คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10 ไปเที่ยว
Chapter10
บหน้าหนึ่ที
บหน้าสอที
บหน้าสามที
นี่ผมไม่ไ้ฝันไปใ่มั้ย อั้ย อั้ย
อนนี้ผมำลันั่เินัวบิอยู่ในห้อเรียนโยมีไอ้ยอแนั่ทำหน้าเบื่อหน่ายส่มาให้ผมอยู่้าๆ
ไม่เป็นไรไม่โรธวันนี้วันี แบมแบมอารม์แ่มใสมว๊า
“มึะนั่บหน้าัวเออีนานไหมรับุแบมแบม”
“ยอแ ย๊า ็นมันเินอ่ะเฮ้ยยยมัน็้อมีอาารแบบนี้บ้า อิา็พูมารับ”
ผมหันไปยัิ้วให้ยอแ่อนะหันมานั่ัสมุ่อ ส่วนยอแมัน็เลิสนใผมไปสนใไอ้แทเียวนั่นอีแล้ว เี๋ยวนี่ิแทนะยอแ
รืนนนน รืนนนนนนน
ว่าแ่เาอิเหนาเป็นเอ ระหว่าที่ผมนินทายอแอยู่ในใโทรศัพท์อผม็สั่นึ้นมา ยอแหันมามอหน้าผมนิหน่อย่อนะยิ้มออมา ึ่ยิ้มมันแปลวามหมายไ้ว่า
สามีโทรมา อู้วววววว
บเพื่อนผิไหมรับ ผมทำหน้า้อนใส่ยอแ่อนะรีบรับโทรศัพท์ เี๋ยวนโทรมาเาะรอนานนนน
“รับมาร์ฮยอ”
“แบมรับไปิน้าวัน”
“แบมยัไม่พัเลยทำไมฮยอพัเร็วั”
“ป่าวพวฮยอโน่ะ แบมลมาเหอะฮยออรถอยู่หน้าึล่ะเอายอแมา้วย” หน้าึผมรีบวิ่ออไปที่ระเบียหน้าห้อ ็เห็นมาร์ฮยอยืนพิรถมอึ้นมาที่ผมอยู่
“รับ รับเี๋ยวผมลไป รอแปปนึนะรับ”
“เอาระเป๋ามาเลยนะแบม” ผมพยัหน้ารับ่อนะเินลับเ้ามาในห้อเพื่อเอาระเป๋าและเรียยอแที่ยัไม่ยอมเยหน้ามาาโทรศัพท์เลย
“เห้ยมึเ็บอวันนี้มาร์ฮยอพาโ” ผมบอมัน ยอแเยหน้ามามอผมอย่าๆ
“เี่ยวไระูวะ เอาูไปเป็น้าเรอะ”
“ไม่รู้มาร์ฮยอบอให้มึไป้วย เ็บอเร็วๆอย่าลีลาิวะ”
“แหมมมรอนิรอหน่อยไม่เป็นไรหรอม้า” ยอแหันมาแวผม่อนะหันไปเ็บอามที่ผมบอ นับวันมันะวนประสาทผมมาึ้นเรื่อยๆ่า่าาภาพลัษ์ุหนูยอแสุๆ
ผมับยอแเินออมาาห้ออย่ารวเร็วสวนับอาารย์ที่เินเ้าห้อไปพอี เฮ้อเือบล่ะถ้าเอ้อวุ่นวายแน่ๆ มีที่ไหนมาโรเรียนยัไม่ไ้เรียนัาบ็สายพายระเป๋าลับบ้านะละ
ลลิฟ์มานถึั้นล่าผมับยอแ็เินออไปที่หน้าึ ทันทีที่าสัมผัสับพื้นหน้าึ ยอแ็หน้าบูเป็นูึ้นมาทันที
