ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ..~+* One Rule *+~..

    ลำดับตอนที่ #4 : บทนำ ผืนป่าสีฟ้า

    • อัปเดตล่าสุด 19 เม.ย. 55


    " พ่อ!!!!!!!!!! ทำไมละ! ทำไมผมต้องเรียนในโรงเรียนประจำด้วย!!"
    "หุบปาก!! บอกให้เรียนก็เรียนไปสิเว้ย!! พี่ๆน้องๆของแกจบจากโรงเรียนนี้กันทั้งนั้นพอแกจบออกมาแกก็จะเข้าใจเอง!!! "
    "ผมไม่เชื่อหรอก เพราะพ่อไม่อยากดูแลผมใช่มั้ยล่ะ!! เพราะผมมันก็เป็นแค่ทายาทสายรอง อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องนี้นะพ่อ!!!!"

    เพี้ยะ!!

    "หุบปาก! แล้วเข้าไปได้แล้ว!"
    "พ่อ..พ่อ! พ่อ! เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป!! ผมขอโทษ!!!"

    โธ่เว้ย อะไรนักหนานะ...


    กลิมม์ทะเลาะกับพ่อของเขาอย่างรุนแรงเพียงเพราะ..พ่อจับยัดเข้าโรงเรียนประจำกลางป่าสีฟ้า..

    "เหอะ โรงเรียนนี้มันจะมีดีอะไร ว่าแต่โรงเรียนมันไปทางไหนละเนี่ย  (- - v    ) (    v- -)"

    ติดก็ตรงที่ว่า..พ่อเค้ามาส่งแค่..ทางเข้าป่าน่ะสิ

    ซวบ ซวบ ซวบ

    "ป่านี้มันจะใหญ่ไปไหนเนี่ย!! แล้วโรงเรียนมันไปทางไหน พ่อนะพ่อจำเอาไว้เลยนะ !"

    กลิมม์เดินไปพลางบ่นไปแบบโคตรไม่สบอารมณ์

    "โธ่เว้ย!! ทิ้งไว้ตรงนี้แล้วใครมันจะเดินไปต่อถูกเล่า!!" 

    ซวบ

    กลิมม์ที่ไม่อยากจะเดินต่อแล้วได้นั่งลงบนพื้นหญ้าสีฟ้าที่ไม่รู้ว่าสะอาดรึเปล่า

    "พ่อ..เกลียดผมมากเลยเหรอ.."

    กลิมม์ลูบรอยช้ำจากรอยตบของพ่อที่แก้มขวา..น้ำ? อา..น้ำตาคงไหลอีกแล้วสินะ

    "นี่แผลที่ 58 สินะ..ทำไม..ทำไมน้ำตาต้องไหลด้วย.."

    กลิมม์นั่งกอดเข่าร้องไห้คิดถึงแม่จับใจ..นานเท่าไหร่แล้ว ตั้งแต่แม่ตาย พ่อก็ไม่เคยดูแลกลิมม์เลย..อาจจะรังเกียจด้วยซ้ำ..

    ซวบ ซวบ ซวบ

    ใครบางคนเดินมาหยุดตรงหน้ากลิมม์ก่อนเอ่ยปากพูด

    "คุณ..ร้องไห้ทำไมเหรอคะ"

    เสียงหนึ่งดังขึ้นตรงหน้ากลิมม์ทำให้กลิมม์เงยหน้าขึ้นไปมองตามด้วยใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาและน้ำมูกเต็มไปหมด

    "ฉะ..ฉัน ฉัน ไม่ต้องสนใจฉันหรอกน่า!!"

    "งั้นเหรอคะ งั้นฉันไปก่อนนะคะ"

    ซวบ ซวบ ซวบ

    หญิงสาวผมสีขาวยาวสลวยยิ้มเล็กน้อยก่อนเดินผ่านไป

    "ดะ..เดี๋ยว! เดี๋ยว! รอฉันด้วย!!"

    กลิมม์ลุกขึ้นปัดเศษฝุ่นเศษหญ้าแล้วออกวิ่งตามหญิงสาวคนนั้น


    ซวบ ซวบ ซวบ

    แปะ


    กลิมม์แตะไหล่ขวาของหญิงสาวเบาๆทำให้หญิงสาวหันมองตาม

    "มาแล้ว..หรือคะ"

    "อะ..อืม"

    "ไปกันต่อเถอะค่ะ"

    หญิงสาวยิ้มเล็กๆอย่างเป็นมิตร

    ซวบ ซวบ ซวบ

    "เอ่อ..เธอจะไปไหนหรอ"

    "โรงเรียนค่ะ"

    "โรงเรียนอะไรหรอ"

    "โรงเรียนที่ตั้งอยู่ลึกสุดของผืนป่าแห่งนี้ค่ะ"

    "งั้นเราก็ไปที่เดียวกันน่ะสิ"

    "คงงั้นมั้งคะ"

    บทสนทนาเมื่อครู่ช่วยทำลายความเงียบลงไปได้นิดหน่อยก่อนที่มันจะเงียบลงอีกครั้ง

    ซวบ ซวบ ซวบ

    "นี่ เราเดินมาจะชั่วโมงกว่าแล้วนะ ไหนละโรงเรียน หลงทางรึเปล่าเธอน่ะ"

    "ไม่หรอกค่ะ อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้วละค่ะ เดินตามฉันมาเถอะนะคะ"



      



    หนทางข้างหน้า..ยิ่งดูก็ยิ่งไกล..หรือมันจะเป็นทางยาวไม่มีสิ้นสุด!?









    G Minor!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×