คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : {sf} High School series ♡taeten♡ EP.1
EPISODE ONE
เคยตกหลุมรักใครตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอมั้ยครับ
อาการนี้มันเกิดขึ้นกับผมแล้ว
เช้าวันแรกของวันเปิดเทอมครึกครื้นไม่น้อย กลุ่มเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายเดือน พอเจอหน้ากันปุ๊ปก็เมาท์เรื่องราวที่พบเจอในช่วงปิดเทอมกันทันที
“คิดถึงพวกมึงจังโว้ยยย”เสียงโหวกเหวกมาพร้อมกระเป๋าเป้สภาพเน่าๆที่เจ้าของโยนลงกลางโต๊ะก่อนจะตามด้วยร่างสูงนั่งลงที่นั่งว่างข้างๆผม สร้างความรำคาญแต่เช้าเลยครับ
“แต่กูไม่คิดถึงมึงเลยว่ะไอ้แจ”เพื่อนร่างสูงอีกคนพูดขึ้น จนไอ้แจหรือแจฮยอนที่โหวกเหวกเมื่อกี้หน้าเหวอทันที
“โหยยยไอ้ซลพูดงี้กูเสียใจว่ะแทยง ปลอบกูทีฮันซลแม่งใจร้าย”ทำเสียงตุ๊ดแตก เบะปากเหมือนตัวเองเป็นเคะตัวน้อยๆแต่บอกเลยว่าโคตรน่าถีบแล้วมันก็หันมาซบหน้ากับไหล่ผม ผมรีบผลักหน้ามันให้ไปซบโต๊ะทันที มึงอย่ามาทำอย่างงี้ ขนลุกครับ
“อี๋ไอ้ยง หน้าหล่อๆของกูถูกับโจ๊กแล้ว ใครแม่งทำหกไว้วะ”มันรีบเด้งตัวขึ้นมาทันทีที่หน้ามันสัมผัสโต๊ะที่มีคาบโจ๊กที่ผมเผลอทำหก
“กูเองแหล่ะ”ผมตอบ ทั้งผมกับไอ้ฮันซลหัวเราะเสียงดังลั่นไปทั้งโรงอาหารด้วยความสะใจ ไม่แคร์สายตานักเรียนคนอื่น จะแคร์ทำไม ก็กลุ่มผมหน้าตาดีกันทั้งนั้น ทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดหรอกจริงมั้ยครับ
“เพื่อนเชี่ยอิจฉากูล่ะสิที่หน้าตาดีกว่าพวกมึงถึงแกล้งกู”พูดอย่างมั่นหน้าก่อนจะสะบัดตูดเดินไปทางห้องน้ำ
“เสียงดังตั้งแต่วันแรกเลยนะพวกมึง แล้วไอ้แจมันเป็นอะไรของมันเดินสะดีดสะดิ้งไปห้องน้ำแบบนั้น”ร่างผอมบางเดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งข้างฮันซล
“มันเอาหน้าไปถูโต๊ะน่ะว่าแต่พวกกูมึงก็มาช้าตั้งแต่วันแรกนะครับคุณหัวหน้าห้อง”ฮันซลแซวไอ้โดยองคือปีที่แล้วมันเป็นหัวหน้าห้องพ่วงตำแหน่งนักเรียนดีเด่นของชั้น พูดง่ายๆคือเป็นคนดีที่สุดในแก๊งเราแล้วล่ะครับ ถ้าถามว่ามันมาอยู่กับพวกผมได้ไง อันนี้ต้องไปถามแจฮยอนเอาเอง หึๆ
พวกผมสามคนคุยเล่นกันรอไอ้แจกลับมาจะได้เตรียมตัวไปเข้าแถวกัน รอมันไม่นาน แจฮยอนก็วิ่งหน้าตาตื่นกลับมา เป็นบ้าอะไรของมันอีกล่ะครับ
“พวกมึ๊งงงงงงงงงง กูเจอของดีเว้ยยย”ส่งเสียงน่ารำคาญมาก่อนตัว วิ่งกะหืดกะหอบมาที่โต๊ะ
“ เจอแมลงสาบในห้องน้ำหรือไงมึง”ผมพูด ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรคงเป็นเรื่องไร้สาระอีกล่ะสิ
