คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : #16
16
"ลิน" ราเมศวร์้มลระิบเรียหิสาวที่นอนะแ้าหลับาพริ้มอยู่บนเียนุ่มเบาๆ ปลายนิ้วเรียวลาไล้ผิวแ้มนุ่ม ่อนะโน้มหน้าลไปใล้ แล้วมูสูมวามหอมาพวแ้มนุ่มอย่าอใไม่อยู่
"อือ" เสียราเหมือนรำาที่ถู่อวน เรียร้อยยิ้มเอ็นูาายหนุ่ม เรือนายำยำที่อยู่ในุนอนลายทาเรียบร้อย่อยแทรัวเ้าไปในผ้าห่มผืนให่ อ้อมแนอบอุ่นโอบอร่าบาแล้วรั้เ้ามาหา
"ี้เาัเลยลิน๋า" เสียแหบห้าวพึมพำเบาๆ พลาลาไล้ปลายมูไปามแ้มนุ่มและใบหูเล็ นี้เาที่ถู่อวน้วยไฟพิศวาสาายหนุ่ม่อยๆ ัวเียแล้วปรือาึ้นมอ ่อนะร้ออุทานออมาอย่าใ
"อุ๊ย! ุราเมศวร์"
"ื่นแล้วเหรอรับ" เายิ้ม
"ุลับมาเมื่อไหร่ะ" เรือนร่าบาในุนอนผ้าแพรเนื้อนิ่ม พยายามยับะลุึ้น แ่ถู้วยท่อนแนำยำที่พาอยู่บนเอว รมย์นลิน้อหน้ามหล่อเหลาภายใ้แสสลัวาโมไฟหัวเีย และมัน็
มาพอที่ะมอเห็นวามปรารถนามามายเืออยู่ในวาู่นั้น
เพียสบาายสาว็สะท้านไหว หายใไม่ทั่วท้อ วามวาบหวามยามมือหนาลูบไล้สี้าลมาามส่วนเว้าโ้อเอวบา ทำให้เิารสูบีเลือในระแสให้แล่นพล่านไปทั้สรรพา์าย อยายับร่าหนีมือร้อนุน ทว่าร่าายอเธอลับนิ่ึราวับถูียึไว้้วยะปู
"ลับมานานแล้ว เห็นุนอนอยู่เลยไม่อยาปลุ" เาบอ พลาโน้มใบหน้าลมาใล้ ปาและมูอนไ้แ้มนุ่มับออาวหอมรุ่น ะที่มือร้อนมา้วยพิษสลูบไล้นวลลึสะโพผายึแน่น
รมย์นลินนึเือำพูเานั ปาบอไม่อยาปลุ แล้วสิ่ที่เาำลัทำอยู่นี่เรียว่าอะไร
"ุราเมศวร์ ลิน่ว ปล่อยเถอะ่ะ" น้ำเสียสั่นหวิวที่บอออไปนั้น่าฟัไม่มั่นหนัแน่นเอาเสียเลย
"ผมิถึุะบ้าายอยู่แล้วลิน" เาพึมพำเบาๆ แ่็ทำเอาหัวในฟัอุ่นวาบ มือที่พยายาม่อ้านันไหล่หนาหยุนิ่ "ผมะลับมาหาุั้แ่หัว่ำแล้ว แ่ิที่้อไปทาน้าวามำเิอเสี่ยโอภาส ลินทาน้าวหรือยัรับ" เสียทุ้มนุ่มเอ่ยถามอย่าห่วใย พลอยทำให้หัวใอหิสาวที่นอนนิ่มอเาาแป๋วอยู่รู้สึอบอุ่นึ้นมามามาย
