คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF]Daehyun X Yongjae : Daehyuns ploblem
PG - 13
NC - 18
หอพั B.A.P
“ฮยอ..”
“หืม? มี’ไรวะแฮยอน?” ยุและฮิมานที่นัู่ทีวีอยู่หันมามอแฮยอนที่เินเ้ามาในห้อนั่เล่นเป็นาเียวัน แฮยอนถอนหายใ่อนะเอ่ยปรึษาเรื่อหนัใที่อยาถามมานาน
“ยอแยัไม่ให้ผมัทีผมวระทำยัไีวะฮยอ?” หลัาที่แฮยอนพูบประโยยุและฮิมาน็หันมามอหน้าัน่อนะระเบิเสียหัวเราะัลั่น
“๊า!! 555555555555 ที่แท้มึ็เ็บเพราะเมียไม่ยอมให้นี่เอ อยาให้นอื่นรู้นะเว้ยแม่โรายี้หน้าอ่ะ” ฮยอทั้สอบโฟาป๊าบๆอย่าำัน แฮยอนทำหน้าเอือม
...นีู่ะปรึษาอะไรไม่ไ้เลยใ่ป่ะวะฮยอ? ำอย้ำูลอ...
“ลว่าฮยอ่วยผมไม่ไ้ใ่ป่ะ?”
“ไ้ิ ูือใร ูบัยุนะเว้ย! ระับนี้..”
“ระับนี้หรือระับไหนมึ็ให้เมียัารลอ - - ใหู้เรียุนฮให้มั้ย?” ฮิมานมอยุอย่าเอือมๆ ยุยิ้มแหยโว์เหือ แฮยอนหัวเราะลั่น
“555555555555 หน้าฮยอแม่โรลอ่ะ ”
“พอๆ หยุหัวเราะไ้แล้วน้ำลายมึระเ็นเ็มหน้าูหมแล้วเนี่ย - -”
“โทษรับๆ” แฮยอนยมือไหว้ ยุโบมือไปมาอย่าไม่ิใเอาวาม ฮิมานทำหน้าิ่อนะวัโทรศัพท์ึ้นมาโทรหาผู้ัาร แล้วเปิลำโพให้ไ้ยินันทั่ว
“ฮยอรับ เราว่าันวันไหนบ้า?”
‘วันนี้ พรุ่นี้ มะรืนนี้ 3 วัน ันเลียร์าราานให้พวแแล้ว แ่ัน้อไปทำธุระ ไม่ไ้อยู่ับพวนายวันหยุนี้ อย่าแอบหนีไปเที่ยวหล่ะ ้ออยู่หอเท่านั้นนะโอเมั้ย?’
“รับฮยอ อบุมารับ” ฮิมานพูบผู้ัาร็วาสายไป แฮยอนมอโทรศัพท์แล้วมอที่ฮิมานอย่าสสัย ฮิมานึอธิบายให้ฟั
“ที่โทรถามฮยอ็เพราะะไ้วาแผนถูไ เผื่อะเผลอเล่นะหนัเินอาะื่นมาทำานไม่ไหว็วยันพอี”
“แล้วรู้ไ้ไวะฮยอว่ามันะสำเร็? ”
“เอาหน่า.. เื่อมือพวูเถอะ รับรอว่ามึไ้สมปราถนาับยอแแน่ๆ หึหึหึ” ฮิมานยิ้มเ้าเล่ห์ ยุะเอ่ยปาถามแุ่นฮ ออบและยอแที่ออไป่ายลาเินเ้ามาเสีย่อน
“ุยอะไรันอยู่เหรอรับ? ”
“ุยเรื่อที่น่าสนุมาๆเลยหล่ะ หึหึหึ”
“พอเถอะฮยอ ผมนลุ = =” ออบทำหน้าสยอใส่ฮิมานพร้อนับลูบแนัวเอเบาๆ ุนฮหอบอพะรุพะรัเ้ารัวโยมียุเป็นน่วยหิ้วเ้าไป ยอแหอบอเ้ารัวามุนฮ เมื่อวาอเสร็แล้วึเินย้อนลับมาเ้าห้อนอนไป แฮยอนเินามเ้าไปิๆ
“เมีย๋าอหน่อย”
“นายะบ้าเหรอห๊ะ?! ไปเลยันะนอน =///0///=” ยอแิ้นออาอ้อมออแฮยอนแล้วล้มัวลนอน้วยวามเิน แฮยอนถอนหายใ่อนะเินไปห่มผ้าให้ยอแแล้วูบหน้าผาเบาๆ
“ฝันีนะรับ เี๋ยวหโมผมะปลุึ้นมาิน้าว”
“อื้มๆ อบุนะ” ยอแ่อนหน้าแๆไว้ใ้ผ้าห่มแล้วพยัหน้าหึหั เมื่อแฮยอนเินออาห้อไปยอแ็เอาผ้าห่มล่อนะพูพึมพำ
“อโทษนะแฮยอน แ่ันเินอ่ะ.. -////////-”
“เฮ้ๆ พวนายรู้ันรึป่าวว่าไอ่แฮยอนมันเ็บเพราะไม่ไ้เมียอ่ะ” ฮิมานมอ้ายมอวา เมื่อเห็นว่าไม่มีแฮยอนับยอแอยู่ในบริเวนั้น็เอ่ยึ้นมาับสมาิสามนที่เหลือที่อนนี้อยู่ในรัว้วยัน
“เอ๋? ริเหรอรับฮยอ?”
