..คุณสควอโล่” เสียงหวานของนภาที่เจิดจ้าเอ่ยทักทาย
อะไรกัน ทุกทีไม่เคยคิดแต่จะเหลียวมอง ผีเข้าหรือไงน่ะ?
“เออ”
“เมื่อคืนคุณสควอโล่หลับสบายหรือเปล่าครับ ?” เจ้าของเสียงหวานนั้นถือวิสาสะนั่งลงข้างกายหยาดพิรุณ
“กะ..ก็ดี ..ทำไม?” เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองเมื่อคืนแล้วก็พาลให้เสียงตอบกลับไปแบบไม่ค่อยจะเต็มเสียงซักเท่าไหร่
“เหรอครับ ผมนอนไม่ค่อยจะหลับน่ะครับ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“นั้นสิครับ ก็เมื่อคืนน่ะผมนอนอยู่ในห้องของคุณ ซึ่งห้องของคุณก็อยู่ติดกับห้องของแซนซัส ..แต่เมื่อคืนที่ผมนอนไม่ค่อยจะหลับก็อาจจะเป็นไปได้ว่า ..ผมได้ยินบางอย่างดังมาจากห้องของเขาน่ะครับ และนั้นก็คือเสียงของคุณ ..มันจะไม่เกี่ยวได้อย่างไรละครับ?”
สึนะโยชิเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดูปกติดีเมื่อเริ่มต้นประโยคสนทนาเมื่อครู่ แต่ก็ต้องกลับกลายเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่แสนเย็นชานั้น
“!!!!”
เนตรสีฟ้าหม่นเบิกกว้างกับประโยคที่ออกมาจากปากเรียวนั้นอย่างตกใจ เนตรคู่นั้นเหลือบไปมองหน้าที่แสนหวานนั้น นัตย์ตาที่แสนอ่อนโยนจนตัวเองแทบอยากจะอาเจียนของนภาร่างเล็ก บัดนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาและดูเกรี้ยวกราดในเวลาเดียวกัน
“ผมพูดถูกใช่ไหมครับ.. คุณสควอโล่?”
“เอ่อ ..”
“น่าสมเพศจังนะครับ ..” คำด่าทอนั้น ที่ตนไม่คิดว่าจะออกมาจากซาวาดะ สึนะโยชิ ตอนนี้เขากลับพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ..แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น
เจ้าหนูนี่ !!!!
“เมื่อกี้แกว่าอะไรน่ะ!”
“คุณแกล้งไม่ได้ยินหรือคุณไม่ได้ยินจริง ๆ เนี้ยครับ?”
“….”
“เมื่อครู่ผมบอกว่า ..คุณมันน่าสมเพศ”
“แก !” ร่างโปร่งยืนขึ้นมองใบหน้านั้นอย่างโกรธเกรี้ยว แต่คนที่ถูกมองกลับนั่งยิ้มเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ครับ?”
สควอโล่ติดดาบคมไว้ที่มือกลซึ่งไม่รู้ว่าไปคว้ามันมาตอนไหน แล้วหันคมดาบนั้นไปทางสึนะโยชิที่ยังยิ้มอยู่ โดยไม่เกรงกลัวกับคนตรงหน้าเลยสักนิด
“ผมว่าคุณอย่าดีกว่าครับ”
“อะไร!” ว่าแล้วก็เริ่มตวัดดาบอันแสนคมนั้นไปยังหน้าของสึนะโยชิ โดยแค่นั้นทำให้เกิดบาดแผลเล็กที่ใบหน้าหวานเล็กน้อย
“งั้นเหรอ ?”
“!?”