ราเมศวร์รวบมือบาที่วาทาบับอว้าไว้้วยมือ้าเียวอเา วามยามนี้หวานึ้วามอใบหน้าแ่ำสะท้อนแสาโมไฟอย่าหลใหล
เธอสวยหวานับใเานั
มูโ่ลบนหน้าผามนเลี้ยเลาอย่าอ่อนโยน ่อนะผละห่าเพียนิ พลาหลุบเปลือลมอสบวาลมโที่้อนึ้นมออย่าวยระนไม่แน่ใ
"ผมทนไม่ไหวแล้วนะลิน" เาว่า ่อนะใ้ฟันาวสะอาบัปลายมูโ่รั้นเบาๆ อย่าหยอเอิน "อผมเถอะยอรั"
ำอออ้อนอเา่าฟัน่าหลใหล รมย์นลินเลิ้มในมน์เสน่ห์ำหวาน 'ยอรั' ที่หลุออมาาริมฝีปาสวยไ้รูปอเา ้วยเป็นเพราะอารม์ปรารถนาอันแรล้าที่เาปลุปั่นึ้นมานี้ระมั ทำให้ร่าาย และใอเธออ่อนยวบล นหลลืมวามั้ใ และศัิ์ศรีที่เยแบไว้บนบ่า และอนนี้นที่เธอเยะโนใส่หน้าำลัะระามันออไป
ไม่ไ้! เธอะทำัวเป็นผู้หิใ่ายไม่ไ้เ็า
"ุเมศวร์ ปล่อยลินเถอะ่ะ" ร่าบาในอ้อมแน่อ้านึ้นมาทันที ทำฝให้มูปาที่ำลัุน้นหาวามหวานหยุะั
"ผมรู้ว่าลินเอ็้อารผม เหมือนที่ผม้อารลิน"
"ลินไม่ไ้้อารุสัหน่อย" ยัปาแ็ปิเสธ ทั้ที่ใอ่อนยวบั้แ่ไ้ยินำหวานาปาเา
"ุ้อารผม แ่เพราะุเป็นนหยิ่ในศัิ์ศรี ุถึพยายามปิเสธวาม้อารนี้... ลิน" เสียทุ้มนุ่มระิบเรียแผ่วหวาน "มันไม่ใ่เรื่อเสียหายเลยลิน หาเราะปล่อยให้ทุอย่าเป็นไปามธรรมาิ ทำามใัวเอเสียศัิ์ศรีรไหน"
"ุเป็นผู้าย ุ็พูไ้สิ" เธอเถียพลาเบือนหน้าหนีปลายมูทีุ่นเอาเปรียบแ้มนุ่ม ลมหายใร้อนผ่าวรินรแ้มนุ่ม
"ะหิหรือาย ล้วนมีวาม้อารไม่่าันหรอ... เลิเถียำไม่ฟาสัทีเถอะสาวน้อย" เาว่า และไม่ิะปล่อยโอาสให้หิสาวไ้อบโ้เาอี
ริมฝีปาร้อนรุ่มประบแนบแน่น ปิวาม่าำนรรานั้นเสีย เวลานี้เาอยาะื่นมและลิ้มลอวามหวานอเธอให้ื่นใ มาว่าะมาเถียับเรื่อไม่เป็นเรื่อับเธอ
"ปล่อยัวให้สบายเถอะลิน อย่าปิเสธัวเออีเลย"
"ลิน..."