“ไม่ใช่ครับ ถ้าพวกมึงเจอมึงต้องตื่นตาตื่นใจแบบกู ไปเข้าแถวกันจะได้เห็น”
“ถ้าไม่ตื่นตาตื่นใจแบบที่มึงกูจะโยนกระเป๋าเน่าๆของมึงทิ้งขยะ”ฮันซลขู่ก่อนจะหยิบกระเป๋าลูกรักของไอ้แจมาถือไว้เป็นตัวประกันอย่างที่เจ้าของห้ามอะไรไม่ได้ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันหวงกระเป๋าใบนี้นักหนาทั้งที่สภาพแทบใช้งานไม่ได้แล้ว เคยถาม มันก็อ้อมแอ้มไม่ตอบเหมือนเขินอะไรสักอย่าง จนผมไม่อยากรู้เพราะเกลียดท่าบิดไปบิดมาเหมือนเคะน้อยๆ รำคาญลูกตา…
“รีบไปดิ กูอยากเห็นของดีที่มึงบอกละ”ผมดันไอ้แจที่ทำหน้าอาลัยอาวรณ์กระเป๋าสุดที่รักของมันให้เดินนำไป พวกผมเดินออกจากโรงอาหาร เห็นแจฮยอนกวาดตามองหาอะไรสักอย่างก่อนจะหันมาทำหน้าเลิ่กลั่ก
“หายไปไหนแล้ววะ เมื่อกี๊ยังนั่งอยู่ตรงโต๊ะนั้นอยู่เลย กูไม่ได้โม้นะเว้ยไอ้ซล”มันชี้ไปตรงโต๊ะม้าเยื้องโรงอาหาร
“ในเมื่อกูไม่เห็นอย่างที่มึงบอก งั้นมึงก็ไปเก็บกระเป๋าสุดหวงของมึงที่ถังขยะแล้วกันนะ หึๆ”ฮันซลพูดเสียงเรียบ ก่อนจะก้าวขายาวๆไปที่ตั้งถังขยะโดยมีไอ้แจรีบวิ่งหน้าตั้งตามไปพร้อมกับแหกปากร้องโหยหวนพร้อมกับก้มลงไปหยิบกระเป๋าตัวเองในถังขยะ ท่าทางมันจะหวงของมันจริงๆ
“ไอ้ซลลลล อย่าทำกับกูแบบเน้!!!”
“มึงก็ไปแกล้งมัน”โดยองบอกเสียงเอือมๆใส่ฮันซลที่เดินกลับมาหน้าระรื่นที่แกล้งแจฮยอนได้ แต่เมื่อกี้กูเห็นมึงขำอยู่นะครับ
“กูแบนมึงครึ่งวัน ไม่ต้องมายุ่งกับกูเลยไอ้ซล ไปกันเถอะตุ่ย”กอดคอโดยองเดินไปลานของโรงเรียนเพื่อเข้าแถว ผมล่ะเกลียดความสะดีดสะดิ้งของมันจริงๆ -_-
ผมกับฮันซลเดินตามสองคนนั้นไป สายตาก็กวาดมองไปรอบๆลานกว้างที่ตอนนี้เริ่มมีนักเรียนทยอยกันมารวมตัว พอมองไปตรงที่ผมเคยเข้าแถวเมื่อปีที่แล้วก็เจอนักเรียนไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเพราะเพิ่งเข้ามาปีแรก
“ปีนี้เด็กปีหนึ่งเด็ดๆหลายคนเลยเว้ย อาหารตาจริงๆ เมื่อกี้ที่กูเจอก็น่ารักทั้งกลุ่ม”แจฮยอนทำหน้าเคลิ้มฝันจนโดยองที่ยืนอยู่ข้างๆโบกหัวมันไปทีนึง
“เออว่ะ น่ารักๆทั้งนั้น ปีเรากับปีสามเห็นจนเบื่อละ มีเด็กใหม่ๆมาให้มองค่อยรู้สึกสดชื่นหน่อย” เรื่องแบบนี้ไอ้ซลกับแจฮยอนเข้ากันได้ดีจริงๆ มันสองคนกอดคอกะดี๊กะด๊ากันมองกลุ่มเด็กปีหนึ่ง เมื่อกี้มึงยังบอกว่าแบนไอ้ซลอยู่เลยไม่ใช่หรอ ผมมองพวกมันอย่างเอือมๆ ของผมไม่ต้องมองก็พร้อมจะมีผู้หญิงวิ่งเข้าหาอยู่แล้ว *เสยผม*
“เห้ยๆๆ กลุ่มนั้นไงที่กูเจอ”แจฮยอนชี้ไม้ชี้มือไปยังปีหนึ่งกลุ่มนึง มึงเสียงดังขนาดนี้น้องเค้ารู้กันทั้งสายชั้นแล้วครับ ผมมองตามที่ไอ้แจชี้
