คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Round 3/3 : ติ๋ม [ sehun x suho ] 100 per [end]
ติ๊งหน่อง...
กดออดหน้าห้องเซฮุนจนเมื่อยมือหมดแล้ว...ตกลงเซฮุนกลับมาหรือยังเนี่ย?
ติ๊งหน่องๆๆๆ
พอรอนานเข้าจุนมยอนเลยจัดการรัวนิ้วไปที่ออดหน้าห้องเพราะทนไม่ไหว จนแล้วก็ต้องตกใจแทบหงายหลัง เมื่อเจ้าของห้องกระชากประตูเปิดออกอย่างหงุดหงิด
ไม่มีคำพูดหลุดออกมาจากคนหน้าหล่อ แต่แค่จุนมยอนสังเกตหัวคิ้วสวยที่แทบจะชิดขมวดเป็นปมติดกันแล้ว จุนมยอนก็อยากวิ่งปรู๊ดหนีไปซะตอนนี้เลย!
เริ่มอ้าปากเหวอ ก่อนที่จะตามด้วยการยิ้มแหยๆให้เซฮุน...
“กลับมานานแล้วหรอ...”รู้สึกว่ามันเงียบเกินไป จุนมยอนเลยยิงคำถามช้าๆใส่ไปก่อน
เซฮุนถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย แล้วพึมพำอะไรในลำคอ ก่อนที่จะทำท่ากระแทกประตูปิด
หมับ!!!
ไม่เอา!จุนมยอนไม่ยอมหรอก
จัดการคว้าขอบประตูยื้อไว้ เอาขายันกับขอบประตูห้องไม่ให้ประตูห้องปิด
“เซฮุน...”พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนสุดๆ ซึ่งมันก็ไม่ค่อยได้ผลสักเท่าไร
“โกรธอะไรจุนมยอน?”
“...”
“รีบกลับไม่รอจุนมยอนเลย”
ปากพูดได้แค่นั้น ก่อนที่สายตาเหวี่ยงๆ(แอบแรด)จะมองมาที่จุนมยอน
หมับ!
ปัง!
ปึก!
เจ็บ...
จุนมยอนถูกเซฮุนกระชากเข้าไปในห้อง ก่อนที่จะกระแทกตัวจุนมยอนจนกระทบกับผนังอย่างแรง
สองมือของเซฮุนบีบเข้าที่บ่า ทำได้แค่เบะปากอย่างพยายามเก็บเสียงร้องไว้
“ไม่รู้หรือไงว่ารำคาญ!จะไปไหนก็ไปไกลๆสิ มาป้วนเปี้ยนอยู่ได้!!!”
ฮื่อ...เซฮุนเสียงดังใส่จุนมยอนอ่ะ
“ถ้ามันอยากจะอ่อยผู้ชายมากนัก ก็ไปอ่อยให้เสร็จ อย่ามาทำหน้าระริกระรี้ไร้เดียงสาแบบนี้!!!”
เซฮุน...
แต่เพราะคำว่าอ่อยนั่น ทำให้จุนมยอนเลือดขึ้นหน้า สะบัดตัวออกจากมือเซฮุน แล้วรีบเดินหนีไปอีกทาง
“อย่ามาว่าผมแบบนั้น ถ้าผมอยากอ่อย ผมก็ไปนอนกับเขาแล้ว”
“แล้วนี่อะไร เอาแต่โมโห เอาแต่ว่าผม แล้วคุณล่ะ แรดกว่าผมอีกนะครับ!!
ด่าเสร็จจัดการกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ
“ว่าอะไรนะ ย๊าห์ จุนมยอน!!!”
วิ่งสิครับ!!!
จุนมยอนลืมตัวจนคำว่า”แรด”ออกจากปากไป
คำว่าแรดเนี่ย ถือเป็นคำต้องห้ามของเซฮุนเลยล่ะ!!!
แล้วจุนมยอนก็วิ่งหนีเซฮุนทั่วห้อง วิ่งขึ้นเตียง หลบโซฟา วิ่งวนรอบโต๊ะทานอาหาร
เซฮุนก็วิ่งตามไม่เลิก
พอขึ้นแล้วเซฮุนจะลงยาก...
ย้ากส์!!!
หมับ! ตุ้บ! ปึก!!!
สุดท้ายก็ถูกเซฮุนกระชากลงไปนอนถูกทับอยู่ที่โซฟาจนได้ รีบเอาแขนขึ้นมากั้นตัวเองจากเซฮุนทันที
“ทำไมชอบว่าผมว่าแรดจังเลยห้ะ!”
