คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 : : SPECIAL 2!!
Chapter 4 – Special with เบ๊บ ตอนเดียววววว ตกหลุมรักขึ้นไม่ไหว
“โว้ยยยย”พานร้องขึ้น
“เป็นไรง่าส์”อันนี้ไอ้ซ่าถาม
“นั่นดิ”ฉันถามบ้างเพราะกลัวไม่มีบท
๐^_^๐สวัสดีเจ้าค่ะฉันธัญญารัตน์หรือที่ไอ้พานชอบเรียกว่า/ไอ้ศรีธัญญา/นิคเนมของฉันคือเบบี้เบ๊บค่ะเรียกสั้นๆว่าเบ๊บก็ได้นะ ฉันเป็นเพื่อนของ1สาวเปรี้ยวกับอีก1สาวโหดคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าใครเปรี้ยวใครโหดเอาเป็นว่าถ้าไม่รู้ฉันจะใบ้ให้ว่าสาวโหดน่ะชอบการนับ
“ศรีธัญญา!!!!!”พานตวาดใส่ฉัน
“อะไรๆๆๆๆๆ”ฉันทำหน้าเลิกลั่น
“ไปบอกไอ้มีสเด้ะว่าไอ้แทนและนังไอโกะหายหัวไปให้ลงไปตามและอย่าให้เรททาเรี่ยนอย่างฉันรอนาน”พานสั่ง
แงๆๆๆๆทำไมต้องเป็นฉันล่ะ ฉันแพ้ความหล่อผู้ชายนะ-.-
“เฮ้ย ไอ้เปรี้ยวซ่าไปแทนดิ๊ ท่าทางมันจะฝันติ๊งต๊องอยู่แน่นอนน่ะ”พานพูดพลางส่ายหน้า
“เย้ย ไอ้บ้าแกก็ไปบอกเองสิวะ”ซ่าปฏิเสธเสียงแข็ง
“นี่-ไอ้ซ่า”พานขมวดคิ้วเป็นปม
“ก็ได้”ซ่าทำตามที่นับพานสั่ง
รู้รึยังคะว่าใครชอบนับเป็นที่สุด/มุขแป้กอย่างไม่น่าให้อภัย-คนเขียน/
“เออนี่ ลงไปทำแผลให้พี่แทนเป็นยังไง”ฉันถามตาบ๊องแบ๊ว
“ให้-มัน-ทำ-เอง”พานเน้นแต่ละคำอย่างชัดเจน
สาวห้าวก็งี้แหละ
“ชิ-อีตาบ้าเอ๊ย”ซ่าเดินมาขณะที่รุ่นพี่มีสเดินออกไปพอดี
“เป็นไรเหรอ”ฉันเอ่ยปากถามคนแรก
“ก็ไอ้บ้านั่นมันกวนประสาทฉันน่ะสิ”เปรี้ยวซ่าแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวราวกับสิริฌา (เกมร้อยวิญญาณ) ยิ้มก็ไม่ปาน
“ผีเข้า?”พานถามปนจิกกัด
“ไอ้บ้า!!!!!!!!แค่ทำให้ไอ้บ้านั่นมันหัวปั่น”ซ่ายิ้มอย่างมีเลศนัยโดยมีสายตาของพานมองอย่างรู้ทันและก็เป็นฉันที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลยY_Y
2-3นาทีผ่านไปไวเหมือนไปเข้าห้องน้ำฉันก็เก็ทแล้วทุกสิ่งทุกอย่างให้ตายเด้ฉันมันเอ้าท์ที่สุดในกลุ่มนี่
ฉันเป็นพี่มีสเดินมาหลังไวๆก่อนจะเปิดประตูห้องแล้วก็........
/ฟึบ...ก๊อง/แปรงลบกระดานหล่นใส่หัวของผู้โชคร้ายอย่างจัง
นี่เป็นความคิดไอ้ซ่าคนเดียวเลยY_Y -> ไม่ใช่สิมันไม่มีถังน้ำพานเลยให้เปรี้ยวเอาแปรงไปวางแทนT-T
“ใครเล่นอะไรแบบนี้เนี่ย!!!!!!!!”
เฮ้ยยยยยยยย ไม่ใช่เพ่มีสนี่หว่าววววววววววว ซวยละตู
และด้วยสมองอันอัจฉริยะเรื่องข้อมูลผู้ชายสุดหล่อก็ประมวลผลออกมาว่า............