เพราะอะไรน่ะหรอ ็เพราะว่าอนนี้นที่ยืนอยู่หน้าึมีำนวนเพิ่มึ้นาอนแรมีแ่มาร์ฮยอับแลมโบสีำออยู่แ่อนนี้ มันมีรถเพิ่มมาอีสอัน ันแรเป็นAudi R8 5.2 V10 สีาว
ที่มีแบอมฮยอับินยอฮยอยืนพิรถุยันสอนราวับว่าโลนี้มีเพียแ่พวเา แ่แบอมับินยอฮยอไม่ทำให้ยอแหน้าบูหรอรับ สาเหุมันมาา BMW i8 สีำ ที่เ้าอเป็นแ็สันฮยอที่ยืนยิ้มร่าโบมือ ให้ผมับยอแรีบเินไปหา
แหมมมมไม่่อยแสออเลยนะฮยอ
ผมับยอแเินไปหารถสามันที่ออยู่ นี่ไม่ลัวเ่นันเลยหรอไแ่ละันราาโหๆทั้นั้น ยอแยิ่หน้าบูมาึ้นเมื่อรู้ว่า้อนั่ับแ็สันฮยอราวับว่านัแนะันมา(ผมว่านัันมาแหละอะไระเหมาะเาะนานั้น) ระหว่าที่ผมยืนมอเพื่อนอผมับแ็สันฮยอเถียันอยู่ มาร์ฮยอ็เินมาับมือผมให้เินไปึ้นรถ ผมเ้าไปนั่ในรถอย่าว่า่าย มาร์ฮยอปิประูและเินอ้อมไปฝั่นับ สาร์ทรถ ผมมอรถอแ็สันฮยอที่ออยู่้าหลัเพื่อูว่ายอแยอมึ้นรถหรือยั ปราว่ายอแมันลีลาไม่ยอมึ้นรถ แ็สันฮยอเลย้อับมันยัใส่รถ่อนะรีบวิ่ไปฝั่นับทันที
“เราะไปไหนันหรอรับฮยอ” ผมเลิสนใเพื่อน (แ่แบมรัเพื่อนนะรับ) หันลับมาถามน้าๆที่อนนี้ำลัปลเียร์เรียมออัว
“ไปที่ที่มีแ่เราไรับ” เรียรถพยาบาล่วนรับมาร์ฮยอแอแททำแบมายยยย
“แ่เราที่ไหนรับพวแบอมฮยอ็ไป้วยนะ”
“เรา็แ่ทำว่ามันเป็นอาาศไปสิรับ สนใทำไม” ถ้าพวแบอมฮยอมาไ้ยินมาร์ฮยอะโนรุมเะไหมรับเนี่ย
มาร์ฮยอับรถมาเรื่อยๆนหยุที่ลานอรถอห้ามเิมที่ฮยอเยพามาราว่อน พร้อมับรถอแบอมฮยอและแ็สันฮยอที่ออยู่้าๆัน
“ฮยอพาแบมมาิน้าวเยๆทำไมแบม้อเอาระเป๋ามาเลยอ่ะรับ” ผมถามะที่เินเ้าร้านอาหารพร้อมัน โยมียอแและแ็สันฮยอเินเถียันอยู่้าหลั
“แ่แวะมาิน้าวื้ออเยๆน่ะ ยัไม่ถึุหมายัหน่อย” หมายวามว่ายัไยัไม่ถึุหมายแสว่า้อไปไหน่ออ่ะิ ฮยอรับบอแบมเถอะวันนี้เอร์ไพรส์พอแล้วววว
เราทั้6นมาิน้าวันที่ร้านอาหารี่ปุ่นเิมที่ฮยอพามาราวนั้น ห้อวีไอพีห้อให่ถูเรียมไว้ให้เราทั้หม พนัานนอบน้อมมา ถึมาที่สุ โยเพาะเมื่อเห็นแบอมฮยอเินเ้ามา
“มื้อนี้มึเลี้ยนะรับไอ้แบอม” เสียแ็สันฮยอหันไปถาม ไม่สิไม่ถามเรียว่าประโยบอเล่าเยๆ
