(exo) HALF♢BLOOD - chanbaek hunhan

ลำดับตอนที่ #1 : I N T R O

Half Blood

Intro

            ข้ามีนิทานเรื่องหนึ่งที่อยากจะเล่าให้ทุกท่านได้ฟัง ไม่รู้ว่าพวกท่านจะเคยได้ยินเรื่องนี้มากันรึยัง .. แล้วมาดูกันสิว่า พวกท่านจะรู้จักนิทานเรื่องนี้ดีแค่ไหน ..

            ย้อนกลับไปเมื่อห้าร้อยกว่าปีที่แล้ว ในดินแดนอันแสนสุขของสองเผ่าพันธุ์ สิ่งมีชีวิตที่พวกท่านไม่เคยพบเห็นที่ไหนมาก่อน ดินแดนที่อยู่ห่างไกลจากพวกมนุษย์ เผ่าพันธุ์หนึ่งที่มีความแข็งแกร่งและว่องไวเกินสิ่งใดจะเทียบเทียม เราเรียกพวกมันว่าแวมไพร์ ส่วนอีกเผ่าพันธุ์เป็นเช่นอย่างข้า จิตสั่งการให้ทุกอย่างเป็นไปตามความคิด ทุกคนต่างเรียกพวกข้าว่าแม่มด พ่อมด ไม่ว่าจะเป็นหญิงชราหรือชายชาตรี ทั้งสองเผ่าพันธุ์เป็นมิตรไมตรี ทุกคนต่างใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุขช่วยเหลือซึ่งกันและกัน โดยมีคนปกครองเป็นราชาแวมไพร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในดินแดนนี้ 

จนกระทั่งวันหนึ่ง .. เกิดความรักขึ้นระหว่างแม่มดและแวมไพร์ พวกเขาทั้งสองได้ประกาศความรักครั้งนี้ให้แก่ทุกคนได้รู้ ด้วยการให้กำเนิดบุตรสาวที่มีเลือดทั้งสองเผ่าพันธุ์ผสมอยู่ในตัว พวกเขาคิดว่าจะได้อยู่กันอย่างสงบสุขและคงความรักไปชั่วนิรันดร์ แต่พวกเขาคิดผิด เมื่อราชาแวมไพร์ได้ทราบเรื่องราวทั้งหมด ท่านทรงสั่งให้ทหารใต้คำบังคับบัญชาไปจับเด็กเลือดผสมคนนั้นมา เนื่องจากท่านกังวลว่าเมื่อเด็กสาวเติบโตขึ้นเมื่อไหร่ จะยิ่งใหญ่และเก่งกาจกว่าตัวท่านเอง ทุกคนต่างรู้ดีว่าใครก็ตามที่เกิดจากแวมไพร์และแม่มดทั้งสองเผ่าพันธุ์ จะมีความสามารถมากกว่าธรรมดาถึงสามเท่า ท่านกลัวจนต้องสั่งประหารเด็กคนนั้นด้วยการโยนเข้ากองเพลิง เผาให้ไม่เหลือแม้แต่ซากกระดูก อีกทั้งยังประกาศว่าใครก็ตามที่มีความรักข้ามเผ่าพันธุ์จะต้องถูกประหารเช่นเดียวกับเด็กสาวคนนี้  ชาวเมืองต่างกลัวในคำขู่ของราชา จนความสัมพันธุ์ของสองเผ่าพันธุ์เริ่มห่างกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

