ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
War Of Minds สงครามจิตสังหาร

ลำดับตอนที่ #1 : Kill 1 : เริ่มสังหาร

  • อัปเดตล่าสุด 8 ส.ค. 55


   ภายในค่ำคืนที่แสงจันทร์ส่องรำไร พระจันทร์ที่มีเพียงครึ่งเสี้ยวทอแสงประกายบนฟ้าอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ความเงียบสงบของคืนอันแสนจะ

เงียบงำได้ถูกทำลายโดยเสียงฝีเท้า..ในซากวิหารโบราณอันเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความลึกลับ.. 

"นี่นะเหรอ ที่ที่ซึ่งเหมาะแก่การจะฝึกของชั้น" ร่างนั้นช้อนตามองดูสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเค้า..

..วิหารเมนทิส (Mentis Cathedral.)

---------------------------------------------------------------
 
ณ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง

"ห่าวววว"

..เสียงง่วงหาวของเด็กนักเรียนคนหนึ่ง..ดูภายนอกเเล้วเค้าเป็นเพียงเด็กนักเรียนธรรมดาที่่มีบุคลิกลึกลับน่าค้นหา..ทรงผมสีบรอนที่ไว้ยาวพรางตาด้านซ้ายของเขาไว้ครึ่งหนึ่ง ใบหน้าเรียวได้รูป ดวงตาที่ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆทำให้ไม่สามารถจะรู้ได้เลยว่าเค้ากำลังคิดหรืออยู่ในอารมณ์ใดๆ

และในขณะที่เค้ากำลังก้าวเข้าโรงเรียนเหมือนที่ทำทุกครั้ง..

..กลับมีเสียงหนึ่งเเทรกขึ้นมา..

"สวัสดีจ้า เเรร์ ^^"

เด็กหนุ่มหันตามไปหาที่มาของเสียงอย่างข้าๆ

"อ้าวว่าไงแมรี่ รองเท้าเธอยังสวยกว่าหน้าเหมือนเดิมเลยนะ ^^" เสียงตอบกลับมาอย่างเป็นมิตรมากมาย(?)จากผู้โดนทักทาย

"จ้า สุนัขในปากของนายก็ยังอยู่ครบสินะ แถมสุขภาพยังเเข็งเเรงดีเหมือนเดิมเลยใช่มั้ย? - +" 

"อืมม..อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันเเฮะ ว่างๆก็พาไปหาหมอให้หน่อยดิ รู้สึกจะคุยกะสุนัขรู้เรื่องไม่ใช่เหรอ เธอพาไปน่าจะง่ายกว่าฉันพาไปนะ O^O"

..ในขณะที่บทต่อล้อต่อเถียงของคนสองคนกำลังดำเนินไปอย่างดุเด็ดเผ็ดมันขิงก็ราข่าก็เเรงนั้นเอง..

..สภาพของเวลาเหมือนกำลังถูกหยุดไป..ทุกอย่าง ณ อาณาบริเวณนั้นกลับเหมือนหยุดนิ่งไหวติงไม่เคลื่อนไหว..ซึ่ง..เเม้เเต่สายลมที่เคยพัดกลับ

หยุดอยู่จนเห็นเป็นรูปเป็นร่าง..ในขณะที่ร่างๆหนึ่งก้าวเข้ามาพร้อมกับคำพูดของร่างนั้น

"มันช่างง่ายดายอะไรเช่นนี้ คัมภีย์ที่โดนเจ้าเด็กนี้จิ๊กไปจากวิหาร ฉันคนนี้ขอรับไปต่อก็เเล้วกันนะ"

ในขณะที่มือของบุคคลลึกลับกำลังจะล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายของเเรน์นั้น..

เค้ากลับพบลำแสงพุ่งเข้าหาตนเองอย่างรวดเร็ว..

..บุคคลลึกลับถึงกลับต้องดีดตัว..เพื่อหลบลำแสงนั้นให้ทันถ่วงทีก่อนที่มันจะตัดลำตัวของเค้าให้กลายเป็นสองท่อน

"บ้าฉิบ! ใครวะ เจ้าเด็กนี่มีพวกพ้องด้วยงั้นรึ "ร่างนั้นพ่นคำสบถออกมา

"พวกพ้องบ้าบอคอแตกอะไรกันน้า"

เสียงของคนๆนั้นดังขึ้นมา

และ..เมื่อบุคคลซึ่่งเกือบจะโดนลำแสงฆ่าตายหันกลับไปยังต้นตอของลำแสง..

..กลับพบเด็กหนุ่มคนเดียวกันที่เขาจะแย่งคัมภีย์กำลังล้วงกระเป๋ายืนอยู่อีกฝากหนึ่ง..

เขาแทบสิ้นสติไปในพริบตา!!

"นี่..แกรู้ตัวได้ยังไง"

"ก็ไม่อยากหรอก ชั้นรู้ตั้งเเต่ตอนแกตามชั้นไปที่วิหารแล้วละ"

..บุคคลลึกลับที่โดนอีกฝ่ายรู้ตัวตนเข้าอย่างจังถึงกับอึ้ง..

"เจ้าของร้านหนังสือเฮงซวยที่พยายามตามหาวิหารมาทั้งชีวิต..เเต่กลับหามันไม่พบเลยคิดจะหลอกใช้เด็กที่สนใจเรื่องนี้เข้าด้วย เเถมยังไปได้สวยเพราะเด็กคนนั้นกลับค้นหามันพบซินะ" 

"งั้นแกรู้ตัวได้ยังไงว่าชั้นมาถึงแล้ว"

เด็กหนุ่มผู้ซึ่งถือไพ่เหนือกว่าไว้ในมือ..ได้เผยรอยยื้มมุมปากออกมา..
 