ถูกดุประโยคหนึ่ง รีบหลับตาปี๋ เพราะหน้าเซฮุนอยู่ใกล้เกินไป (ยังไม่สลด สะทกสะท้าน รู้สึกรู้สา)
“ก็เซฮุนเป็นอย่างนั้นจริงๆนี่!!!”เถียงไปหลับตาเกร็งไป พยายามดิ้นหนีแต่ก็ติดกับขาและแขนเซฮุนก็กั้นเอาไว้
ง่ะ...ท่ามันล่อแหลม จุนมยอนเขินนะ(ยังมีอารมณ์อีกนะ)
ปึก!
บ่าจุนมยอนถูกกดลงกับโซฟาตัวนุ่ม ก่อนที่ดวงตานิ่งๆเหวี่ยงๆของเซฮุนจะจ้องจุนมยอนอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
ฮื่อ...จะทำจุนมยอนลงหรอ
ส่งสายตาปิ๊งๆไปอย่างพุชแอนด์บู๊ชในการ์ตูนเรื่องเช็ค
ฟอด...
!!!
“คำก็แรด...”
ฟอด...
!!!!!!
“สองคำก็แรด”
ฟอด...
!!!!!!!!!
“อะไรก็แรดใช่ไหม?”
จุนมยอนสะตั๊นไปเก้าชาติ...
จะไม่ให้ตัวแข็งได้ไง ก็จู่ๆเซฮุนมา’หอม’เอาๆ อย่างนี้จุนมยอนไม่ได้ตั้งตัวนะ... ตกใจตาโตทำอะไรไม่ถูกแล้ว
คำถามสุดท้ายที่เซฮุนถาม ทั้งแววตาทั้งน้ำเสียงดูเปลี่ยนไปหมด...
รอยยิ้มที่ค่อยๆคลี่ออก มองจุนมยอนตาหยี
ทำเอา...จุนมยอนอยากจะมุดโซฟาซะเดี๋ยวนี้...จะยังไง ไม่ว่าจะคบกันมานานแค่ไหน ยังไงจุนมยอนก็ยังเขินเซฮุนด้วยเรื่องเล็กๆนั่นแหล่ะ
“ผมขอโทษ...ผมโมโหนี่”จุนมยอนสารภาพออกไปเสียงอ่อย แล้วยังคงมองต่ำเหมือนเดิม ไม่กล้ามองหน้าเซฮุน
“จุนมยอนไม่หึง ไม่หวงเซฮุนเหมือนแต่ก่อนแล้วหรือไงครับ?”
“เอ๋...”เปล่านะ จุนมยอนแค่ไม่อยากให้เราสองคนดูไม่ดีต่างหากเล่า
งงๆว่าทำไมจู่ๆเซฮุนก็พูดเสียงอ่อนลง แรงบีบที่บ่าก็แทบจะไมมี
“ทำไมต้องไปทำท่าทางใส่ไอรุ่นพี่มินซอกนั่นอีก หืม...”
“...”ก็รุ่นพี่มินซอกหล่อไง แถมยังน่ารักว่าเซฮุนตั้งเยอะ...(แอบงอน)
“ไม่ตอบเซฮุนแบบนี้ จะหนีไปนอกใจเซฮุนใช่ไหม?”
เงยหน้ามองเซฮุน ที่คิ้วเริ่มขมวดกันอีกรอบ ไหงวันนี้เซฮุนดูเป็นเด็กดีน่ารักจัง ไม่ดุจุนมยอนแถมใจใจดีกับจุนมยอนด้วยล่ะ
แต่ก็แทบหยุดความคิด เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเซฮุนตัดพ้อจุนมยอนแค่ไหน...
รีบยกมือขึ้นกุมเสี้ยวหน้าของเซฮุนไว้ก่อน...
“ฮื่อ...ทำไมเซฮุนถามแบบนี้ล่ะครับ”ทำสีหน้าจริงจังแล้วก็ลูบหน้าเซฮุนเบาๆ
“ก็จุนมยอนไม่เหมือนแต่ก่อนนี่ครับ”
อะไรกันเถอะ...จุนมยอนเหมือนเดิมทุกอย่างเถอะ แต่เซฮุนเพิ่งมาเห็นว่าจุนมยอนแรดแค่นั้นเองนะ อิอิ
“เงียบทำไมครับ จุนมยอน...”เซฮุนทำหน้าจริงจัง มองหน้าจุนมยอนเขม็ง...
