คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 : : SPECIAL!!
Chapter 3 – พาน & แทน
Special time with พาน ตอนที่1ความทรงจำอันเจ็บปวด
“พี่ๆจะให้น้องๆนั่งทำงานเงียบๆนะครับ”มีสสั่ง
ก็อยู่แล้วน่ะสิ
ฉันขมวดคิ้วก่อนจะนั่งวาดรูปอย่างหงุดหงิดที่สุด
โอ๊ย!โมโหสุดตีน- -*
กระดาษเริ่มขาดเนื่องจากแรงกดของดินสอ
แม่งเอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“แกรกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงดินสอขูดกับกระดาษ
ไอ้บ้า ฉันเกลียดแก แก....แก....แก
“กึก”ดินสอหักพร้อมๆกับความคิดหนึ่งที่วูบขึ้นมา ฉันก้มหน้าลง ตาเริ่มร้อนผ่าว แสบคอไปหมด
ถ้าไม่ได้อยู่กับเพื่อนคงจะเป็นแบบนี้สินะ
“ฮึ่ย อีตามีสนี่มันน่าโมโหชะมัด”ไอ้ซ่าบ่น
ฮ่าๆฉันก็คิดแบบนั้นแต่คนละคนน่ะ
ฉันก้มหน้าลงซึมๆ
ทำไมคนอย่างนับพานต้องมาเสียใจอย่างแสนสาหัสแบบนี้นะ
“น้องนับพานสินะ”เสียงแหลมดังขึ้นอย่างมีจริตเทาเอาฉันกลับมาสู่ปกติอีกครั้ง
ลาก่อนโหมดเศร้า
“เออ”ฉันตอบห้วนอย่างไม่พอใจ
แรดพูดภาษาคนได้ด้วยเหรอ-.-
“พูดไม่เพราะเลยน้าหรือว่าาาา.....”นังไอสึลากเสียงยาว
“อย่าเสือก!”ฉันกระแทกเสียงดังลั่นก่อนที่ทุกคนจะหันมามอง
“อุ๊ย ทำไมน้องนับพานพูดแบบนี้ล่ะคะ”นังไอค่อกแค่ก- -^ ทำท่าจะร้องไห้ทำให้พระเอกอย่างไอ้แทนย่างสามขุมเข้ามาที่โต๊ะฉัน
“นี่เธอ ทำอะไร”แทนตวาดแต่ฉันก็ยักคิ้วท้าทาย
“มึงไม่เห็นหรอวะ กูก็กำลังด่าอีนี่อยู่ไงแหกตาดูหน่อยเซ่”ฉันลุกขึ้นประจันหน้ากับมันถึงฉันจะสูงแค่หูของมันก็เถอะนะ
“เฮ้ย ใหญ่มาจากไหนฮะ”ไอ้แทนมันมองหน้าฉันด้วยสายตาว่างเปล่า
“จากบ้าน”ฉันปล่อยหมัดเข้าที่หน้าของมันอย่างจัง
Special with แทน ตอนที่1 ความจริงที่เธอไม่รู้
ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในห้องพยาบาลซึ่งมียัยนับพานจอมซ่านั่งบนเก้าอี้คุณครู
“มองอะไร”ยัยนั่นตวาด
บอกผมทีซิว่ายัยนั่นมันต่อยผมเนี่ย ทำเหมือนเธอโดนต่อยเลยน่ะ
“มองเฉยๆน่ะมีอะไรมั้ย”ผมยักคิ้ว “แล้วเมื่อไหร่จะหาเจอเนี่ยเยนเชี่ยนไวโอเลตอะไรของเธอน่ะ”ผมโวยวาย
“เจอแล้วๆหุบปากได้มั้ย”ยัยพานเดินเข้ามานั่งใกล้ๆผมที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นเพราะยัยนั่นบอกว่าถ้าไม่นั่งที่พื้นจะไม่ทำแผลให้ดูยัยนั่นดิ- -*
“ทาเองเป็นมั้ย ไอ้ลูกแหง่”
ผมอยากจับยัยนั่นลงคลองให้ปลิงกัดจริงๆเลย
“เป็น แต่ไม่ทำ”ผมยักคิ้วท้าทาย
“ฉันไม่ทำให้ฆาตกรหรอกนะ”พานก้มหน้าลงเล็กน้อย
ยัยบ้าเอ๊ย
ผมสบถในใจ
“เธอรู้ได้ไงว่าฉันฆ่าพริ้ง”
“นายจะพูดอะไร”
/////////////////////////////////////
1ปีที่แล้ว
“อย่าบอกพานเลยนะเรื่องที่ฉันอ้างว่านายเป็นแฟนแต่ที่จริงคือโจ๊กต่างหากก็พานไม่ชอบยาหยีของฉันนี่”พริ้งยิ้มให้ผมอย่างอารมณ์ดี
พวกบ้าเอ๊ยเอาผมไปเกี่ยวทำไม
ผมแอบด่ายัยบ้าพริ้งในใจ