ร่างเล็กกว่ายืนขึ้นตรงหน้าของหยาดพิรุณ มือเรียวจิกเข้าไปที่ใบหน้าของตัวจนเกิดแผลโลหิตไหลเพียงเล็กน้อย มือเรียวยังไม่หยุดแค่นั้น มือคู่นั้นฉีกกระชากเสื้อเชิ้ตของตนจนขาดวิ่น และข่วนไปตามลำตัวของตัวเองจนได้บาดแผลเพิ่มอีก
“แกจะทำอะไรนะ!?” สควอโล่มองร่างเล็กตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
“หึ..”
สึนะโยชิหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนที่มือคู่นั้นก็ยังคงทำร้ายตัวเองต่อไป ฉีกชากกระชากเสื้อของตนบ้าง ข่วนผิวขาวนั้นจนเกิดแผลบ้าง
“แกบ้าไปแล้วหรือไง!”
“ผมไม่ได้บ้า ..”
“ไอ้สวะ!!! ..แกทำอะไรของแก” ยังไม่ทันทีร่างเล็กจะเอ่ยประโยคจบ เสียงที่องอาจก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะพร้อมเดินเข้ามาหาเล็กตรงหน้าหยาดพิรุณ
“ฉันถามว่า แกทำอะไรของแก ..ไอ้ฉลามโง่!!” เสียงนภาที่ดำมืดที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยว มือหยาบที่ประดับไปด้วยรอยแผลเป็นมากมายจับร่างเล็กของนภาอีกคนพลิกไปพลิกมาเพื่อสำรวจร่างตรงหน้า
“…”
“ใครทำอะไร ..ไอ้สวะตัวนี้!” ว่าแล้ว ก็เหลือบไปเห็นดาบที่ติดอยู่กับมือกลนั้นที่มีเลือดติดอยู่ ถึงจะเล็กมากเล็กซะจนต้องเพ่งมองถึงจะเห็น ริ้วความโกรธของนภาสีดำก็เพิ่มมากขึ้นทันตาเห็น
“ฉะ ..ฉัน ไม่ได้ทำนะว้อย!”
“ถ้าไม่ใช่แกแล้วจะเป็นใครล่ะวะ?! ไอ้ฉลามโง่!” มือแกร่งนั้น โอบกอดร่างเล็กนั้นไว้ในอ้อมกอดใหญ่ของแซนซัส
“ก็มัน ..”
“โอ๊ย!” ไม่ทันที่ฉลามคลั่งจะได้พูดความจริงนั้นออกไป เสียงเล็ก ๆ ในอ้อมแขนนั้นก็ร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด ( ปลอม ๆ )
“ไอ้สวะแกเป็นอะไร?!”
“คุณสควอโล่ ..ทำไมคุณถึงต้องทำร้ายผมด้วยครับ โอ๊ย!” สึนะโยชิน้ำตาไหลพรากเนื่องจากความเจ็บปวด (ปลอมๆ) ทำให้นัยต์เนตรสีโลหิตตวัดจับจ้องไปที่หยาดพิรุณผู้หน้าสงสาร
“แก!!!!! ไอ่สวะ!!!!!” มือหยาบที่โอบกอดร่างเล็กอยู่นั้นปล่อยให้เจ้าตัวเป็นอิสระอย่างเบามือ ก่อนจะพุ่งพรวดเข้าไปหาหยาดพิรุณอย่างโกรธเกรี้ยว
“อึก ..อ่อก!!!” มือที่ซึ่งประดับไปด้วยรอยแผลเป็นมากมาย คว้าคอระหงส์ของสควอโล่ด้วยมือเดียว แล้วบีบคอนั้นอย่างแรง
“ปะ ..ปล่อย ฉะ..ฉัน!” หยาดพิรุณอ้อนวอนนภาดำมืดนั้นอย่างน่าสงสาร แม้น้ำตาสีใสจะอ่อล้นออกมาจากดวงตาคู่สวยจะไหลออกมาเพียงใด ถึงกระนั้น ..นภาสีดำมืดก็ยังคงไม่ปล่อยมือ
“คุณแซนซัส ..พอเถอะครับ ..ผะ..ผมไม่เป็นไรแล้ว” ร่างเล็กของสึนะโยชิวิ่งเข้ามาจับชายแขนเสื้อของแซนซัส พร้อมกับออกแรงกระตุกราวกับว่า บอกให้พอ
นภาสีมืดปล่อยให้ร่างโปร่งในมือร่วงลงสู่พื้น จึงทำให้สควอโล่กระแทกเข้ากับพื้นนั้นอย่างจัง หากแต่นภาสีมืดสนใจไม่ กลับเดินไปอุ้มผืนนภาอีกคนเข้าสู่อ้อมกอดแกร่งอย่างอ่อนโยน พร้อมกับรอยยิ้มที่เย้ยยันของนภาสีใส ที่ส่งไปให้กับหยาดพิรุณ
“แค่ก แค่ก ..”