“อ่า...”ไม่รู้ทำไมปากเจ้ากรรมถึงได้แค่เปล่งเสียงออกไปแค่นั้น...ง่ะ ทำไมอยู่ดีๆถึงปากแข็งขึ้นมาเนี่ย
หมับ...
“...”อยู่ดีๆเซฮุนก็เอามือมาจับมือจุนมยอน ก่อนที่จะกุมออกจากใบหน้าของตัวเอง
มองหน้าจุนมยอนสักพัก ก็ก้มหน้าจูบที่มือจุนมยอนเบาๆ
ฮื่อ...ไม่ไหวแล้วนะ!!!
จุนมยอนเขินอ้ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
รู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงมากๆ แล้วใบหน้าก็ร้อนผาวขึ้นมา หูคงแดงจนลามไปที่ต้นคอแล้วแน่ๆ...จุนมยอนเขินทีไรแดงเถือกไปทั้งตัว
ริมฝีปากนุ่มๆของเซฮุนจูบที่ปลายนิ้วมาที่หลังมืออย่างช้าๆ....งื้อ!!!จุนมยอนห่อบ่าตัวเองอย่างเกร็งๆ มือที่สั่งอย่างโจ่งแจ้ง(?)ทำให้เซฮุนหัวเราะคิกคักชอบใจที่แกล้งจุนมยอน
ปึก
“หัวเราะอะไรห้ะ คุณโอเซฮุน”
หมดกันอารมณ์ที่บิ้วมาตั้งนมนาน อุตส่าห์จะให้โรแมนติกสักหน่อย เสียงหัวเราะคิกคักกระนุ้งกระนิ้งทำให้จุนมยอนหมั่นใส้จนรีบชักมือกลับมากอดอกตัวเอง ทำปากยู่ไม่พอใจ
“หัวเราะจุนยอนนั่นหล่ะ”
คิก
หน่ะ!!!ยังมาหน้าระลื่นอีกนะ จุนมยอนงอนจริงๆแล้วนะ
“ไม่ต้องมางอนผมเลยนะ ผมต่างหากที่ต้องโกรธคุณ”เซฮุนพูดน้ำเสียงเรียบ จับหน้าจุนมยอนให้มองหน้าเซฮุนกลับ
“จะไม่อธิบายใช่ไหม...นี่ใจเย็นรอฟังอยู่นะ”
จ้องหน้าเซฮุนกลับอย่างไม่ยอม เม้มปากอย่างเอาแต่ใจ
เชอะ!!!...ง้อจุนมยอนให้มากกว่านี้สิ เดี๋ยวบอก อิอิ
สักพักเซฮุนก็ยังจ้องไม่เลิก ก็ได้...ก็ได้ ไม่ง้อจุนมยอนใช่ไหมห๊า?
เสียงสวบ(ที่พยายามยันตัวนั่ง)ของโซฟา เพราะจุนมยอนที่พยายามขืนตัวดันเซฮุนออกขยุกขยิกได้สักพัก ก็ต้องกลิ้งหงายหลังไปนอนท่าเดิมเพียงแค่เซฮุนตวัดแขนโอบตัวไว้
“อ้ะ...ออกไปเลยนะเซฮุน ไม่ต้องมาทำลุ่มล่ามแบบนี้นะ”จุนมยอนพยายามดุให้มากที่สุดแล้ว แต่ทว่าเซฮุนก็ไม่เห็นจะมีท่าทีกลัวเกรงจุนมยอนสักนิด
“ตกลงจะไม่อธิบายใช่ไหม”
แถมไม่ฟังคำพูดของจุนมยอนสักนิด!!!
“...”
“ได้...ถ้าไม่ใช้ปากพูด ก็ใช้ทำอย่างอื่นก็แล้วกัน”
!!!!!!!!!!!!!!!
ฮื่อ....แม่เจ้าโว้ย!!!ใครก็ได้ช่วยจุนมยอนที
ทำไมชีวิตจุนมยอนถึงต้องฮาร์ดคอลแบบนี้ด้วย
“อื้อ!”
จุนมยอนไม่ตกใจสักเท่าไรกับการกระทำของเซฮุน
อย่างที่เขาบอกนั่นแหล่ะ จุนมยอนไม่ใช้ปากพูดก็ต้องใช้ทำอย่างอื่นแทน...