“มัน้อเป็นูั้แ่พวมึเ้ามาในห้าูแล้วล่ะรับแ็สันอย่ามาทำเป็นพูี” ห๊ะนี่ห้าอแบอมฮยอหรอ โอ้วว่าแล้ววววววทำไมพนัานทุน้มหัวให้แบอมฮยอมาลอทา
หล่อแล้วรวยนี่เพอร์เฟ มั่ๆ ินยอฮยอรับฮยอสบายแล้วล่ะรับ เรียมเป็นุนายไ้เลย
หลัาิน้าวันเสร็ผมับมาร์ฮยอ็แยออมาเินย่อยอาหารัน ส่วนที่เหลือ็แยันไปเป็นู่ๆ ู่ที่ผมห่ว็ไม่ใ่ใร แ็สันฮยอับยอแเพื่อนรั(ยัำไ้ว่ามีเพื่อน) หวัว่าะไม่ทะเลาะันนยอแเผลอลมือ่านะรับฮยอ
มาร์ฮยอูมือผมเ้ามาในร้านเสื้อผ้า ผมไ้เินามมาๆ ฮยอะื้ออีแล้วหรอรับ ไอ้ที่อยู่ในู้ใส่ทั้ปี็ไม่้ำเลยนะรับบบบ
“เลือสิแบมเอามาัสามสีุ่เอาไว้เปลี่ยน” มาร์ฮยอหันมาบอผม่อนะเินไปนั่รอที่โฟารับรอ
ผมเินไปที่ราวอย่ามึนๆๆ เอาไว้เปลี่ยนหรออย่านี้็้อหมายถึไปที่ไหนไลๆแล้ว็้อมีาร้าืน เี๋ยวนะ้าืนนอสถานที่ ฮริ้ ฮยอะทำอะไรแบมไหมนะ(แบมเ็บอาารนิ) ยืนเินนเียวัพั ็ั้สิแล้วเลือเสื้อผ้าามที่ฮยอสั่ ผมเินหยิบนั่นนี่ไปมาหันมาูอีทีุทั้หลายที่ผมเลือที่เยอะว่าสีุ่แน่นอน ใส่ไ้ทั้ปีเลยมั้เนี่ยยย ายละนิสัยหยิบเพลินนี่มาอีแล้ว ไม่ไ้ๆ้อเอาไปเ็บผมเินไปที่อเสื้อผ้าที่เลือเอาไว้เพื่อะับาัวออ แ่มาร์ฮยอเินมาับมือผมไว้ให้หยุ่อนะเินไปที่เาเอร์แล้วหยิบบัรำๆ(แบล็าร์่ะแบมแบม) ส่ให้พนัานไป
“เอาหมนั่นรับรบวนใส่ถุให้้วยนะรับ” พนัานมอไปยัอเสื้อผ้าพวนั้นอย่าอึ้ๆผม็อึ้รับนั่นมันเยอะมาๆเลยนะรับฮยอ รู้ว่ารวยแ่ไม่้อ่ายนานี้็้ายยยยยย
ผมับมาร์ฮยอเินหิ้วถุนับสิบใบออมาาร้านเสื้อผ้าเพื่อมาเอับพวแบอมฮยอที่ยืนถือถุรอันอยู่
เอถุในมือผมับมาร์ฮยอเ้าไป อพวแบอมฮยอูน้อยไปถนัาเลยล่ะรับ
“แบมมึื้อไปถมบ้านเรอะ” เสียอไอ้เพื่อนรัที่ผมลืมไปแล้วว่ามันมา้วย (แบมรัเพื่อนมานะรับ) ถามออมาอย่าวนๆ ผมหันลับไปมออที่อยู่ในมือแ็สันฮยอแล้ว้อหัวเราะออมา แหมอุ็ไม่ไ้น้อยไปว่าผมเลยรับุหนูยอแ