มือเรียวจับคอระหงส์ พร้อมพยายามที่จะสูดเอาอ๊อกซิเจนเพื่อหายใจ ร่างโปร่งที่กองอยู่กับพื้นหญ้า ล้มนอนแผ่อยู่ตรงนั้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากเนตรสีหม่นคู่นั้น
ทุกกริยาบทของนภาแห่งวองโกเล่อยู่ในสายตาสีเขียวมรกตของผู้พิทักษ์แห่งหมอก ฟรานมองดูร่างโปร่งที่นอนหอบจนตัวโยนอยู่ที่พื้นหญ้าอย่างสงสารจับใจ
“ผู้กอง ..”
“หือ..” เนตรสีฟ้าหม่นกระพิบถี่ ๆ เพื่อไล่ความเหนื่อยล้าจากการที่ร้องไห้เมื่อครู่ พร้อเงยหน้ามองร่างเล็กที่ยืนค้ำศรีษะตนอยู่ หยาดพิรุณยันกายขึ้นมาพร้อมเดินกลับเข้าปราสาทพร้อมกับร่างเล็กที่ยืนดูห่าง ๆ
.
.
.
ร่างเล็กผมสีน้ำตาฟูฟ่องยืนมองเหตุการณ์เมื่อครู่ ตอนที่หยาดพิรุณที่เข้มแข็งนอนอยู่บนพื้นหญ้าที่ชื้นนั้น และแน่นอนก็เห็นเขาร้องไห้ด้วย ..
ใบหน้าหวานยกยิ้มอย่างเย้ยยันอีกครา ก่อนที่จะหัวเราะในลำคออย่าพออกพอใจ ถึงจะเจ็บตัวนิดหน่อยก็เถอะ สึนะโยชิก้มลงมองตัวเองที่สวมเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นที่ตนทำ
มือเรียวกระชากเสื้อตนออกอย่างไม่ใยดีแล้วโยนออกไป แล้วเดินไปชำระร่างกาย
ใต้สายธารที่ออกมาจากฝักบัวหรู มือเรียวสัมผัสกับบาดแผลที่ใบหน้า ใบหน้าหวานไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมาจากใบหน้า
.. บังอาจทำหน้าของฉันมือแผล โสโครกจริง ๆ
.. เรื่องมันไม่เจ็บกว่านี้แน่!
.. แกต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้ ..สควอโล่
.. หึหึ
TBC .
---------
Talk with Bel! :
ทูน่ามันร้ายจริง ๆ เนอะ . ร้ายมากกกกกกก =3=
ไรเตอร์คิดว่าตอนหลัง ..อาจจะมี 1827มา
ลีดเดอร์คิดว่ายังไง ???? ?
เรื่องนี้ก็ยังเป็น XS เหมือนเดิมเน้อ ไม่ใช่ SF =3=
ไม่เม้น ไม่อัพนะเออ .
( ขู่ทุกตอน == , ยังไงก็เม้นด้วยเน้อ สงสารไรเตอร์ T T; )
1 คอมเม้นต์ คือ 1 กำลังใจในการแต่งของไรเตอร์นะ ^^
ความคิดเห็น