พยายามหดคอหันหน้าหนี แต่มือของเซฮุนก็ไล้เข้ามาในไรผมจับเข้าที่ท้ายทอยของจุนมยอน เพื่อไม่ให้จุนมยอนหนี”จูบ”ของเซฮุน
ตัวเล็กกว่าพยายามออกแรงดันบ่ากว้าง แต่ก็ไม่ช่วยอะไรนัก
เซฮุนกดน้ำหนักตัวลงทับจุนมยอนเพื่อไม่ให้จุนมยอน บังคับทุกอย่างให้จุนมยอนแพ้แรงเขา
ริมฝีปากนุ่มดูดเม้มริมฝีปากเล็กของจุนมยอนอย่างเอาแต่ใจ ค่อยๆละเลียดชิมความหวานของจุนมยอนช้าๆหลังจากที่คนตัวเล็กหยุดต่อต้านเขา
เซฮุนดูดเม้มที่ริมฝีปากล่างก่อนที่จะจูบซับของเหลวที่เปื้อนออกมา และจูบกลับไปที่ริมฝีปากของจุนมยอน ค่อยๆไล้ลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่น แตะสัมผัสที่ลิ้นเล็กเบาๆ จุนมยอนโต้ตอบเซฮุนอย่างเก้ๆกังๆ ด้วยอาการ”เคลิ้ม”ซะมากกว่า
เผลอปล่อยมือให้ทำไปตามอารมณ์มากไปหน่อย มือหนาที่ลุกล้ำเข้าไปในเสื้อเชิ้ตตัวบาง สัมผัสกับผิวนุ่มบนเรือนร่างของจุนมยอนอย่างเผลอไผล ทำให้จุนมยอนตกใจจนมือเล็กๆกำเสื้อ พลั่กอกกว้างของเซฮุนอัติโนมัติ
“พอ...พอก่อนนะ เซฮุน”
พละจากริมฝีปากสีหวานไม่เท่าไรคนตัวเล็กก็เรียกขัดเสียก่อนที่จะซุกหน้าสูดดมซอกคอขาว
มือขาวไล้โครงหน้าเซฮุนเบาๆก่อนที่จะจับปลายคางของเซฮุนให้ขยับตัวขึ้นมามองหน้ากัน
“ก็ไม่ยอมอธิบายเองนะ”เซฮุนพูดน้ำเสียงแหบ ชิดใบหน้าจนจมูกโด่งแตะเข้าที่จมูกเล็กของจุนมยอน
“ก็ฟังผมก่อนสิ...เนี่ยจะอธิบายแล้ว...”ปลายนิ้วเกลี่ยที่คางของเซฮุนเบาๆทำให้เซฮุนดึงสติ(และอารมณ์)กลับมาได้เล็กน้อย
“ก็เซฮุนนั่นหล่ะไม่สนใจจุนมยอนก่อน แถมยังไม่เล่นกับคนอื่นใกล้ชิดแบบนั้น...
จุนมยอนเป็นแฟนก็ต้องขี้หึง หวงเป็นธรรมดานี่
ผมผิดหรอ...
มันก็แค่ความคิดเด็กๆ ที่เซฮุนทำแบบนั้นได้ จุนมยอนก็ทำได้เหมือนกัน”
“ทำแล้วรู้สึกเป็นไงล่ะ หืม...เซฮุนหึงแล้วหวงแล้ว พอใจหรือยัง”น้ำเสียงเซฮุนเหมือนดุจุนมยอนนิดๆ
จุนมยอนรีบส่ายหัวดุ้กดิ้กปฏิเสธ
“ผมไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้นะ แค่อยากให้เซฮุนเห็นว่าจุนมยอนสำคัญนะ”
รีบเอื้อมแขนโอบรอบต้นคอของเซฮุนไว้ แล้วเอาหน้าซุกๆอ้อนเซฮุน
“จุนมยอนมีแค่เซฮุนจริงๆนะ รักแค่เซฮุนคนเดียวจริงๆนะ อยากอยู่ด้วยกันไปนานๆ”พูดไปก็เหมือนพึมพำอู้อี้ที่คอเซฮุน ไม่รู้ว่าจะได้ยินชัดหรือเปล่า
“...คิดมากจังเลยนะ จุนมยอน”น้ำเสียงอ่อนโยนตอบจุนมยอน ก่อนที่แขนยาวจะโอบเอวจุนมยอนแนบชิดกัน
ค่อยๆแกะแขนจุนมยอนออกจากต้นคอแล้วจ้องหน้าจุนมยอนอย่างจริงจัง
จุนมยอนชอบสีหน้านี้ของเซฮุนจัง...