ผมไม่อบมันแ่ผมลับมอไปที่ถุที่อยู่ในมือแ็สันฮยอยิ้มๆ ยอแมอามสายาผมไปพอเอเป้าหมาย็ ถลึาใส่ผมลับมาทันที
แบมวนีน
นี่เป็นวามิอยอแในอนนี้ ผมเินไปใล้ๆยอแที่เอาแ่ยืนมอ้อนผมอยู่ ผมพูเบาๆับยอแ สอสามำ่อนะรีบวิ่หนีมาอยู่หลัมาร์ฮยอที่ำลัุยเรื่อเส้นทาอะไร็ไม่รู้ับแบอมและแ็สันฮยอ ยอแะลึไปแปปนึพอั้สิไ้็ี้หน้าผมพร้อมับวิ่ไล่ผมไปรอบๆทันที
ผมไม่ไ้พูอะไรเลย ็แ่พูว่า
ยอมให้เาื้ออให้นี่อบเาแล้วใ่มั้ยล่ะุหนูเ้าหู้วววววววว
ผมไม่ไ้วนริๆนะรับทุนเื่อผมสิ
ว่าสามนับะลเรื่อเส้นทาันไ้ ใ้เวลานานมา นาินยอฮยอพาผมับยอแไปื้ออเพิ่ม็แล้ว พาไปินไอิม็แล้ว สามนนี่็ไม่มีทีท่าว่าลันเสร็
อนนี้ผม ยอแ และินยอฮยอเินเ้าร้านเรื่อประับเป็นร้านที่สามแล้ว เรา็เินแยันไปูอในร้าน ผมเินไปเรื่อยๆสายา็ไปสะุอยู่ับ แหวนสอวที่ั้อยู่ในู้โว์ แหวนู่หรอ เินเ้าไปูใล้ๆ เป็นแหวนเินเลี้ยๆธรรมาไม่มีลวลายอะไรทั้สอวะ่าันแ่วหนึ่ะบาว่าอีวเท่านั้น
“แหวนู่นั้นถ้าใรื้อไปให้นที่รัมาที่สุเาะไม่มีวันาไปแน่นอนนะะ” เสียพนัานที่ไม่รู้ว่ามาอนไหนัึ้น้าๆัวเา แหวนธรรมาๆเนี่ยนะ เหอะไม่เื่อหรอรับอย่ามาหลอายอผมเลย
แม้ในใะิแบบนั้นแ่แบมแบมลับละสายาาแหวนู่นั้นไม่ไ้ มันเหมือนมีแรบาอย่าึูให้เา้อมอมัน ร่าบาึหันไปพูับพนัานที่ยืนส่ยิ้มหวานมาให้เา
“เอาสอวนี่รับ” แม้ะไม่เื่อที่พนัานพูแ่แบมแบม็ื้อมันมาแล้วอนนี้แหวนสอวนั้น็มาอยู่ในระเป๋าอเาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ยืนรอินยอฮยอับยอแเลือออีหน่อย พวผม็เินลับมาที่ที่พวมาร์ฮยอยืนุยันอยู่ ูเหมือนะลันเสร็แล้วสินะ นี่็บ่ายแล้วถ้าเินทาไละับรถันไหวหรอเนี่ย
เรา่าแยย้ายันไปึ้นรถามเิม แ็สันฮยอับยอแ็ยัเส้นวาในเรื่อารทะเลาะบีัน ส่วนินยอฮยอับแบอมฮยอนี่อย่าให้พูเลย แทบะอุ้มันไปที่รถอยู่แล้ว
มาร์ฮยอับรถออนอเมือมาเรื่อยๆไม่มีทีท่าว่าะถึัที ผมเอ็พยายามถ่าาุยับมาร์ฮยอเพื่อไม่ให้หลับ แ่าอผมมัน่าหนัเหลือเิน
“แบมนอนเถอะถึแล้วเี๋ยวฮยอปลุ” มาร์ฮยอพูเมื่อเห็นผมเริ่มสัพหหลายรอบ
