ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทนำ ผืนป่าสีฟ้า
" พ่อ!!!!!!!!!! ทำไมละ! ทำไมผมต้องเรียนในโรงเรียนประจำด้วย!!"
"หุบปาก!! บอกให้เรียนก็เรียนไปสิเว้ย!! พี่ๆน้องๆของแกจบจากโรงเรียนนี้กันทั้งนั้นพอแกจบออกมาแกก็จะเข้าใจเอง!!! "
"ผมไม่เชื่อหรอก เพราะพ่อไม่อยากดูแลผมใช่มั้ยล่ะ!! เพราะผมมันก็เป็นแค่ทายาทสายรอง อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องนี้นะพ่อ!!!!"
เพี้ยะ!!
"หุบปาก! แล้วเข้าไปได้แล้ว!"
"พ่อ..พ่อ! พ่อ! เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป!! ผมขอโทษ!!!"
โธ่เว้ย อะไรนักหนานะ...
กลิมม์ทะเลาะกับพ่อของเขาอย่างรุนแรงเพียงเพราะ..พ่อจับยัดเข้าโรงเรียนประจำกลางป่าสีฟ้า..
"เหอะ โรงเรียนนี้มันจะมีดีอะไร ว่าแต่โรงเรียนมันไปทางไหนละเนี่ย (- - v ) ( v- -)"
ติดก็ตรงที่ว่า..พ่อเค้ามาส่งแค่..ทางเข้าป่าน่ะสิ
ซวบ ซวบ ซวบ
"ป่านี้มันจะใหญ่ไปไหนเนี่ย!! แล้วโรงเรียนมันไปทางไหน พ่อนะพ่อจำเอาไว้เลยนะ !"
กลิมม์เดินไปพลางบ่นไปแบบโคตรไม่สบอารมณ์
"โธ่เว้ย!! ทิ้งไว้ตรงนี้แล้วใครมันจะเดินไปต่อถูกเล่า!!"
ซวบ
กลิมม์ที่ไม่อยากจะเดินต่อแล้วได้นั่งลงบนพื้นหญ้าสีฟ้าที่ไม่รู้ว่าสะอาดรึเปล่า
"พ่อ..เกลียดผมมากเลยเหรอ.."
กลิมม์ลูบรอยช้ำจากรอยตบของพ่อที่แก้มขวา..น้ำ? อา..น้ำตาคงไหลอีกแล้วสินะ
"นี่แผลที่ 58 สินะ..ทำไม..ทำไมน้ำตาต้องไหลด้วย.."
กลิมม์นั่งกอดเข่าร้องไห้คิดถึงแม่จับใจ..นานเท่าไหร่แล้ว ตั้งแต่แม่ตาย พ่อก็ไม่เคยดูแลกลิมม์เลย..อาจจะรังเกียจด้วยซ้ำ..
ซวบ ซวบ ซวบ
ใครบางคนเดินมาหยุดตรงหน้ากลิมม์ก่อนเอ่ยปากพูด
"คุณ..ร้องไห้ทำไมเหรอคะ"
เสียงหนึ่งดังขึ้นตรงหน้ากลิมม์ทำให้กลิมม์เงยหน้าขึ้นไปมองตามด้วยใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาและน้ำมูกเต็มไปหมด
"ฉะ..ฉัน ฉัน ไม่ต้องสนใจฉันหรอกน่า!!"
"งั้นเหรอคะ งั้นฉันไปก่อนนะคะ"
ซวบ ซวบ ซวบ
หญิงสาวผมสีขาวยาวสลวยยิ้มเล็กน้อยก่อนเดินผ่านไป
"ดะ..เดี๋ยว! เดี๋ยว! รอฉันด้วย!!"
กลิมม์ลุกขึ้นปัดเศษฝุ่นเศษหญ้าแล้วออกวิ่งตามหญิงสาวคนนั้น
ซวบ ซวบ ซวบ
แปะ
กลิมม์แตะไหล่ขวาของหญิงสาวเบาๆทำให้หญิงสาวหันมองตาม
"มาแล้ว..หรือคะ"
"อะ..อืม"
"ไปกันต่อเถอะค่ะ"
หญิงสาวยิ้มเล็กๆอย่างเป็นมิตร
ซวบ ซวบ ซวบ
"เอ่อ..เธอจะไปไหนหรอ"
"โรงเรียนค่ะ"
"โรงเรียนอะไรหรอ"
"โรงเรียนที่ตั้งอยู่ลึกสุดของผืนป่าแห่งนี้ค่ะ"
"งั้นเราก็ไปที่เดียวกันน่ะสิ"
"คงงั้นมั้งคะ"
บทสนทนาเมื่อครู่ช่วยทำลายความเงียบลงไปได้นิดหน่อยก่อนที่มันจะเงียบลงอีกครั้ง
ซวบ ซวบ ซวบ
"นี่ เราเดินมาจะชั่วโมงกว่าแล้วนะ ไหนละโรงเรียน หลงทางรึเปล่าเธอน่ะ"
"ไม่หรอกค่ะ อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้วละค่ะ เดินตามฉันมาเถอะนะคะ"
"หุบปาก!! บอกให้เรียนก็เรียนไปสิเว้ย!! พี่ๆน้องๆของแกจบจากโรงเรียนนี้กันทั้งนั้นพอแกจบออกมาแกก็จะเข้าใจเอง!!! "
"ผมไม่เชื่อหรอก เพราะพ่อไม่อยากดูแลผมใช่มั้ยล่ะ!! เพราะผมมันก็เป็นแค่ทายาทสายรอง อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องนี้นะพ่อ!!!!"