“ริสิ ฮยอโรสสารมันเลย เรามาร่วมมือันทำภาริลับันีว่า” ฮิมานพูอบุนฮ่อนที่ะเอ่ยัวนให้ร่วมันทำแผน ุนฮและออบทำหน้า
“ไอ่อยา่วยมัน็อยาอยู่หรอฮยอ แ่พวเราะ่วยยัไอ่ะ?” ออบถาม ฮิมานโอบอออบแล้วระิบเบาๆ
“เอาหน่า.. ันมีแผนแล้วัน”
“นี่ฮยอเนียนป่ะเนี่ย? -/////////-”
“ไม่ไ้เนียน แ่หัวใมันสั่ให้ทำ ฟอ” ฮิมานหอแ้มออบฟอให่ ออบันฮิมานออแล้วปิหน้า้วยวามเิน ยุทำหน้าเนือย
“มึอย่าเพิ่มาลวนลามเมียอนนี้ บอแผนมึมา - -”
“ูยัไม่ไ้ิ เออ!ออบ ยอแนี่มันมีปิิริยายัไเวลาแฮยอนมันอวะ?”
“ยอแฮยอเหรอ.. เิน..”
“แสว่ายอแมัน็อยาให้ แ่มันอาย.. อ่ะห๊า! ูรู้แล้ว ออบับุนฮ็ไปทำท่าปรึษายอแ บอว่าท่าทามันูเ็บแล้วพูประมาว่าเพราะยอแไม่ให้มันรึป่าวแฮยอนมันถึเป็นแบบนั้น ส่วนมึ..ไอ่ยุ” ฮิมานระาอเสื้ออยุให้เ้ามาใล้แล้วระิบ ุนฮมออย่าๆ
“นี่พวพี่ระิบอะไรันอ่า? ให้ผมรู้มั่สิฮะ”
“วามลับรับเ็น้อย เอาเป็นว่าามนี้แล้วันนะ”
“โอเ!”
“ยอแฮยอ ผมว่าแฮยอนฮยอเาูึมๆแปลๆนะ” หลัาิน้าวเสร็ออบและุนฮ็ลายอแออมาแล้วทำามแผนทันที
“เอ๋?”
“ฮยอไม่เยสัเเหรอ? ผมสัเนะเวลาที่ฮยอไล่แฮยอนฮยอออไปพ้นัว แฮยอนฮยอูเศร้าๆึมๆ” ุนฮพูอย่าเห็น้วยามที่เี๊ยมันมาเป็นอย่าี ยอแหน้าเสีย
“แ่ว่า.. แฮยอนมันมาอฮยอมีอะไร้วยนี่สิ... ือฮยอเินอ่ะ”
“แล้วะให้แฮยอนฮยอเป็นแบบนี้่อไปเหรอ? ผมว่าไม่ีมั้..” ออบรอาไปมา ยอแถอนหายใอย่าลุ้มๆ ่อนะเอ่ยถาม้วยวามประหม่า
“แล้วฮยอวระทำยัไหล่ะ?”
“ถ้านายอยาะเอานะวามอายนะ นาย็..” ยุที่เินเ้ามาใหม่ระิบ้าหูยอแ ยอแไ้ยินถึับหน้าึ้นสีอย่าเห็นไ้ั
“..แ่มันะีเหรอยุฮยอ?”
“นาย้อรีบัสินใแล้วหล่ะ่อนที่แฮยอนมันะแย่ไปมาว่านั้นหล่ะนะ”
“ลรับ ผมะทำ” ยอแเม้มปาอย่าเินอาย ยุยิ้มแล้วพยัหน้า ออบและุนฮมอหน้าันอย่าสสัยว่ายุพูอะไร แล้วยอแนั้นัสินใะทำอะไรันแน่
“พวฮยอไม่บออะไรพวผมเลยอ่า ใร้าย T 3 T”
“พ.. พวพี่เา... -/////-” ุนฮและออบหันมามอัน้วยใบหน้าแ่ำ ุนฮใ้ปลายนิ้วิ้มันอย่าเินๆเมื่อเสียรวราภายในห้อเล็ลอออมาให้ไ้ยิน
..แน่หล่ะ.. ็เล่นเอาหูแนบับประูห้อ ไม่ไ้ยิน็แปลแล้ว..