เป็นตั้งรุ่นพี่ดันไปคบกับรุ่นน้องม.3อย่างยัยนับพานอีก มันน่าจับเชือดดีจริงๆ - -*
“เราเลิกกัน”โจ๊กบอกเลิกพริ้งอย่างเย็นชาขณะที่ผมยืนมองอยู่ห่างๆ
“โจ๊ก….”ชายหนุ่มเดินจากไปอย่างไม่แยแส พริ้งยืนร้องไห้อยู่นานแต่ผมไม่กล้าเดินเข้าไปปลอบจนกระทั่งเธอกดโทรศัพท์
“ฮัลโหลพานเหรอ...ฮึก นี่พริ้งนะ พริ้งอกหักล่ะพาน ฮือ..........”พริ้งปล่อยโฮออกมา
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปลายสายพูดอะไร ผมได้ยินแต่เสียงของพริ้งเท่านั้น
“พริ้งทำอะไรไม่ถูกแล้ว.......พานนนนนนนนนนพริ้งอยากตาย”พริ้งนั่งลงกองกับพื้นอย่างหมดอาลัยตายอยาก
ผมมองพริ้งอย่างเสียใจ ผมอยากจะฆ่าไอ้โจ๊กซะเดี๋ยวนี้
“พริ้งไม่อยากอยู่แล้ว พริ้งไม่มีเค้า”พริ้งเงียบไปซักครู่
ให้ตายเถอะไอ้บ้านั่น
“ไม่มีใครแทนได้เลยแม้แต่พานนะฮะๆ อุ้ย! อย่างอนนะจ๊ะ”พริ้งพูดราวกับคนบ้า
“พริ้งไม่ฆ่าตัวตายก็ได้.........ฮึก ทำไมรู้สึกช้ำใจแบบนี้นะ ใช่ๆยังมีพ่อแม่”พริ้งลุกขึ้นเซๆก่อนจะพยายามเดินข้ามถนนแต่เธอเดินช้าซะเหลือเกินจนผมใจหาย
“พริ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ผมตะโกนลั่น
“บ๊ายบายพานรักนะ รักมากด้วย”พริ้งตะโกน
“ปี๊บๆๆๆๆๆๆๆปี๊นนนนนนนน โครม”
////////////////////////////////////
Special with พาน ตอนที่2...........
ฉันเดินอย่างเลื่อนลอยเพื่อจะขึ้นห้อง
นายพยายามจะพูดอะไรน่ะ แทน
คำแก้ตัวเหรอ?งั้นเหรอ?
“อุ้ย น้องนับพานเป็นไงบ้างคะ แทนน่ะอาการเป็นยังไงคะ”นังไอค่อกแค่กถามฉัน
โอ๊ย-หงุดหงิดคันมือคันส้น
“เป็นคนนั่นแหละ”ฉันผลักนังไอสึลงไปกองกับพื้นทำให้กระโปรงอันสั้น2คืบนั้นเปิดพรึ่บ
“X _ Xเอ่อ ฉันไม่อยากเถียงกับเธอแล้วไปก่อนล่ะ”ฉันรีบเดินเลี่ยงออกไป
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“น้องนับพานสุดสวยใช่ไหมนั่น”โจ๊กส่งสายตาขี้หลีมาให้ฉัน
“มึงตาบอดรึไงวะ”ฉันตวาดเสียงเหี้ยมเหมือนตอนที่ครูตวาด
“จุ๊ๆๆ”มันส่งสัญญาณบอกให้เงียบก่อนจะเดินมาใกล้ๆฉัน
“เป็นญาติจิ้งจกรึไงวะ”ฉันล้วงกระเป๋าแบบนักเลง
“ฮุๆๆๆพูดไม่เพราะเลยน้า”
มึงน่าจะพูดตั้งแต่ประโยคที่2แล้วนะ
“เออ มีปัญหาอะไร”ฉันตวาด ไอ้โจ๊กยกมือขึ้นมาจับแขนฉัน
“พลั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ฉันตบตีเตะต่อยบีบคออาเคโอแองเกิ้ลลอคกระทืบและกุมภกรรณกระทุ้งหอกและอีกมากมายใส่ไอ้โจ๊กหน้าอัปลักษณ์
“พอ....ถ....เถอะ.......”มันส่งเสียงในขณะพยายามปาดเลือดที่ท่วมหน้านั่น
“อะไรว้า ยังไม่ได้หนุมานถวายแหวนแล้วก็พระรามเหยียบลงกาเลยนะ”
ฉันเดินขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดี
***ตอนนี้มันสั้นๆอ่ะ ระลึกอดีตของแทนกับพานไปด้วย ที่จริงเรากะให้มันหวานอ่า รู้สึกว่าน้ำตาลจะหมดไปกับตอนแรก ตอนแรกสงสัยจะลงเร็วไปหน่อยมั้ง ที่จริงก็กะให้จบเร็วๆนั่นแหละ***
ความคิดเห็น