"ผมิถึุ" เสียอออ้อนระิบ้าใบหู ่อนพรมูบทั่วใบ
หน้าหวาน อนไ้ออและิ่หู แล้ววลับึ้นไปรอบรอลีบปานุ่มหวานอีรั้ มอบวามเร่าร้อนระุ้นให้เธออบสนอ "ยอรั ผม้อารุ ้อารุที่สุ"
รมย์นลินหลับาพริ้ม หัวใวน้อยึมับำหวานและสัมผัสอ่อนโยน แ่ระนั้น วามหวาหวั่นในใ็ไม่อาาหาย วามรู้สึนึิยัยั้บยั้เผื่อใับวามผิหวัที่อาะเิึ้นในอนา
บาทีเาอาะพูออมาเพราะอารม์ปรารถนาที่มีอยู่็ไ้
"อเวลาให้ลินหน่อยไ้ไหมะ" เธอบอเาเสียสั่น
"ุลัวผมมาเหรอลิน" ใบหน้าหล่อเหลาะโอยู่เหนือร่าบาหอมรุ่น ปลายนิ้วไล้แผ่วามแ้มนุ่ม แล้วหยุลึริมฝีปาล่าอหิสาว ่อนะโบริมฝีปาอัวเอลไปประบแล้วบูบแผ่วเบาๆ อย่าอ่อนหวานาบ่าน
"ลินยัไม่พร้อมนี่ะ" วาลมโหลุบ่ำ เมื่อใบหน้ามสันผละห่าเพียนิ
"ไม่้อลัวหรอเี๋ยวผมะทำใหุ้พร้อมเอ" รอยยิ้มรุ้มริ่มระบายไปทั่วใบหน้าหล่อเหลา ทำเอาหิสาวสาวหน้าแ่ำ
เธออยาปิเสธสิ่ที่เาำลัะทำ ทว่าทั้ร่าายและหัวใอ
เธอ มันลับรออยสัมผัสาเาอย่าน่าละอาย
"แ่..."
และ่อนที่รมย์นลินะไ้ปิเสธ ริมฝีปาหยัสวยร้อนผ่าว ็แนบเ้าหาริมฝีปานุ่มหวานแล้วบเล้าเรียวปานุ่มอย่าอ่อนโยนอีรั้ ่อนะบัับให้เผลอออรับปลายลิ้นหนาอุ่น่านที่สอเ้าไปวานหาวามหวานภายใน ทุสัมผัสอเาเ็มไป้วยวามละมุนละไมวนให้หลใหลล้อยาม
รมย์นลินเผลอัวเผลอใไปับสัมผัสทะนุถนอม และุมพิเอาใอเาอย่าไม่อารั้สิ ฝ่ามือบาที่พยายามันอว้าเลื่อนึ้นเป็นโอบรอบลำอแร่ ะที่ศีรษะเล็แหนเยรับุมพิอ่อนหวานอเาอย่าเ็มใ
"ัวุหอมหวาน นผมอยาะินุเ้าไปทั้ัวเลยลิน" ฝ่ามือหนาร้อนลูบไล้ไปามนวลเนื้อนุ่ม หยุเล้าลึเป็นัหวะับสะโพผายลมลึ สอรัเร้ารึเ้ามาิหน้าาแ็แรสัมผัสับวามแ็ร้าวนร้อนอเา
หัวใวน้อยเ้นแร ลมหายใเริ่มิั เมื่อสัมผัสอเาเริ่มรุนแรมาึ้น้วยวามปรารถนา
"เป็นอผมนะรับนี" เสียแหบพร่าอออ้อนอวามสมัร
ใ ะุไ้ปลายมูับริมฝีปาร้อนลไปามออหอมรุ่น ไล้่ำลไปถึแอ่ีพร ่อนบเม้มเบาๆ สร้าวาม่านสยิวให้ับร่าสาวน้อแอ่นอรับ
