คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ CHAPTER 1 ]
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ .. แกไปทำอะไรที่ปราสาทนั้น
แต่ที่แน่ ๆ .. แกไปหานภาสีใสนั้น .. ซาวาดะ สึนะโยชิ !
แซนซัส .. เมื่อไหร่แกจะหันกลับมา ?
ฉันรอคอยแก .. รออยู่ตรงนี้ .. รอมาตั้งนานแสนนาน ..
แล้วเมื่อไหร่แกจะมองเห็นฉันในความมืดนี้เสียที ..
“โว้ยยยยย .. ไอบอสงี่เง่า ! ออกมาเซ็นเอกสารดิโว้ยย” ผู้มีฉายานามว่าฉลามคลั่งแห่งวาเรีย บัดนี้กำลังทุบประตูเนื้อดีห้องของใครบางคน
“อะไรวะ ..ทุบครั้งเดียวฉันก็รู้เรื่องแล้วโว้ยย ไอฉลามสวะ !” ชายร่างสูงที่อยู่ในห้องกระชากประตูออกมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“ถ้าแกไม่ขี้เกียจสันหลังยาว ..นอนอืดอยู่ในห้อง ..ฉันก็ไม่ต้องมาโวยวายแบบนี้หรอกโว้ย !!” ฉลามคลั่งไม่ยอมแพ้กลับเถียงด้วยอารมณ์เสียไม่แพ้กัน
“พูดมาก ! ..ไหนละเอกสารที่จะให้ฉันเซ็น ..เอามาสิ่วะ” ว่าแล้วก็กระชากเอกสารแผ่นสีขาวไปอ่านผ่าน ๆ แล้วลงมือเซ็น
เมื่อเซ็นเสร็จแล้วก็หันกลับเข้าประตูบานใหญ่แล้วกระแทกประตูใส่ฉลามคลั่งแห่งวาเรีย
“ถ้าแก ..เซ็นตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องมาอารมณ์เสียหรอกโว้ย ..แต่งงานไปกับเตกีล่าแกเลยไป๊ ! ไอบอสเฮงซวยยยยย” ริมฝีปากบางสถบก่อนจะค่อย เปลี่ยนมาตะโกนใส่ประตูตรงหน้า
ตอนเที่ยง .. ณ. ปราสาทวาเรีย
“สควอโล่จ๊ะ ..นี่ก็เที่ยงแล้วนะ ไปตามบอสมาทานข้าวเถอะจ๊ะ” หัวหน้าหน่วยอรุณเดินเข้ามาหาสควอโร่ที่กำลังเล่น (?) อยู่กับเบลเฟกอล
“ทำไมต้องเป็นฉันละโว้ยย ? .. โว้ยยยยย แกจะดึงผมฉันไปถึงไหนวะ!!” ฉลามคลั่งหันไปคุยกับลูซซูเรีย ก่อนที่จะหันกลับมาโวยวายใส่วายุที่กำลังถึงผมตัวเองอยู่
“ชิชิชิ / ไปตามเถอะจ๊ะ” ลูซซูเรียพูดทิ้งท้ายไว้แค่นี้ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าครัวไป สควอโร่หันไปมองหน้าเบลคล้ายกับว่า ‘มืงไปถามไอบอสงั่งทีสิ’
“โอ๊ะ ~ .. เจ้าชายไปหาเจ้ากบดีกว่า ชิชิชิ ~” เบลปล่อยมือออกจากเรือนผมนุ่มแล้วก็เดินขึ้นบันไดไปเพื่อไปหาฟราน
“โว้ยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!” ถึงเจ้าตัวจะไม่พอใจแค่ไหน ..แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี
ปัง !!
ฉลามคลั่งแห่งวาเรียกระแทกประตูเข้าไป “บอส ..แดกข้าวโว้ยยยยยยยย !!!”
นัยต์เนตรสีโลหิตเหลือบมองที่เจ้าของเรือนผมสีเงินก่อนจะกลับไปจิบเหล้าในมือ โดยไม่สนใจผู้มาเยือน
“ไอ้คุณบอส !!!”
