| P S Y C H O | ? (ปิดรับสมัครตัวละคร)

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1.

มืด..เงียบ...อีกครั้ง...

อีกครั้งที่หญิงสาวลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นพลางลุกขึ้นนั่ง...

"ที่เดิมนี่นา..ฉันยังอยู่ที่เดิม..ฉัน..ยัง..ฉันยังอยู่ที่เดิม..?"

หญิงสาวพูดกับตัวเองด้วยเสียงแผ่วเบา..ถ้านั่นคือความฝันเธอคงไม่อยากตื่นไปตลอดชีวิต

แต่น่าแปลก..ไม่ว่าจะมองไปทางไหน..ในห้องนี้กลับไม่มีรูปวาดเลยสักรูป..

"ดอกทานตะวัน!! ดอกทานตะวัน!! เธอหายไปไหน!! ดอกทานตะวัน!!"

หญิงสาวเริ่มกรีดร้องอย่างคนเสียสติแล้วเดินวนไปรอบห้อง

"ออกมาสิ! ออกมา!! ฉันบอกให้ออกมา!! กรี๊ดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

หญิงสาวเสียสติทุบ..ทุบ..ทุบ..และทุบ ผนังสีขาวโล่งแล้วกรีดร้องโวยวายด้วยเสียงอันแหบแห้งจนไม่มีเสียงจะออกมา..

"เธอเป็นอะไรไป?"

เสียงแหลมสูงคุ้นหูดังขึ้นพร้อมๆกับบานประตูสีขาวกลมกลืนกับสีผนังห้องเปิดออก

ดอกทานตะวันกรีดร้อง!!!

หญิงสาวรีบวิ่งตรงดิ่งไปที่ต้นเสียงก่อนจะจับที่ใบหน้าของคนที่เธอคิดว่าคือดอกทานตะวันอย่างแรงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

"ดอกทานตะวัน! เธอไม่ได้ทิ้งฉัน! เธอไม่ได้ทิ้งฉัน!!"

"ฉันจะทิ้งเธอได้ยังไง เธอคือเพื่อนรักของฉัน"

"เพื่อนรัก!! เพื่อนรัก!! ฉันคือเพื่อนรักของเธอ!! ฮึฮึ!! ฮะ..ฮ่าฮ่า!! ฉันคือเพื่อนรักของเธอ!! ฉันคือเพื่อนรักของเธอ!! ฮ่าฮ่า!!"

"ฉันว่าเธอไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า"

ดอกทานตะวัน..ที่ตอนนี้สวมชุดกระโปรงสุ่มสีทองตกแต่งด้วยระบายลูกไม้ เรือนผมสีทองยาวสลวยถึงกลางหลัง ดั้งโด่งแหลมงุ้ม ดูเหมือนแม่มดก็ไม่ปาน..

หญิงสาวจดจ้องใบหน้าของดอกทานตะวันไม่ลดละแล้วเอียงคอมองอย่างฉงนปนสงสัย

"ตามฉันมาสิ ฉันจะพาเธอไปเปลี่ยนชุดนะ"

ดอกทานตะวันพูดพลางดึงข้อมือของหญิงสาวให้เดินตามแล้วไม่ลืมปิดประตูก่อนออกมาด้วย


ดอกทานตะวันพาเธอเดินตามทางเดินที่ปูด้วยพรมแดงเป็นทางยาวผนังเป็ยลายไม้สีทองตกแต่งงอย่างเรียบหรูมีโคมไฟระย้าให้ดูหรูหราเป็นระยะๆ 
หญิงสาวแหงนมองตรงนู้นทีตรงนี้ทีก่อนจะเดินมาหยุดที่หน้าประตูไม้บานใหญ่บานหนึ่ง


------------------------------------------------


"ชุดนี้สวยจังเลย ฉันชอบมัน"

หญิงสาวหยิบชุดกระโปรงสุ่มสีม่วงแซมดำขึ้นมาทาบบกับตัวเองแล้วหมุนตัวหน้ากระจกอย่างอารมณ์ดี