ายหนุ่มัารปลเปลื้อุนอนัวสวยออให้พ้นทารั วามามผุผาอร่าสาวที่สะท้อนแสาโมไฟ ่าามไร้ที่ิ ราเมศวร์ะโหน้าเหนือร่าสาว วามอร่าเย้ายวน้วยสายาที่เ็มไป้วยวามปรารถนาล้นเหลือ
รมย์นลินแทบไหม้เรียมไปับสายาร้อนแรอเา ร่าามพยายามะะแหนีสายา ทว่าสิ่ที่เาำลัระทำอยู่ับรึสายาอเธอไว้อย่าอัโนมัิ
ราเมศวร์่อยถอเสื้อนอนอัวเอออ ะที่สายามริบเือวามปรารถนามามายในนั้น ้อมอสบาลมโที่เบิว้าอหิสาว แล้วเผยยิ้มออมาอย่าเอ็นู
เรือนร่าำยำที่ปราศาเสื้อผ้าเผยให้เห็นอว้าึแน่น มัล้ามสวยาม แม้ไม่ให่โเหมือนนัเล่นล้ามทั่วไปแ่็สมส่วนายารีที่แ็แร หน้าท้อเป็นลื่นลอนสวยปราศาไมันส่วนเินูน่าสัมผัสลูบไล้
ยิ่มอสำรวเท่าไหร่ หัวใหิสาวยิ่เ้นแร วามร้อนวูบวาบ
แผ่่านปลุม ยิ่เาับมือบาไปวาทาบหน้าอแน่นอเาแล้ว หัวใเธอยิ่เ้นระส่ำไม่เป็นัหวะ
เรือนายำยำเปลือย่วบนน้ำหนัลเบียิับออวบ ลมหายใิั ลำอแห้ผาเมื่อสัมผัสับวามนุ่มหยุ่น
รมย์นลินหลับาพริ้มเมื่อใบหน้ามหล่อเหลาโน้ม่ำลหา
ริมฝีปาร้อนรุ่มประบแนบแน่น บูบเรียวปาอิ่มเป็นัหวะนุ่มนวลอ่อนหวาน ทุสัมผัสอเาล้วนอ่อนโยนเอาใ ะที่มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่าาม ทำารสำรววามเป็นัวนอเธออย่าเื่อ้า ทั้ที่วาม้อารภายในอารม์พิศวาสนั้น แทบไม่อยาเ็บัเอาไว้แล้ว
แ่เพราะวามอ่อนเยาว์ทาเพศอเธอ ทำให้เา้อใเย็นปลุเร้าร่าายสาวให้พรั่พร้อมสำหรับเาเสีย่อน ริมฝีปาร้อนลาไล้ใบทั่วใบหน้าเลื่อน่ำลมาามลำอระห แล้วบนิ่อยู่ลาล่อออวบอิ่ม ฝ่ามือร้อนเลื่อนไล้ึ้นมาสอรั้ใ้แผ่นหลั ปละอบราเียอออย่า่ายาย
ราเมศวร์ะโหน้าเหนือร่าาม มอออวบสล้ารหน้าอย่าื่นม ปลายนิ้วเรียวลูบไล้สะิปลายถันหยอล้อารอบสัมผัสนแ็เป็นไ วามริบร้อนแรเหลือบึ้นสบาา่ำปรืออหิสาว
"สวยที่สุเลยลิน๋า..."
บำพูื่นมเอาใ ปลายลิ้นหนาให่็ปาแผ่วับยออสีหวาน ่อนวัปลายลิ้นรัวเรียเสียราระเส่าาหิสาวใ้ร่า ที่บิเร็ไปทั้ัว้วยวามเสียว่านพลาแอ่นหยัายึ้นรอรับอุ้ปาร้อนที่รอบรอปลายถันทีู่ันอบรับสัมผัสอเา
เสียราอย่ารัวนใัแผ่วหวิว ปลายนิ้วเรียวเล็สอเ้าไปในลุ่มผมนุ่ม ออแรทึ้เบาๆ อย่า่านเสียวไปับวามร้ายาอปลายลิ้นร้อนที่ปัป่ายุนันับยอทรว
