คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Round 1/3 : ติ๋ม [ sehun x suho ] 100 per
Round 1/3
Sehun vs Suho(Joonmyun)
“ติ๋ม”
“เมื่อแฟน...แรดกว่าคุณ”
ปึก!ป้าป!!!
“นี่แหน่ะๆ ไปอ่อยลู่ฮานอีกแล้วใช่ไหม!!!”
เสียงนุ่มพูดอุบอิบ แต่ทว่ามือขาวกลับลงแรงตีเอาๆที่หัวทุยๆของคนที่ขึ้นชื่อว่า”แฟน”อย่างไม่ยั้งมือ มืออีกข้างกระชากคอเสื้อของแฟนตัวเองไว้เพื่อไม่ให้อีกคนดิ้นหนีได้
ไม่ใช่ครั้งแรก สำหรับ”จุนมยอน”ที่แฟนหน้าหล่อ แต่ใจแรดอย่าง”เซฮุน”ทำตัวแบบนี้ ตั้งแต่คบกันมาเกือบสองปี โอเซฮุนคนนี้ก็เริ่มออกลายให้จุนมยอนเห็น...
อืม...ครั้งแรก เป็นยังไงนะ? อ๋อ เขาคิดได้ล่ะ
ตอนนั้นโอเซฮุนกับจุนมยอนคบกับได้แค่สี่เดือน
ช่วงนั้นทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระที่ว่า เซฮุนไม่มีเวลาให้จุนมยอนเหมือนเดิม ใช่! จุนมยอนจำได้ว่า วันนั้นไม่คุยกับเซฮุนเกือบสัปดาห์แล้ว เซฮุนโดดเรียน จุนมยอนไม่สนใจ กลับบ้านเองคนเดียว
เชอะ!
กลางดึกที่จำเวลาไม่ได้ จู่ๆก็มีสายเข้าจากโอเซฮุน จุนมยอนไม่รับด้วยเพราะงอน แต่ก็ยังจะโทรมาเป็นสิบๆสายอย่างที่เซฮุนไม่เคยทำ เลยใจอ่อนกดรับ แต่ที่ไหนได้...
ใครก็ไม่รู้โทรมา เสียงหวานๆ แต่โทนน้ำเสียงก็น่าจะเป็นผู้ชาย บอกให้จุนมยอนไปรับเซฮุนที่บาร์ตอนดึกนั่น!!! กระโดดลงจากที่นอนแทบไม่ทัน
ไม่ใช่เพราะห่วงเซฮุน...
แต่เป็นเพราะโมโหต่างหากล่ะ!!!
คว้ากุญแจรถรีบขับไปที่บาร์นั่นเร็วติดจรวด...แต่พอไปถึงเท่านั้นล่ะ
อื้อหือ...อยากจะกระทืบแฟนให้ตายคาบาร์ไปเลย
รู้ไหมจุนมยอนเห็นอะไร?
โอเซฮุนกำลังรุ่มร่ามเลื้อยตัวเข้าหาผู้ชายน่ะสิ!
ถ้าเป็นผู้ชายน่ารักแบบจุนมยอนน่ะจะไม่ว่าอะไรหรอก...แต่นี่เลื้อยยั้วเยี้ยกับไอรุ่นพี่คริสที่เป็นอริกับจุนมยอนน่ะสิ
หวา!!!
อิแรดโอเซฮุน....มึงตาย!!!
ความโมโหมันเลยเพิ่มเลเวลเข้าไปอีก จัดการตบหน้าเซฮุนทีเดียว กลิ้งลงไปนอนกับพื้นบาร์เลย!!!