“ไม่เอาเี๋ยวฮยอ่ว” พูีไป านี่ปรือะปิอยู่ร่อมร่อล่ะ
มาร์ฮยอส่ายหน้ายิ้มๆ่อนะอรถ้าทาแล้วหันมาเบาะผมให้เอนลไปเพื่อให้ผมนอน
“ือไม่เอาฮยอแบมไม่นอน” ผมพยายามลุึ้นมาแ่มาร์ฮยอัวผมให้ิับเบาะ
“นอนเถอะรับเ็บแรไว้ีว่าเผื่อืนนี้ไม่ไ้นอน” มาร์ฮยอเอ่ยออมายิ้มๆทำเอาผมหน้าร้อนน้อรีบหลับาทำเป็นหลับไป มาร์ฮยอเห็นว่าผมหลับาแล้วึออรถ่อไป อืมมไหนๆ็หลับาแล้ว อัห้านาทีละันนะรับฮยอ
ห้านาที
ห้านาที
อเปลี่ยนเป็นหนึ่ั่วโมนะรับฮยอ
ไปละบาย
Youngjae’part
ทำไมเา้อหลวมัวมาับุแ็สันนี่้วยนะ เพราะแบมแบมอ่ะแหละล่อลวเามา เอะ แล้วะพาไปไหน็ไม่ยอมบอัน้วย เอาแ่ลาเาไปรนั้นทีรนี้ที ิน้าวยัไม่ทันอิ่ม็ลาไปเินย่อยหม พาไปื้อเสื้อผ้า้วยเหุผลแ่ว่า มันำเป็น้อใ้ ำเป็นอะไรรับุแ็สัน่วยยายวามผมที ื้อเสร็็มาับผมยัเ้ารถบีเอ็มสุเท่(แ่รถนะ)ันเิม ฮรึ่วยถามวามเห็นน้อยอแบ้าไ้ไหมรับบ
ผมโทรลับไปบอทีบ้านว่าไม่้อมารับและะไม่ลับบ้าน แน่นอนรับบอระทันหันยอแ็โน่าไปามระเบียบ็บอแล้วผมอ่ะมันลูุหนู ไ่ในหินอ่ะรู้ัม้ายยยย แู่ที่ไอแ็สันฮยอทำับผมิทั้ลาทัุ้ อยูผมะให้พ่อมาเ็บมัน หึหึ
นั่รถไปเบื่อๆมีแ่เพลาไอพอัออมาเท่านั้น ผมเอ็ไม่ิะหันไปวนน้าๆุยหรอนะ เี๋ยวไ้ีันาย ผมหยิบโทรศัพท์ออมาเ้าโปรแรมแทเียวทีุ่้นเยมือไปที่ห้อสนทนาบนสุทันที
Cyjcwj: เบื่ออ่ะสันโนนพัเ่าุมา
ผมพิมพ์ทัสันไปพร้อมับหัวเราะหน่อยๆที่ไ้แะน้าๆทั้ที่เาไม่รู้ัวัหน่อย(หรา)
ือึ
เสียโทรศัพท์แ็สันฮยอัึ้นหลัาที่ผมทัสันไปแ่แปปเียว สั้นฮยอทำหน้าใแวบนึ่อนะทำเหมือนไม่มีอะไร มีนทัมาไม่ิะเปิูหน่อยหรอไ ไม่เห็นในที่เารอรึไวะ
Cyjcwj: สันยุ่อยู่อ่อ
Cyjcwj: เป็นไรรึป่าว
Cyjcwj: ถ้าว่าแล้วอบเรานะ
ือึ ือึ ือึ
โว้ยยยะัไรนัหนา แล้วไอุแ็สันรับถ้าไม่อ่าน็ปิเสียสิรับ หุหินะเว้ยยยย นี่็เหมือนันไม่ยอมอบ หยิ่รึไ