"ผม้อารุมามายเหลือเิน ยอรั" เสียแหบพร่าพร่ำเพ้อิยอประทุมถัน "ผมะลั่ายเพราะุรู้หรือเปล่า" ฝ่ามืออุ่นร้อนลูบไล้ไปทั่วเรือนาย ไม่มีพื้นที่รไหนรอพ้นสัมผัสามือเา
"ลิน๋า... ยอรั ทำไมุหวานนานี้" อุ้ปาร้อนๆ สลับเปลี่ยนรอบรอยอประทุมถันอย่าเท่าเทียม เรียวลิ้นสาหนาระหวัลิ้มเลียูลืน ราวับทารน้อยหิวระหาย ะที่ฝ่ามือให่อี้าอเา ลูบไล้เล้นลึออิ่มอี้าอย่าปลุเร้าไฟพิศวาสในายสาวให้โหมแร
"ลิน๋า ุ้อารผมไหมที่รั หืม? ุ้อารผมหรือเปล่า"
"ละ ลิน" เสียรวราไม่เป็นประโย เรียรอยยิ้มามุมปาายหนุ่ม ที่ำลัทำหน้าที่ปรนเปรอวามวาบหวามาบ่านให้
"ผมมั่นใว่าุพร้อมสำหรับผมแล้วที่รั"
รมย์นลินไม่รู้หรอว่าทำไมเาถึไ้พูออมาเ่นนั้น เธอรับรู้แ่เพียว่าร่าายอเธอมันำลัะแออเป็นเสี่ยๆ เพราะวามทรมานที่ไ้รับาารปลุปั่นอเา ยิ่ใบหน้ามหล่อเหลาไถล่ำลไปเรื่อยๆ วาม่านเสียววาบหวิวยิ่แผ่่านเล่นานเธอนแทบทนไม่ไหว
"ลิน๋า ผมปรารถนาุเหลือเินยอรั" ร่าหนาทาบทับ ะโอยู่เหนือร่าบาที่ำลัสั่นระริามแรปรารถนาที่อัแน่นเียนระเบิ วามเสียว่านที่เิาารถูเาปลุเร้าทำายสาวบิเร็ รวราออมาอย่ารัวนใ
เธออยาปิเสธเาเหลือเิน แ่เมื่อปรือา่ำสบับนัยน์ามร้อนแร้วยไฟพิศวาสนั้น ำพูทั้หลายทั้มวล็ถูลืนหายลไปในลำอเสียหม
มือหนาร้อนผ่าวลูบไล้ใบหน้าหวานแ่ำอย่ารัใร่ล้นเหลือ วามรุ่มร้อนแผ่่านเมื่อายแร่พยายามันวามแ็ร้าวเ้าไปในวามอ่อนนุ่มละมุนในายเธอ
ริมย์นลินัริมฝีปาแน่น่มวามเ็บปว ศีรษะไ้รูปส่ายไปมาับหมอนนุ่มปิเสธวามเป็นัวนอเา
ราเมศวร์้มลประบูบอ่อนหวาน มอบวาม่านเสียวให้เธอ
ไ้หลลืมวามเ็บปว นเมื่อทุอย่าผ่านไปอย่านุ่มนวล และแทนที่้วยร้อนแร ร่าแร่หนาเริ่มเลื่อนไหวเหนือายบอบบาสั่นระริ
วามสุสมผ่อนลายืบลานเ้าโอบอุ้มสอร่า ส่ผ่านนถึปลายทาสีรุ้พร้อมัน วามรู้สึหฤหรรษ์แทรผ่านเ้าเมื่อเพลรัที่เาสอน่วยันบรรเลอย่าหวานึ้่อยๆ บลอย่าอ่อนหวาน