เว้นแต่แม่มดสาวที่สั่งสมความแค้นจากการถูกพรากลูกสาวไปจากอ้อมอก นางเดินทางมาแสนไกลเพื่อชำระความครั้งนี้ หญิงสาวได้บุกเข้าปราสาทต้องห้ามซึ่งเป็นที่ประทับของราชาแวมไพร์ ผ่านกองทหารมากมายที่ทำหน้าที่ปกป้องสถานที่แห่งนี้ เมื่อหญิงสาวไปถึงห้องโถงซึ่งเป็นประเวลาที่ราชาประทับอยู่ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ตัวพระองค์เองได้เห็นหน้าของแม่มดสาวที่ท่านคิดว่าสวยที่สุดเท่าที่เคยเจอ โดยไม่รู้เลยว่าท่านได้ทรงพรากบุตรสาวของนางไป พระองค์หลงใหลในความสวยงามของใบหน้า และเสน่ห์ของนางทำให้ในใจเกิดความอยากจะครอบครอง จึงได้จับตัวนางไว้ให้อยู่ในคุกใต้ดินของปราสาท โดยทุกวันความอยากจะครอบครองของพระองค์ได้เกิดเป็นความรัก แต่ตัวของหญิงสาวเองไม่เคยมีและคิดจะรักตอบความต้องการนั้น ราชาทนไม่ไหวจึงจับแม่มดสาวมาเสวยสุขในห้องของพระองค์ทุก ๆ คืน โดยที่แม่มดสาวพยายามหาหนทางฆ่าราชาแวมไพร์นี่ แต่ไม่เคยสำเร็จ จนกระทั่งหญิงสาวทนไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น นางจึงได้หนีออกจากประสาทมืด แต่ก่อนที่จะออกจากสถานที่แห่งนั้น  แม่มดสาวได้ร่ายเวทมนต์สาปให้ราชาบ้าอำนาจจะไม่ได้พบเจอกับรักแท้ แม้แต่แม่มดที่เก่งกาจที่สุดในโลก ก็จะไม่สามารถถอนคำสาปนี้ได้ ..

            เมื่อกลับมาถึงบ้านที่พักของตัวเอง หญิงสาวเหนื่อยล้าจากการเดินทาง หวังจะเจอสามีของตนรออยู่ที่บ้าน แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อเจอเพียงแต่ความมืดปกคลุมอยู่ทั่วบ้าน ไม่มีวี่แววของคนรัก นางจึงใช้ความสามารถของตัวเองสัมผัสกับสิ่งของที่อยู่ในบ้านเพื่อมองย้อนกลับไปเมื่อช่วงเวลาที่ผ่านมา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกลายเป็นภาพอยู่ในหัว  น้ำตาทั้งสองข้างไหลออกมาช้า ๆ เมื่อเห็นความจริงที่เกิดขึ้น ภาพของชายหนุ่มที่เก็บของใช้ส่วนตัวและหนีตามไปกับแวมไพร์สาวอีกคน ความเจ็บปวดที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันอัดแน่นอยู่เต็มหัวใจ ความรู้สึกที่เวทมนต์ก็ไม่อาจจะรักษาได้ ก้าวเดินไปที่เตียงด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า สัมผัสหนึ่งที่แตกต่างจากเดิม

หญิงสาวรู้สึกแปลกเมื่อเสียงหัวใจเต้นที่ช้าลงของตัวเอง ได้มีอีกเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นมา หัวใจสองดวงที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกันอยู่ในตัว ร่างของหญิงสาวล้มลงกับพื้นพร้อมกับปิดปากด้วยหยดน้ำตามากมาย หลายคนคิดว่าเป็นความเสียใจที่คนรักของนางได้จากไป แต่แท้จริงคือความดีใจที่มีเด็กตัวน้อย ๆ อีกคนเข้ามา นางจึงย้ายตัวเองออกจากที่นี่เพื่อไม่ให้ราชาตามเจอและเพื่อความปลอดภัยของลูกนาง ..

            เก้าเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก แม่มดสาวได้กำเนิดบุตรชายที่เกิดมาจากความไม่ตั้งใจ  ไม่ใช่ไม่ตั้งใจที่จะมี แต่ไม่ตั้งใจที่จะทำให้พ่อของเด็กเป็นคนที่นางไม่รัก การให้กำเนิดบุตรครั้งนี้เป็นเรื่องหนักใจอย่างมาก ในเมื่อเด็กคนนี้เกิดจากแม่มดและแวมไพร์ แน่นอนว่าในหัวมีแค่สองความคิดคือ ถ้าราชานั่นไม่ฆ่าเด็กคนนี้ ก็ต้องนำเด็กคนนี้ไปเลี้ยงให้เป็นคนปกครองเมืองต่อไป แต่ในความคิดของนาง ไม่ต้องการให้ลูกคนนี้เติบมาอย่างราชานั่น ความหลงในอำอาจและบ้าในพลังทำให้เมืองที่แสนสุขไม่น่าอยู่อีกต่อไป เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้ว หญิงสาวจึงไม่อยู่เฉย เดินทางกลับเข้าเมืองเพื่อไปหาชายหนุ่มที่สนิท ซึ่งเป็นลูกของเพื่อน แล้วได้ฝากลูกของนางไว้ก่อนที่จะให้ชายหนุ่มร่างสูงคนนี้พาเด็กไปให้มนุษย์สามัญชนเลี้ยงดู โดยเด็กหนุ่มต้องคอยตามดูแลอยู่ห่าง ๆ ความประสงค์ของนางต้องการให้ลูกเกิดมาเฉกเช่นมนุษย์ และไม่ต้องการให้รู้เรื่องราวความน่ากลัวของสองเผ่าพันธุ์ แต่ก่อนจะแยกจากกัน ผู้เป็นแม่ได้จูบลงบนหน้าผากกว้างของเด็กน้อย ก่อนจะร่ายเวทมนต์ครั้งสุดท้ายเพื่อคุ้มครองลูกของตน ..