"เธอว่าฉันเหมาะกับมันมั้ย"

"ชุดทุกชุดที่นี่ถูกตัดขึ้นมาเพื่อเธอ ไม่มีใครเหมาะกว่าเธออีกแล้วล่ะ ใส่รองเท้าคู่นี้นะ"

ดอกทานตะวันพูดพลางหยิบรองเท้าสีดำส้นสูงราว 3 นิ้วกว่าๆแล้วใส่ลงไปในเท้าเหี่ยวแห้งซีดเซียวดูไม่มีชีวิตชีวา

"รีบเปลี่ยนชุดเถอะ ประชาชนมากมายกำลังรอการกลับมาของเธออยู่นะ องค์ราชินี"

ดอกทานตะวันพูดพลางก้มหัวให้หญิงสาวอย่างอ่อนน้อม

"ราชินีหรอ? ฉันคือราชินีหรอ? ใช่..ใช่แล้ว! ฉันคือราชินี!! ฮะ..ฮะ..ฮ่าฮ่า!!! ราชินี!! ฉันคือราชินี!!"

หญิงสาวหัวเราะร่วนออกมาแล้วถอดชุดสีเทารุ่งริ่งออกก่อจะรีบสวมชุดกระโปรงสุ่มนั่นเข้าไป

"ฉันสวยมากใช่มั้ย? ดอกทานตะวัน"

"เธอดูสวยมากซิโคซี"

"ซิโคซี นั่นชื่อฉันหรอ? เพราะจังเลย ฉันชอบชื่อนั้น ฉันออกไปได้รึยัง?"

"แล้วแต่จะประสงค์เพคะ องค์ราชินี"

ดอกทานตะวันพูดทีเล่นทีจริงก่อนทีทั้งคู่จะพากันเดินออกมาที่ระเบียงสีขาวขุ่น เมื่อมองลงไปข้างล่างจะพบเหล่าผู้คนมากมายมายืนรอการกลับมาขององค์ราชินีแต่ทำไมบรรยากาศช่างไม่เป็นใเอาเสียเลย มีเมฆหมอกสีเทากระจายตัวอยู่ทั่วทุกแห่ง ท้องฟ้ามืดสนิทราวกับไม่เป็นใจในการมาเยือนของเธอ 

"วันนี้อากาศดีจังเลย ฉัน ชอบ จัง"

ซิโคซีเดินออกมาสูดมลพิษสีดำเข้าเต็มปอดด้วยใบหน้าสดชื่น แล้วยิ้มให้กลับเหล่าประชาชนที่กำลังส่งเสียงร้องเรียกดีใจที่องค์ราชินีกลับมา

"ดูนั่นสิ!! องค์ราชินี!!! เฮ! เฮ!! องค์ราชินี!!"

แต่อีกกลุ่มกำลังโห่ร้องขับไล่องค์ราชินีเสียงดัง...เป็นม็อบเล็กๆ

"องค์ราชินีออกไป!! เราเกลียดองค์ราชินี!! ออกไป! ออกไป!"

ซิโคซียิ้มกว้างออกมาแล้วหันมาพูดกับดอกทานตะวัน

"ดูสิ!! พวกเขารักฉัน!! เห็นมั้ย! พวกเขารักฉัน!!"

ซิโคซียังพูดไม่ทันจบดอกทานตะวันก็ดึงตัวซิโคซีออกมาเต็มแรง

"มีคนอยากจะพบเธอ เป็นคณะขุนนางในวัง"

"ยินดีค้อนรับการกลับมาเพคะ องค์ราชินี จำกระหม่อมได้รึไม่"

หญิงสาวหน้าตาสะสวยแต่งกายด้วยชุดสีดำสนิทเอ่ยทักซิโคซีด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานพลางยิ้มแย้ม

ซิโคซีเดินเฉียดไหล่เธอไปราวกับเธอคืออากาศธาตุ

"กระหม่อมเอ่ยทักทายแล้วเหตุฉไนพระองค์ทรงไม่ตรัสกับหม่อมฉันเพคะ? ลืมเอาพระโอษฐู์มาหรืออย่างไร?"