เหมือนโลกหยุดหมุน ผู้ชายตัวเล็กที่อยู่ท่ามกลางหญิงสาว หัวเราะจนตาปิดเพราะเพื่อนผู้หญิงคนนึงพูดอะไรสักอย่าง ผมละสายตาไปไหนไม่ได้ ยืนมองเด็กคนนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ จนตัวเองหน้าเกือบทิ่มพื้นปูนเพราะไอ้ซลผลักหัวผมอย่างแรง
“ไอ้เชี่ยซล ไอ้เพื่อนเวร”ผมหันไปด่ามันเสียงดังอย่างลืมตัว เลยกลายเป็นเป้าสายตาของเด็กนักเรียนแถวนั้นรวมถึงกลุ่มของเด็กคนนั้น ผมรีบลากไอ้ฮันซลไปเข้าแถวของห้องตัวเองทันที
“เป็นบ้าไรของมึงครับ กูเรียกเป็นสิบรอบก็ไม่ตอบสนอง”มันบ่น ผมไม่พูดอะไร ไอ้แจกับโดยองเดินตามมา แจฮยอนรีบเข้าชาร์ทผมทันที
“สนใจเด็กในกลุ่มนั้นหรือไงครับ เห็นจ้องไม่วางตาเชียว” มันกระแซะไหล่ผมจนอยากถีบมันออกไปไกลๆ
“เสือก”คำเดียวสำหรับมัน
“ถ้าชอบกูช่วยจีบให้ได้นะเว้ย”มันยังไม่เลิก ผมชี้ไปที่กระเป๋ามันแล้วชี้ไปที่ถังขยะ มันถึงหุบปาก เกลียดมันจริงๆ ผมยืนไม่พูดไม่จากับใคร เพราะกำลังหาว่าน้องคนนั้นเค้ายืนตรงไหน ใจผมเต้นรัวเร็วทันทีเพราะในจังหวะที่ผมเห็นว่าเด็กคนนั้นยืนถัดจากผมไปแค่สองแถวแสดงว่าอยู่ห้องบีเหมือนกับผม เด็กคนนั้นคุยกับเพื่อนในห้องแล้วอยู่ดีๆก็หันมาทางผม ทำให้ผมได้สบตากับเด็กนั่นก่อนคนตัวเล็กจะยิ้มให้ผมแล้วหันกลับไปคุยกับเพื่อนต่อ
“อยากรู้จักเด็กคนนั้นว่ะ”
……
…
…
..
.
.
หลังจากเผลอหลุดปากไปในแถว พอเข้าห้องเรียนที่อาจารย์ปล่อยให้ว่างคาบเช้า ก็กลายเป็นชั่วโมงซักฟอกผมทันที
“มึงชอบเด็กคนไหน บอกพวกกูมาเดี๋ยวนี้เลยครับ”ไอ้ฮันซลเปิดประเด็นคนแรก
“เด็กในกลุ่มที่กูบอกป่ะ”แจฮยอนเสริม
“เออ”ผมตอบปัดๆไป แต่มันก็ยังไม่เลิกซักไซ้
“ชอบก็จีบเลยดิ”โดยองพูดหลังจากเงียบมานาน ก็ถูกของมันชอบก็จีบสิ แต่ประเด็นคือ
“กูจีบไม่เป็น”
“กากกกก”ไอ้แจกับไอ้ฮันซลประสานเสียงกันทันที
“พวกมึงก็รู้นิ่ครับว่ามีแต่คนวิ่งเข้าหากู ไม่เคยเริ่มก่อน”ผมพูดความจริงนะครับ
“ครับๆ คุณแทยงผู้หล่อเหลาดั่งเทพบุตรจุติลงมาเกิด”แจฮยอนเบะปากด้วยความหมั่นไส้
“เดี๋ยวกูช่วยมึงเอง อยู่กับมึงตั้งแต่ประถมยังไม่เคยเห็นมึงสนใจใครก่อนเลย”ไอ้ซลบอก ไอ้นี่มันเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่ประถมยันม.ปลายมันก็ตามมาเรียนกับผม มันบอกว่าขี้เกียจหาเพื่อนใหม่ -_-
“งั้นกูร่วมด้วย เตรียมทำตามแผนพวกกูได้เลย รับรองจีบน้องเค้าติดล้านเปอร์เซ็นต์”ไอ้แจพูด ก่อนที่พวกมันสองตัวจะยิ้มหน้าระรื่นหันไปแท็คมือกัน ส่วนโดยองก็คงคิดเหมือนผมถึงได้ทำหน้าเอือมขนาดนั้น
พวกมึงคงหาเรื่องสนุกทำโดยมีกูเป็นเครื่องมือให้พวกมึงสินะ = =
ความคิดเห็น