พากันกลับบ้านมาก็เล่นยูโดใส่เซฮุนซะจนอ่วม ตื่นมาอีกวันก็มีปากเสียงกันอีกรอบ
สุดท้ายจุนมยอนเกือบเสียตัว...กว่าจะคืนดีกัน
“โอ้ย...จุนมยอนครับ ฮุนเจ็บ”เสียงห้าวร้องโอดครวญ ใช้คำพูดแทนตัวเองและจุนมยอนอย่างน่ารักเอาอกเอาใจ มือหนาพยายามแกะมือตุ๊กแกของจุนมยอนออก แต่ว่าก็ถูกหยิกจนตัวงอ
“นี่ผมบอกแล้วไงครับ จะอ่อยใครก็อ่อย แต่ไม่ใช่กับเมะพวกนั้น!!!”
ผลั่วะ!!!
“จุนมยอนครับ...ฮุนเจ็บ”
ยังมาทำหน้าตาน่ารักอย่างกับลูกแมวตัวน้อย เฮอะ! พอมองตาแป๋วๆของแฟนแล้ว ก็ใจอ่อนอีกตามเคย ค่อยๆปล่อยมือจากหูของแฟน แล้วก็ยืนกอดอกหันหลังให้...เหมือนทุกที
ไม่รู้ว่าเซฮุนบ่นอุบอิบอะไร แค่ยืนเงียบอยู่แบบนั้น
ความจริงแล้วจุนมยอนไม่อยากใช้กำลังกับเซฮุนนักเท่าไร ต่อหน้าสาธารณะ...จุนมยอนไม่เคยทำแบบนี้ให้เซฮุนต้องขายหน้า(ยกเว้นวันนั้นที่บาร์) แต่ถ้าอยู่กันสองคนเมื่อไร
เซฮุนมึงตาย!!!
จุนมยอนก็แค่หึงหวงเซฮุนมากไปหน่อย...แต่ถึงอย่างนั้นจุนมยอนก็ไม่รู้หรอกว่าเซฮุนจะพูดจะคิดกับจุนมยอนที่ทำนิสัยอย่างนี้ยังไง
แค่ตอนนี้จุนมยอนมีเซฮุนอยู่แบบนี้ก็ดีกว่าไหนๆแล้ว
รู้สึกว่าตัวเองถูกคนที่ทำความผิดกอดจากด้านหลัง ก็ทำให้จุนยยมอนแอบยิ้มแล้ว...
“จุนมยอนครับ...ฮุนจริงจังแต่กับจุนมยอนนะ”
นี่ล่ะ...ประโยคเด็ดที่เซฮุนพูดง้อจุนมยอนทุกที
“ไม่ต้องมาพูดน้ำเสียงหวานๆแบบนั้นเลยนะ”
“ฮุนรักจุนมยอนนี่ครับ”
งื้อ...จุนมยอนเขินจะตัวลอยแล้ว
“เบาๆสิ เจ็บ”
จุนมยอนสะดุ้งตัวเล็กน้อย เมื่อเซฮุนเอามือมาจับข้อมือจุนมยอนที่กำลังทำแผลให้หยุด ก่อนที่จุนมยอนจะเงยหน้ามอง คิ้วตกเพราะอดสงสารเซฮุนไม่ได้
โถ่...โมโหทีไร จุนมยอนห้ามมือห้ามไม้ตัวเองไม่ค่อยจะได้นี่
“ขอโทษ”
พูดไปด้วยเสียงแผ่วเบา ว่าจะเอามือไปลูบหัวปลอบโยนแฟน แต่ก็ถูกรวบข้อมืออีกข้างรวมกัน
“ขอโทษเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหม”
รอยยิ้มน่ารักส่งมาอย่างเจ้าเล่ห์
มองดีๆนี่...เซฮุนดูน่ารักมุ้งมิ้งกว่าจุนมยอนอีก...