เหมือนตอนที่เซฮุนมาขอจุนมยอนเป็นแฟน...
จุ้บ!
เซฮุนฉวยโอกาสจุนมยอนอีกแล้ว ขโมยจุ้บหน้าผากจุนมยอน แต่รู้สึกจะจุ้บนานไป จุนมยอนเลยขยุกขยิกดันเซฮุนออก
“พอแล้ว...น้ำลายยืดแล้ว”ปากเก่งว่าเซฮุนต่อ ยิ้มตาหยีคิกคักใส่เซฮุน
“นี่...ต่อไปห้ามคิดมากนะ
ผมเคยบอกแล้วไง
ยังไงเซฮุนก็มีแค่จุนมยอน
จุนมยอนเป็นคนที่เซฮุนอยากใช้ชีวิตด้วยกันไปนานๆไงเล่า”
เขิน....!!!
มาพูดหวานอะไรใส่ตอนนี้เล่า แต่จุนมยอนก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่ารู้สึกดีแค่ไหนกับคำพูดของเซฮุน
ตอนนี้จะเชื่อเซฮุน
“อื้อ...จุนมยอนจะเชื่อใจเซฮุน”พูดไปก้มหน้าก้มตาเขินไป หูคงแดงอีกรอบแน่
จุ้บ จุ้บ จุ้บ
หัวเราะคิกคักระหว่างที่เซฮุนพรมจูบไปทั่วใบหน้า
แต่สักพักทำไมรู้สึกว่าไม่ได้จูบแค่หน้าล่ะ?
ขนลุกซู่ หลังจากรับรู้ชะตากรรมตัวเอง คนหล่อที่ซุกไซร้ที่ซอกคอ...
“อ้ะ...อื้อ เดี๋ยวสิ เซฮุน!”ยื้อตัวหนีเซฮุนแล้วจับแขนเซฮุนที่ล้วงๆ(?)จุนมยอนให้หยุด
“ที่รักครับ...เราคบกันมาเกือบสองปีแล้วนะ ฮุนยังไม่เคยชิมที่รักเลยนะ...”
“ไม่ใช่แค่ชิมมั้งเซฮุน...งื้อ”
หง่ะ ยังจะล้วงต่อ
“งั้นฮุนขอที่รักเลยแล้วกันนะ...”
แปปนะ...ถ้าจะเปลี่ยนอารมณ์เร็วแบบนี้อ้ะ
แต่ว่าการเล้าโลมของเซฮุนทำให้จุนมยอนสติกระเจิดกระเจิงแทบคุมตัวเองไม่อยู่
เอาวะ...เซฮุนก็ขอแล้ว
ยกขาเกี่ยวเอวเซฮุนตอบ ทำให้ร่างกายของใกล้ชิดกันขึ้น เผยอริมฝีปากรับลิ้นของเซฮุนอย่างเต็มใจ
เอ๋ะ!!!เดี๋ยวนะ
“อะ...อื้อ เดี๋ยวก่อน...”
“ที่รักจะเดี๋ยวอะไรอีกเนี่ย หื้ม...”เหมือนจะตั้งใจถาม แต่เปล่าเลย เซฮุนกำลังตัวใจนัวเนียเอากำไรจากจุนมยอนอยู่ต่างหาก หน้านี่ซุกไซร้จั๊กจี้ไปหมด
“ก็...นี่มันโซฟาน่ะสิ เซฮุน”ขมวดคิ้ว ก่อนที่จะดันบ่าจับใบหน้าของเซฮุนให้เงยขึ้นมาสนใจ
“งั้น เราเปลี่ยนไปที่เตียงกัน....”
ผ่าง!!!
แต่ไม่ทันแล้วล่ะจุนมยอน...รู้ตัวอีกทีก็ถูกอุ้มตัวลอยเข้าไปอยู่ในอ้อนแขนของแฟนเสียแล้ว...
อ่ะ...อ่ะ...อ่ะแฮ่ม งั้นจุนมยอนขอบตัดฉับเลยก็แล้วกันนะรีดเดอร์
ตอนนี้จุนมยอนของเวลาส่วนตัวกับ”แฟน”สักพักใหญ่ๆหน่อยนะ อิอิ(หัวเราะอย่างนางร้ายในละคร)
อดดูของดี เสียใจด้วยนะครับ...(จากเซฮุน)
BYE!!!
[The End : ติ๋ม (sehun x suho)]
อุ้ย!
ความคิดเห็น