หลัพายุรัผ่านไป อ้อมแนแร่ที่ระออร่านุ่มเปลือยเปล่า่อยลายออ แล้วพลิัวลนอน้าๆ ะที่ร่าอภรรยาหมาๆ พลิัวหันหลัให้ หัวใวน้อยยัไม่ลายวามสั่นสะท้าน
ราเมศวร์ระับอ้อมแน มอบวามอบอุ่นให้ มูโ่มูบับลาไหล่เปลือยาวนวลอย่าหลใหล ในที่สุเธอ็เป็นอเาอย่าสมบูร์
"โรธผมหรือเปล่า" เสียถามแผ่วเบา้าใบหู พร้อมับสัมผัสาริมฝีปาร้อนรุ่มทีู่บับเหื่อที่ึมออมาามไรผมให้อย่าอ่อนโยน ทำให้ร่าบาเปลือยเปล่าสะท้านไหวึ้นมาอีรั้
ริมฝีปาอิ่มที่ยับวมเ่อเม้มเ้าหาันแน่น วาลมโหลับพริ้มปปิวามสับสนที่ามมา หลัผ่านพายุอารม์ปรารถนาบล เธอปล่อยให้ทุอย่าเป็นไปแบบนี้ไ้อย่าไร ไม่่อ้านัืน หนำ้ำยัเ็มใอบสนอเาอี รมย์นลินนึโทษวามใ่ายอัวเอ
ะโทษะโรธเา็ไม่ไ้ เพราะถ้าพูามวามริแล้ว เาไม่ไ้ืนใเธอเลยสันิ ถ้าะผิและโรธ็โรธที่วามหวั่นไหวอัวเธอเอ
"ลิน..." ราเมศวร์เอ่ยเรียหิสาวที่ยัหันหลัให้เานิ่้วยวามเป็นห่ว อ้อมแนแ็แรอบอุ่นรั้ร่าบาเ้าใล้ นแผ่นหลับอบบาแนบิับแผอว้าอเา ลมหายใอุ่นๆ เป่ารแ้มนวลเมื่อเาะโหน้าึ้น พยายามที่ะมอหน้าเธอให้ไ้ "ลิน...ถ้าไม่อบผมะทำเหมือนเมื่อี้นะ"
บำู่ ร่าหิสาว็พลิลับมามอหน้าเาอย่าื่นระหน ราเมศวร์อมยิ้มริ่มมอสบาลมโเบิว้า แล้วแะริมฝีปาับหน้าผามนเบาๆ นถูู่โมเอาเปรียบแ้มแปลั่รีบเบือนหน้าหนี แ่ิที่ปลายนิ้วแ็แรอเาับามนไว้มั่น บัับเธอเธอมอสบาเา
"อบุนะรับ..." เสียทุ้มนุ่มเอ่ยออมา พลามอลึลไปในวาู่สวย "สำหรับ่ำืนที่แสนหวาน อบุสำหรับราวัลที่แสนประทับใ"
สายามที่รวมอทั่วร่าาม ทำให้หิสาวเ้าใไ้ในที่สุว่าราวัลที่เาพูนั้นหมายถึอะไร เรือนายสาวเห่อร้อนวูบวาบึ้นมาอีหน เมื่อมือหนาให่ทำารลูบไล้แผ่วเบาั้แ่สะโพลมลึึ้นมาหยุนิ่ที่บัวูมู่านูันอวสายาอเา
รมย์นลินใสั่นัวสั่น เมื่อแลเห็นเพลิพิศวาสที่ประทุึ้นมาอีรั้ในนัยน์าสีเ้มอเา
"ุเมศวร์...ลิน ลิน่วแล้ว่ะ" ายสาวร้อนผ่าวสะท้านไหวไปับสัมผัสวาบหวามาฝ่ามือที่ำลัุนามเนื้อัว ใบหน้าสวยหวานแ่ำรีบเบือนหลบไม่ล้าสบวาร้อนแรอเาไ้