“ไม่อ่ะ”ปฏิเสธกลับไปอย่างไร้เยื่อใยก่อนที่จะแกะมือตัวเองแล้วทำแผลต่อ อย่างแกล้งไม่รู้เรื่องรู้ราว
“จุนมยอนก็เป็นแบบนี้ตลอด...”พูดคล้ายจะดราม่า...แต่เปล่าเลย
โอเซฮุนยื่นหน้าเข้ามาใกล้จุนมยอนแล้วเอี้ยวตัวล้ำเขตของจุนมยอน จนต้องเอนหลังหนีใช้มือเท้ากับเบาะโซฟาเพื่อไม่ให้ตัวเองล้ม แขนสองข้างของเซฮุนขนาบข้างกั้นไม่ให้จุนมยอนหนี
“เซฮุนก็เป็นแบบนี้ตลอดเหมือนกัน”
พูดไม่ทันจบเซฮุนก็ทาบริมฝีปากแห้งลงมาที่ริมฝีปากจุนมยอน ก่อนที่จะเม้มริมฝีปากจุนมยอนเบาๆ อย่างไม่มีการลุกล้ำ
สักพักจุนมยอนกับรุ้สึกว่าตัวเองถูกมือของเซฮุนดึงเข้าไปใกล้กว่าเก่า จนรู้สึกถึงร่างกายของเซฮุน
“ฮื่อ...”
แค่จุนมยอนพยายามจะดันเซฮุนออกแค่นั้นล่ะ เซฮุนก็ฉวยโอกาสใช้ลิ้นดันให้จุนมยอนเผยอริมฝีปากออก ลิ้นร้อนผลุบเข้ามาในโพลงปาก ก่อนที่จะดูดละเลียดลิ้มรสความหวานจากริมฝีปากของจุนมยอนอย่างใจร้อน
เอาวะ!กูยอมก็ได้
ครืดๆ...
ครืดๆ....
ไอโฟนของเซฮุนสั่น แต่เซฮุนกลับผละออกจากจุนมยอนหลังจากหางตาเหลือบไปเห็นว่าใครเป็นคนโทรมา
รีบรับสายเกินไปหรือเปล่าเซฮุน?
จุนยมอนก็เห็นนะว่าใครโทรมา...
ลู่ฮาน...คนแมนจากชมรมฟุตบอลคนนั้นไง!!!
“...เซฮุนพูดสายฮะ”
พูดกันซะน่ารักเชียวนะ...มือไม้นี่เริ่มกรีดกรายเสยผมของตัวเอง
แหม!!!ไม่ทันไรแรดต่อหน้าต่อตาจุนมยอนอีกแล้วนะ
ไม่เอาแล้ว...จุนมยอนคงใจอ่อน โกรธง่ายหายเร็ว อะไรๆมันก็ดูง่ายสินะ...
ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ก้มหน้าละสายตาจากแฟน ก่อนที่จะเก็บกล่องพยาบาลและไปทำอย่าอื่นที่ไม่ต้องมานั่งได้ยินบทสนทนาของแฟนกับคนอื่น เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นกว่าเก่าหลังจากที่จุนมยอนออกมาจากห้องนั่งเล่น
คงคิดว่าจุนมยอนจะโกรธใช่ไหม...จะวิ่งหนีกับบ้านใช่ไหม
ไม่หรอก...จุนมยอนชินชาแล้ว
เซฮุนเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว...และแม้ว่าจุนมยอนจะพยายามเปลี่ยนเซฮุน แต่ว่ามันไร้ประโยชน์สุดๆล่ะ
สิ่งที่จุนมยอนทำได้หรอ...ก็แค่ทำเป็นร่าเริง โกรธง่ายหายเร็ว ใจอ่อน
เราไม่เคยพูดถึงเรื่องที่จะเลิกกัน....
เพราะจุนมยอนแค่โง่อยากจะอยู่กับเซฮุน
แค่นั้นเอง...ไม่ใช่เพราะว่าต่างคนยังคงรักกันเหมือนเดิมหรอก
[to be continue…]
ลงยกแรกของคู่ฮุนโฮซะแล้ว!!!
งานนี้จุนมยอนคิดหนัก...จะชกยังไงให้เซฮุนกลับมาเมะให้!!!
เป็นกำลังใจให้จุนมยอนกันนะ!
ความคิดเห็น