คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Round 2/3 : ติ๋ม [ sehun x suho ] 100 per
Round 2/3
Sehun vs Suho(Joonmyun)
“ติ๋ม”
“เมื่อแฟน...แรดกว่าคุณ”
“น่ารักไหม?”
คำถามทำให้จุนมยอนเงยหน้าจากคาปูชิโน่ตรงหน้า ก่อนที่จะมองของที่เซฮุนถือมาในมือ
เค้กบลูแบร์รี่กับสตอแบร์รี่ชิ้นเล็กน่ารัก...
“น่ารักสิ จะซื้อให้จุนมยอนใช่ไหมล่ะ”ยิ้มตอบเซฮุนอย่างคาดหวังสุดๆ
“เปล่า ฮุนแค่ชอบของน่ารักๆ”
“ง่ะ...”จุนมยอนยู่ปากเอาแต่ใจเล็กน้อย ก่อนที่จะตบเก้าอี้ตัวข้างๆให้เซฮุนนั่งลงด้วยกัน ค่อยๆรับนมร้อนในมือเซฮุนวางลงที่โต๊ะช้าๆ ส่วนเซฮุนก็ยังคงจ้องเจ้าเค้กในมือไม่วางตา
ตกลงซื้อมากินหรือจะซื้อมาเก็บเนี่ยครับ...แฟนจ๋า
แม้เซฮุนจะสนใจเค้กในมือมากกว่าจุนมยอนแต่จุนมยอนก็ยอมนะ...เพราะตอนที่เวลาเซฮุนเจอของน่ารักๆแล้ว เซฮุนจะจ้องมมันตาแป๋ว ยิ่งทำให้เซฮุนน่ารักยิ่งกว่าเดิม ในมุมของเด็กๆ
ใช่!เซฮุนเด็กกว่าจุนมยอนปีหนึ่ง...จุนมยอนอยู่ปีสี่แล้ว ในขณะที่เซฮุนยังเพิ่งอยู่ปีสาม
แต่ถึงอย่างนั้นเซฮุนก็ไม่เคยคิดจะพูดเป็นทางการกับจุนมยอนสักครั้ง...ไม่เป็นไรจุนมยอนชอบ จะได้ดูใกล้ชิดกันๆ คิคิ
“นั่งด้วยได้ไหมครับ...”ภาษาเกาหลีแปล่งๆทำให้จุนมยอนเงยหน้ามองคนที่เลื่อนเก้าอี้ข้างหน้าเรา
ผู้ชายที่หน้าตาแปลกจากคนเกาหลีทั่วไปยิ้มยิงฟันให้อย่างเป็นมิตรแต่ทว่า มันไม่ได้ทำให้จุนมยอนคิดพิศวาสสักเท่าไร พอไล่ๆสายตามองในร้านก็พบว่าไม่มีที่นั่งว่าง จึงพยักหัวหงึกหงักๆส่งๆไป
“ได้อยู่แล้วครับ...”เสียงตอบแรดๆจากคนข้างๆทำให้จุนมยอนหันขวับไปมองตาเขียวปั๊ด อยากจะซัดซักยก...แหม ละสายตาจากเค้กแล้วก็อ่อยผู้ชายต่อหน้าต่อตาแฟนอีกแล้วนะ โอเซฮุน!!!
ย๊าห์!!!
จุนมยอนก้มหน้าหงุดคางแทบติดอก เบ้ปากอยากจะร้องไห้ งอนสุดๆ
“เอ่อ...ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นอะไรครับ...คุณ...”