"แ่ผมยัไม่่วนี่" ไม่พูเปล่า ยัส่ปลายนิ้วสะิส่วนที่ไว่อวามรู้สึให้ื่นัว เายิ้มอย่าพึพอใับวามสามารถในารปลุเร้าอัวเอ
"แ่ลิน่วนี่ ุไม่่ว็่าสิ" เธอว่า้วยน้ำเสียเี่ยอน เรียร้อยยิ้มเอ็นูาายหนุ่มอารม์ีไ้มาทีเียว
"ผมะทำใหุ้เหนื่อยมาสินะ" น้ำเสียทุ้มนุ่มล้ายเห็นใ ทว่าประายาวิบวับแมล้อเลียนนั้น ทำให้หิสาวรู้สึหมั่นไส้เานั ปลายเล็บมนหยิหมับที่หลัมือุนที่ป่นเปี้ยนอยู่ับสะโพลมลึ
"โอ๊ย! เ็บนะเนี่ยลิน" เาท้วเสียอ่อย
"สมน้ำหน้า อยาพูอะไรไม่เ้าท่าเอ" มูโ่รั้นย่นใส่อย่าน่ารั นมอแล้ว็อใไม่ไหวยมือบีบปลายมูรั้นนั้นอย่ามันเี้ยว
"ทำผมเ็บแบบนี้ ืนนี้ไม่้อนอนแล้ว" เสียู่ำรามอย่าไม่ริันั แ่ทว่าารระทำ่อมาอเานั้นริแท้แน่นอน
ริมฝีปาไ้รูปวูบลมาปิเสียประท้วอเธออย่ารวเร็ว ปลายลิ้นร้อนสอแทรเ้าไปวามหาวามหวานาโพรปา านั้น็ระหวัปลายลิ้นหยอล้อับปลายลิ้นเรียวเล็ เรียร้อให้เธออบสนอวาม้อารอันแรล้าอเา
รมย์นลินราอื้ออยู่ในลำอ ใบหน้าสวยหวานแ่ำที่เิาไฟพิศวาสที่เาุึ้นส่ายไปมา เธอพยายามหลบริมฝีปาร้อนร้ายาแ่ไม่เป็นผล ไม่ว่าหันไปทาไหน วามร้ายาและ่ำออเา็ะามิประบูื่มวามหอมหวานร่ำไป นทำให้เธอัวอ่อนยอมอบสนอเาแ่โยี
แสแอ่อนๆ ยามเ้าสาแสส่อผ่านผ้าม่านสีฟ้าอ่อนที่ปลิวไสวามแรลมเย็นๆ เ้ามาระทบผิวายนที่ำลัหลับสบายอยู่บนเียนุ่ม
ร่าบาทีุ่ัวอยู่ใ้ผ้าห่มผืนหนา ยับัวเ้าหาวามอบอุ่น เมื่อสัมผัสถึลมเย็นๆ ที่พัแผ่วเ้ามา แนเรียวเล็โอบอหมอน้าหวัะไ้อุ่นายึ้น แ่แรรัาอะไรบาอย่าที่อบลับมา ทำให้ิ้วเรียวสวยมวมุ่นเ้าหาัน ่อนที่เปลือาะ่อยๆ ระพริบแล้วลืมึ้น
รอยยิ้มหวานาหมอน้ามีีวิเลื่อนไปทั่วใบหน้าหล่อเหลา
ทำให้หิสาวเิอาารเินอาย แ้มเนียนใสแปลั่
"อรุสวัสิ์...ลิน" ริมฝีปาไ้รูปแะแ้มหน้าผามนรับแสอรุอวันใหม่ "อบุมาๆ สำหรับอวัที่มี่าที่สุ ุทำให้ผมมีวามสุมาเลย...เมื่อืน"
นัวเล็ยิ้มเิน้มหน้า่อนริ้วแๆ ับอว้าเปลือยเปล่า
"มัน็แ่สิ่ที่ลินอบแทน ที่่วยเหลือรอบรัวอลินเท่านั้น" เธออบเสียอู้อี้ับอว้าเปลือยเปล่า
"แ่อบแทนผมเท่านั้นเอเหรอ" เายิ้มริ่มส่ให้เธออีรั้ นนไ้รับ้อเม้มปาแน่น
