ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อะไรๆก็ว่าฉันขี้เหร่ TT O TT....
“อ๊ะ! ขอโทษค่ะๆขอโทษจริงๆ..”>0<มิคุขอโทษเป็นการใหญ่
“เธอนี่....เดินซุ่มซ่ามจริง”หนุ่มหน้าตาดีอีกคนนึงพยายามมองหน้ามิคุแต่ก็มองไม่เห็นเพระผมหน้าม้าอันยาวววของมิคุน่ะซิ
“ไหน...ขอฉันดูหน้าซิ”หนุ่มหล่อทำหน้าไม่พอใจแล้วตะโกนใส่มิคุ
“เอ่อ....อ”มิคุพยายามหลบหน้าเพราะความกลัว >_<~
“อ้าว....ที่แท้ก็ยัยขี้เหร่นี่ นี่เอง ซุ่มซ่ามไม่เปลี่ยนเลยนะยัยขี้เหร่”เขาพูดเยาะเย้ยมิคุ
“มาซาโตะคุง!!!!...”>_< ** มิคุตกใจสุดๆแล้วพยายามหลบเขา
หนุ่มหล่อคนนี้เป็นคนที่ฉันรวบรวมความกล้าเป็นเดือนๆเพื่อไปสารภาพรักกับเขา...แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง เพราะเขาปฏิเสธฉันอย่างไม่ใยดี ทำให้ฉันเลิกมองผู้ชายในแง่ดี..T0T
“ไง.......กว่าจะจำได้นะ”เขาทำหน้าไม่พอใจ
“เธอนี่...ตอนมาสารภาพรักกับฉันก็ขี้เหร่ ตอนนี้ก็ขี้เห...”
“นี่...ไอ้น่าตัวเมียเลิกด่าผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ได้แล้ว...ไม่มีผู้ชายดีดีคนไหนเค้าว่าผู้หญิงหรอกนะ..คนที่ว่ายัยนี่ว่าขี้เหร่ได้มีแต่ฉันคนเดียว..ไปเถอะยัยขี้เหร่..”
โมคิยามะ!!!!+ มิคุโล่งใจสุดๆที่เขามาช่วยไว้ทัน-0-
“แก....ฝากไว้ก่อนเถอะ”หนุ่มหล่อรีบวิ่งไปหาแฟนที่กำลังรออยู่พร้อมกับหน้าตาเคียดแค้น
น้ำตาฉันเริ่มไหลทีละนิดเพราะผู้ชายที่ฉันเคยรักที่สุดมาว่าฉันแบบนี้ คำก็ขี้เหร่!!! คำก็ยัยเฉิ่ม...ฮือๆๆทำไม ขี้เหร่แล้วผิดตรงไหนเล่า!!!ฮือๆๆ อึ่ก
“นี่เธอจะร้องไห้ทำไมเล่า....ไม่คิดจะขอบคุณฉันรึไง เอ้า!รีบๆขอบคุณสิ”
นี่..ฉันกำลังเศร้านะตาบ้า..ใครขอให้ช่วยยะ ฮึ้ย....นายคิดจะเป็นศัตรูฉันไปตลอดรึไง..>0<
“ขอบใจย่ะ”มิคุรีบวิ่งไปด้วยหน้าตาเศร้าๆ
“อะไรก้าน....ยัยขี้เหร่นี่ขี้แยชะมัด”หนุ่มขี้แกล้งจึงรีบวิ่งไปหาเพื่อน....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น