“หุบปาก ..ไอ้ฉลามสวะ ..ฉันไม่กิน” แซนซัสกล่าว ร่างสูงลุกจากที่นั่งแล้วหยิบเสื้อที่พาดอยู่บนโซฟาแล้วเดินผ่านฉลามคลั่งออกไป
“เดี๋ยวดิโว้ยย .. แกไม่กินแล้วแกจะไปไหนวะ ?!!”
“ไปปราสาทวองโกเล่” แซนซัสเอ่ย โดยไม่สนใจว่าคนข้างหลังจากตอบกลับว่าอย่างไร แล้วเดินจากไป
อีกแล้ว .. กี่ครั้งแล้ว ..ที่ไปหาเจ้าหนูรุ่นที่สิบนั้น ..
ฉันต้องรอแก ..อีกนานเท่าไหร่ .. ฉันอยากให้แกอยู่เคียงฉัน ..นั้นคือความปราถนาของฉัน
ใช่สิ ..ก็เป็นเพียงแค่ พิรุณ ..เป็นเพียงแค่สายฝนธรรมดา
มิอาจจะเทียบเทียม ..ผืนนภาสีใสนั้นได้ ..
..นภาสีฟ้าใส
“ชิชิชิ ..สควอโร่ลงไปกินข้าวเถอะ ..บอสเดินออกจากปราสาทแล้วนะ ไม่ต้องตามแล้ว” เสียงหัวเราะนุ่มทุ้มอันคุ้ยเคยดังขึ้นอยู่ข้างประตู เสียงของเจ้าชายวายุทำให้พิรุณสีเลือดที่จมดิ่งสู่ห้วงภวังค์ รู้สึกตัว
“เออ .. อืม” สควอโร่ครางในลำคอ ยาวเรียวกำลังจะก้าวออกไปแต่มีหมอกเกิดขึ้นจาง ๆ ก่อนที่จะเห็นใครบางคนยืนอยู่
“ผบ . ดูไม่ร่าเริงเลยนะครับ” ผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบงันที่เกิดขึ้นอย่างช้าเมื่อครู่
“โว้ยย .. ฉันก็เป็นแบบนี้ของฉันอยู่แล้ว!”
“แน่ใจเหรอครับ ?” ฟรานเดินเข้ามาประชิดตัวฉลามคลั่งแห่งวาเรีย แล้วเชยคางมนของสควอโร่ ..แววตาที่สั่นระริกที่ซ่อนอยู่ภายในแววตาที่มีแต่ความทะนงตัว ..มิอาจจะหลบซ่อนได้อีกแล้ว
“ผมนะ ..ดูออกนะครับ ท่านผบ . ผมเอาใจช่วยนะครับ ..ยังไงนภาสีใสน่ะ ก็อยู่กับนภาสีดำไม่ได้หรอกนะครับ ..แต่หากเป็นพิรุณที่โปรยปรายลงมายามนภาเปลี่ยนเป็นสีดำก็ได้นะครับ”
คำพูดของสายหมอกทำให้พิรุณสีเลือดคิดได้ สควอโร่ทำหน้าครุ่นคิดก่อนที่จะก้มตัวลงไปสวมกอดสายหมอกที่เบาบาง กอดให้รู้ว่านี่คือ คำขอบคุณของพิรุณ
ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นแสดงหน้าตกใจออกมานิดเดียวก่อนที่จะกอดตอบพิรุณสีเลือดคนนี้
..ถึงมันจะทำหน้าเรียบเฉย และพูดจากวนโทสะ แต่เขาก็สามารถเข้าใจพิรุณอย่างฉัน ..
“ไปกินข้าวกันเถอะ ..ท่านผบ.” ฟรานเอ่ยก่อนที่จะเดินนำออกไป
Talk with ME :
ตอนแรกเรื่องนี้เบลกะว่าจะแต่งเป็น SF แต่พอคิดพล๊อตไป - มา
มันยาวววววว มากกกกกกก =[]=!!!
( SF ที่บอกฟิคนู้น ก็คืออันนี้แหล่ะ =________= )
จะพยายามมาอัพ ซัก อาทิตย์ละ 2 ครั้งนะคะ สลับกับเรื่องนู้นด้วยนะเออ
ไม่เม้นไม่อัพนะเออ - -+
บ๊ายย บี ~
1 คอมเมนต์ คือ 1 กำลังใจในการแต่งของไรเตอร์นะคะ
ความคิดเห็น