จุนมยอนไม่รู้หรอกว่าเขาพูดกับใครแต่ตอนนี้จุนมยอนอยากจะร้องไห้แล้ว...จุนมยอนเป็นแบบนี้ตลอด
เม้มปากตัวเองแน่น กระพริบตาถี่พยายามกลั้นน้ำตาไว้
“ตามสบายเลยครับ...”เซฮุนยังคงคำตอบเดิม
แต่มือของคนถามกลับมาเคาะที่โต๊ะข้างหน้าจุนมยอนสองสามที จุนมยอนเลยต้องเงยหน้ามอง
“เอ่อ...”เขาชะงักที่จะถาม เมื่อเห็นหน้างอๆของจุนมยอน
“อะ...อ๋อ เชิญเลยครับ”
ฝืนปั้นหน้าปั้นตายิ้มออกไปจนได้ ยิ้มจนตาหยีแลดูเป็นธรรมชาติสุดๆเลย
หลังจากนั้นจุนมยอนก็ไม่ค่อยได้ตั้งใจฟังสักเท่าไร เพราะเอาแต่ก้มหน้าก้มตาคนคาร์ปูชิโน่ แม้หน้าตาจะยิ้มร่าเริงก็เถอะนะ...
จับใจความได้แค่ว่า เขาชื่อ จื่อเทา เป็นคนจีน...
จุนมยอนไม่ได้สังเกตเลยว่า แฟนทำสีหน้าไม่พอใจแค่ไหน ที่จื่อเทาสนใจจุนมยอนมากขนาดนั้น
หลังจากกินกาแฟมื้อเช้าเสร็จแล้ว จุนมยอนกับเซฮุนก็แยกกับจื่อเทา
จุนมยอนเดินไปส่งเซฮุนที่หน้าคณะเหมือนทุกวัน เพราะคณะของเซฮุนถึงก่อนคณะของจุนมยอน เซฮุนเลยขี้เกียจเดินไปส่งจุนมยอนบ่อยๆ แต่ก็ไม่เป็นไร จุนมยอนโตแล้วไปเองได้
“ตั้งใจเรียนนะ...ตอนเย็นเจอกันนะ”
จุนมยอนพูดประโยคนี้ซ้ำๆเสมอ แต่วันนี้เซฮุนกลับเดินหันหลังนี้ไปเลย ทั้งๆที่ปกติจะตอบก่อนแล้วก็ยิ้มหวานให้ทีหนึ่งก่อนที่จะเดินแยกไป
เป็นอะไรของเขาอีกนะ...?
แต่ถึงอย่างนั้นจุนมยอนก็ยังคงอารมณ์ดีเหมือนเดิม เดินเล่นเตะฝุ่นไปคณะตัวเองเหมือนทุกๆเช้า
“มาทำไมไอกลูต้า ไม่มีเรียนไม่ใช่ไงวะ”แค่หย่อนตูดนั่ง ยังไม่ทันทำอะไร เพื่อนตัวดีก็ถามอย่างกวนตีน
“มาส่งเซฮุนเรียน”ตอบไปอย่างหน้าลื่น แล้วกระชากแก้วน้ำในมือมันมากินแทน
“ไม่เบื่อบ้างไงวะ...”
“ก็รักของเขาอ่ะ แอร๊ย!!!”ตอบด้วยน้ำเสียงตอแห-ลสุดๆ พร้อมกับสะบัดผมที่ปรกหน้าขึ้นด้วยท่าทางแรดๆ
ท่านี้ทำได้แค่ตอนเซฮุนไม่อยู่แค่นั้นนะ ถ้าแฟนอยู่แล้วห้ามแรดแข่งกับแฟน คิคิ
ความจริงแล้ว จุนมยอนก็แรดนะ เห็นงี้มีแต่คนมาขายขนมจีบนะเออ
อูแหว่ะ.....อ้วก....โครก
ง่ะ...ดูรีแอคชั่นมันสิ จุนมยอนจะกระโดดถีบพวกมันเรียงตัวเลย!!!
อ้ะ...แปปนะ
ในขณะที่จุนมยอนกำลังรื้อกระเป๋า เล่มรายงานที่จุนมยอนเป็นคนทำให้เซฮุนมันมาอยู่ในกระเป๋าได้ไงเนี่ย
อ๋า...เซฮุนลืมหยิบไปแน่เลย!!!
เดินกลับมาที่คณะของเซฮุนอีกรอบ ชะเง้อมองหาเซฮุน
อ่ะ...เห็นแล้ว ผมสีเทาๆทองๆ
หาแฟนเจอแล้ว
แต่เอ?