"ริ่ะ และ่อานี้เรา็ไม่มีอะไริ้าัน อนนีุ้นะลิน และไ้ในสิ่ทีุ่้อารแล้ว" นัวเล็แสนอนยับัวออห่า แล้วหันหลัเรียมะลุหนีาเีย แ่อ้อมแนแ็แรลับรึร่าเล็เอาไว้ไม่ให้ยับหนี
"ถ้าุิว่า สิ่ที่เิึ้นเมื่อืน ือ่าอบแทนที่ให้ผม ผมว่ามันยัไม่พอนะ ำไม่ไ้เหรอว่าเมื่อืนผมัววามสุับุไปไม่ี่รั้เอ ผม้อารมาว่านั้น" น้ำเสียรุ้มริ่มระิบิใบหู ลมหายใเป่าล้าแ้มเนียนนร้อน "และูท่าว่าวันนี้ทั้วัน็ยัไม่พอ"
"ุ!" เธอเยหน้าสบาเาอย่าุ่นเือ แ่นัยน์าวิบวับส่อ
ประายเิ้านั้น ทำให้เธอ้อหลบว้าผ้าห่มที่ร่นลไปเือบเห็นหน้าอึ้นมาทำท่าว่าะลุหนี
"ะไปไหน" เาถามพลายึผ้าห่มไว้ หาเธอื้อึะลุหนี ไ้หนีแบบร่อน่อน เาไม่มีทาให้ผ้าห่มพันายไปแน่
"ลินะไปอาบน้ำ" เธออบเสียสะบั พลาวั้อนส่ให้ายหนุ่มอีวให่อย่าแสนอน ระนัเินับำพูอเา ่อนะยื้อุระาผ้าห่ม
"โรธเหรอที่ผมพูแบบนั้น" เาถามเสียอออ้อน พร้อมระาผ้าห่มทีเียวร่าเล็็ล้มลมาทับเยอยู่บนอเาว่ารึ่ัว ท่อนแนำยำโอบระับร่านุ่มนิ่มไว้
"ปล่อย่ะ ลินะอาบน้ำ" เธอบอเาเสียึั ทั้ที่ใเริ่มสั่น ลัวารระทำะ้ำรอยเิมเมื่อืน
"ั้น..." ร่าหนาพลิึ้นมาเป็นฝ่ายทาบทับ "อาบพร้อมันเลยีว่า ผม็ะะอาบน้ำอยู่พอี โีัที่วันนี้ะมีนถูหลัให้"
"ใรว่าลินะอาบพร้อมุ ไม่เอาลินไม่อาบับุหรอ" เธอรีบปิเสธเสียสั่น เมื่ออีฝ่ายใเสียสีแผอว้าับอนุ่มๆ อเธอ
"เสียเวลา อาบพร้อมันนี่แหละ"
"ไม่เอา่ะ" ใบหน้าแ่ำอหิสาวรีบเบี่ยหลบปลายมู
โ่มที่วูบลมาะระรานแ้มนุ่ม
"เอาสิ...ะเอาให้หมแรเลย" นเ้าเล่ห์พูเป็นนัย
"ุราเมศวร์!" เสียใสแว้ใส่อย่าัเิน มือบายึ้นุมแ้มไว้ทั้สอ้า ไม่ยอมให้เาระรานไ้ามใอบ
"รับผม" ริมฝีปาหยัสวยลี่ยิ้มล้อเลียน
"ลินไม่อยาพูับุแล้ว" นัวเล็ิ้นลุลัในวแนแร่ ใบหน้าสวยหวานแ่ำอ้ำอย่าแสนอน
"ไม่พู็ีแล้ว เพราะยิ่พู็ยิ่เสียเวลาไปโยเปล่าประโยน์" เาว่ายิ้มๆ ่อนะ้อนอุ้มนัวเล็ทั้ผ้าห่ม ้าวุ่มๆ เ้าไปในห้อน้ำ ่อนะเริ่มบรรเลเพลรัึ้นอีรั้ ามเสียเรียร้ออหัวใ
ความคิดเห็น