หลัาที่ผมอบลเป็นเพื่อนับสันเรา็ุยันทุวัน บาืน็เือบเ้าว่าะไ้นอน ผม็ไม่รู้ว่าทำไมผมไว้ใเพื่อนออนไลน์นนี้ั ยอมเล่าหลายๆเรื่อให้ฟั ทั้ๆที่บาเรื่อแบมยัไม่รู้เลย
เิอะไรึ้นรึป่าวนะ ทำไมอบ้า ปิผมทัไปไม่เยเินหนึ่นาที สัน้ออบมาอย่าเร็ว แ่นี่ผ่านมาั้นาน็ไม่มีวี่แววว่าะอบ ผมเ็บโทรศัพท์ลอย่าหุหิใ ีไม่อบเี๋ยวเาะไม่อบลับเป็นอาทิย์เลยอยู
นั่หุหิอยู่ัพัา็เริ่มหนัึ้น หนัึ้น นในที่สุผม็ไปเฝ้าพระอินทร์เป็นเพื่อนแบมแบม
พัสายาัแปปละันนะ
แ็สันหันมามอยอแที่อนนี้หลับไปแล้ว เาอรถที่้าทา่อนะเอื้อมมือไปปรับเบาะเอนลเพื่อให้ยอแนอนไ้อย่าสบาย ร่าหนาลับมานั่ที่เิม่อนะหยิบโทรศัพท์มาูที่ยอแไลน์มาหาเา อนที่เสียมันัึ้นเาลัวับใเลยแหละ ลัวยอแะสสัยและับไ้ว่าเาปลอมัวไปุย้วย
าที่ไม่อบอาะเลียไปเลย็ไ้มั้
มือหนาเ้าไปอ่าน้อวามที่น้าๆส่มา
Cyjcwj: เบื่ออ่ะสันโนนพัเ่าุมา
Cyjcwj: สันยุ่อยู่อ่อ
Cyjcwj: เป็นไรรึป่าว
Cyjcwj: ถ้าว่าแล้วอบเรานะ
หึนี่ยอแไว้ใไอ้สันที่ไม่มีัวนนานี้เลยหรอ แล้วถ้าวันนึนที่ำลัหลับอยู่้าๆเารู้ว่า สัน ือนเียวับ แ็สันหวั นนี้ยอแยัะยอมุยับสันที่ไม่มีัวนนี้อยู่อีไหม
มือหน้าพิมพ์อบลับไป่อนะเ็บโทรศัพท์แล้วออรถไปอีรั้
Jswjy: โทษน้ายอแเราหลับอ่ะ ไม่โรธน้าร้าบบบบบ
Jswjy: อย่าอนเราน้า
Jswjy: อบเราสิอย่าเียบไ้ไหมมมม
Jswjy: แอมรายอิ่
ผมยัไม่พร้อมให้เารู้ริๆว่านื่อสันเป็นใร
ถ้าถึเวลานั้น
นายอย่าโรธันเลยนะยอแ
แลมโบอมาร์
ออี้อแบอม
บีเอ็มอแ็สัน
Nhamtalk:
แถมให้อีอนแบบรวเร็ว เพราะอนนี้พิมพ์เสร็นานแล้ว5555
แ่อน่อไปนี่สิยัไม่ไ้เริ่มันิ TOT
แ่แบบหวานๆไม่่อยออไม่เ้าใัวเอเหมือนัน ฮรึ
เลยหนีไปแ่อนอื่นล่วหน้าะเลย
แถมรูปรถทั้สามันใหู้้วย หรูหราสุๆ
สัเไ้ว่าอแบอมูไม่่อยสปอเท่าไหร่
น่าะเพราะินยอไม่ให้แว้น55555555
....................................................................................
ถ้าไม่เม้นไรท์ไม่แ่่อนะ5555555 /โนบ
รัรีทุนุ้บบบบบ
Shalunla
ความคิดเห็น