“ เด็กคนนี้จะอยู่ในความดูแลของแม่ที่เป็นมนุษย์ โดยจะไม่มีใครสามารถหาเด็กคนนี้เจอไม่ว่าจะเป็นแม่มดหรือแวมไพร์ ด้วยเส้นกั้นที่เวทมนต์สูงสุดก็ไม่อาจข้ามผ่าน จนเมื่ออายุครบ 20 ปี เวทมนต์จะเสื่อมคลายตามกาลเวลา คู่ชะตาที่ฟ้าลิขิตจะเปิดเผย ”

            เมื่อราชารู้เรื่องของหญิงสาวที่ได้ให้กำเนิดบุตรเลือดผสม ซึ่งหญิงสาวที่ว่าคือคนที่พระองค์รัก แต่มีอีกคนที่พระองค์คิดว่าคงรักได้มากกว่าคือลูกของนางและเป็นลูกของพระองค์เอง คงยอมไม่ได้ที่จะปล่อยให้ลูกคนแรกและคนเดียวต้องหลุดลอยไป จึงสั่งให้ทหารไปตามหาตัวแม่มดสาว คืนวันนั้นเกิดความวุ่นวายทั่วทั้งเมืองในการตามหาหญิงสาว ทหารได้รื้อค้นทุกบ้านที่อยู่ในการปกครองของพระองค์ แต่ไม่มีท่าทีว่าจะเจอ

ด้วยความโมโห ราชาทรงโกรธยิ่งนัก จึงประกาศให้ใครก็ตามที่เจอตัวของแม่มดสาวนี้ จะได้ของตอบแทนอย่างดี  แวมไพร์มากมายและแม่มดพ่อมดบางพวกต่างพากันตามหาหญิงสาวเพื่อแลกกับสิ่งของที่น่าเย้ายวนนั่น เว้นแต่บางคนที่เห็นความสำคัญของเผ่าพันธุ์ตัวเองมากกว่ารางวัล คิดก่อกบฏโดยการร่ายมนต์สร้างอาณาเขตที่แวมไพร์ไม่สามารถล่วงเกินได้ แน่นอนว่าเมื่อมีพ่อมดแม่มดที่ดีแล้ว จะต้องมีพ่อมดแม่มดที่ร้าย อีกจำพวกหนึ่งตัดสินใจจะรับใช้ราชาแวมไพร์จึงทำให้ทั้งสองฝั่งเกิดการแตกหักกัน และเป็นอริกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา  ..

.

บรรยากาศตอนกลางคืนที่มีเพียงแสงจันทร์และตะเกียงไฟของหญิงสาวในป่าลึกนอกเมือง รอบ ๆ มีเพียงต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นปกคลุมไปทั่ว แม่มดสาวเดินทางมาถึงที่นี่เพื่อส่งลูกนางออกไปให้พ้นจากเมืองนี้

“อย่าลืมที่ข้าบอกล่ะ เจ้าต้องนำลูกข้าไปให้หญิงสาวคนนี้” พูดขึ้นพร้อมกับยื่นรูปเก่า ๆ ให้กับชายหนุ่มตรงหน้า

“มันเป็นชะตาที่นางจะต้องเลี้ยงดูลูกของข้า” น้ำตาของคนเป็นแม่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

“และเมื่อถึงเวลา เด็กคนนี้จะได้รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงว่าเขาเป็นใคร”

To be continued

จบไปแล้วกับอินโทร เป็นไงบ้าง ? น่าเบื่อรึเปล่า TT

พยายามเขียนให้ดีแล้วน้า ถ้าชอบอย่าลืมเม้นให้กำลังใจด้วย

ตอนนี้อาจสั้นนิดนึงเพราะจะบอกถึงจุดเริ่มต้นทั้งหมด

ยังไงก็รอติดตามตอนต่อไป ยาวกว่านี้แน่นอน

© themy  butter