"ชื่อของเธอคือเอริน"

ดอกทานตะวันกระซิบที่ข้างหูของซิโคซีเบาๆแต่นั่นไม่ทำให้ซิโคซีหงุดหงิดเท่าประโยคต่อมา

"เอรินพยายามจะแย่งตำแหน่งราชินีของเธอมาตั้งนานแล้ว พอเธอกลับมาเอรินก็ยิ่งไม่พอใจ อย่าหลงกลคำพูดของเอรินเด็ดขาด"

พูดจบซิโคซีก็เดินกระแทกเท้ากลับมาที่เอรินทันทีพลางมองด้วยสายตาขุ่นเคืองปนโกรธสุดขีด

"เหตุใดพระองค์จึงมองหม่อมฉันด้วยสายตาต่ำช้าเยี่ยงสัตว์เดรัจฉานเล่า? หม่อมฉันทำการใดให้พระองค์ขุ่นเคือง ได้โปรดตรัสให้กระหม่อมทรงทราบด้วย กระหม่อมคือผู้โง่เขลาเบาปัญญา หากพระองค์ไม่ตรัสให้หม่อมฉันทรงทราบหม่อมฉันคงจะเป็นผู้โง่เง่าที่สุดในเมืองนี้"

ซิโคซีตบหน้าของเอรินอย่างเต็มแรงแทนคำตอบจนเอรินหน้าหันตามแรงตบ

"ยัยผู้หญิงโสมม!! ปากของแกมันสกปรก!! แกกล้าดียังไงมาพูดแบบนั้นกับฉัน!! ฉันคือราชินี!! แต่เธอไม่ใช่ราชินี!! จำใส่กระโหลกบางๆของแกเอาไว้ด้วย!! ยัยขี้ข้า!! ยัยไพร่ต่ำช้า!!"

ซิโคซีด่าเปิงใส่เอรินไม่ยั้งก่อนที่ดอกทานตะวันจะดึงเตือนสติเธอเอาไว้

ก่อนซิโคซีจะจากไปเธอไม่ลืมพ่นน้ำลายใส่เอรินแล้วเดินออกไปอย่างเจิดจรัส..อา..ราชินี! ฉันคือราชินี!!!

เอรินลูบแก้มที่แดงฉ่าของตัวเองพลางกำมือแน่นแล้วมองตามซิโคซีด้วยสายตาเคียดแค้น..ตอนนี้มีแต่ความเคียดแค้นฝังอยู่เต็มอก..อุตส่าห์ส่งไปโลกอื่นได้ตั้งนาน!! มันกลับมาได้ยังไง!!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ยินดีกับคุณ

1.ดาเนีย - ตัวเอก 3 ด้วยนะคะ คุณได้รับบทนั้นทันที #เยยยยย่

2. เอริน ควอร์เซนยู - ตัวร้าย 2 #ไรท์ชอบมากค่ะ ><

3. เทนเคียว - นิสัยโอเคแล้วจ้า แต่อยากให้เปลี่ยนชื่อเป็นภาษาอังกฤษแล้วเปลี่ยนรูปด้วยจะดีมากจ้ะ #ไรท์จะให้บทอื่นแทนน้า

4. อัลฟ่า ครอทซ์ - ตัวเอก 1 #หล่อมากก เอาใจไรท์ไปป

5. คานิน่า อัลบาเลียร์ - ตัวเอก 2 #ไรท์ให้ผ่านละกันน้า ปล.รูปไม่ขึ้นจ้า... แต่ไรท์จะแต่งให้เย็นชาหน่อยนะจ๊ะ จุ๊บๆ

6. อิเร็ตต้า เพอซี - ตัวร้าย 1 #นิสัยแบบที่ไรท์ต้องการเลย ติดไปโดยปริยาย...

ตัวละครครบแล้ว!! ไรท์จะแต่งให้มันไปเล้ย!! เยยยยยยยยยยยยยย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!

#เหมือนจะบ้าอยู่คนเดียว ฮา








+naru