เพี้ยะ!!
"หุบปาก! แล้วเข้าไปได้แล้ว!"
"พ่อ..พ่อ! พ่อ! เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป!! ผมขอโทษ!!!"
โธ่เว้ย อะไรนักหนานะ...
กลิมม์ทะเลาะกับพ่อของเขาอย่างรุนแรงเพียงเพราะ..พ่อจับยัดเข้าโรงเรียนประจำกลางป่าสีฟ้า..
"เหอะ โรงเรียนนี้มันจะมีดีอะไร ว่าแต่โรงเรียนมันไปทางไหนละเนี่ย (- - v ) ( v- -)"
ติดก็ตรงที่ว่า..พ่อเค้ามาส่งแค่..ทางเข้าป่าน่ะสิ
ซวบ ซวบ ซวบ
"ป่านี้มันจะใหญ่ไปไหนเนี่ย!! แล้วโรงเรียนมันไปทางไหน พ่อนะพ่อจำเอาไว้เลยนะ !"
กลิมม์เดินไปพลางบ่นไปแบบโคตรไม่สบอารมณ์
"โธ่เว้ย!! ทิ้งไว้ตรงนี้แล้วใครมันจะเดินไปต่อถูกเล่า!!"
ซวบ
กลิมม์ที่ไม่อยากจะเดินต่อแล้วได้นั่งลงบนพื้นหญ้าสีฟ้าที่ไม่รู้ว่าสะอาดรึเปล่า
"พ่อ..เกลียดผมมากเลยเหรอ.."
กลิมม์ลูบรอยช้ำจากรอยตบของพ่อที่แก้มขวา..น้ำ? อา..น้ำตาคงไหลอีกแล้วสินะ
"นี่แผลที่ 58 สินะ..ทำไม..ทำไมน้ำตาต้องไหลด้วย.."
กลิมม์นั่งกอดเข่าร้องไห้คิดถึงแม่จับใจ..นานเท่าไหร่แล้ว ตั้งแต่แม่ตาย พ่อก็ไม่เคยดูแลกลิมม์เลย..อาจจะรังเกียจด้วยซ้ำ..
ซวบ ซวบ ซวบ
ใครบางคนเดินมาหยุดตรงหน้ากลิมม์ก่อนเอ่ยปากพูด
"คุณ..ร้องไห้ทำไมเหรอคะ"
เสียงหนึ่งดังขึ้นตรงหน้ากลิมม์ทำให้กลิมม์เงยหน้าขึ้นไปมองตามด้วยใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาและน้ำมูกเต็มไปหมด
"ฉะ..ฉัน ฉัน ไม่ต้องสนใจฉันหรอกน่า!!"
"งั้นเหรอคะ งั้นฉันไปก่อนนะคะ"
ซวบ ซวบ ซวบ
หญิงสาวผมสีขาวยาวสลวยยิ้มเล็กน้อยก่อนเดินผ่านไป
"ดะ..เดี๋ยว! เดี๋ยว! รอฉันด้วย!!"
กลิมม์ลุกขึ้นปัดเศษฝุ่นเศษหญ้าแล้วออกวิ่งตามหญิงสาวคนนั้น
ซวบ ซวบ ซวบ
แปะ
กลิมม์แตะไหล่ขวาของหญิงสาวเบาๆทำให้หญิงสาวหันมองตาม
"มาแล้ว..หรือคะ"
"อะ..อืม"
"ไปกันต่อเถอะค่ะ"
หญิงสาวยิ้มเล็กๆอย่างเป็นมิตร
ซวบ ซวบ ซวบ
"เอ่อ..เธอจะไปไหนหรอ"
"โรงเรียนค่ะ"
"โรงเรียนอะไรหรอ"
"โรงเรียนที่ตั้งอยู่ลึกสุดของผืนป่าแห่งนี้ค่ะ"
"งั้นเราก็ไปที่เดียวกันน่ะสิ"
"คงงั้นมั้งคะ"
บทสนทนาเมื่อครู่ช่วยทำลายความเงียบลงไปได้นิดหน่อยก่อนที่มันจะเงียบลงอีกครั้ง
ซวบ ซวบ ซวบ
"นี่ เราเดินมาจะชั่วโมงกว่าแล้วนะ ไหนละโรงเรียน หลงทางรึเปล่าเธอน่ะ"
"ไม่หรอกค่ะ อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้วละค่ะ เดินตามฉันมาเถอะนะคะ"
หนทางข้างหน้า..ยิ่งดูก็ยิ่งไกล..หรือมันจะเป็นทางยาวไม่มีสิ้นสุด!?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น