“สอนนี้ทำอะไรันเนี่ย หืม?” มัเน่ไลน์สะุ้เฮือเมื่อเสียทุ้มนุ่มอฮิมานัอยู่้าหลั ทั้สอหันไป็เห็นยุและฮิมานยืนยิ้มอยู่ ออบยิ้มแหยๆ่อนะอบ
“ป..ป่าวฮะ แหะๆ ผ.. ผมไป่อนนะ” ออบพูบ็รีบลุเินหนี ฮิมานรีบสาวเท้าเ้าไปใล้่อนะอุ้มออบแล้ววิ่เ้าห้อนอนไป
“อ้าวเห้ยออบฮยอ! รอผม้วย.. เอ่อ.. ” ุนฮียิ้มให้ยุ่อนะรีบิ่หนีแ่ยุว้ามือเอาไว้แล้วระาร่าโปร่เ้าหาัว ใบหน้ามายุลที่ออาว ุนฮัปาับอย่าเินอายเมื่อสัมผัสไ้ถึลมหายใร้อนผ่าวที่ร้นออนอยู่
“ย.. ยุฮยอ.. ”
“ You leave me breathless.. You're everything good in my life… ”
“….”
“ You leave me breathless .. I still can't believe that you're mine. You just walked out of one of my dreams. So beautiful you're leaving me… Breathless... ” เสียทุ้มนุ้มับานทำนอไพเราะ ุนฮยืนหน้าแ่ำอย่าเินอาย
...พ..พอยุฮยอเ้าโหมโรแมนิทีไร ุนฮนนี้ะละลายทุทีเลยหน่ะสิ..
“ฮ..ฮยอ..”
“ฮยอรันายนะุนฮ”
“ผ.. ผม ผม็รัฮยอฮะ อ๊ะ!” ร่าอุนฮลอยหวือเนื่อายุรวบัวอุ้มึ้นมา แนเรียวโอบรออยุโยอัิโนมัิ ยุยิ้มอ่อนโยนใหุ้นฮ่อนะเินเ้าห้ออย่ารวเร็ว
...สุท้าย็โนแบบเียวันหมเลยสินะ..
The END
แถม...
เ้าวันรุ่ึ้น.. [9 AM.]
“โอ๊ยให้ายสิ! เ็บะมัเลย!!” ออบเินะโผละเผลเ้าไปในห้อรัวพลาบ่นเป็นหมีินผึ้้วยวามปว ุนฮที่ทำอาหารอยู่หันมายิ้มแหยๆให้
“เป็นไบ้าฮะออบฮยอ เมื่อืนนี้ี่รอบ?”
“ห้ารอบ!”
“อฮยออ่ะยัี อผมยันเ้าเลย หโมอ่ะว่าะบ” ุนฮทำหน้าะร้อไห้พลาแะสะโพมนอย่าเบามือ ออบเบิาว้าอย่าใ
“ห๊ะ?!! แล้วนี่นายลุึ้นมาทำไม? ไม่ไปนอนพัผ่อนหล่ะ?!”
“..็ลุมาทำอาหารนี่หล่ะฮะ ือมันนอน่อไม่ลอ่ะ TT”
“นี่พวนาย.. อ่า.. พวนายไม่ปวันบ้าเลยรึไ?” ุนฮและออบมอยอแที่เินะโผละเผลเ้ามาในรัว ยอแเบ้หน้า้วยวามปว
“็ปวหล่ะฮะ แ่โนบ่อยๆมัน็..ิน” ออบเาหัวอย่าเินๆ ยอแรอาไปมาอย่าเ็ๆ่อนะเอ่ยถาม
“แล้ว... รู้สึเหนอะหนะบ้ามั้ย?”
“อ๊ะ?! นี่ฮยอไม่ไ้ล้าราบออเหรอฮะ?” ุนฮถามอย่าประหลาใ ยอแีหน้ามึน่อนะส่ายหัวเบาๆ
“ไม่อ่ะฮยอไม่ล้า..”
“ั้นเี๋ยวันล้าให้..”
“เฮ้ย!!!” ยอแเบิาว้าเมื่อแฮยอนที่เินมายืนอยู่้าหลัอุ้มนเอัวลอยแล้วสาวเท้าลับห้ออย่ารวเร็ว ุนฮและออบมอหน้าัน่อนะ้มหน้าลถอนหายใอย่าหนัหน่ว
...มัน้อมีอีัรอบสอรอบแน่ๆ มัเน่ไลน์ฟันธ!!...
The END [ริๆนะ]
-------------------------------------------------------------------------------------------------
รีอัพ่าา
ความคิดเห็น