"น้าไม่สังเกตหรอกเหรอ ตามเสาไฟฟ้าตามทาง ผมได้ทำสัญลักษณ์จับข่ายการใช้จิตที่สูงเกินกว่าปกติไว้นะ"

ผู้ที่มาเพื่อไล่ล่าได้หันกลับไปมองยังเสาร์ไฟฟ้าต้นต่างๆที่เรียงรายอยู่ข้างถนน ทำให้เขาเข้าใจชัดเจนว่า บัดนี้ เขาได้กลายเป็นผู้ถูกล่าไปเเล้ว

"แล้วพลังของน้า คือการหยุดยั้งเวลาใช่มั้ยละ ใช้พลังยิ่งใหญ่ขนาดนั้น เปลืองจิตแย่เลยเนอะ เลยทำได้เพียงเเค่พื้นที่จำกัด"

..เสียงกัดฟันของผู้ที่โดนซ้อนแผนดังเป้นจังหวะๆ

"เป็นไปไม่ได้..แกจะมาทำสัญลักษณ์นี้ตอนไหน ในเมื่อชั้นสะกดรอยตามแกทุกฝีก้าวตลอดก่อนหน้าที่แกจะไปวิหารอีก"

..แววตาสมเพชของผู้มีชัยได้ชายตามองลงมา

"มันก็มุกเดียวกับที่ชั้นล่อให้น้าออกมานั่นเเหละ ร่างมายา(illusion) ที่น้าเห็นอยู่นะ มันก็ตอนเดียวกับที่น้าเห็นผมอ่านหนังสืออยู่เมื่อวานนั่นเเหละ"

เมื่อเสียงพูดจบ ผู้โดนไล่ต้อนกลับกระโจนหายเข้าไปในกำแพงโรงเรียนโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆไว้

"เหอะ ให้ตายเหอะ อีกสามวินาทีบาเรียหยุดเวลาของมันคงจะหายไปสินะ ต้องรีบกลับไปยืนที่เดิมซะแล้ว"

ลมที่หยุดชะงักได้กลับมาพัดอีกครั้ง

"นี่ ยายมารีด"

"แมรี่ ย๊ะ = =" เจ้าของชื่อตอบคนเรียกด้วยความเอือมระอา

"อ๋อ เหรอ เข้าโรงเรียนกันดีกว่าเดี่ยวสายหรอก"

ในขณะที่เเรน์กำลังพูดอยู่นั้นได้มีมือมือหนึ่งเข้ามาเบิร์ดศีรษะเค้าเต็มแรง
 
ป๊าปป...เสียงมือกระทบศีรษะเขาอย่างรุนแรง

"แน่จริงก็เข้าแถวก่อนชั้นสิ เจ้าแร่น้อย - +"

แรร์ลูบหัวตัวเองพร้อมพึมพำ"เหอะ ฝากไว้ก่อนนะ ยัยมารีด + +"

พูดจบแรร์ก้วิ่งตามเข้าไปในโรงเรียนทันใด

---------------------------------------------------------------

..เลิกเรียนในตอนเย็น..

..ตอนบ่ายสี่โมงเย็น..แดดส่องรำไรไปตามท้องถนน เสียงผู้คนพลุกพล่านเนื่องจากโรงเรียนพึ่งเลิก..แรร์ได้เดินกลับบ้านเพียงลำพังสวนทางกับผู้คนมากมายที่จอเเจอยู่เต็มถนน 

"สวัสดีครับทุกคน..คงสงสัยสินะ ผมคือใคร..ผมก็เเค่เด็กธรรมดาคนหนึ่่งที่สนใจเกี่ยวกับศาสตร์ทางจิตวิทยา..โดยผมได้ทดลองทำสิ่งต่าที่เสริมสร้างให้จิตเเข็งแกร่งตั้งเเต่เด็กๆ..จนวันหนึ่งผมคิดจะศึกษามันอย่างจริงจัง..ทดลองตามตำราที่หาจากที่ต่างๆที่พอจะมีเบาะแส..สำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง จนมาเจอร้านหนังสือเฮงซวยที่เจ้าของร้านสุดหน้าโง่นั่นได้พยายามจะหลอกใช้ผมนั่นเเหละ..เเต่ผมรู้ว่าถ้าผมแกล้งโง่ไปก่อนผมจะได้พบกับการก้าวข้ามการใช้พลังจิตในรูปแบบธรรมดาของมนุษย์ทั่วไป..ผมจึงทดลองและยอมลาโรงเรียน 1 อาทิตย์เพื่อไปตามหาวิหารที่แม้แต่สุดยอดดาวเทียมที่จับภาพได้ทุกอย่างไม่สามารถจับได้..ผมได้มันมาและฝึกมัน..ที่ผมใช้จัดการกับเจ้าของร้านหนังสือนะ..นั่นมันก็แค่น้ำย่อยของหนังสือเล่มนี้..ถ้าอยากรู้ว่าหนังสือเล่มนี้ทำอะไรได้อีก..ไว้เจอกับผมในตอนหน้านะครับท่านผู้อ่าน..สุดหล่อสุดสวยทุกๆท่านของกระผม..แรร์ วิลสตั้นท์ "

ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

1ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

1ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture