คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ CHAPTER 1 ]
ทอดตัวเหนือเขา ..บอส
นัยต์ตาสีฟ้าหม่นจับจ้องและเหม่อลอยถึงนภาผืนนั้น และแล้วหยาดฝนก็โปรยปรายลงมาไม่รู้จักหยุดหย่อน
“แกนะ ..เหม่อกับคนอื่นเป็นด้วยเหรอวะ ?” เสียงคุ้นหูของนภาเอ่ยขึ้น
พิรุณกลอกตาสีฟ้าหม่นไปมา แล้วหันมาทางผืนนภาผืนนั้น .. แซนซัส
“มีอะไรวะ ?” พิรุณเอ่ยถาม
แซนซัสไม่ตอบกลับจับจ้องไปที่นัยต์สีฟ้าหม่นคู่นั้น นภามืดมิดผืนนั้นไม่คาดคั้นต่อ จึงปล่อยเวลาไปเนิ่นนานกับการจับจ้องนัยต์ตาของพิรุณคู่นั้น ไม่ฝ่ายไหนเอ่ยเอื้อนอะไรออกมา
“แกออกไปได้แล้ว ..ฉันจะนอนแล้วโว้ย !” พิรุณกล่าวอย่างหงุดหงิด
สคอวโร่ล้มตัวลงนอนเตียงนุ่มที่ใช้มากว่าเกือบครึ่งชีวิตของเขา เขาสะบัดผ้าห่มและคลุมโปงหนี นัยต์สีโกเมนคู่นั้น
“เออ ..” นภาตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจแล้วเดินปึงปังออกไปปล่อยให้พิรุณสีเลือดเข้าสู่ห้วงนิทราไปอย่างเงียบ ๆ
“ชิชิชิ ~ เจ้ากบ ตื่นซิ”
“ตื่นมาเล่นกับเจ้าชายเดียวนี้น่ะ เจ้ากบ ~”
“งืม ๆ .. เห้ย ! รุ่นพี่นี่มันห้องผมน่ะ ผมบอกกี่ทีแล้วว่าห้ามเข้าห้องผมโดยพลการ = []=” ฟรานสะดุ้งตื่นจากความฝันแสนหวาน เพราะเสียงหัวเราะที่เข้ามารบกวนโสตประสาท
“พูดมากน่า .. วันนี้เจ้าชายต้องทำภารกิจกับแกนะ ชิชิชิ ~” เบลเอ่ยก่อนที่จะกระโดดไปนั่งบนเตียงลายกบที่ตัวเองเลือกให้
“งั้น ..รุ่นพี่ออกไปก่อนนะครับ ..ผมจะอาบน้ำครับ ==’” ฟรานเอ่ย และรอจนกว่าเบลจะเดินออกจากห้องไป
“เฮ้อ ~” ฟรานถอนหายใจยาวก่อนที่จะเข้าไปชำระร่างกายตน และไม่นานก็ออกมาพร้อมกับเครื่องแบบ
ฟรานเดินออกไปหาเบล และเดินออกประตูไปเพื่อทำภารกิจของวันนี้ให้เสร็จลุล่วงไปด้วยดีพร้อมกับเบล
เสียงกรีดร้องที่ขอความเมตตาในสมรภูมิรบที่ดังระงม ประสานกับเสียงหัวเราะอย่างโรคจิตของใครบางคน
เจ้าชายวิปริต .. เบลเฟย์กอล
..ภารกิจทุกอย่างเสร็จสิ้นด้วยดี ..
เบลเฟย์กอลยืนอยู่บนกองศพนับสิบที่ตนฆ่า แล้วหัวเราะอย่างโรคจิตออกมา เสื้อลายแดงดำ กลับเปื้อนไปด้วยเลือด ใบหน้าขาวราวกับราชนิกูลเปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิตสีแดง
ก็ไม่รู้ว่ามีดีอะไรนักหนา ..นอกจากความโรคจิตและความคลั่งไคล้เลือดของเจ้าตัว
อัจฉริยะอะไรกัน .. ก็แค่เจ้าชายเก๊
นัตย์ตาของผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกตะหวัดสายตาขึ้นไปมองหน้าของเจ้าชายที่ยืนหัวเราะอยู่บนศพ
“รุ่นพี่ ..กลับได้แล้วล่ะครับ” ฟรานเอ่ยหลังจากที่เบลหยุดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“ชิชิชิ ~ กลับก็ได้”
“ไอสวะ ..” แซนซัสเอ่ยเรียกสควอโร่ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่ของปราสาทวาเรีย
แต่นัยต์สีฟ้าหม่นของพิรุณก็ยังคงจับจ้องไปที่นภาผืนสีดำที่อยู่นอกหน้าต่าง เขาไม่รู้เลยว่าแซนซัสกำลังเรียกเขาอยู่
“เอ้ยย !!! ..ไอฉลามหัวเน่า !”
“ห้ะ ? ..มีอะไรวะ ?” พิรุณสีเลือดถูกกระชากออกมาจากภวังค์ เพราะเสียงของผืนนภาผืนนั้น
“เหม่ออะไรของแกว่ะ.. ไอสวะ” ถึงกระนั้น ..พิรุณสีเลือดก็ยังคงเมินแซนซัสและหันไปจับจ้องนภาที่อยู่ข้างนอกหน้าต่างต่อไป
นัยต์สีโกเมนคู่นั้นฉายแววพิโรธก่อนจะเดินเข้าไปแล้วชุดกระชากพิรุณสีเลือดแล้วโยนขึ้นเตียงไป
“อ๊ะ ? ..เฮ้ย !!! ไอบอสงี่เง่าทำอะไรวะ !!??” พิรุณสีเลือดเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ
โกเมนคู่นั้นมองเข้าไปในนัยต์ตาของพิรุณคู่นั้น นัยต์ตาของทั้งคู่ประสานกัน และเจ้าของนัยต์ตาสีโกเมนคู่นั้นไม่ปล่อยให้โอกาสทองหลุดมือไปง่าย ๆ
แซนซัสก้มหน้าซุกลงไปกับซอกคอระหงของพิรุณสีเลือดแล้วค่อย ๆ กดจูบอย่างเมามันส์และค่อย ๆ เลื่อนต่ำลงมา มือหยาบของแซนซัสไม่อยู่เฉย มือคู่นั้นค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของพิรุณสีเลือดอย่างไม่ลังเล
“บอส .. เดี๋ยวว .. อ๊า ~”
Talk with me
บทที่ 1 ออกแล้วว ><
คู่ XS จะเอ็นซีไหม ??? ? ไรเตอร์ก็ไม่รู้เหมือนกัน ปล่อยให้คนอ่านค้าง ฮิฮิ
1 คอมเมนต์ คือ 1 กำลังใจในการแต่งของไรเตอร์
ความคิดเห็น