โอเซฮุนกำลังยืนคุยกับลู่ฮาน...
พรึ่บ!!!
ราวกับไฟในตาจุนมยอนลุกโชนขึ้นมาทันที!
แต่ทว่า...จุนมยอนก็ต้องพยายามเม้มปาก เก็บอารมณ์ไว้ กำรายงานในมือแน่น หายใจลึกแล้วนับหนึ่งถึงสิบในใจ
ถ้าเกิดจุนมยอนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้...มันอาจจะทำให้เซฮุนและจุนมยอนดูไม่มีทั้งคู่
จุนมยอนยืนรอข้างนอกสักพัก พอเห็นว่าลู่ฮานเดินออกมาแล้ว จุนมยอนค่อยเดินเข้าไปหาเซฮุน คว้าข้อมือเซฮุนไว้ก่อนที่เซฮุนจะหันหลังเดินหนี
“ตอนนี้ผมหงุดหงิดอยู่ อย่าเพิ่งมางี่เง่าใส่ได้ไหม”
จุนมยอนยังไม่ทันพูดอะไรสักคำ เซฮุนก็พูดขึ้นก่อน พยายามบิดข้อมือออก...จุนมยอนปล่อยอย่างว่าง่าย ไม่มีไม้มือที่ตีตบเซฮุนตอนที่หึงเหมือนที่เคยทำ
“เซฮุนลืมรายงายไว้ จุนมยอนเลยเอามาให้”
จุนมยอนพูดดวยน้ำเสียงเรียบๆ ถึงจะเป็นแบบนั้น เซฮุนก็ไม่ยอมหันกลับมาหาจุนมยอน เลยจัดการยัดเล่มรายงานให้เซฮุน ก่อนที่จะรีบเดินกลับ
จุนมยอนไม่ได้งอนนะ แต่ว่าเซฮุนบอกให้จุนมยอนห้ามทำตัวงี่เง่า จุนมยอนเลยไม่อยากเซ้าซี้
แค่อยากให้เซฮุนกลับมาน่ารัก อารมณ์ดีเหมือนแต่ก่อน ...ตอนที่คบกันใหม่ๆ
ไม่รู้ว่าจุนมยอนนั่งเล่นจนปล่อยเวลาผ่านไปแค่ไหน ไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำปากยู่อย่างเอาแต่ใจ เหม่อลอยคิดอะไรไปเรื่อย ในขณะที่มือก็หยิบหลอดคนวนไปมาในแก้วน้ำที่ละลายจนจืดจางไปอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหยุดมอง หรือไม่ก็ชะงักกับท่าทางน่ารักของผู้ชายผิวขาวที่นั่งอยู่คนเดียว ในขณะที่นักศึกษาคนอื่นเริ่มทยอยกลับหอแล้ว แต่เขากลับนั่งราวกับไม่รีบร้อนอยากจะไหน
เบื่อแล้ว...จุนมยอนเบื่อแล้ว
ไม่ได้เบื่อที่ต้องรอเซฮุน
แต่เบื่อสายตาคนที่มองมายังจุนมยอน ทำไมกัน จุนมยอนใส่เสื้อกลับด้าน หรือมีอะไรผิดปกติหรือไง มองกันอยู่ได้
“จุนมยอนนา”
อุ้ย!!!
พี่มินซอก!!!!!!!!!!!
“...”อ่า ขอจุนมยอนฟินแปปนะ TT
รอยยิ้มมีสเน่ห์ที่ส่งมาจากพี่มินซอกทำเอาจุนมยอนแทบอยากจะลงไปนอนดิ้นกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอด...
ถึงแม้ว่าพี่มินซอกจะดูเผินๆจะดูน่ารัก
แต่พี่มินซอก...โคตรแมนอ่ะ!