เคนจินักเรียนไทย-ญี่ปุ่นที่แสนอ่อนโยนนี่หว่า โฮกกกกก ไอ้ซ่าแกทำอะไรกับผู้ชายที่แสนเปอร์เฟ็กเอ๊ย เพอร์เฟ็กของฉันกันย้า>0<
“ไอ้เคนจิ-_-;;;”พี่มีสที่ดินตามหลังมาดูหัวที่ค่อนข้างปูดโปนของเคนจิ
“พี่เคนขาให้หนูทำแผลห้ายน้า”ชะนีหลายคนส่งเสียง
“ไม่ต้องหรอกครับ เกรงใจจังเอาล่ะช่วยอยู่ในความสงบด้วยนะครับจนกว่าอาจารย์จะประชุมกันเสร็จ”พี่เคนจิพูดอย่างนอบน้อมทำเอาฉันอยากจะจับกดบัดนาว-.,-
“อะไรวะเนี่ย เซ็งชิพเลย-*-“พานเอนหลังพิงกับพนักพิงของเก้าอี้
สงสัยอยากให้พลาดโดนพี่แทนล่ะเซ่
“ออดแอด ออดแอด ออดแอด”เสียงออดอันวิปริตดังขึ้นบ่งบอกถึงสัญญาณ
“พักแล้วเว้ย ปล่อยให้ไปพักซะทีดิ”ซ่าตะโกน
“ฮึ่ย”เปร่าเขย่าแขนไอ้ซ่าปรามๆ
“ไปเด้ ใครไปรั้งเธอไว้กันฮะแม่คุณ”มีสก็ตอบกวนๆเช่นกัน
“เฮ้ย กวนนะ”ซ่าเขม่นกับรุ่นพี่มีสจนพานดึงแขนฉันให้ลุกขึ้น
กระเพาะยัยนี่มันเหมือนคนอื่นเขารึเปล่านะกินจัง- -*
หลังจากที่ไอ้พานไปสนใจของกินมากกว่าเพื่อนแล้วฉันก็เดินดุ่มๆมาที่สนามกีฬา
ก็ฉันนัดกับเปร่าไว้ว่าจะมาดูผู้ชายหุ่นล่ำๆนิ-.,-
“ตุ้บบบบบบบบบ”
โอ๊ยย ซี้ด อะไรเนี่ยบอลตกใส่หัวฉัน
อะไรวะ
“ขอโทษจริงๆนะน้องเบ๊บ”
ง่ะ พี่เคนจิทำไมทำเรื่องทรามแบบนี้ได้ล่ะ/อุบัติเหตุเฟ้ย-คนเขียน/
“เออ”ฉันหลุดพูดภาษาถิ่นของพวกพานเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินกลับ
อะไรก๊านนนนนนนนน
ทำไมหนอปากถึงพูดภาษาทรามแบบนี้กับพี่เคนจิได้เล่า
“ เอ่อ น้องเบ๊บขอโทษนะ”พี่เคนจิเดินตามฉันมา
“รู้แล้ว”
“โทษทีพี่ไม่รู้ว่าน้องเบ๊บห้าวเหมือนซ่ากับพานด้วย”
“แล้วยังไง”ฉันส่งเสียงไม่พอใจ
ฉันเป็นดาวโรงเรียนนะ ใครๆก็รู้ว่าฉันหน่อมแน้มจะตายทำไมพี่เคนจิไม่ได้สนใจเลยแงงงงงงงงงงง
“ขอโทษนะ............”
ข้อมูลใหม่พี่เคนจิชอบพูดคำว่าขอโทษ
“ทำไมต้องขอโทษมีอะไรก็พูดมาได้นะ”
“พี่ชอบน้องเบ๊บนะ”
แหงะ สะอึกไป2ชั่วครู่
ฉันรีบเดินหนี
ทำไมมันน่าอายแบบนี้นะ-//////////-
“นั่นคือคำตอบเหรอ”พี่เคนจิจับไหล่ของฉันไว้ก่อนที่ฉันจะเดินต่อไปอีก
“.....”
“ถ้าอย่างงั้นก็รู้มาว่าดาวโรงเรียนร้องเพลงเพราะนี่ร้องให้ฟังหน่อยสิ”
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆหมดหวังจนได้ไอ้เบ๊บนะไอ้เบ๊บแงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“รักนะแต่ไม่แสดงออก ไม่ให้รู้หรอก แอบรู้สึกในใจ/จำได้แค่เนี้ย/”ฉันยิ้ม
“เด็กบ๊องเอ๊ย”
ความคิดเห็น