แม้จะไม่สูง แต่ว่าพอรู้จักนิสัยแล้ว มันแมนเกิ๊น จุนมยอนเลยแอบปลื้ม
“จุนมยอนนา...”พี่มินซอกเรียกจุนมยอนอีกรอบ ทำให้ต้องรีบกลับอิโมติคอนทีลั่นล้า เป็นหน้าตาใสๆ
อุ่ย!!!อย่าว่าจุนมยอนนะ จุนมยอนกำลังเก็บอาการ”แรด”ของตัวเองอยู่
...อย่างอยากเย็น
“ครับ...รุ่นพี่มินซอก”รับคำเรียกก่อนจะค่อยๆหันกลับไปปั้นหน้าจิ้มลิ้มใส่
รอยยิ้มของพี่มินซอกยังอยู่เหมือนเดิม ค่อยๆก้มลงมาจ้องหน้าจุนมยอนเขม็ง
...เขิน
“ฮะๆ...เราหน้าแดงอยู่นะ”
“...”บางทีหน้าใสๆของพี่มินซอกก็ใกล้เกินไปแล้ว
“แถมยังท่าทางพยายามหุบยิ้มที่น่าขำอีก”
“...”ใจสั่นอ่ะ
จุนมยอนไม่รู้ว่าตอนนี้หน้าจุนมยอนเป็นแบบไหน แต่ว่ามันต้องน่าเกลียดมากแน่ๆเลย แบบว่าทั้งๆที่ยิ้มอยู่ก็พยายามทำให้ไม่เหมือนยิ้ม ตานี่แทบหยีปิด พยายามเม้มปากไม่เห็นฟันอีก
“หะ...หา จุนมยอนทำแล้วมันน่าหัวเราะหรือไงพี่มินซอก!”
“ฮึฮึ”
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะ”
ขู่ไปก่อนที่จะพองแก้มไม่พอใจ จากนั้นก็กอดอกตัวเอง เชิดหน้าไปทางอื่น
“โอ๋เอ๋ๆ พี่ขอโทษๆ ไม่ล้อแล้วๆ”พี่มินซอกเดินอ้อมมาหาที่ตรงหน้า ก่อนที่จะยกนิ้วก้อยขึ้นมาง้ออย่างน่ารัก
งื้อ...งอนคนหล่อไม่ได้แล้ว
“อ้ะ!ถ้ามีคราวหน้าจะงอนสองวันเลยนะ”นั่นแหล่ะ จุนมยอนงอนคนหล่อไม่ค่อยจะเป็น
เอานิ้วก้อยไปเกี่ยวคืนดีกัน ยิ้มให้พี่มินซอก แล้วก็ก้มหน้า(แอบเขิน)ต่อ
พี่มินซอกเอามือมาอังที่แก้ม...
“จุนมยอนหน้าแดง...นี่โกรธหรือเขินครับ”
ปุ้ง!!!
พี่มินซอกทิ้งระเบิดไว้แล้วก็วิ่งหนีไปเลย!!!!!!
ลุกขึ้นยืนกระทืบเท้าอย่างตอบโต้ไม่ได้ แล้วก็เอามือกุมหน้าเขินต่อ...
อย่าแปลกใจทำไมเราถึงสนิทกัน เพราะเคยอยู่ชมรมเดียวกัน เลยเล่นกันแบบนี้บ่อย แล้วจุนมยอนก็เขินแบบนี้ทุกที...ก็พี่มินซอกน่ะ เจ้าชู้จะตาย คิ!แต่เขาก็น่ารักอ่ะ
หันหลังกลับมานั่งดี๊ด้ากับตัวเองสักพัก อยู่ๆก็รู้สึกถึงรังสีอำหิตอะไรบางอย่าง จึงเงยหน้าจะหาต้นเหตุ...
แต่ไม่ต้องหาก็เจอแล้ว
บ๊ะ!!!
จุนมยอนตายแน่...
ก็อะไรเล่า...ก็แฟนเห็นจุนมยอนแรดต่อหน้าต่อตา ยืนหน้านิ่งส่งสายตาอาฆาตอยู่
งื้อ...
งานเข้าแล้ว!!!
[to be continue…]
BlackForest
ความคิดเห็น